ไม่ได้แกล้ง

เด็กสาวร่างเล็กกล่าวทักทายรุ่นพี่ของเธอด้วยความร่าเริงในยามเช้า ก่อนนารินจะเอ่ยขอตัวแยกตัวออกจากพี่ชายของตนเพราะวันนี้เป็นเวรทำความสะอาดของเธอและเพื่อนสนิทอย่างจีจี้ทำความสะอาดห้องเรียนและเพื่อนคนอื่นๆ

"พี่หนูไปก่อนนะพี่ไปกันเถอะจี้!"

"อื้ม!'

หลังจากนารินเดินจากไปเด็กหนุ่มร่างสูงได้เอ่ยถามคนร่างเล็กถึงทางไปห้องวิชาการร่างเล็กอาสาจะพาเขาไปเพราะตนก็มีธุระที่ต้องไปเช่นกัน

"นี่ห้องวิชาการไปทางไหนหรอพอดีฉันจำไม่ได้น่ะ"

"อ๋อตามมาซิผมก็กำลังจะไปเหมือนกันต้องไปเอาใบเช็คชื่อด้วย"

"โอเคงั้นนำไปสิ"

"อะ..อื้ม"

ทั้งสองเดินไปยังห้องวิชาการของโรงเรียนโดยทีร่างเล็กนำทางใช้เวลาไม่นานก็มาถึงคินถอดรองเท้าแล้วเข้าไปหยิบสมุดเช็คชื่อเหมือนอย่างทุกวันแต่ก็มีเสียงของร่างสูงเอ่ยขึ้น

"ต้องถอดรองเท้าด้วยหรอเนี้ย เฮ้อ"

"เอ่อทำไมหรอ"

"โรงเรียนเก่าฉันไม่เห็นต้องถอดเลย"

"แฮะๆกฎแต่ละโรงเรียนไม่เหมือนกันนี่เนาะ"

ร่างสูงถอนหายใจก่อนจะถอดรองเท้าของตนอย่างไม่เต็มใจแล้วเดินเข้าไปในห้องเพื่อเอาอะไรบางอย่างจากนั้นจึงเดินออกมา

"ไม่ต้องรอก็ได้นะ"

"..."

"จะไปกันยังอีกสิบนาทีจะเข้าแถวแล้วไม่ใช่หรอ"

"อะ อื้ม"

ร่างเล็กอ้ำอึ้งเล็กน้อยก่อนจะเดินนำร่างสูงไปที่หน้าเสาธงเพื่อทำกิจกรรมเข้าแถวหน้าเสาธงในตอนเช้ากับคนอื่นๆเหมือนทุกๆวัน

"หาตั้งนาน"

จูจู่ก็มีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งเอ่ยขึ้นมากทั้งสองหันไปมองที่มาของเสียงก็พบกันหญิงสาวผมสีน้ำตาลเข้มหน้าตาน่ารักคนหนึ่งเดินตรงมายังพวกเขา

"ทักไปก็ไม่ตอบหมายความว่าไงยะ"

"โทษทีนะแป้งพอดีไม่ได้จับโทรศัพท์น่ะ"

"ช่างมันเถอะๆว่าแต่คนนี้ใครอะเพื่อนห้องอื่นหรอ"

"อ๋อนักเรียนใหม่ห้องเราไง"

"ห้ะ?"

เด็กสาวทำหน้างงงวยเมื่อเพื่อนของเธอบอกว่าชายหนุ่มตรงหน้าเป็นนักเรียนใหม่แต่ที่เธอสงสัยคือนักเรียนใหม่คนนี้ย้ายมาตอนกลางเทอมเนี้ยนะเธอถามอีกครั้งเพื่อความมั่นใจแต่คำตอบที่ได้ก็ยังเหมือนเดิม

"นะ นักเรียนใหม่"

"ใช่"

"จริงจัง!"

"ใช่"

เด็กสาวไม่ค่อยจะเชื่อกับสิ่งที่เพื่อนขอตนพูดสักเท่าไรจึงเดินไปยืนที่หน้าของร่างสูงเพื่อถามด้วยตนเองแต่คำตอบที่ได้ก็เหมือนกับที่เพื่อนเธอบอก

"นี่นายเป็นนักเรียนใหม่จริงหรอ"

"ใช่ผมเป็นนักเรียนใหม่ของที่นี่"

"ละแล้วทำไมถึงย้ายมากลางเทอมละ"

"เธอไม่จำเป็นต้องรู้"

"โอเคฉันก็ไม่ได้อยากรู้หรอก หึ!"

"เอาน่าแป้งเดี๋ยวเขาอยากบอกก็บอกเองแหละ"

"เสียเวลาคุยกันอยู่ได้ฉันไม่อยากสายนะ"

ร่างสูงเอ่ยขึ้นด้วยความไม่พอใจถ้าเขาสายตั้งแต่วันแรกที่มาโรงเรียนเพราะรอคนอื่นคุยกันคงไม่ใช่เรื่องที่น่ายินดีสักเท่าไร ทั้งสามเดินไปเข้าแถวกับคนอื่นๆโชคดีที่ไปถึงได้ทันเวลาพอดีก่อนจะเริ่มทำกิจกรรมจึงไม่โดนทำโทษ

08:24น.(หลังเลิกแถว)

"คินคาบแรกวิชาไร"

"คณิต"

"โอ๊ยฉันไม่ชอบวิชานี้เลยทำไมต้องเป็นคาบแรกด้วยนะ"

"เรียนไปเถอะอย่างน้อยๆก็ได้ความรู้ไง"

"อยากขยันอ่านหนังสือแบบนายจัง แต่ฉันคงทำไม่ได้แหงๆฮ่าๆ"

"ทำไม่ได้หรือไม่อยากทำกันแน่"

"นายยุ่งไรด้วยเรื่องของฉันไหมไอบ้านี่"

"ก็แค่พูดเฉยๆยัยบ๊อง"

"นี่อย่าทะเลาะกันเลยดีกว่านะก็ไหนๆก็เป็นเพื่อนห้องเดียวกันนิเนาะ"

ขณะที่แป้งและคินกำลังคุยกันอยู่ดีๆก็มีเสียงของแซมเอ่ยแซะแป้งจนทำให้เธอรู้สึกเคืองๆในการกระทำของเขาแต่ร่างเล็กก็ห้ามทั้งสองไม่ให้ทะเลาะกันไปมากกว่านี้เพราะเห็นว่าเป็นเพื่อนห้องเดียวกันแถมแซมยังเป็นนักเรียนใหม่อาจจะยังไม่ค่อยคุ้นชินกับคนอื่นๆสักเท่าไรจึงไม่อยากให้แตกคอกับใครเพราะอาจจะส่งผลเสียต่อตัวแซมเอง

09:05น.

ณ ห้อง ม.5/2(วิชาคณิต)

"ทีนี้ให้นักเรียนทำแบบฝึกหัดที่ 4.5 นะคะ เสร็จแล้วส่งท้ายคาบ"

หลังห้อง

"คิน..."

"ว่า"

"ข้อนี้ทำไง"

"เฮ้อไม่ได้ตั้งใจฟังที่ครูพูดเลยหรอ"

"ฉันฟังนะแต่ลืมไปแล้วแฮะๆ"

เด็กหนุ่มถอยหายใจเมื่อรู้ว่าเพื่อนของเขาไม่ตั้งใจเรียนอีกแล้วแต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยินดีที่จะช่วยเหลือเพื่อนคนนี้เสมอจึงได้อธิบายหลักสูตรการแก้ โจทย์ง่ายๆให้เพื่อนสาวฟังเพื่อทำให้เธอเข้าใจง่ายขึ้น

"อ๋อเข้าใจละ"

"เห็นป้ะง่ายๆเอง"

"ง่ายสำหรับแกน่ะสิ"

"ถ้าแกตั้งใจเรียนมากกว่านี้มันก็ง่ายเอง"

"จ้าพ่อคนเก่ง"

"นี่!มันเจ็บนะเฮ้ย"

เด็กสาวใช้มือทั้งสองข้างของเธอบีบแก้มของเพื่อนตนด้วยความหมั้นเขี้ยวแต่จูจู่ก็มีมือของใครบ้างคนจับเข้าที่ข้อมือของเธอ เด็กสาวจึงเงยหน้าขึ้นมองหน้าของเจ้าของมือคู่ที่จับข้อมือเธออยู่ก็ถึงกับงงเพราะคนคนนั้นคือแซม

"อะไรของนายเนี้ยปล่อยนะ"

"เธอก็ปล่อยก่อนสิ"

"คินแกดูสิไอบ้านี่มันหาเรื่องฉันอีกละน่าเบื่อจริงๆ"

"แซมอย่าแกล้งแป้งสิ"

"แต่มันแกล้งนายนะ"

"ฉันไม่ได้แกล้งซะหน่อยพวกฉันเล่นแบบนี่ประจำอยู่แล้วยะนายไม่รู้อะไร เช๊อะ!"

เด็กสาวสะบัดมือของร่างสูงออกและทำหน้ามุ่ยกอดอกด้วยความไม่พอใจนี่เป็นครั้งที่สองหรือสามแล้วที่แล้วที่แซมหาเรื่องเธอทั้งๆที่เธอไม่ได้ไปทำอะไรให้เขาแม้แต่น้อยเธอไม่ชอบใจอย่างมากกับการกระทำนี้ของเขา จึงได้สวดแซมไปหลายยกแต่แซมทำเพียงแค่เมินเธอแล้วกลับไปนั่งที่อย่างเงียบๆราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***