CHAPTER 3 (ตอนที่ 3)
นักเขียน:老痛子
"โอ๊ะ ได้เวลาที่ผมต้องไปทำงานแล้วครับ ค่าห้องพักของโรงเเรมผมจ่ายให้แล้วนะครับ อ้อแล้วก็ผมเมมเบอร์พี่ไว้แล้วนะ ผมไปแล้วนะครับพี่" ลู่เฉินพูด แล้วไปใส่เสื้อผ้า จากนั้นก็เดินออกไป หลังจากนั้นก็ไม่ติตต่อมาอีกเลย "อีตาบ้านั่น ทั้งที่ตัวเองเป็นคนทำฉันเสียซิง แถมยังบอกให้ฉันรับผิดชอบอีก แต่ไม่เคยติดต่อมาเลยเนี่ยนะ นั่นก็ครั้งเเรกของฉันเลยนะจะบอกให้" ในขณะที่อาเหลียงมัวแต่บ่นอะไรพึมพำโดยที่ไม่มองทาง พอเขารู้สึกตัวอีกที เขาก็มาอยู่ที่หน้าบ้านใครก็ไม่รู้ ตัวบ้านใหญ่โตสีขาว ดูคลาสสิก เรียบง่าย แต่หรูหรา "แล้วเรามาอยู่ที่ไหนละเนี่ย"อาเหลียงพูด ไม่นานก็มีผู้ชายคนหนึ่งในชุดสูทเดินออกมา พอผู้ชายคนนั้นเห็นอาเหลียงที่จู่ๆก็มาปรากฎตัวหน้าบ้านเขา เขาก็มีสีหน้าตกใจปนสงสัย แล้วเขาก็ตะโกนขึ้นมาว่า "พี่!!!" ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปเป็นใบหน้าของหมาน้อยที่กำลังรอว่าเจ้าของของเขาจะกลับมาเมื่อไหร่ พอเจ้าหมาน้อยได้เห็นเจ้าของ เจ้าหมาน้อยก็กระดิกหางกระดิ๊ก กระดิ๊ก "ลู่เฉิน!? ไม่นะ นี่คงไม่ใช่บ้านของนายหรอกนะ"
"พี่มาที่พักชั่วคราวในเมืองนี้ของผมได้ไง หรือว่าพี่ยอมเเล้วเหรอ" แววตาของลู่เฉินลุกวาว เหมือนมีไฟอยู่ในตา
"ยอมอะไรของนาย" ผมถาม
"ก็ยอมเป็นเมียผมไง"
"ดูปากฉันนะ ไม่! มี! ทาง!!!" อาเหลียงพูดพลางชี้ปากตัวเองพลาง
"แง~~~ ใจร้ายอะ...อืม ถ้าไม่ใช่อยากเป็นเมียผม อย่าบอกนะว่าพี่ติดใจเรื่องวันนั้น อยากทำอีกเหรอครับ เอ..แต่ตอนนี้ผมต้องไปทำงานเเล้วสิ แต่คงไม่เป็นไร ถ้าเพื่อพี่ละก็@#%@$!%$#....." ในระหว่างที่ลู่เฉินกำลังพูดเรื่องที่เด็กๆไม่ควรฟังอยู่นั้น อาเหลียงก็ฉวยโอกาสรีบเดินหนีไป
วันต่อมา ที่บริษัทที่อาเหลียงทำงานอยู่
พออาเหลียงมาถึงที่ทำงาน ยังไม่ทันที่จะได้นั่ง ผู้จัดการมู่ก็ตะโกนเรียก "อาเหลียง!"
"ครับผู้จัดการมู่"
"พรุ่งนี้คุณไม่ต้องมาทำงานที่นี่แล้วนะ" ในวินาทีนั้นมันทำให้อาเหลียงรู้สึกเหมือนกับโลกทั้งใบของเขาได้แตกออกเป็นเสี่ยงๆ
"ทำไมหละครับผู้จัดการ จะไล่ผมออกเหรอครับ ผมรู้นะครับว่าผมทำงานไม่ได้เรื่อง แต่ผมขอโอกาสอีกครั้งนะครับ ผมสัญญาว่าผมจะช่วยให้ฝ่ายขายของเรามีผลงานที่ดีขึ้น" อาเหลียงพูดด้วยน้ำเสียงลุกลี้ลุกลน แต่แล้วก็มีมือมาเเตะที่ไหล่ของเขา พร้อมกับพูดว่า "ใจเย็น ฟังผมให้จบก่อน ผมจะบอกว่า ต่อไปนี้คุณจะต้องไปทำงานเป็นเลขาของผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของบริษัท เขาจะให้เงินเดือนคุณเดือนละ 8000 หยวน คุณโอเคมั้ย?" ผมตอบได้อย่างไม่ต้องคิดเลยว่า "โอเคครับ!!" "หืม งั้นก็ดีแล้วหละ งั้นผมไปทำงานต่อก่อนนะ" "ทำงานโดยสวัสดิภาพนะครับ" มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่มนุษย์เงินเดือนอย่างผมจะมีโอกาสได้เงินเดือนที่เยอะมากกกก สำหรับผมแล้วยิ่งยากเข้าไปใหญ่ ก็รู้ๆกันอยู่ว่าผมทำงานได้ห่วยมากกกก เมื่อมีโอกาสมายื่นให้กับที่ก็ต้องคว้าเอาไว้ไม่ปล่อยให้หลุดไปจากมือหรอก
TO BE CONTINUE
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments