ชาติหน้ามีจริงขอให้เราคู่กัน
คุยเป็นเพื่อนหน่อย
เป็นทกุอย่าง
ครู:มาเรียนกันต่อนะคะ
เคน(พระเอก)
//มองดูมาจิแล้วยิ้ม
เป็นทกุอย่าง
ครู:นักเรียนข้อนี้ใครตอบได้บ้าง
มาจิ(นายเอก)
(2a+4)(2a²+(2a)(4)+4²)ครับ
เป็นทกุอย่าง
ครู:นั้นวันนี้แค่นี้นะคะ
มาจิ(นายเอก)
//เดินออกจากห้อง
มาจิ(นายเอก)
//เห็นเคนอยู่คนเดียว
มาจิ(นายเอก)
มาทำอะไรตรงนี้คนเดียว
เคน(พระเอก)
ผมไม่มีใครคุยครับ
เคน(พระเอก)
เพราะผมตายแล้วไม่มีเพื่อนคุย
เคน(พระเอก)
คุยเป็นเพื่อนหน่อย
มาจิ(นายเอก)
ขอถามอะไรหน่อยได้ไหม
มาจิ(นายเอก)
นายตายที่ไหนหรอ
เคน(พระเอก)
นั้นนี้ผมก็ไม่รู้ครับ
เคน(พระเอก)
เพราะผีก็ไม่สามารถรู้ว่าตัวเองตายได้ยังใง
เคน(พระเอก)
มันมีขีดจำกัดในการที่เราจะรู้ความทรงจำก่อนตายได้
มาจิ(นายเอก)
เดียวเราจะหาฆาตกรให้นายเอง
เคน(พระเอก)
ขอบคุณมากๆนะครับ
มาจิ(นายเอก)
นายว่างไหมอ่ะวันนี้
เคน(พระเอก)
ว่างครับผมว่างทุกวันทุกเวลา
มาจิ(นายเอก)
ไปส่งเราที่บ้านได้ไหม
หลังจากนั้นทั้งสองคนก็เดินกันไป
แอดเอง
วันนี้แอดอัพแบบไม่มีจุดหมาย
Comments