viren's article

.by viren.(พูดกับคูนต่อหน้าทุกคน)

'คูน' นายหนะไม่เคยห่วงใครนอกจาก'พัม'อยู่แล้ว

ถ้าจะเป็นห่วงกันขนาดนี้นะ

นายก็รู้ว่าฉันรู้สึกยังไงกับนาย แต่ทุกวันนี้ฉันกลับเป็นเหมือนส่วนเกินส่วนไม่จำเป็นฉันรู้สึกอย่างนั้นทั้งๆที่ฉันพยายามจะเข้าใจแล้ว

พยายามเข้าใจมิตรภาพที่เหนียวแน่นของพวกนายแล้วแต่..ฉันคงจะแตกต่างจากพวกนายเกินไป

ฉันคงจะเห็นแก่ตัวเกินไป ฉันมันเป็นอย่างที่นายพูดฉันมันก็เป็นแค่ 'ตัวอิจฉา' ดีๆนี่เอง.

.by khun.(พูดกับไวเรน)

'ไวเรน'เธอรู้อยู่แล้วใช่ไหม?

ว่าพวก'เจ้าเข้'จะโดนทำร้าย จะโดนเอาตัวไป..

แต่เธอเลือกที่จะไม่บอกพวกฉันใช่ไหม?

เธอเลือกที่จะปิดบังเพราะเธอโกรธเรื่องเมื่อ'ตอนนั้น' เธอยังเป็นเพื่อนพวกเราอยู่ไหม?

เธอยังเห็นพวกเราเป็นเพื่อนอยู่หรือเปล่า!!

สุดท้ายเธอก็เป็นแค่'สิ่งที่ไม่มีอยู่จริง'เท่านั้น

'ไวเรน'จำไว้นะถ้าเกิดมีใครตายขึ้นมาจริงๆละก็เธอจะเป็นศัตรูของฉันทันที.

.by viren. (พูดตัดพ้อกับตัวเอง)

อะไรกัน..ทั้งที่จะบอกไม่บอกก็ไม่มีใครตายแท้ๆ

ทั้งที่พวกนายช่วยทุกคนได้อยู่แล้วแท้ๆ

ทั้งที่ฉันต่างหากล่ะ..ที่ใกล้จะตายก่อนพวกชั่วพวกนั้นอีก!!

ทั้งที่พวกนายไม่รู้อะไรเลย

ทำไมกันฉันจะเห็นแก่ตัวบ้างไม่ได้หรือไง?

ไม่มีใครตายกันหรอกทำไมกัน..ทำไม..ต้องว่ากันขนาดนั้นด้วย.

.by viren2.(พูดกับเฮาฉิน)

'เฮาฉิน'ฉันบอกนายแล้วใช่ไหม?

ให้ระวังบ้าง ฉันรู้ว่านายเก่งกาจและบาดแผลแค่นี้ไม่คณามือนาย

แต่อย่าทำให้ตัวเองเจ็บเรื่อยๆแบบนี้สิ อย่าทำให้คนอื่นเป็นห่วงสิ.

.by Hao Qin.(พูดกับไวเรน2)

'ไวเรน' ข้าาถามเจ้าอย่างสิ..ตอนนั้นทั้งที่เจ้าสามารถหนีไปได้

แต่ทำไมจะไม่ทำ?

เจ้ากลับมาดูข้าทำไม?

เจ้าก็รู้ว่าข้าไม่ตายง่ายๆหรอก

แต่เจ้าก็มา..

ครั้งนี้ข้าจะไม่ให้เจ้าไปไหนอีกแล้วนะ'ไวเรน' .

.by viren.(พูดกับไวเรน2)

นี่เธอช่วยฉันไว้ทำไม?

ทำไมไม่ฆ่าฉันซะ ฉันจะฆ่าเธอนะ!!

(งั้นฉันถามเธอกลับบ้าง ทำไมเธอไม่ฆ่าฉันล่ะ

ตอนนั้นเธอทิ้งฉันไว้ที่นี่ทำไม?ทั้งที่เธอก็ฆ่าฉันได้แท้ๆ)

นั่นเพราะ ...

(เหตุผลนั้นก็เหมือนกัน อีกอย่างเธอคือผู้สร้างฉันดังนั้นเธอก็คือผู้ฆ่าฉันเช่นกัน).

.by Hao Qin.(พูดต่อหน้า'พวกคูน')

"อะไรกันพวกเจ้ามาตามหานางรึ'ไวเรน'น่ะ"

เขาจับมือเธอเดินออกมา

"นางไม่ไปกับเจ้า เพราะนางจะอยู่กับข้า"

เขาดึงนางเข้ามาจูบต่อหน้า'คูน'

"เพราะนางคือคนรักของข้าไม่มีใครสามารถแย่งนางไปจากข้าได้!!"

'คูน'ยืนมองด้วยอารมณ์ที่บอกไม่ถูก.

.viren2.

!!ฟิ้ว ...เพล้ง!!

//😲

'พัม'นายนี่เก่งมากเลยนะหลบ'มีด'ที่มองไม่เห็นของฉันได้ด้วย

สมแล้วที่เป็นพระเอกของฉัน

(..คุณไวเรน เมื่อกี้คุณพึ่ง!?...)

นายหมายถึงขว้างมีดหรอ?

อะไรกัน..แค่ขว้างมีดเองนะ

(แต่'คุณไวเรน'แตะต้องสิ่งของไม่ได้นี่ครับ..)

นายจะไปรู้อะไร..นายรู้อะไรเกี่ยวกับฉันบ้าง?

รู้อะไรเกี่ยวกับเธอบ้าง!!

('คุณไวเรน'หมายความว่าไงครับ?

'คุณไวเรน'ไม่ใช่'คุณไวเรน'งั้นหรอ..)

ฉันคือ'ไวเรน' แต่ฉันเป็นส่วนหนึ่งของ'เธอ'เท่านั้น

เธอสร้างฉันขึ้นมา

อะไรกัน..'ยัยนั่น'ไม่ได้บอกนายเลยหรอ?

เฮ้อ..น่าสงสารนางจัง

อืม..ตอนนี้อย่างน้อยฉันก็มีอายุขัยอีกตั้ง 50 ปี

งั้นฉันจะบอกนายให้ก็ได้!!

'สิ่งมีชีวิตที่ไม่มีอยู่จริง'ที่พวกนายเรียกกันน่ะ

น่าทึ่ง ตรงที่รู้ทุกอย่างที่จะเกิดขึ้น หรือเกิดขึ้นแล้วในอดีต

แต่พวกเรามีอายุไม่แน่นอน ถ้าไม่เจอคนที่คอยให้ชีวิต

เพียงได้'จูบ' ได้'สัมผัส' ได้'อยู่ใกล้'

ก็จะได้รับชีวิตมาอย่างอัตโนมัติ ถึงจะน้อยแต่ก็ดีกว่าตายนะ

(อะไรกัน..นั่นมันบ้ามากเลย..)

ใช่ไหมล่ะ แต่มันคือความจริง และอีกอย่างการที่เธอบอกสิ่งที่จะเกิดขึ้นหรือ ช่วยชีวิตใคร

ทั้งที่เขาจะตาย

มันก็คือการฆ่าตัวตายดีๆนี่เอง

ชีวิตเราจะสั้นลงอย่างมาก..

แม้แต่เปิดเผยความจริงนี้ ให้คนฟังเธอก็จะตายได้เช่นกัน

นั่นคือเหตุผลที่เธอเลือกจะไม่บอกใคร

เพราะชีวิตเธอตอนนี้สั้นมาก..

อาจจะซัก อืม.. 10 วันมั้ง.

(อะไรนะครับ!? ...10วัน?)

'ไวเรน'เธอคงเลือกแล้วล่ะ ที่จะใช้ชีวิต 10 วันที่เหลือ

ให้มีความสุขที่สุด ดีกว่าอยู่ใกล้'ผู้ให้ชีวิต'

แค่เพิ่มชีวิต แต่กลับเหมือนได้'ตายทั้งเป็น'

เป็นฉัน ฉันก็คงจะเลือกเช่นเดียวกับเธอ.

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***