4 ความฝัน

หลังจากที่ปิงเหอเดินออกไป.. ไม่เกิน1นาทีก็มีระบบขึ้นมาว่า..

"ยินดีด้วยคะคุณได้ทำไห้ตัวละครหลักของเรามีความสุขจะขอเพิ่มคะแนนระดับความฟินไห้คุณ30แต้ม"

หลังจากพูดจบระบบก็หายไป...

ด้วยความโลภของชิงชิวก็ได้แต่บ่นว่าทำไม เราทำขนาดนี้ถึงได้คะแนนน้อยจัง....แต่พอบ่นไปได้ไม่นาน.. ทางชิงชิวก็ได้เผลอหลับไป.. หลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ชิงชิวก็ได้มาอยู่ในความฝันของปิงเหอ ไม่รู้ว่ามาได้อย่างไร แต่พอรู้สึกตัวตื่นมาก็มาอยู่แบบนี้แล้ว ด้วยความกลัวของชิงชิวก็ได้พยามเรียกหาระบบ... ทันใดนั้นระบบก็ขึ้นมาแล้วพูดออกมาว่าา...

"นี่คือสังวนแห่งความฝันของคุณกับตัวละครหลักของเรา"คุณจะต้องทำอย่างไรก็ได้ที่จะไม่ไห้พระเอกของเราเข้าไปร่วมวิชามาร..

แล้วระบบก็หายไป

(ขอพูดก่อนว่าคนที่สอนวิชามารได้เห็นปิงเหอได้อย่างไร?สาเหตุคือได้เห็นปิงเหอฝึกวิทยายุทธและได้สังเกตว่าเด็กคนนี้มีพรสวรรค์จึงสนใจอยากไห้มาฝึกวิชามาร)

หลังจากระบบพูดจบชิงชิวก็เอาแต่ทำหน้างง..และไม่รู้จะเอายังไงดี..ยืนอยู่ที่เดิมมองไปรอบๆก็ไม่เจออ่ะไร?พอเวลาผ่านไปไม่นานก็มีเสียงดังจากข้างหลังพูดว่า...

"ท่านอาจารย์นั้นใช้ท่านใช้ไหม? "

ชิงชิวหันไปก็ได้เจอกับปิงเหอ ทั้ง2ม องตากันไปมาไม่รู้จะพุดอะไรต่อดี... แต่ชิงชิวได้รวบรวมสติและถามปิงเหอไปว่า...

"เจ้ามาที่นี่ได้อย่างไร? "

"ข้าก็ไม่รู้เดินหลงอยู่นานขอรับว่าแต่ก็ไม่รู้ว่าที่นี่มันคือที่ใดกัน?"

แล้วท่านอาจารย์รู้หรือไม่ว่าที่นี่คือที่ใดปิงเหอถามด้วยความสงสัย?

"นี่คือวังวนของฝันของเจ้า!!"

แต่คนตรงหน้าก็ทำหน้างง..และถามมาอีกว่า ถ้าเป็นวังวนความฝันของข้าเหตุได้ถึงทีท่านอยู่ด้วย...ชิงชิวได้ยินแล้วก็หัวเรอะออกมาแล้วพูดว่า...

"ก็เจ้าเองก็ชอบเกิบข้าเอาไปฝันอยู่เรื่อยไม่ใช้หรือ.."

ข้าถึงได้มาปรากฏตรงหน้าเจ้าไงชิงชิวพูดไปเพราะไม่อยากไห้ปิงเหอรู้ว่าตัวเค้าจะเจอกับจอมมาร(แต่ความจริงก็คือจอมมารได้จองตัวปิงเหอแล้วและพยามมาขอลูกศิษย์จากตนแต่ตนรู้อยู่แก่ใจถ้ายอมไห้จอมมารเอาตัวปิงเหอไปตัวเองคงต้องมีจุดจบแบบในนิยายแน่ๆชิงชิวเลยไม่ยอมและก็เอาตัวเข้ามา..ใช้พลังจิตของตัวเองที่มีเกือบทั้งหมดเพื่อเข้ามาในความฝันของปิงเหอ)

แต่หารู้ไหมว่าการที่ชิวชิวพูดหยอกไปแบบนั้นทำเอาปิงเหอหน้าแดงใจสั่นกันเลยทีเดียวและคิดในใจว่าท่านอาจารย์รู้ได้อย่างไร??เพราะทุกคืนปิงเหอจะชอบเอาอาจารย์ของตนเกิบเอาไปฝัน..ฝันได้อยู่กับท่านดูแลท่านบาง..บางทีก็ฝันว้าโดนท่านตีบ้างปะบนกันไป)

หลังจากที่เห็นปิงเหอก้มหน้าก้มตาหน้าแดงอยู่นั้น เหมือนชิงชิวจะรู้อะไรบางแต่ยังไม่แน่ใจเลยขอไม่พูดและเกิบไว้  หลังจากนั้นชิงชิวก็สั่งไห้ปิงเหอเดินตามตนเพื่อหาทางกลับและหาทางหลบหนีจอมมารด้วย...แต่เหมือนสวรรค์จะไม่เห็นใจหรืออาจจะแกล้งตลกชิงชิวมั้ง😂ตอนเดินไปทั่งคู่ก็เห็นคนมากมายเดินเต็มไปหมดแต่เป็นที่..ที่ปิงเหอรู้สึกคุ้นเคยเหมือนได้อยู่ที่แห่งนี้มาก่อน...ปิงเหอเลยได้พูดออกไปว่า

"ข้ารู้สึกคุ้นที่แห่งนี้มาก"

หลังจากพุดจบปิงเหอก็ได้เห็นตนเองในตอนเด็กได่เห็นสะท้อนย้อนไปในอดีตของตนเองสิ่งที่ปิงเหอเห็นนั้น คือเห็นพ่อกับแม่กำลังพาตนออกไปเที่ยวอย่างมีความสุขและต่อมาก็ได้เห็นว่าพ่อแม่ของตนเองโดนโจรฆ่าตายต่อหน้าต่อตาและทันใดนั้นเองก็เห็นว่ามีโจรกำลังจะเดินเข้ามาหาตนเองความสินหวังก็ได้แต่นั่งรอคอยความตายพอโจรเข้าไกล้ก็ได้เห็นแสงสีขาวดัง ฉับ!!!แล้วหันมาอีกทีโจรโดนฆ่าไปหมดแล้วปิงเหอรู้แล้วว่ามีคนมาช่วยเค้าแล้วกำลังจะหันไปขอบคุณพอหันไปปิงเหอก็เจอชิงชิวในร่างก่อนมาช่วยไว้ทัน..ถึงชิงชิวร่างก่อนดูใจร้ายกับพระเอกมากแต่ความจริงเค้าก็มีมุมดีอยู่บ้างนะ555ทันทีที่ปิงเหอได้เห็นชิงชิวร่างก่อนก็ได้แต่จ้องมองอยู่ไม่พูดอะไร..ส่วนชิงชิวร่างก่อนก็เดินจากไปโดยไม่ถามหรือบอกอะไรซักคำ..ตอนนั้นเค้าได้สติและจะวิ่งไปหาชิงชิวร่างเก่าแต่กลับดันหาไม่เจอแล้ว แต่ปิงเหอในตอนเด็กนัั้นก็จำหน้าตาของชิงชิวได้เป็นอย่างดีและเค้าได้พูดกับตนเองว่า'

"ถ้าชาตินี้ไม่ตายก่อนข้าจะหาท่านไห้เจอแล้วจะขอไปเป็นลูกศิษย์ของท่าน"

หลังจากที่ปิงเหอเห็นแบบนั้นก็โกรธโจรเป็นอย่างมากก็เลยวิ่งเขาไปหวังจะทำร้ายโจรที่ฆ่าพ่อแม่ของตน(ซึ่งในตอนนั้นเองปิงเหอสติหลุดไปแล้วซึ่งมันเป็นสัญญาณที่ไม่ดีเอาเสียเลย)ชิงชิวที่เห็นแบบนั้นก็พยามเรียกไห้ปิงเหอตื่นแต่ก็ไม่เป็นผลไม่รู้ว่าตนเองจะทำอย่างไรดีจึงเอาตนเองไปขวางโจรไว้เพื่อไห้ปิงเหอมาทำร้ายตนเองแทน..ที่จะได้ไห้ปิงเหอหยุด...แต่ก็จริงพอปิงเหอได้เห็นว่าคนที่ตนทำร้ายอยู่คือคนที่ตนรักก็ได้มีสติกับคืนมา  ทั้งคู่ก็ยืนอยู่ตรงนั้นสักพักแล้วก็เดินหาทางออกจากวงวนเเห่งความฝันนี้..แต่พอดีเดินไปได้ไม่ไกลก็ได้ยินเสียงคนผู้นึงเป็นเสียคนแก่ พูดออกมาว่า..*

"มาแล้วหรือลูกศิษย์ของข้าลั่วปิงเหอ"

หลังจากเสียงนั้นพูดจบ..ชิงชิวรู้อยู่แต่แก่ใจว่าเป็นใครแล้วพยามหาวิธีช่วยไห้ตนเองกับปิงเหอออกจากตรงนี้ไปได้..หลังจากไม่รู้จะเอาอย่างไปดี..ด้วยความกลัวและบวกกับไม่อยากไห้ปิงเหอเป็นจอมมาร..ก็ได้แต่พูดออกไปว่า...*

"เด็กคนนี้เป็นศิษย์ของข้าเป็นคนของข้าเจ้ามีสิทธิ์อะไรจะมาเอาลูกศิษย์ข้าไป"

หลังจากชิงชิวพูดจบ..ก็ได้มีร่างมารปรากฏตัวต่อหน้าทั้งคู่ วินาทีนั้นชิงชิวไม่รู้จะทำอย่างไรก็ได้แต่พูดออกไปว่า

"เจ้ากล้ามากที่กล้ามาปรากฏตัวตรงหน้าข้า "

หลังจากพูดจบชิงชิวได้ต่อสู้กับจอมมารแบบไม่คิดชีวิต ถึงจะเป็นชิงชิวในร่างใหม่แต่พวกวิชานี้ไม่ว่าเห็นการใช้ภายในหรือใช้กระบี่ชิงชืวในร่างใหม่ก็รู้วิธีการใช้ทุกอย่าง(เพราะเค้าเป็นนักอ่านนิยายในโลกความจริงอะเนอะดูทั้งซีรีย์และอ่านนิยายเลยได้เห็นทั่งหมดว่ามันใช้ยังไง) พอต่อสู้กันไปสักพักก็เห็นได้ว่าพลังของจอมมารมีมากกว่าจึงทำไห้ชิงชิวเป็นคนแพ้ไปสะเอง...พอจอมมารเห็นว่าชิงชิวกำลังเสียท่าตนก็เลยใช้วิชาทำไห้ชิงชิวสลบไปเพื่อจะได้คุยกับปิงเหอแบบเป็นการส่วนตัว หลังจากที่ปิงเหอเห็นสภาพของคนที่ตนรักเป็นแบบนี่ยิ่งทำไห้ปิงเหอโมโหจนตัวสั่นแต่ก็ทำอะไรไม่ได้..พอชิงชิวได้สลบไป..จอมมารก็ใช้กลอุบายที่ตัวเองมีพูดหวาดล้อมไห้ปิงเหอเชื่อตนไม่ว่าจะเป็น

"เจ้าคิดดูดีๆก่อนไหมว่าทำไมท่านอาจารย์ของเจ้าถึงดีกับเจ้าเกินไปทั้งที่เมื่อก่อนไม่เคยสนใจใยดีเจ้า...เจ้าคิดดีแล้วหรือว่าเค้าจะรักเจ้าจริงๆ เค้าอาจจะทำดีเพื่ออยากจะฆ่าเจ้าในภายหน้าก็เป็นได้หลังจากที่จอมมารพูดจบ...

ปิงเหอก็ได้คิดย้อนไปในอดีตที่ชิงชิวร่างเก่าได้ทำกับตนถึงจะโกรธบ้างแต่ก็ไม่เคยรักน้อยลงเลยหลังจากคิดอยู่นานปิงเหอก็ไม่ยอมที่จะเป็นศิษย์จองมาร...พอจอมมารได้ยินก็เกิดอาการไม่พอใจแต่ก็ไม่ได้แสดงอะไรออกมาแต่กลับมาพูดต่อไปอีกว่า....

"งั้นเจ้าไม่ต้องมาเป็นลูกศิษย์ข้าแค่เจ้ามาฝึกวิชากับข้างเพียงเดือนจะ3หนก็พอเจ้าคิดดูนะเจ้าอยากปกป้องคนที่เจ้ารักใช้หรือไม่...อย่าว่าแต่ปกป้องคนที่เจ้ารักเลยไม่ว่าจะเป็นเทพหรือจอมยุทธ์หน้าไหนก็ไม่อาจจมาทำอะไรเจ้าและคนที่เจ้ารักได้..."

พอปิงเหอได้ยินก็คิดอยู่สักพักแล้วพูดออกไปว้า...ข้าขอเวลาคิด7วันได้หรือไม่แล้วข้าจะมาไห้คำตอบ...หลังจากจอมมารได้ยินก็ตกลงแล้วใช้วิชาที่ตนมีเอาชิงชิวกับปิงเหอออกจากวังวนเเห่งความฝันไป... หลังจากที่ออกมาจากวังวนฝันได้แล้วชิงชิวก็ตื่นขึ้นจำเรื่องราวจากนั้ยได้ดีแต่เรื่องหลังจากสู้กับจอมมารตนไม่ได้เพราะตนได้สลบไป หลังจากตื่นมาไม่นานปิงเหอก็วิ่งมาหาด้วยความเป็นห่วงและถามไปว่า

"ท่านอาจารย์เป็นอย่างไรบ้าง.?

.เหตุใดท่านถึงเอาตัวเองมารับแทนโจรนั้น...ข้าทำไห้ท่านเจ็บแทนข้าจริงหรือเนี้ยพอพูดจบ..ปิงเหอก็ได้ตบหน้าตนเองอย่างแรงเพื่อแสดงให้เห็นว่าตนเองเป็นคนผิดทั้งหมดหลังจากที่ชิงชิวได้เห็นแบบนั้นก็ตกใจแล้วเอาปิงเหอมากอดไว้แล้วพูดว่า...

"เรื่องนี้เจ้าไม่ผิดอย่าโทษตัวเองเลยแล้วอีกอย่างอาจารย์ช่วยศิษย์มันแปลกตรงไหนกัน?"

พอพููดจบชิงชิวก็ปล่อยกอดแล้วยิ้มไห้ปิงเหอพร้อมกับลูบหัวเบาๆ ด้วยความเอ็นดู.....

จบบบบ เดี๋ยวมาต่อน้าาาาา

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***