นาฏศิลป์

สวัสดีครับพี่น้องเพื่อนๆทุกคน วันนี้ผมมีเรื่องจะเล่าอีกเช่นเคย

นี่คือเรื่องที่เกี่ยวกับห้องนาฏศิลป์ของโรงเรียนในช่วงมัธยม เรื่องมีอยู่ว่า

ในวันที่เรียนนาฏศิลป์คาบแรกของเทอมนี้ ซึ่งโรงเรียนจะเริ่มเรียนนาฏศิลป์แบบจริงจังก็ต่อเมื่อขึ้นมัธยม ด้วยความที่เป็นเด็กห้าวกวนๆ ก็เกิดความอยากลองดี ตอนแรกก็ไม่กล้าเท่าไหร่แค่ขอว่าถ้ามีโผล่มาให้เจอ แต่ก็ไม่เจอ พอเล่นเกมส์ที่มีชื่อว่าคิง เกมนี้จะเป็นเกมที่คนเล่น 1 คนที่ได้คินจะสามารถสั่งใครก็ได้ในกลุ่มให้ทำ1 อย่าง แน่นอนเพื่อนในวงหนึ่งคนโดนสั่งให้ไปท้าผีที่ห้องนาฏศิลป์ เพื่อนคนนั้นไม่กล้าเลยอาสาจะไปด้วยก็เลยโชว์ตัวอย่าง ผมก็พูดว่ามีผีโผล่มาให้เจอดิแต่ผมอ่ะยืนอยู่ตรงบันไดก็เลยคิดว่าไม่มีไรเกิดขึ้นแน่นอน มันก็เลยพูดตามสรุปคือไม่เจอ แต่พอเล่นไปเรื่อยๆกลับโดนตัวเอง เพื่อนที่สั่งบอกให้ไปคนเดียวเข้าไปแล้วตะโกนท้าดังๆ ผมก็ทำตามด้วยความที่ว่าไม่คิดว่ามีก็เข้าไปตะโกนดังจนสุดเสียง และเดินลงบันไดแบบหน้าตาเฉย เพื่อนถามว่ามึงไม่เจออะไรเลยเหรอ ก็ไม่เจอ ตอบไปแบบเสียงเรียบก่อนที่เพื่อนที่ไม่ได้อยู่ในกลุ่มเล่น ทักว่าเมื่อก็ใครว่ะใส่ชุดดนตรีไทยเดินลงมากับมึง ผมนี่งงเลยใครวะ เพื่อนสนิทเลยพูดว่าไม่มีอะไรหรอกมันทักแกล้งพวกเรารึป่าว เออก็จริงมันอาจจะแกล้งก็ได้ พอขึ้นไปเรียนวันนี้ครูไม่อยู่ไม่มีครูสอนแทนเลยอยู่ในห้อง ส่วนเพื่อนบางคนก็ออกไปเล่น ส่วนบางคนออกไปซ้อมเป่าอะไรนี่แหละจำไม่ได้ ก็เลยเหลืออยู่น้อยคน ก็ชวนเล่นผีเหรียญกันอีก ก็เล่นกันถามเล่นๆก็ไม่ได้น่ากลัวอะไร แต่พอเล่นอยู่เพื่อนที่เป็นผู้ชายประเภทสองได้ไปเอาเครื่องใส่หัวที่มีลักษณะคล้ายหัวไก่มาใส่เล่นแล้วเพื่อนในห้องคือทักมันทั้งห้อง เพราะเห็นว่ามีธูปจุดไว้อยู่ ทักปุ้บมันวางแทบไม่ทัน ใส่เสร็จคือมันปวดหัวเลยครับ แต่ผมก็คิดว่าเป็นเรื่องของมันแหละ คาบต่อมาอีกก็นอนหลับในห้องเพราะครูไม่อยู่อีกเหมือนเดิม แต่คือหลับลึกมากแล้วเพื่อนทิ้งไว้ในห้องแต่ดีที่มีเพื่อนอีก 2 คนนอนหลับอยู่ด้วย แต่ผมคืองงมากอยู่ดีๆคือสะดุ้งเหมือนมีคนทำอะไรกับตัวผม ผมตื่นมามองรอบห้องไม่เห็นใครเลยรู้ตัวเลยว่าโดนทิ้ง แต่เห็นเพื่อน 2 คนเลยปลูกมันไปด้วยเดี๋ยวไม่ได้เข้าเรียนอีก ผมก็เล่าเรื่องที่ผมสะดุ้งให้ฟังมันก็เฉยๆนะ ก็ไม่คิดอะไรเลย วันต่อมาครั้งนี้คือท้าชัดท้าให้เห็นมาก เห็นกระดาษวางอยู่บนหิ้งพระก็เลยเข้าไปอ่าน แล้วเห็นกระดาษใต้ตู้อีกครั้งนี้คือลองหยิบกระดาษใต้ตู้มาดูแต่มีอีกมือ หนึ่งโผล่ออกมาจากไหนไม่รู้จับกับมือผม คือสะดุ้งสะบัดมือออกทันที

ผมลองมองไปที่ใต้ตู้ดูดีๆ ผมเห็นภาพชวนช็อกคือ ผู้หญิงใส่ชุดไทยที่มองเห็นแค่ครึ่งตัวเพราะอีกฝั่งหนึ่งคือกำแพงกั้นห้อง ผมร้องขึ้นมาด้วยความตกใจแต่ตั้งสติไว้อยู่เลยเงียบเสียงลงแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่เพื่อนที่อยู่ในห้องวิ่งมาหาด้วยควาตกใจว่าเกิดอะไรขึ้น พวกเพื่อนมันถามด้วยความเป็นห่วงผมเล่าเรื่องทุกอย่างให้ฟัง เพื่อนที่เคยทักผมเลยพูดขึ้นว่า กูบอกแล้วว่ากูเห็นเขาตามมึง ผมเลยพูดว่าเอออย่าย้ำกูกลัวแล้ว พูดพรางขอขมาไปด้วย แต่ก็มีเพื่อนหนึ่งในห้องที่กำลังจะเปิดประตูพูดขึ้นมาว่าห้องทำไมเปิดไม่ได้วะ เชี่ย อะไรวะ กูว่าเริ่มแปลกแล้ว มันแปลกนานแล้วไอ้เพื่อนที่เคยทักพูดขึ้นอีกแล้ว ทุกคนในห้องหันไปถามพร้อมกัน รอบนี้มึงเจออะไร ก็มันหันขึ้นไปบนผนังห้องแบบช้าๆ ทุกคนหันตามมันรวมทั้งผมด้วยแต่รอบนี้ น่ากลัวกว่าตอนผมเห็นอีกเพราะรอบนี้เละเลย ผู้หญิงในห้องนี่ร้องด่าเลยปกติของคนด่าเก่งอ่ะนะ

อีเหี้ย ไม่สวยโผล่มาทำไม กูก็มีหัวใจนะเว้ย อีสันขวาน อีชะนี พูดเสร็จคือผีนี่โผล่มาอยู่รำโชว์อีก เจ้ก็ก็รำแข่งเฉยเลย คือพอรำเสร็จ ผมได้พูดว่า ขอโทษผมทำอะไรไปผมขอโทษ ผมขอโทษ ผมสำนึกแล้ว สำนึกแล้วเหรอเสียงก้องดังในห้อง เพื่อนเกือบสติเสียกันทั้งห้อง ผมพูดขึ้นว่า มึงจะร้องทำไมเขาแค่ทำให้เรารู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำ ประตูก็เปิดได้ ทุกคนวิ่งออกไปด้วยความกลัวผมวิ่งไปเพราะความกลัวเหมือนกันแล้วก็เห็น ผีนั้นกลายเป็นคนสวยยิ้มใส่ผมแบบนางรำคือนักแสดงสวยๆเลยผมยื่นอึ้งก่อนที่จะมีเพื่อนมาดึงไปเรียนคาบต่อไป ผมไม่กล้าจะท้าห้องนาฏศิลป์อีกแล้วล่ะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***