ชีวิตนี้ข้าขอเลือกเส้นทางเอง
ตอนที่0
ณ.ป่าใหญ่ใกล้ๆบ้านเด็กกำพร้าของเมือง
ฟางเซียน
ไม่มีอะไรดีไปกว่าอยู่กับธรรมชาติอีกเเล้ว
ฟางเซียน
(อยากจะอยู่ต่อที่นี่อีกนิดจัง...)
เจิ้งจู่
พี่ฟางเซียนเเย่เเล้วๆๆ!!
เจิ้งจู่
//วิ่งด้วยท่าทีร้อนรน
ฟางเซียน
อะไรของเจ้าเนี่ย?
ฟางเซียน
ค่อยๆวิ่งสิเดี๋ยวก็ล้มหรอก
เจิ้งจู่
เกิดเรื่องเเล้ว!!
ณ.บ้านเด็กกำพร้า(สถานที่ที่ฟางเซียนอาศัยอยู่)
ท่านเเม่ของฟางเซียน
ข้ามาพาลูกสาวข้ากลับ!
ฟางเซียน
นี่มันอะไรเนี่ย...?
ฟางเซียน
//หลบอยู่หลังกำเเพงเเอบดูสถานการณ์
เจิ้งจู่
คนๆนั้นดูเหมือนจะมารับตัวลูกของตัวเองกลับน่ะสิ
ฟางเซียน
...ลูกสาวของเขาอยู่ที่นี่ด้วยเหรอ?
เจิ้งจู่
ทำไมพี่คิดเช่นนั้นล่ะ
ฟางเซียน
การเเต่งตัวดูเเล้วคงจะไม่ใช่คนธรรมดาทั่วๆไป
ฟางเซียน
ในเมื่อมีเงินร่ำรวยจะเอาลูกมาทิ้งได้ไงเล่า
ฟางเซียน
อ๊ะ!มีคนมาเพิ่มเเล้ว
ท่านพ่อของฟางเซียน
เป็นอย่างไรบ้าง
ท่านเเม่ของฟางเซียน
//ส่ายหน้า
เจิ้งจู่
หัวหน้าคนดูเเลที่นี่
ฟางเซียน
ถึงขนาดหัวหน้าคนดูเเลออกมาต้อนรับเองเลยเหรอ
ฟางเซียน
ดูท่าวันนี้เราคงได้เห็นอะไรสนุกๆเข้าเเล้วล่ะ
หัวหน้าคนดูเเล:คารวะท่านเเม่ทัพ
ท่านพ่อของฟางเซียน
พวกข้ามารับลูกสาวกลับ
ฟางเซียน
พูดอะไรทำไมเสียงถึงเบาเนี่ย?
ฟางเซียนขยับตัวโดยไม่ทันระวังจึงทำให้ท่อนไม้หล่นลงถึงพื้นอย่างเสียงดัง
หัวหน้าคนดูเเล:พวกเจ้าอีกเเล้วเรอะ!?
ฟางเซียน/เจิ้งจู่:ขออภัย!
ท่านเเม่ของฟางเซียน
//มองฟางเซียน
หัวหน้าคนดูเเล:เอาล่ะจะไปไหนก็ไป!
ฟางเซียนเเละเจิ้งจู่เมื่อได้ยินหัวหน้าคนดูเเลกล่าวเช่นนั้นก็รีบหนีไปทันที
ท่านเเม่ของฟางเซียน
เด็กคนนั้น...
หัวหน้าคนดูเเล:ขออภัยเเทนเด็กสองคนนั้นด้วยจริงๆเจ้าค่ะ
ท่านพ่อของฟางเซียน
ช่างเถอะๆ
หัวหน้าคนดูเเล:งั้นเชิญเข้าข้างในคุยกันต่อดีมั้ยเจ้าคะ
ท่านเเม่ของฟางเซียน
//เหม่อ
ท่านเเม่ของฟางเซียน
//สะดุ้ง
ท่านพ่อของฟางเซียน
เป็นอะไรไป?
ท่านเเม่ของฟางเซียน
ปะ.เปล่าเจ้าค่ะสงสัยข้าคง...
ท่านพ่อของฟางเซียน
เจ้าคงเป็นห่วงลูกมากเกินไป?
ท่านเเม่ของฟางเซียน
//พยักหน้ายิ้มเบาๆ
ท่านพ่อของฟางเซียน
เจ้าวางใจ
ท่านพ่อของฟางเซียน
ลูกของเราต้องอยู่ที่เเน่
ท่านเเม่ของฟางเซียน
ข้าเองก็หวังให้เป็นเช่นนั้น...
ฟางเซียน
เกือบไปเเล้วมั้ยล่ะ
เจิ้งจู่
เเล้วใครล่ะที่ทำให้เราถูกจับได้
เจิ้งจู่
ท่านว่า...เราจะถูกลงโทษหรือไม่
ฟางเซียน
ไม่เหลือรอดเเน่นอน
ฟางเซียน
อย่างน้อยก็เเค่ถูกตี
เจิ้งจู่
เเล้วถ้าอย่างมากล่ะ
ฟางเซียน
ก็ต้องมีภาระงานมากขึ้นกว่าเก่า...
เจิ้งจู่
ผมไม่อยากต้องมาตื่นเช้าทำงานเพิ่ม
เจิ้งจู่
ตื่นเช้าไม่พอยังต้องนอนดึกอีก
เจิ้งจู่
ไม่เอานะพี่ไม่เอาๆ!
ฟางเซียน
พี่ก็ไม่เอาด้วยเหมือนกัน
เจิ้งจู่
เเล้วพี่มีทางออกสำหรับเรื่องนี้ใช่ไหม?
ฟางเซียน
เสียใจ...พี่ไม่มี...
เเอด:เเข่งกันร้องไห้เเล้วล่าสุด...😅
ฟางเซียน
ท่านมาตั้งเเต่เมื่อไหร่...
ท่านตา
ตั้งเเต่คำว่าถูกลงโทษ
ฟางเซียน
นี่ท่าน...ได้ยินหมดเลยเหรอ...
ท่านตา
พวกเจ้าทั้ง2ไปเล่นซนอะไรกันมาอีกล่ะ
ฟางเซียน
ท่านอย่าพูดเช่นนั้นสิ
ฟางเซียน
พวกเราไม่ได้ไปก่อเรื่องอะไรเลยนะ
ท่านตา
ก็อย่าหวังมาขอให้ตาคนนี้ช่วยก็เเล้วกัน
เจิ้งจู่
พี่โกหกทำไมเนี่ย!
เจิ้งจู่
เเล้วทีนี้หากถูกทำโทษใครจะมาช่วยเรา
ฟางเซียน
ข้าต้องใช้วิธีนี้จริงๆเหรอเนี่ย
ฟางเซียน
เจ้าไม่ต้องมายุ่งเลย
ฟางเซียน
ทำไมข้าต้องตื่นเช้าด้วยเนี่ย...
หัวหน้าคนดูเเล:ที่ข้าเรียกทุกคนมาเพราะเรื่องด่วนเเละสำคัญมาก
เจิ้งจู่
จะมีอะไรสำคัญไปกว่าการนอนที่เต็มอิ่มด้วยเหรอ//กระซิบ
ฟางเซียน
//หัวเราะคิคิเบาๆ
หัวหน้าคนดูเเล:ตรงนั้นน่ะหัวเราะอะไรกัน!
เจิ้งจู่
โดนจับได้ซะเเล้ว...
หัวหน้าคนดูเเล:ก้าวออกมา!
เจิ้งจู่
//ก้าวขาออกมายืนข้างหน้า
ฟางเซียน
//ก้าวขาออกมายืนข้างหน้า
หัวหน้าคนดูเเล:ไหนว่ามาซิพวกเจ้าหัวเราะอะไรกัน!
เจิ้งจู่
พะ.พี่ฟางเซียน...
ฟางเซียน
ข้าหัวเราะอะไรน่ะเหรอ?
ฟางเซียน
ข้าหัวเราะเรื่อง...
ฟางเซียน
เรื่องทำไมข้าต้องบอกท่านด้วยล่ะ?
หัวหน้าคนดูเเล:เจ้า!กล้ากำเริบใส่ข้าเกินไปเเล้ว!!
ฟางเซียน
เดิมทีข้าก็เป็นเช่นนี้เเหละ
หัวหน้าคนดูเเล:ข้ายังไม่คิดบัญชีเก่าเจ้าก็สร้างบัญชีใหม่อีก!!
ฟางเซียน
หากท่านอยากจะคิดบัญชีกับข้า
ฟางเซียน
เพราะถ้าหากรอต่อไปข้าเกรงว่า...
ฟางเซียน
ท่านจะอายุไม่ยืนพอที่จะคิดบัญชีกับข้า//ยิ้ม
Comments