ไม่นะท่านฮ่องเต้หลงรักท่านอาจารย์ของข้าเสียแล้ว!!
แบกกลับบ้าน
เหมยเซียวเยว่ (นายเอก+อาจารย์)
เฮ้อ
เหมยเซียวเยว่ (นายเอก+อาจารย์)
ลูกศิษย์ข้าหลับเสียแล้ว
หวังชีหลาง (ลูกศิษย์นายเอก)
Zzz
อวี่หลินจวน (พระเอก+ฮ่องเต้)
นี่คุณชายเหมยเซียว
อวี่หลินจวน (พระเอก+ฮ่องเต้)
ข้าต้องกลับเมืองหงส์ซางแล้วนะขอรับ
เหมยเซียวเยว่ (นายเอก+อาจารย์)
อืม
เหมยเซียวเยว่ (นายเอก+อาจารย์)
เจ้าไปก่อนเลย
อวี่หลินจวน (พระเอก+ฮ่องเต้)
//เดินทางกลับ
เหมยเซียวเยว่ (นายเอก+อาจารย์)
สงสัยจังทำไมช่วงนี้ข้ารู้สึกหนาวๆ
เหมยหลิงซวง (อาจารย์ฝึกวรยุธย์)
ก็เจ้าถูกพิษฉีเหอไงหล่ะชีหลง
เหมยเซียวเยว่ (นายเอก+อาจารย์)
งั้นรึ//ตกใจ
เหมยหลิงซวง (อาจารย์ฝึกวรยุธย์)
ใช่
เหมยหลิงซวง (อาจารย์ฝึกวรยุธย์)
ตอนนี้พิษเจ้ากำเริบข้าจำเป็นตัองแบกเจ้ากลับบ้านส่วนเจ้าหวังชีก็ให้นอนพักอยู่บ้านเก่าข้า
เหมยเซียวเยว่ (นายเอก+อาจารย์)
อืม
เหมยหลิงซวง (อาจารย์ฝึกวรยุธย์)
//จับมือเหมยเซียวเยว่
เหมยหลิงซวง (อาจารย์ฝึกวรยุธย์)
//แบกเหมยเซียวเยว่
เหมยเซียวเยว่ (นายเอก+อาจารย์)
ท่านอาข้าหนาวเหลือเกิน
เหมยหลิงซวง (อาจารย์ฝึกวรยุธย์)
อดทนก่อนสิชีหลง
เหมยหลิงซวง (อาจารย์ฝึกวรยุธย์)
ข้ากำลังรักษาเจ้าอยู่
เหมยหลิงซวง (อาจารย์ฝึกวรยุธย์)
เจ้าไม่ต้องห่วงนะชีหลง
เหมยเซียวเยว่ (นายเอก+อาจารย์)
หยุดเรียกข้าว่าชีหลงเถอะท่านอา
เหมยหลิงซวง (อาจารย์ฝึกวรยุธย์)
ก็ได้
เหมยเซียวเยว่ (นายเอก+อาจารย์)
พวกเราเป็นพี่น้องกันไม่ใช่รึ
เหมยหลิงซวง (อาจารย์ฝึกวรยุธย์)
อืม
เหมยหลิงซวง (อาจารย์ฝึกวรยุธย์)
แต่ข้าแก่กว่าเจ้า10ปี
เหมยเซียวเยว่ (นายเอก+อาจารย์)
//ไอ
เหมยหลิงซวง (อาจารย์ฝึกวรยุธย์)
เอ๊ะ
เหมยหลิงซวง (อาจารย์ฝึกวรยุธย์)
เหมยเซียวเยว่
เหมยหลิงซวง (อาจารย์ฝึกวรยุธย์)
เจ้าเป็นอะไรไหม
เหมยเซียวเยว่ (นายเอก+อาจารย์)
ข้าสบายดีแค่ตัวร้อนนิดหน่อย
เหมยหลิงซวง (อาจารย์ฝึกวรยุธย์)
นิดหน่อยอะไรล่ะ
เหมยหลิงซวง (อาจารย์ฝึกวรยุธย์)
เจ้านี่มันดื้อจริงๆ
เหมยหลิงซวง (อาจารย์ฝึกวรยุธย์)
ยอมโดนพิษแทนข้า
เหมยเซียวเยว่ (นายเอก+อาจารย์)
ข้าขอโทษขอรับ
เหมยหลิงซวง (อาจารย์ฝึกวรยุธย์)
เฮ้อ
เหมยหลิงซวง (อาจารย์ฝึกวรยุธย์)
แต่หางเจ้าสวยดีนะ
เหมยเซียวเยว่ (นายเอก+อาจารย์)
หยุดได้แล้วน่ะท่านอา //เก็บหางและหูกลับไป
เหมยหลิงซวง (อาจารย์ฝึกวรยุธย์)
ข้ามิชอบเจ้าร่างเดิมเลยนะเหมยเซียวเยว่
เหมยเซียวเยว่ (นายเอก+อาจารย์)
แต่ข้าน่ะไม่อยากเป็นจิ้กจอกนะขอรับ
เหมยหลิงซวง (อาจารย์ฝึกวรยุธย์)
เจ้าหลับเถอะ//เอามือออก
เหมยเซียวเยว่ (นายเอก+อาจารย์)
//หลับ
เหมยหลิงซวง (อาจารย์ฝึกวรยุธย์)
ว่านอนสอนง่ายนะเนี่ย
เหมยหลิงซวง (อาจารย์ฝึกวรยุธย์)
//เดินกลับบ้านของตน
เหมยหลิงซวง (อาจารย์ฝึกวรยุธย์)
เป็นอย่างไรบ้าง
หวังชีหลาง (ลูกศิษย์นายเอก)
เอ๊ะ
หวังชีหลาง (ลูกศิษย์นายเอก)
สบายดีขอรับ
เหมยหลิงซวง (อาจารย์ฝึกวรยุธย์)
อืม
เหมยหลิงซวง (อาจารย์ฝึกวรยุธย์)
สบายดีก็โอเคแล้วล่ะเจ้าเด็กขี้หลง
หวังชีหลาง (ลูกศิษย์นายเอก)
แง ท่านอย่าว่าข้าแบบนี้สิขอรับ
เหมยหลิงซวง (อาจารย์ฝึกวรยุธย์)
//หยิกแก้มหวังชีหลาง
หวังชีหลาง (ลูกศิษย์นายเอก)
โอ้ย
หวังชีหลาง (ลูกศิษย์นายเอก)
•^•
Comments