รัชทายาทหลงรักองค์ชายสอง

...บทที่สอง ข้าเกลียดคนงี่เง่าแบบเจ้าที่สุด...

ขนาดเดียวกันอาณาจักรเหนือก็เกิดสงครามระหว่างเผ่าพันธุ์เช่นกันทันใดนั้นก็มีเหล่าหญิงสาวทั้งสิบปรากฏตัวพร้อมกับกองทัพสัตว์ตำนานทั้งหลายมาต่อสู้เพื่อปกป้องคนของตนและรักษาดินแดนบ้านเกิดเมืองนอนของพวกเขาเช่นกันไม่นานนักก็ชนะศึกได้เสร็จแล้วทุกคนต่างเรียกคนเหล่านั้นว่า"มหาวีรสตรีเหนือกษัตริย์"หรือชื่อคือ"เหล่าหญิงสาวแห่งป่าม่องผู้ไม่มีวันตาย"ทั้งสองชื่อทั้งชัยชนะต่างกลายเป็นเรื่องที่ทุกคนทั้งเก้าอาณาจักรให้ความสำคัญความเคารพต่อพวกเขาเช่นกัน

ณ เมืองหลวงอาณาจักรตะวันตก

ได้มีกลุ่มคนจำนวนหนึ่งมารออยู่ประตูเมืองหลวงแต่ไม่มีใครรู้เลยว่าคนกลุ่มนี้กำลังไม่เหลืออะไรในอีกไม่นานหลังจากทั้งสองคนเชิญชวนให้เข้าเมืองหลวง

'มารอนานแล้วสินะขอรับ งั้นเชิญเข้ามาในเมืองก่อนเลยขอรับ เดี๋ยวท่านผู้นั้นจะมารอพวกท่านไปต่อจากข้าน้อยเองขอรับ'

ณ โรงเตี๊ยมอาณาจักรเมืองตะวันตก ห้องสุดท้ายชั้นสอง

'เจ้าเป็นใครกัน ทำไมต้องทั้งปิดตาทั้งมัดมือของข้า ผู้ใดส่งเจ้ามากันแน่-'

'ใจเย็นก่อนพี่ชาย ข้าน้อยเป็นใครนั้นเดียวท่านก็รู้เอง ส่วนเรื่องปิดตามัดมือนั้นข้าน้อยแค่กันไว้ก็เท่านั้น แล้วใครส่งข้าน้อยมานั้นสงสัยท่านคงต้องเรียนถามกษัตริย์แห่งอาณาจักรตะวันตกของท่านเองเสียเถอะ'

'เจ้า...มือเจ้าจับส่วนไหนของร่างกายข้ากันแน่ ทำ...ทำไมมันถึงรู้สึกแปลกประหาดยิ่งนัก'

'พี่ชาย อย่าพูดอะไรมากความเลย เรามาทำกันดีกว่าก่อนที่ท่านจะไปไม่ทันนัดเถอะนะ'

'เจ้า...เจ้าคนไร้ยางอาย!'

ณ เวลาตอนกลางคืออันไม่เป็นใจสวรรค์ไม่เข้าข้างองค์ชายสองนักก็ถูกคนปริศนาขืนใจทั้งคืน องค์ชายรู้สึกว่าทำไมตนนั้นถึงถูกการทำเช่นนี้ได้ หรือตนไปทำอะไรความผิดกับใครไว้หรือป่าว ยิ่งคิดมากเท่าไรในหัวของพระองค์ก็นึกบุคคลหนึ่งออกแล้วพูดออกไปโดยไม่ได้ตั้งใจเมื่อคนที่อยู่บนร่างกายของพระองค์ได้ยินชื่อนั้นแล้วยิ่งกระทำรุงแรงและหนักหนากับพระองค์อย่างโกรธอย่างไงอย่างนั้น

ณ เวลาตอนเช้าอันแสนหนาวเหมือนอยู่กลางทะเลน้ำแข็ง พระองค์นอนหนาวสั่นอยู่ที่เตียงเพียงผู้เดียว พระองค์ทั้งหนาวทั้งกลัว ทันใดนั้นคนปริศนาก็พยุงพระองค์ขึ้นมากอดโดยความห่วงใยและความรักที่มีให้องค์ชายสองเพียงผู้เดียว

'นายน้อยเกิดเรื่องใหญ่แล้วขอรับ'

'งื้อ~อืม'

'เสี่ยวหยาง เดียวเขาก็ตื่นหรอก เบาๆๆเสียงหน่อย'

'ขออภัยขอรับ ข้าน้อยไม่รู้ว่ามีคนอยู่กับนายน้อย'

'ช่างเถอะ เกิดเรื่องอะไรขึ้นไหนพูดมา'

'ขอรับนายน้อย เมื่อวานข้าน้อยสำรวจทั่วอาณาจักรตะวันตกดูว่ามีอะไรผิดปกติไปหรือไม่'

'อืม แล้วไงต่อ'

'พอมาถึงจุดลานประลองข้าน้อยเลยปลอมตัวเป็นชาวบ้านแฝงเข้าไปฟังทหารของอาณาจักร

ประกาศว่าพระโอสถแห่งอาณาจักรตะวันตกถูกลักพาตัวออกจากวังหลวงมาอยู่ที่นี่ขอรับ'

'จริงอย่างนั้นรึ'

'ถ้านายน้อยไม่เชื่อ ข้าน้อยแอบเอาใบประกาศตามหาพระโอสถมาด้วยโปรดทรงดูได้เลยขอรับจริงอย่างนั้นรึ'

'ถ้านายน้อยไม่เชื่อ ข้าน้อยแอบเอาใบประกาศตามหาพระโอสถมาด้วยโปรดทรงดูได้เลยขอรับ