หักห้ามใจไม่ให้รักเด็กในบ้าน (Forbidden Love)

บทที่ 1-1 เด็กในบ้าน

...บทที่ 1-1...

ภายในบ้าน สุภากรณ์ ที่ตอนนี้ทำเอาวุ่นวายทั้งเด็กรับใช้ในบ้าน รวมไปถึงคุณนายใหญ่ของบ้านร้อนลนตามหาเด็กคนหนึ่ง ซึ่งเป็นลูกชายเพียงคนเดียวของป้าผินคนใช้คนสนิทของคุณนายใหญ่ที่พึ่งสิ้นลมหายใจ เธอเอ็นดูเด็กคนนี้เหมือนลูกเหมือนหลานคนหนึ่ง เธอเข้าใจความรู้สึกของเด็กคนนั้นว่าการที่สูญเสียคนที่เรารักไปมันเป็นอย่างไร เหมือนกับตอนที่เธอสูญเสียคุณชายใหญ่ของบ้านคนรักของเธอผู้ชายที่เธอรักที่สุดไป

ขนาดเธอยังเสียใจมากที่ป้าผินคนใช้คนสนิทของเธอจากไป แล้วเด็กตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งที่ต้องสูญเสียผู้เป็นมารดาที่มีกันอยู่แค่สองคนแม่ลูกไปอย่างกระทันหันจะใจสลายขนาดไหน แค่คิดเธอก็รู้สึกสงสารขึ้นมาจับใจ

"ประภา เจอบ้างไหม" เด็กรับใช้ในบ้านคนหนึ่งที่เดินผ่านมาพอดี

"ยังไม่เจอเลยค่ะ คุณนาย"

"งั้นรีบไปตามหาให้เจอนะ"

"ได้ค่ะ"

เด็กหนุ่มวัย 15 ปี ที่เพิ่งเดินลงมาจากชั้นสองของบ้าน เห็นผู้เป็นแม่ถามเด็กรับใช้ด้วยสีหน้าเคร่งเครียดเป็นกังวล เหมือนกำลังตามหาใครสักคน

"คุณแม่ครับ"

"ใหญ่" คุณนายใหญ่เดินเข้าไปจับแขนลูกชายของเธอด้วยความเป็นกังวล

"เกิดอะไรขึ้นหรอครับ"

"ก้านแก้วนะสิหายไป"

"ก้านแก้ว ลูกชายป้าผินหรอครับ"

"ใช่ แม่เป็นห่วงเด็กคนนั้นเหลือเกิน"

ชานนท์รู้ว่าป้าผินคนรับใช้คนสนิทของคุณแม่มีลูกชายคนหนึ่งชื่อว่า ก้านแก้ว ที่อายุน้อยกว่าเขาประมาณห้าปีได้ แต่เขาก็ยังไม่เคยได้เจอเด็กคนนี้หรอกนะ

พอได้ฟังเรื่องของเด็กคนนี้จากผู้เป็นแม่เขาก็เข้าใจทันทีว่าทำไมถึงเป็นกังวลนัก ชีวิตหน้าสงสารจริง ๆ แม่ของเขาคุณนายใหญ่ของบ้านก็คงจะเอ็นดูเด็กคนนี้อยู่ไม่น้อย

"เดี๋ยวใหญ่ช่วยตามหาเด็กคนนั้นอีกแรงครับ" ชานนท์เอ่ยว่าจะช่วยตามหาอีกแรงให้ผู้เป็นแม่คลายกังวล

"แม่ฝากด้วยนะลูก" ราตรีจับมือลูกชายของเธอมารวบไว้ทั้งสองข้างเพื่อฝากความหวังเอาไว้

_____________________________

หลังบ้านสุภากรณ์มีเด็กชายคนหนึ่งนั่งฟุบหน้าอยู่ที่ใต้ต้นไม้ร้องไห้น้ำตาไหลลงมาไม่ขาดสาย สายฝนที่โปรยปรายลงมาทำให้เด็กชายในวัย 10 ขวบ เปียกโชกไปทั้งตัวเนื้อตัวสั่น ปากสั่น แต่ไม่เท่าความเสียใจที่ก้านแก้วกำลังเป็นอยู่ตอนนี้

ก้านแก้วนึกน้อยใจว่าทำไมคนที่เขารักต้องทิ้งเขาไปทีละคนทั้งพ่อที่จากเขาไปตอนเขาอายุเจ็ดขวบโดยที่ไม่บอกลาเขาสักคำ ตอนนี้แม่ก็ยังมาจากเขาไปกระทันหันอีก ไม่มีใครรักก้านแก้วเลยหรอ ทุกคนถึงทิ้งก้านแก้วไปกันหมด

"ก้านแก้วใช่ไหม" ก้านแก้วเงยหน้าขึ้นมาตามเสียงเรียก

"คุณชานนท์" เด็กชายพูดด้วยน้ำเสียงสะอื้นใบหน้าเต็มไปด้วยคาบน้ำตา

ก้านแก้วรู้ดีว่าคนตรงหน้าเขาเป็นใคร ถึงแม้ว่าก้านแก้วกับชานนท์จะไม่เคยพบกันก็ตาม

_____________________________

ห้ามใจไม่ให้รักเด็กในบ้าน💔

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





novel PDF download