ไหงอยู่ดีๆฉันกลายเป็นแม่นางรูปงามเนี่ยยย
นางเอกชื่อเนย เป็นคนธรรมดาที่แสนจะเจ็บปวดในเรื่องการเรียน จนกระทั่งในคืนหนึ่งเธอได้โดนฟ้าผ่าต/ย แต่ในกลับกันมันได้พาเทอย้อนเวลาไปในสมัย200ปีทีแล้ว
เนย(นางเอก):อือ....ที่นี่ที่ไหนฟ่ะ(｡•́︿•̀｡)
ตปก.: นายหญิง ราภรณ์เป็นอะไรเจ้าค่ะ
เนย(นางเอก): หาาา นายหญิง เชี้ยๆๆๆๆๆ (ในใจ)
เนย(นางเอก):ที่นี้ที่ไหนหรือจ่ะ
ตปก:เอ่อ.... เรือนสร้อยจันทร์ไงเจ้าค่ะ
เนย:เอิ่ม.. งั้น พ.ศ. อะไรจ่ะ
ตปก. : พ.ศ. 2365 เจ้าค่ะ
นายหญิงแก้ว(แม่ นอ.) :นี้ราภรณ์ ไปอาบน้ำได้แล้วลูก
เนย(นอ.):จ่ะ
เนย(นอ.) :เราจะไปไหนกันหรอจ่ะ
นายหญิงแก้ว(แม่ นอ.):ไปหาคู่หมั้นเจ้า
เนย(นอ.) :เชี้ยยยยยยยย
นายหญิงแก้ว(แม่นอ.):อะไรหรือ
เนย(นอ.): เปล่าจ้า
ออกเดินทาง~~
.....เรือนทองสาย
นายหญิงแก้ว(แม่ นอ):แม่ทองสายอยู่ไหมจ่ะ
แม่ทองสาย(แม่ พอ.) :อยู่จ้าแม่แก้ว
แม่แก้ว(แม่นอ.):ข้าพานางราภรณ์ มาหาพ่อ วา จ่ะ
ราภรณ์(นอ.) :สวัสดีจ่ะแม่ทองสาย(. ❛ ᴗ ❛.)
แม่ทองสาย(แม่ พอ.) :จ้า☺️
แม่ทองสาย(แม่ พอ.): พ่อ วาลูก!!?(✿^‿^)
ธันวา(พอ.) : ครับ... (ย.ช.)
แม่ทองสาย(แม่พอ.) :แม่พาน้องราภรณ์มาหา
ราภรณ์(นอ.): สวัสดีจ่ะ..(อิเหี้ยหล่อมากแม่)
ธันวา: ดี...(ย.ช.)
แม่ทองสาย(แม่พอ.):พาน้องไปเดินเล่นไป
ธันวา:อืม
สวนดอกไม้💐
ราภรณ์: สวนนี้สวยดีนะเจ้าค่ะ
ธันวา:...........
ราภรณ์: (หน้อยย เห็นว่าหล่อนะ ไม่งั้นถีบแน่เชอะๆๆๆ)
ธันวา:(หน้ารำคาญชะมัด)
ราภรณ์:อ๊ากกกก ตุ๊กแก
ธันวา:!!!!
ราภรณ์: //เผลอกอดธันวา
ธันวา:😆//ขำ
ราภรณ์:หาาา ท่านนี้มันಠಗಠ จิ๊
ธันวา:หืม
ราภรณ์:กลับกันเถอะค่ะಡ ͜ ʖ ಡ
ธันวา:ได้
ราภรณ์://วิ่ง+ล้ม
ธันวา://รับ+😶
ราภรณ์: //สบตา
ธันวา://สบตา
แม่ของทั้งสอง: ทำอะไรกันหรือจ่ะ~
ธันวา:ปล่อย
ราภรณ์:โอ้ยย ( ≧Д≦)
ราภรณ์:เจ็บนะ
ธันวา:😬😶
แม่ทั้งสอง:😆
ราภรณ์:ข้าขอตัวกลับก่อนนะจ่ะข้าจะไปซื้อของนะ
แม่แก้ว:แต่ อ้วนไปซื้อแล้วนิ แม่เราภรณ์
ราภรณ์:แฮะๆๆ ข้าอยากกลับบ้าน จ่ะท่านแม่
แม่แก้ว: อือๆๆ ไปสวัสดีพี่วาก่อนกลับสิลูก
ราภรณ์:จ่ะะ //ไหว้+ไม่เต็มใจ
ธันวา://เลิกคิ้วขึ้น
ราภรณ์:ฝากไว้ก่อนเถอะหึ
ธันว่า:ไปสักกะทีข้าละเหนื่อย//เย็นชา
ราภรณ์:พี่อ้วนจ้า พรุ่งนี้ข้าจะได้ไปร.รใช่ไหจ่ะ
อ้วน:ใช่จะแม่นาย
ราภรณ์:เย้ๆๆในที่สุด
โปรดติดตามตอนต่อไป.....🫂💖
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments