EP5. มาทวงหนี้แต่ได้ฟัน

อีวาน Talk

"โอ๊ะ.. โอ...ใจเย็น ๆ ก่อนสิครับจะรีบไปไหนละเรื่องหนี้คุณได้ใช้ผมแน่แต่จะให้ใช้ยังไงเดี่ยวผมบอกแล้วกันนะครับ ตี๊ด"

ผมวางสายโทรศัพท์ลงโดยไม่รอฟังเสียงตอบรับใด ๆ จากปลายสาย แล้วนั่งเคลียร์เอกสารต่ออย่างสบายอารมณ์

สายตาจ้องมองเอกสารแต่ในหัวคิดเรื่องที่ผมกำลังจะลงมือทำ และคิดถึงใบหน้าคมเข้มของใครบางคนที่ในตอนนี้คงจะบูดบึ้งด้วยอารมณ์โกธรแบบหัวฟัดหัวเหวี่ยง

พอคิดแผนบางอย่างขึ้นมาได้รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ก็พุดขึ้นบนใบหน้าหล่อคมตามสไตล์หนุ่มลูกครึ้งรัสเชีย+ไทย

เอนหลังพิงพนักพิงเก้าอี้สายตาทอดมองนาฬิกาเรือนหรูที่แขวนประดับอยู่บนพนังห้องที่กำลังบอกเวลา17.00น.

"แดเนียลส์ เข้ามานี่หน่อย" ผมกดโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานเรียกแดเนียลส์ที่นั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะหน้าห้องให้เข้ามาหา

"ก๊อกๆ" ทันทีที่วางหูเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น

"เข้ามา" ประตูห้องถูกเปิดออกพร้อมกับร่างของลูกน้องคนสนิทที่ก้าวเข้ามายืนหน้าโต๊ะทำงานโค้งคำนับตามมารยาท

"วันนี้ฉันจะออกไปข้างนอกนะเอกสารพวกนี้ฉันเคลียร์เรียบร้อยแล้วฝากจัดการให้ด้วยแล้วกัน" ผมพูดสั่งออกไปพร้อมกับหยิบมือถือขึ้นมาสไลด์เล่นอย่างชิลๆ

"ครับนายจะให้ผมจัดคนตามไปด้วยหรือเปล่าครับ" แดเนียลส์เอ่ยถามขึ้นพร้อมกับหยิบเอกสารขึ้นจากโต๊ะ

"ไม่ต้องฉันแค่ไปทำธุระส่วนตัวนิดหน่อยไปกันเยอะแยะเกะกะเปล่าๆ" ผมกล่าวตอบออกไปพร้อมกับก้มสไลด์โทรศัพท์เล่น

"แต่ว่า" เมื่อได้ยินเช่นนั้นแดเนียลส์ก็เอ่ยท้วงขึ้นทันที

"ไม่เป็นไรหรอก ไม่มีใครเขารู้จักฉันหรอกถึงรู้จักก็ไม่มีใครกล้าเข้ามายุ้งกับฉันอยู่แล้วถึงจะยุ้งก็ใช่ว่าจะรอดไปได้นิจริงใหม" ผมพูดขึ้นพร้อมกับละสายตาจากโทรศัพท์แหงนหน้าขึ้นมองสบตากับแดเนียลส์ที่กำลังยืนอุ้มแฟ้มเอกสารอยู่หน้าโต๊ะทำงาน

"ครับนาย" ถึงจะตอบรับคำแต่สีหน้าก็ยังแฝงไปด้วยความกังวล

"ไม่เป็นไรหรอกน่า ฉันโตพอที่จะดูแลตัวเองได้แล้วถึงอายุฉันจะแค่สิบแปด แต่อายุงานและประสบการณ์ก็มีมากพอๆกับนายนั้นแหละนายก็รู้นี่" ผมพูดยืนยันอีกครั้งเพื่อให้เขามั่นใจว่าผมสามารถดูแลตัวเองได้

มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่เขาจะกังวลเวลาที่ผมจะออกไปไหนมาใหนเพียงลำพังเพราะขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้าพ่อมาเฟียถ้าไม่มีลูกน้องคอยติดตามก็มักจะเป็นเป้านิ่งที่ศัตรูจ้องจะเล่นงานได้อย่างง่ายดายปัญหาข้อนี้ก็ใช่ว่าผมจะไม่เข้าใจ

แต่ถึงยังไงผมก็เอาตัวรอดได้ตลอดแม้ว่าผมจะมีอายุแค่สิบแปดปีแต่ที่ผ่าน ๆ มาผมได้เรียนรู้งานและประสบการณ์ทุกอย่างมาจากพ่อทั้งหมดและที่สำคัญงานบางงานท่านก็ปล่อยให้ผมเป็นคนจัดการเองทั้งหมดโดยที่ท่านจะคอยดูแลอยู่ห่างๆ แต่จะไม่เข้ามาก้าวก่ายใด ๆ ทั้งสิ้นถ้าไม่จำเป็น เมื่อท่านตายผมถึงได้ทำทุกอย่างด้วยตัวเองได้ดีพอๆกับที่ท่านทำ

"ได้ครับนาย" เมื่อเห็นผมยืนยันหนักแน่นเช่นนี้เขาจึงตอบรับออกมาอย่างจำใจแล้วก็หมุนตัวเดินกลับออกไปทำงานดังเดิม

เวลา23.00น

ร่างกำยำตามแบบฉบับของชายชาตรีที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามราวกับก๊อปปี้หุ่นจากพระเอกในหนังเรื่อง 'อควาแมน 'ในชุดวอมกางเกงขายาว/แขนยาวสีเทา เจ้าของใบหน้าหล่อแบบลูกครึ่ง

ใบหน้าบ่งออกอายุเพียงแค่สิบแปดสิบเก้าปีแต่เพราะไว้หนวดเคราจึงปกปิดความออ่นเยาว์บนใบหน้านั้นเอาไว้ มันจึงทำให้เขาดูหล่อเท่ไปอีกแบบ หนวดเคราหนาที่ถูกตัดแต่งอย่างสวยงามช่วยเสริมบุคลิคเจ้าพ่อมาเฟียให้ดูสง่าน่าเกรงขามยิ่งขึ้น

ร่างหนากำลังปีนป่ายขึ้นไปบนต้นหว้าใหญ่ที่ถูกปลูกเอาไว้ติดกับขอบรั่วด้านในของสวนสาธารณะ

"ตุ๊บ" เมื่อปีนขึ้นไปจนถึงปลายยอดที่กิ่งหนึ่งค่อนข้างจะยื่นออกไปยังอีกฟากหนึ่งของกำแพงเขาก็ทิ้งตัวกระโดดเข้าไปเกาะกับราวกั้นระเบียงของบ้านทรงไทยที่อยู่ติดกับสวนสาธารณะ

แม้ในระยะห่างประมาณหนึ่งช่วงขาก้าวใหญ่ ๆ ของผู้ชายตัวโตพลาดเพียงนิดเดียวคงได้ร่วงลงไปนอนนับดาวอยู่บนพื้นหญ่าข้างล่างแน่นอน

เมื่อทรงตัวได้อย่างมั่นคงแขนแกร่งทั้งสองข้างก็ยกกายแกร่งให้ปีนข้ามราวระเบียงขึ้นไปยืนอยู่บนพื้นระเบียงได้อย่างเงียบเชียบด้วยเกรงว่าคนในบ้านจะรู้ตัว

เมื่อขึ้นมาบนบ้านได้สำเร็จเขาก็เดินสำรวจรอบๆระเบียงบ้านที่ถูกตกแต่งแบบบ้านทรงไทยทั่วๆไป

ตรงกลางระเบียงบ้านจะมีชุดโซฟาไม้สักเกะสลักแบบไทยๆตั้งอยู่ เมื่อเดินถัดเข้าไปอีกหน่อยก็จะมีประตูห้องตั้งเรียงกันอยู่สามห้อง

เขาใช้วิชาโจรสะเดาะกุญแจเข้าไปได้อย่างง่ายดายพอเข้าไปสำรวจด้านในก็พบว่าห้องนั้นมีแต่ข้าวของเครื่องใช้ของผู้หญิงเขาจึงละออกจากห้องนั้นมาสำรวจอีกห้องหนึ่งที่อยู่ถัดมา

พอเปิดประตูเข้าไปฝุ่นก็ฟุ้งกระจายจนเต็มห้องเขาจึงรีบปิดประตูลงไปทันที

หลังจากที่ปิดประตูก็หันมาสำรวจอีกห้องต่อ พอเปิดประตูเข้าไปก็พบว่าห้องนี้ค่อนข้างจะรกผิดกับห้องเมื่อกี้ถึงแม้ฝุ่นจะหนากว่าแต่ข้าวของในห้องก็ถูกจัดเรียงอย่างเป็นระเบียบกว่า

"ซา...." หลังจากที่เดินเข้ามาในห้องก็ได้ยินเสียงเปิดนำ้จากฟักบัวในห้องนำ้คล้ายว่ามีคนกำลังอาบนำ้อยู่ มือหนาเลื่อนมาปิดประตูอย่างเบามือ

"เฮ้ย....ใครวะ" แต่ยังไม่ทันได้ปิดประตูอย่างสนิทดีประตูห้องนำ้ก็เปิดออก

ร่างหนาของใครบางคนที่ในตอนนี้มีเพียงแค่ผ้าขนหนูผืนเดียวพันไว่รอบเอวเผยให้เห็นแพงอกกำยำที่อุดมไปด้วยกล้ามเนื้อและซิคแพคที่เจ้าตัวคอยฟูมฟักมาอย่างถนุถนอม

รอบกายมีหยดนำ้เกราะพราวคล้ายกับว่าพึ่งจะอาบน้ำเสร็จมามาด ๆ ทำให้คนที่ได้มองถึงกับอึ้งกิมกี่กับภาพที่ได้เห็นความเซ็กซี่ที่ปรากฎอยู่เบื้องหน้า

แต่ในฉับพลันทันใดที่ความตะลึงลานยังไม่ทันได้คลายลงไปก็ต้องคอยตั้งรับการเข้าปะทะจากอีกฝ่ายที่สาดอาวุธเข้ามาอย่างเต็มพิกัด ทั้งแข้ง ศอก เข่า มัด ประดังประเดเข้ามาด้วยความเร็ว

แต่ด้วยรูปร่างที่สูงใหญ่พอ ๆ กันจึงไม่ใช่ปัญหาที่จะคอยตั้งรับและโต้กลับไปอย่างคู่คี่สูสี

เข่าแรกมัด มัดแรกเข่า ศอกเข่ามัดแข้งปะทะกันชุลมุนวุ้นวายไปหมด และด้วยฝีมือที่มีอยู่พอกันจึงเปลี่ยนห้องทั้งห้องให้เป็นสมรภูมิพังนินาศยับเยินจนไม่เหลือเคล้าโคลงเดิม

การต่อสู้ที่อึกกระทึกคึกโคลมกินเวลานานอยู่พอสมควร แม้เสียงการต่อสู้ของทั้งสองร่างจะส่งเสียงดังราวกับฟ้าถล่มแต่ก็ไม่ปรากฎว่าผู้ใดจะเข้ามาตรวจสอบแต่อย่างใด

อาจจะเป็นเพราะบ้านทรงไทยหลังนี้ตั้งติดอยู่กับสวนสาธารณะในยามนี้ที่ดึกสงัดจึงไม่มีผู้ใดอยู่ และถึงจะมีในยามนี้ก็คงไม่มีใครกล้าเสี่ยงชีวิตเข้ามาดูเป็นแน่แท้

" เฮ้ย.. .อึก" การต่อสู้เป็นอันจบสิ้นลงเมื่อร่างหนาของใครบางคนทรุดฮวบลงไปกองอยู่ตรงพื้น

ด้วยความตกใจที่ผ้าขนหนูเพียงผืนเดียวที่ปกปิดกายเอาไว้เลื่อนหลุดออกจึงเปิดโอกาสให้อีกฝ่ายได้โอกาสจู่โจมในทันที

จัดเข่าหนัก ๆ เข้าปะทะตรงลิ้นปี่จนอีกร่างถึงกับทรุดฮวบลงไปกองอยู่ตรงพื้นปลายเตียง และไม่รอให้อีกฝ่ายได้คลายอาการจุกเจ็บก็จับร่างหนักๆ นั้นเหวี่ยงขึ้นไปบนเตียงแล้วตามขึ้นมาคร่อมทับในทันที

และเพื่อให้มั่นใจว่าคนใต้ร่างจะไม่สามารถขัดขืนใดๆได้อีกจึงได้ทุบมัดซำ้ที่เดิมจนร่างของอีกฝ่ายงองุ้มเป็นกุ้งเผา

จากนั้นก็แทรกกายเข้าไปอยู่ตรงระหว่างขาทั้งสองข้างของอีกฝ่ายด้วยความรวดเร็ว แล้วดึงรั้งปราการเพียงชิ้นเดียวลงไปไว้ที่หน้าขาปรากฎให้เห็นแกนกายอวบขนาดใหญ่และยาวที่แข็งพร้อมทำการ

มือทั้งสองข้างซ้อนเข้าใต้ขาแกร่งยกขึ้นเผยให้เห็นช่องทางที่ยังปิดสนิทอยู่

"สวบ...อ๊าก.." หลังจากที่จ่อแกนกายตรงช่องทางนั้นก็กดพรวดเดียวเข้าไปจนสุดลำอย่างไม่สนใจความคับแน่นใดๆ

"อืม....อย่าตอดรัดผมแน่นนักสิครับ แน่นมากเลยนะ อา...." ไม่รอให้อีกฝ่ายได้ปรับตัวหรือคลายความเจ็บลงแต่อย่างใด ก็ขยับแกนกายเข้าออกกระแทกจนคนใต้ร่างสั่นคลอนไปตามแรงกระแทรกกระทั่นอย่างไม่ออมแรง

" อึก.. อืม .. อ๊า.." ถึงจะพยายามเก็บกลั้นเสียงครางสักเท่าใดก็ถูกคนข้างบนควบคุมเสียจนอยู่มัด

"อือ..อืม..อย่าขยับสิครับถ้ายิ่งคิดจะขัดขืนก็ยิ่งเจ็บตัวมากเท่านั้นนะ" เมื่อเห็นคนใต้ร่างเริ่มออกอาการขัดขืนแรงกระแทกกระทั้นก็เพิ่มเป็นเท่าทวีคูณเพื่อเป็นการควบคุม

ทั้งลึกขึ้น เร็วขึ้น และแรงขึ้นจนคนใต้ร่างต้องนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปนเสียว

" ปึก...ปึก..เอียด....แอด... " เสียงเนื้อกระทบเนื้อสลับกับเสียงเตียงลั่นเอียดอาดดังสนั่นห้อง

"อ๊า...อืม.." เสียงครางกระเช้าถูกกลืนหายไปเมื่อผู้ควบคุมจังหวะรักอันหนักหน่วงโน้มตัวลงมาดูดกลืนความหวานในช่องปากอิ่ม ลิ้นหนาควาญกระหวัดไล่ต้อนจนลิ้นหนาของอีกคนจนมุมแม้พยายามหนีสักเพียงใดก็ไม่อาจหนีพ้นจนกลายเป็นการหยอกเหย้ากันเสียมากกว่า

ปากก็รุกไล่จนคนใต้ร่างสติแทบจมหายไปกับความรัญจวนใจที่ได้รับ ช่วงร่างก็ทำงานผสานกันไปอย่างไม่มีขาดตอน

"แฮก...แฮ่ก..." หลังจากที่ปากเป็นอิสระจากการถูกบดขยี้ได้ก็ต้องหอบหายใจด้วยความเหนื่อยออ่น

"อ๊ะ....อือ...อ๊า..." เมื่อเห็นใบหน้าใสสีน้ำผึ้งที่กำลังขึ้นสีแดงระเรื่อด้วยแรงอารมณ์ส่งสายตาอาฆาตมาให้ ร่างหนาจึงจัดการกระแทกแก่นกายความเป็นชายกดยำ้ๆตรงจุดกระสันอย่างจงใจจนคนใต้ร่างต้องหลับตาพริ้มด้วยความเสียวสะท้าน

" หึหึ....อืม" เมื่อเห็นดังนั้นก็ส่งเสียงหัวเราะในลำคออย่างพึงพอใจ

"อ๊า....อย่า.." เสียงทุ้มร้องปรามเมื่อมือหนากอบกุมแกนกายที่ใหญ่ของตนแต่คงจะน้อยกว่าคนบนร่างอยู่เล็กน้อย

มือหนารูดรั้งแกนกายของคนใต้ร่างที่กำลังตั้งชันอยู่เพราะแรงอารมณ์เพื่อปนเปรอให้คนใต้ร่างได้สุขสม พร้อมกับสอบกายเข้าออกช้าบ้างแต่ลึก เร็วๆแรงๆสลับกันไป แต่ทุกดอกตรอกเข้าจุดกระสันจนคนใต้ร่างต้องส่ายหน้าเร่าๆ มือขยุ้มจิกผ้าปูเตียงเพื่อระบายความเสียวซ่านที่แล่นลิ่วไปตามร่างกาย

อยากจะพูดอยากจะด่าแต่ก็ต้องเก็บกลั้นเอาไว้เพราะทันทีที่อ้าปากก็มักจะมีเสียงอื่นที่หน้าอายออกมาแทน หรือไม่ก็กลายเป็นว่าพูดไปก็ฟังไม่รู้เรื่องจึงต้องยอมเงียบปากเสียดีกว่าไม่อย่างงั้นเดี๋ยวโดนแกล้งให้ได้อายไปมากกว่านี้

" อ๊า.....อึก.....อืม....." เสียงทุ้มสองเสียงส่งเสียงสอดประสานกันเมื่อเดินทางถึงสวรรค์แห่งอารมณ์ร่างกระตุกแกร่งก่อนจะฉีดพุ้งนำ้กามสีขาวขุ่นออกมา

นำ้กามสีขาวขุ่นสายหนึ่งพุ่งพรวดออกมาเลอะหน้าท้องแกร่งที่มีลอนชิคแพคสวยเรียงกันเป็นตับ อีกสายหนึ่งถูกฉีดเข้าชอ่งทางอุ่นร้อนที่ตอนนี้กำลังบวมแดงเพราะถูกใช้งานมาอย่างหนัก

"อึก.....ฮือ...แฮก...แฮ่ก..." หลังจากที่เสร็จกามกิจก็แย่งกันสูดอากาศเข้าปอดราวกับพากันไปแข่งวิ่งมาราธอนมา

ร่างหนาทำท่าจะล้มทับคนใต้ร่างแต่ก็เอาแขนแกร่งยั้งไว้ได้ทัน แต่แกนกายยังคงคาค้างเอาไว้ในช่องทางไม่ได้ถอดออกมา

" ปึก....ตุ๊บ.....ซีด..." เสียงปึกแรกเป็นเสียงฝ่าเท้าเข้าปะทะยอดอกของคนบนร่าง ตุ๊บต่อมาเป็นเสียงที่ร่างหนาถูกถีบกระเด็นจนหงายหลังตกเตียงกระแทกพื้นด้านล่าง

เสียงซีดปากที่ดังขึ้นเป็นลำดับสุดท้ายเกิดจากอาการเจ็บที่แล่นลิ่วไปทั่วร่างของคนใต้ร่างที่ถวายฝ่าเท้าเข้าปะทะยอดอกผม

เพราะขยับตัวกระทันหันด้วยความรุนแรงจึงส่งผลให้ร่างกายท่อนล่างเกิดความเจ็บร้าวระบมอย่างยากจะทานทนจนต้องนอนนิ่งอ้าซ่าอยู่บนเตียง โดยมีนำ้กามสีขาวขุ่นปนสีเลือดที่ผมปล่อยทิ้งเอาไว้เริ่มไหลทะลักออกมาตามเรียวขาแกร่ง

เห็นสภาพเช่นนั้นผมก็อยากที่จะต่ออีกยกแต่ด้วยสภาพของผมที่ยับเยินไม่แพ้กันอันเนื่องมาจากการต่อสู้ในช่วงแรก ๆ ผมจึงไม่อยากจะเสี่ยง

กว่าจะปราบความพยศของคนบนเตียงได้ก็เล่นเอาร้าวระบมพอดู ในตอนนี้อาการเจ็บซำ้ระบมที่เกิดจากบาดแผลของการปะทะกันมันก็เริ่มออกอาการขึ้นมาบ้างแล้ว

ในช่วงแรก ๆ ที่มันไม่แสดงอาการก็เป็นเพราะแรงอารมณ์และความอยาก

แต่ตอนนี้ผมไม่คิดอยากจะลองเสี่ยงจึงขอเลื่อนเก้าอี้หน้าโต๊ะกระจกไปนั้งไกล ๆ รัศมีฝ่าเท้าที่ไม่รู้จะประเคนให้ผมอีกตอนใหนดีกว่า

ผมเลื่อนเก้าอี้มานั่งตรงหน้าประตูห้องเผื่อไว้ว่าถ้าคนบนเตียงนึกอยากจะฝืนสังขาลลุกขึ้นมาฆ่าผมแล้วผมจะได้หนีทัน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***