Ep4ความลับของรุ่นพี่

"งั้นก็ให้ฉันไปเป็นคนในครอบครัวเธอสิ"

"ฉันขาดหมาอยู่พอดีเลยเป็นมั้ย^^"

"ฉันหมายถึงผัว-_-"

"โรคจิต"

หมับ (จับมือ)^^

"กลับกัน ง่วง"

"ปล่อยนะ ฉวยโอกาส"

"ใครฉวยโอกาสไม่เห็นหรอผู้ชายมองเต็มร้าน แต่มือนิ่มดีนะยัยแสบ"

"เงียบไปเลย"

@บนรถ🚘

"ง่วงก็นอนนะถึงแล้วเดียวปลุก"

ฉันพยักหน้าให้พี่ธาม เขาหันไปหยิบแจ๊กเก็ตด้านหลังมาคลุมตัวฉันไว้ถ้าเขาไม่ยั่วโมโหฉันเขาก็เป็นผู้ชายที่อบอุ่นคนหนึ่งเลยนะ อิอิ

End: นินิว

Part: ธาม

นินิวเป็นผู้หญิงคนแรกที่ผมเข้าหา เพราะผมหลงใหลในน่าตาของเธอรูปร่างของเธอเล็กกระทัดรัด ไหนจะสะโพกที่ดูพอดิบพอดีและหน้าอกที่พอดีมือ ยิ่งเห็นยิ่งชอบผมผมขอเปลี่ยนสรรพนามในการเรียกว่าน้องแทนละกันถ้าเรียกเธอมันจะดูห่างเหินถึงน้องจะเรียกผมว่านายนั่นนายนี่อยู่ก็เถอะ

อีกอย่าที่ผมชอบในตัวของน้องเพราะมีครั้งหนึ่งตอนที่ผมกำลังขับรถเข้าไปในมหาลัยผมมองไปในสวนกลับเห็นนักศึกษาปี1ไม่ใช่ใครที่ไหนถ้าไม่ใช่น้อง ผมกำลังเห็นน้องให้อาหารหมาจรจัด ถึงผมจะยังไม่ค่อยรู้จักน้องแต่น้องมีจิตใจที่ดีอีกอย่างผมก็ไม่ใช่คนดี......

@คอนโด🏭

"นินิวตื่นได้แล้วขี้เซาจังเลยนะ"

พรื่บ ยกตัวนินิวขึ้นด้วยท่าเจ้าสาว..ถึงห้องนินิว

"กุญแจอยู่ไหนหื้ม"ไม่มีเสียงตอบรับ😒

แก๊ก แก๊ก ค้นกระเป๋า..เจอกุญแจ ค่อยวางนินิวลงที่เตียงอย่างเบามือ

อืมม (งัวเงีย)

"เอ๊ะ ถึงห้องแล้วหรอ"เสียงเล็กๆดังขึ้นในขนาดที่ชายหนุ่ม

อย่างธามกำลังจะเดินออกไป ธามรีบหันหลังแล้วก้าวไปหา

เสียงเล็กๆของนินิว และนั่งตรงขอบเตียง

"อืมขอบคุณสิแล้วเรียกฉันว่าพี่ด้วย"

"ขอบคุณค่ะ...พี่หน้าดุ๊ดุ"

"แสบนักหรอเดียวจะโดน"