ถ้าหาก

...ในค่ำคืนนี้เสียงครวญครางดังไม่หยุด หากแต่กลับไม่ใช่เสียงของเจ้าสาว แต่จะมีสักกี่คนกันที่จะรู้เรื่องนี้...

...เสิ่นไป๋เย่ถึงจะรู้แล้วก็คงทำได้แค่ปิดตาข้างหนึ่ง ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น ร้องไห้อย่างเงียบ ๆ...

...ฉีอิง สาวใช่ของเสิ่นไป๋เย่ที่ยืนเฝ้าหน้าห้องก็ทำได้เพียงหลับหูหลับตา และร่วมโศกกับเสิ่นไป๋เย่...

...ในที่สุดค่ำคืนที่แสนเร้าร้อนและขมขื่นนี้ก็จบลง...

...เช้าวันรุ่งขึ้นเสิ่นไป๋เย่ก็ไปปรึกษากับท่านอ๋องฉิน หลิงชงหลาน เรื่องรับนางผู้นั้นเข้าจวน...

"ท่านอ๋อง...นาง...."

"เรื่องของข้าและนาง เจ้าอย่ายุ่งเลยจะดีกว่า"

"เรา...รับนางเข้าจวนดีหรือไม่ เจ้าคะ"

"..."

หลิงชงหลานทำท่าครุ่นคิดสักครู่ก่อนจะตอบเห็นด้วย หลังจากจบเรื่องนี้ไม่นานเสิ่นไป๋เย่ก็กลายเป็นที่ครหาทั่วบ้านทั่วเมือง หน้าเศร้านัก

"เป็นสตรีที่ไม่ได้เรื่องเลยจริง ๆ แต่งงานไม่ถึงสามวันสามีก็พาหญิงอื่นเข้าบ้านเสียแล้ว หึ!!"

"ใครจะไปรู้กันล่ะ เรื่องแบบนี้เองก็ซับซ้อนเช่นกัน"

ความคิดเห็นนานาปลิวว่อนแต่กลับไม่มีผู้ใดเข้าข้างนางเลยแม้แต่น้อย นี่แหละธรรมชาติของผู้คน ถูกหรือผิดไม่มีแน่ชัดแต่กลับเสียหายจนยากหาคนช่วยดึงจากบ่อโครนตมนี้

"ต่อไปพวกเจ้านายบ่าวก็อยู่ที่นี่ไปเถอะ!!!"

ณ ตำหนักเย็น ที่นี่ไม่มีผู้ใดกล้าเข้าใกล้เพราะชายาอ๋องฉินคนก่อนตายจากไปที่นี่ หลิงหลานชงเขาไม่ใช่ชายโสดแต่อย่างใด เขาเคยผ่านการวิวาห์มาแล้ว

เขาและพระชายาฉินมีโอรสด้วยกันหนึ่งคน นามว่า 'หลิงหยุน' เขาชอบพอเสิ่นไป๋เย่มานานนมนัก ตั้งแต่วัยยาวจนป่านนี้ เป็นเวลา 13 ปีแล้วทีเขา แอบ ชอบนาง คิดไม่ถึงเมื่อถึงวัยออกเรือนของนาง นางจะแต่งให้แก่บิดาโสโครกของเขา มารดาเขาสิ้นอย่างไรเขารู้ดีแก่ใจ

จนถึงตอนนี้ที่บิดาเขาโยนนางสู่ตำหนักเย็นเขาเองก็ทำได้เพียงแค่มองจากที่ห่าง ๆ เหมือนตอนนั้นที่มารดาเขาได้มาอยู่ที่นี่ครั้งแรก แต่เขาจะไม่ทำแบบนั้อีกแล้ว

หลิงหยุนเดินเข้าไปที่ตำหนังเย็นโดยไม่ีผู้ใดได้ทันสังเกต ในใจหลิงหยุนทนทุกข์นัก ไม่เพียงแต่มารดาเขา แม้แต่หญิงที่เขารักและหึงหวงชายผู้นนี้ก็ไม่เว้น

"ไป๋เย่..."

โดยไม่ทันสังเกตหลิงหยุนผู้นี้ก็มาถึงในตำหนักเย็น เขายืนอยู่ด้านหลังเสิ่นไป๋เย่ เรียกนางด้วยเสียงทุ้ม เสิ่นไป๋เย่หันกลับไปก็พบกับใบน่าคมเข้มของหลิงหยุน ไม่เจอกันเพียง 2 ปี ไม่นึกเลยว่าเขาจะเปลี่ยนไปขนาดนี้

เขาเป็นเพียงคนเดียวที่เรียกนางเช่นนี้ "ไป๋เย่" ด้วยน้ำเสียงเย็นชาของเขามันช่างฟังดูเหินห่างนัก แต่ก็เช่นเดียวกัน ในน้ำเสียงที่ฟังดูเย้นชาของเขานั้นกลับมีความอบอุ่นฝั่งอยู่อย่างไม่น่าเชื่อ น่าเสียดายตอนนี้นางกลับไปไม่ได้แล้ว นางกลายเป็นมารดาเขาไปเสียแล้ว หากเขากลับมาเร็วกว่านี้สักนิดคงดี

นางเลือกที่จะไม่สนใจเขา นางสั่งให้สาวใช้นั้นปิดประตูก่อนออกไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

เรื่องราว