เข็มฉีดยาของโชเฟอร์

07.19น.

เเสดงแดดส่องลอดผ่านผ้าม่านที่ปิดไม่สนิท กระทบทาบผ่านใบหน้าขาวเนียน ที่ตอนนี้นอนหลับตาพริ้มเพราะเหนื่อยจากกิจกรรมเมื่อคืน 

Rrrrrrrrr~

"อื้อออ"  

แต่ไม่วายต้องมีเสียงบางอย่างมาปลุกใบหน้าขาวเนียนให้ตื่นจากนิทราจนได้ 

มือบางควานหาสิ่งที่ส่งเสียงน่ารำคาญไปทั่วเตียงนุ่ม 

เอ๊ะ 

ทำไมตรงนี้มันเเข็งๆว่ะ 

แปะ แปะ 

มือบางยังควานคล่ำอยู่อย่างนั้น 

"ซนอะไร" 

เฮือก!!

โผล้ง!!

ดวงตาสวยเบิกโผลงขึ้นอย่าตกใจ 

สิ่งที่เขาเห็นเป็นอย่างแรกคือแผงอกสีเข้มสุขภาพดี ที่ขยับขึ้นลงช้าๆ จากการหายใจที่สม่ำเสมอของเจ้าของมัน ใบหน้าขาวเนียนของนาทีไล่สายตาขึ้นมองข้างบนอย่างช้าๆ

"0.0!"

'อรุณสวัสดิ์' 

"..."

"อะ..อรุณสวัสดิ์" 

''..."

'...'

'จะทับผมอีกนานไหม' 

"เฮ้ย! ขอโทษครับ"นาทีขยับลุกขึ้นนั่ง 

"ที่นี่คือ.."

 'ที่พักผมเอง' คนผิวเข้มตอบพลางลุกขึ้นนั่งบ้าง 

''ทำไม.." 

'เมื่อคืนมันดึกมาก แล้วผมกลัวคุณนอนไม่สบายเลยพามาที่นี่' 

"..." 

'เหนียวตัวรึเปล่าอยากอาบน้ำไหม' 

"ก็ดีครับ" 

'เดี๋ยวผมไปหยิบผ้าขนหนูมาให้' เจ้าของห้องลุกจากเตียงเดินไปเลื่อนประตูกระจกแล้วหยิบผ้าเช็ดตัวสีเทาที่ตากไว้บนราวตากผ้าหน้าระเบียง แล้วเดินกลับมาหยุดอยู่ตรงหน้าใบหน้าขาวเนียน และยืนผ้าขนหนูให้ มือบางหยิบมาวางบนตัก 

'ใช้ของผมได้ใช่ไหมหวังว่าคุณจะไม่รังเกียจ' เสียงทุ้มเอ่ยถาม 

"ได้" 

"ขอบคุณครับ"

.

.

.

08.12น.

"ขอบคุณที่ให้ใช้ห้องน้ำครับ"

'ไม่เป็นไร' 

'นี่เสื้อผ้า หาได้เล็กที่สุดเท่านี้หวังว่าคุณจะใส่ได้' 

"ขอบคุณ" 

'เเต่งตัวเสร็จออกมาทานข้าวผมเตรียมไว้แล้ว' 

"ครับ" 

.

.

''หอมจังครับ"

'มาแล้วหรอ' 

'นั่งสิ' 

"คุณทำเองหรอ" 

'อืม' 

"อร่อยมาครับ" 

'ขอบใจ' 

นาทีทานข้าวไปด้วยพลางมองสำรวจบ้านหลังเล็กของคนผิวเข้มไปด้วย ทุกอย่างถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบ สะอาดสะอ้านดูสบายตา ชั้นบนเป็นห้องนอน ชั้นล่างเป็นห้องนั่งเล่น มีโซนครัวเล็กๆ หน้าบ้านมี กระถางต้นไม้วางเรียงรายกันสวยงาม ประตูรั้วไม้สีขาว มองเลยไปอีกหน่อยมีรถแท็กซี่สีเหลืองเขียวจอดนิ่งสนิทอยู่ แล้วอยู่ภาพอันเล่าร้อนที่ทำไปเมื่อคืนก็ฉายขึ้นมา 

เพล้ง!! 

นาทีทำช้อนหล่นลงถ้วยข้าวต้ม 

'เป็นอะไร' 

"ปะ เปล่า" 

'แต่คุณหน้าแดง ไม่สบายรึเปล่า' 

'ไหนขอผมดูหน่อย'มือสีเข้มของรามถือวิสาสะเเตะลงที่หน้าผากขาวเนียนเบาๆ 

'ตัวคุณอุ่นๆนะ' 

'เดี๋ยวกินข้าวเสร็จกินยาหน่อย' 

"ผมไม่ได้เป็นอะไร" 

'อย่าดื้อ' 

"ผมเปล่า" 

'คุณทานก่อนเลยเดี๋ยวผออกไปซื้อยาให้แป๊ปนึง' 

"เดี๋ยวคุณผมไม่ได้เป็นอะไรจริงๆ" 

'กินข้าวให้หมดเดี๋ยวผมมา' 

"คุณ.."

"คุณครับ.." 

"..." 

ผมไม่ได้เป็นอะไรจริงๆผมแค่คิดเรื่องลามกเฉยๆหน้ามันเลยแดง 

"ใครจะกล้าพูดวะ''

.

.

.

'พักผ่อนก่อน' 

'เดี๋ยวเย็นๆผมไปส่ง' 

"ผมไม่ได้เป็นอะไรจริงไปนะ" 

'อย่าดื้อ' 

'คุณดีขึ้นเมื่ไหร่เดี๋ยวผมไปส่ง' 

พูดจบเจ้าตัวก็เดินออกจากห้องไปเลย 

"..." 

"เฮ้อ" 

"นอนก็ได้วะ"

.

.

.

10.10

"อื้ออ" นาทีลืมตามาเมื่อรู้สึกถึงอะไรบ้างอย่าง 

''อ๊ะ'' 

'ทำไมตื่นเร็วจัง' เสียทุ้มที่นอนคล่อมเขาอยู่บนเตียงเอ่ยขึ้น 

''ทะ ทำอะไร"นาทีถามเสียงสั่น 

'เมื่อกี้ผมปรึกษาเพื่อนที่เป็นหมอมา' 

"..." 

'มันบอกว่า..' 

'ถ้าอยากหายไข้เร็วๆให้พาคุณไปฉีดยา' 

"..." 

'แต่ผมไม่มีเงินมากขนาดนั้น' 

"...'' 

'ผมเลยคิดว่า..'

"..." 

'ฉีดให้คุณเองดีกว่าในเมื่อ...'

"..." 

เสียงทุ้มก้มลงมากระซิบข้างหูนาที 

'ผมก็มีเข็มเหมือนกัน' 

"0.0!!!''

 'นาที' 

"...'' 

'เด็กดี' 

''..."

'ตอบผมหน่อย' 

"..." 

"คะ ครับ'' 

'ผมขออนุญาตฉีดยาให้คุณนะครับ' 

"..." 

'เงียบอีกเเล้ว' 

'ตกลงจะให้ผมฉีดไหมครับ' 

"จะ เจ็บไหม" 

'นิดเดียวครับ' 

'แค่มดกัด' 

"จริงนะ" 

'ครับ' 

ตกลงให้ผมฉีดไหมครับ' 

...

"อะ อื้อ''นาทีมุดหน้าแดงซ่านของตัวเองลงหมอนนุ่ม

'หึ' 

'งั้น..' 

...

'อ้าขาให้ผมหน่อยเด็กดี' 

จบ.

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***