2 พี่ครับถ้าเหนื่อยก็พักถ้าอยากโดนรักบอกได้นะครับ

ผมรู้สึกชอบวันนี้จังเลย อากาศสดใส ไม่ต้องไปเรียน นั่งเฉยๆอาหารก็มาส่งถึงที่เลยครับ ถามว่าผมเพ้ออะไรนะหรอ ฮึ ก็ดูนี่สิครับอาหารตาเเต่เช้าเลย

"ข้าวครับทำไมในตู้เย็นมีเเต่อาหารเเช่เเข็งละ มันไม่ดีต่อสุขภาพนะครับ" ครับ นี่เป็นน้องที่ย้ายมาอยู่ข้างห้องผมเมื่อวานนี้ วันนี้กำลังเตรียมอาหารให้ผมอยู่ อยากรู้ไหมละว่าทำไมน้องถึงมาอยู่นี่ได้ มาๆผมจะเล่าให้ฟัง เรื่องมันมีอยู่ว่า

ก็อกๆ

"หื้อ ใครมาเเต่เช้าวะคนจะหลับจะนอน อุตส่าห์ไม่มีเรียนเเล้วนะ" พูดเเบบนั้นเเต่ผมก็ลุกไปเปิดประตู เพราะเสียงเคาะมันดังไม่หยุด

แอ๊ด

"มีอะไร...รึเปล่า?" พอเปิดออกไปก็เจอเข้ากับรุ่นน้องที่เพิ่งย้ายมาอยู่ข้างห้องผมเมื่อวานนี้

"กินข้าวรึยังครับ " น้องมันบอกพร้อมชูถุงเเกงให้ผม

"...ยังเลย"

"งั้นดีเลย มากินกับผมก็ได้นะ" กินกับผม..... เชี่ยไอข้าว! มึงคิดไรหยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ น้องยังเด็ก! เอ้ะเเต่ห่างกันเเค่สองปีไม่เด็กหรอก...มั้ง

"ข้าว...ข้าวครับ เป็นอะไรรึเปล่า"

"อ...ออ พอดีเเค่มึนๆนิดหน่อยนะ เเฮะๆ" โกหกได้เหี้ยมากมึง

"ออ งั้นตกลงจะกินข้าวกับผมรึเปล่าครับ"

มึงเล่นถือถุงเเกงมาห้องกู ต้องให้กูพูดไงวะ

"เอ่อ กินก็ได้ เเต่พี่ยังไม่อาบนํ้าเลยนะ..." น้องมันจะเหม็นสาบผมเปล่าวะ

"งั้นข้าวไปอาบนํ้าส่วนผมจะเตรียมอาหารให้เอง" พอน้องพูดจบ ก็ดันหลังผมเข้าไปในห้องทันที

"อ...อ่า ของในตู้เย็นก็เอามาทำอาหารได้เลยนะ" ผมพูดก่อนเดินไปหาเสื้อผ้าเเล้วเข้าห้องนํ้าไปหลังจากน้องมันพยักหน้าเเล้ว

ถ้าถามผมว่าทำไมให้คนอื่นเข้าห้องง่ายจัง พวกคุณฟังนะ ห้องผมเนี่ยโล่งยังกับไม่มีใครอยู่อะ ของที่ผมขนมาอยู่นี่ก็เอามาเเค่พวกเสื้อผ้าพัดลมเท่านั้น ไม่กลัวหรอกว่าจะโดนขโมย เพราะเงินที่ติดตัวไม่มีอยู่สักบาทเดียว อยู่ในธนาคารที่ผมฝากไว้ตั้งเเต่เด็กๆนู้น ส่วนมากผมจะให้เเม่โอนเงินให้มากกว่า ขี้เกียจพกเงินสดอะ เนี่ยะ พอพูดเรื่องเงิน วันนี้ผมต้องไปถอนเงินไปจ่ายค่าห้องอีก เเล้วตู้ก็อยู่ไกลด้วยนะ ต้องเดินไปอะเเละ เพราะไม่มีเงินขึ้นรถ.....

"คิ้วขมวดตั้งเเต่ออกมาจากห้องนํ้าเเล้วนะครับ" ครามหันมามองผมเมื่อเดินออกมาจากห้องนํ้า เเละเหมือนว่าอีกคนกำลังทำไข่เจียว...ก็นะในตู้เย็นห้องผมมันมีเท่านี้ ที่เหลือเป็นพวกอาหารเเช่เเข็ง "มีอะไรไม่สบายใจรึเปล่าครับ? หรือว่าข้าวโกรธที่ผมเข้ามาโดยที่ไม่ได้รับอนุญาต?"

"ป...เปล่าหรอก เเฮะๆ" ผมรีบยกมือขึ้นส่ายไม่มาอย่างลก "เเค่...นึกขึ้นได้ว่าวันนี้ต้องไปจ่ายค่าห้องนะ"

"งั้นก็ไปสิครับ เจ้าของหออยู่ข้างล่างนี่น่าตอนที่ผมออกไปซื้อเเกงมานะ"

"เห้อ...ติดตรงที่ต้องไปถอนเงินนั้นเเหละ "

"ออ พี่ไม่มีรถไปสินะครับ" พอน้องพูดจบ ผมก็พยักหน้าให้"งั้นกินข้าวเสร็จเเล้วเดี๋ยวผมพาไปนะครับ"

ผมหูฝาดไปใช่ไหม ต้องใช่เเน่ๆ.....

"ข้าว ข้าวครับ" มือหนาปัดไปมาตรงหน้าผม "เหม่ออะไรอีกละคราวนี้ หืม"

"อ...อะ " ผมจะพูดไงดี เขาพึ่งรู้จักผมเมื่อวานเองนะ ทำไมถึงทำเหมือนว่ารู้จักผมตั้งนานเเล้วละ...!

ครามเอียงคอมองผมเล็กน้อยพร้อมยิ้มให้"งั้นผมไปทอดไข่ต่อเเล้วนะครับ ถ้าข้าวหยุดเหม่อเมื่อไหร่เรียกผมได้นะ" พูดเเล้วก็เดินไปหน้าเตา ทิ้งผมให้ยืนคว้างคนเดียว

รึว่าเขาเป็นโรคจิต....ไม่ๆ น้องเขาออกจะหน้าตาดีขนาดนี้ไม่มีทางหรอก

"......" ครามหันมามองผมเล็กน้อยเมื่อจู่ผมก็สะบัดหัวไปมา

"อ...เอ่อ..คราม.....พี่ว่าพี่จะให้เพื่อนถอนเงินมาให้นะ" เป็นไงเป็นกันเเหละวะ "ครามกินข้าวเสร็จเเล้วกลับห้องได้เลยนะ พี่ไม่อยากรบกวนครามมากหรอก..."

เชี่ย....ดูหน้าน้องมันดิ นิ่งมาก โกรธเเน่ๆเลย เขาจะฆ่าผมไหม?.....

".....ข้าวคงไม่ได้ระเเวงผมหรอก...ใช่ไหม?"

"......" รึน้องมันอ่านใจคนได้วะ

"เห้อ...ข้าวครับที่ผมอยากรู้จักกับข้าวไม่ได้มีอะไรเเฝงเลยนะ เเค่พอย้ายห้องมาอยู่คนเดียวเเบบนี้มันเหงานะ ก็เลยอยากหาเพื่อนที่สามารถคุยกันได้ตลอดเเค่นั้น... นะครับ" น้องพูดยาวมาก ผมต้องเชื่อใจเเล้วไหม? ยิ่งน้องทำหน้าสลดเเบบนั้นผมยิ่งรู้สึกผิดเลยอะ ไปสงสัยน้องเขาได้ไง

"พ...พี่ยังไม่ได้ว่าอะไรเราเลยนะ"

"......"

"พี่เเค่คิดว่าเราอาจมีธุระอย่างอื่นเลยไม่อยากรบกวนนะ เเถมยังต้องเสียค่านํ้ามันอีก เดี๋ยวนี้ยิ่งเเพงๆซะด้วยสิ...." ทำไมน้องหน้าหงอยอย่างงั้นอะ น่ารักเป็นบ้า! อะ เดี๋ยว..

"ถ้างั้นเดี๋ยวผมทำอาหารให้ข้าวกินเเล้วผมจะไปนะคร-"

"ย๊า ใครเขาจะไล่นายกันเจ้าเด็กบ้า ที่อยากให้กลับเพราะเป็นห่วงต่างหาก ถ้าเกิดนายมีธุระด่วนอะไรขึ้นมาตอนพาพี่ไปจะทำไงละ" ไม่ทันที่น้องจะได้พูดจบผมก็โพล่งขึ้นมา "เเล้วก็นะอย่าทำหน้าหงอยเหมือนหมาเเบบนั้นสิ...."

"....." ครามเงียบไม่ตอบอะไรผม จนผมเริ่มใจหวิวๆกลัวน้องมันจะโกรธจริงๆเเล้วละ

"อ...เอ่อ"

ฟึ่บ!

"อ..เอ้ะ!?"จู่ๆครามก็เดินมากอดผม จนผมเกือบทรงตัวไม่อยู่

"ผมว่างตลอดถ้าข้าวต้องการ.."ครามพูดข้างหูผมจนขนผมนี่ลุกชันเลยครับ

"อะเเฮะ พี่ว่าเรากินข้าวกันดีกว่านะ ไปๆกินข้าวหิวเเล้ว" ผมดันหลังให้เจ้าหมายักษ์นี่เดินไปยังโต๊ะกินข้าว

"หึ"

"ยิ้ม อะไร"

"น่ารัก" พูดจบก็กินข้าวต่อปล่อยให้ผมนั่งถือช้อนค้างอยู่อย่างงั้น

"////" รู้สึกหน้าร้อนเเฮะ... อากาศวันนี้มันร้อนเเน่ๆเลย ใช่ เพราะอากาศเนอะ...

...70%...

ยังไม่หมดนะคะตอนนี้ เหลืออีก30%จะมาเเต่งต่อค่ะ! รอต่อไปยาวๆ~💗

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***