ฉันเป็นน้องสาวของเทพกระบี่
ตอนที่4
หลี่หมิง
ไป ไปฆ่ามัน//สั่งลูกน้อง
เหลิ่งหลิน
ท่านพี่ข้าจอจัดการ
จอมยุทธ์สองคนได้พุ้งมาโจมตีเหลิ่งหลิน
ซูมู่หลิง
แย่แล้วจอมยุทธ์อินทรีย์ขั้นสอง2คนเหลิ่งหลินระวังนะ!
ฉือชาง
เอากระบี่มากันไว้//
หลี่หมิง
ฉือชางเจ้าอยาตายหรือไง!
เหลิ่งหลิน
ชักกระบี่มากันไว้//
หลี่หมิง
ใยหนูนี่ เจ้าอยากตายเร็วหรือไง?
หลี่หมิง
ข้าจะสนองเจ้าเอง!
ซูมู่หลิง
วิ่งเร็วเหลืองหลินเขาอินทรีย์ขั้นสามระดับสุดยอดเลยนะ
หลี่หมิง
พุ้งเข้าไปโจมตีเหลิ่งหลิน//
เหลิ่งเหยียน
(เอาเข้าให้แล้วสิ)
เหลิ่งหลิน
จับกระบี่ด้วยสองนิ้ว//
หลี่หมิง
อะไรกันเป็นไปไม่ได้
เหลิ่งหลิน
มันเป็นไปแล้ว//พูดกวน
หลี่หมิง
เจ้าเก่งอย่างนี้ได้อย่างไร
เหลิ่งหลิน
ข้าไม่ยอกเจ้าหรอก
เหลิ่งหลิน
เอาคืนไปเลย//โยนกระบี่ที่หักไปให้ตำชื่อไม่ได้
เหลิ่งเหยียน
สายหน้าเบาๆ//
หลี่หมิง
ใยหนูนี่ เจ้ากล้าทำร้ายข้าตระกูลหลี่ต้องไปปล่อยเจ้าไปแน่!
เหลิ่งเหยียน
ส่งสายตาบอกให้เหลิ่งหลินพอ//
เหลิ่งหลิน
พยักหน้าแล้วถอยไปอยู่ข้างๆพระเอก//
เหลิ่งเหยียน
ข้าเจ้าก่อปัญหาแล้วล่ะ
เหลิ่งหลิน
ก็ข้าอยากโชว์ฝีมือน่ะ
เหลิ่งเหยียน
อ้อ? ถ้าอย่างนั้น เดี๋ยวข้าจะเป็นคนส่งเจ้าไปลงนรกก่อนแล้วค่อยไปจัดการตระกลูหลี่ก็ได้!
ซูมู่หลิง
ย่าน่ะพี่เขยเหลิ่นหลิง!
ซูมู่หลิง
กระโดดขึ้นไปหาพระเอกกับนางเอก//
ซูมู่หลิง
เกาะแขนทั้งสองคน//
ซูมู่หลิง
หากฆ่าเขาตอนนี้ตระกูลซูเราได้ซวยแน่!
เหลิ่งหลิน
อย่ามาให้พวกข้าเห็นหน้าอีก
เหลิ่งเหนียนกับมู่หลิงช่วยกันพยุงฉือชาง
เหลิ่งเหยียน
เจ้าบาดเจ็บหนัก ต้องรีบไปรักษา
ฉือชาง
ยาที่คุณหนูให้ช้วยได้มากเลยขอรับ
ซูมู่หลิง
อย่ามัวแต่พูดเลยรีบไปกันเถอะ
หลี่หมิง
ไอ้หน้าขาวกับใยหนูนั้นข้าจะต้องหักแขนขาพวกเจ้าให้ได้เลย
ซูมู่หลิง
ท่านเป็นหนึ่งในสิบอัจฉริยะของเมืองทั้งห้าในเเทบเทือกเขาถัวเฟิงแค่แล้วทำไมไม่สู้กลับล่ะ?
เหลิ่งหลิน
คงจะเป็นเพราะบาดแผลล่ะมั้งร้างกายเจ้ามีบาดแผลเก่าด้วย
ฉือชาง
ข้าต้องการโสมหอมายันต์ หลี่หมิงบอกว่าเขามี เพียงแค่ค่าทนสามกระบวนท่าเขาก็จะให้มา
ซูมู่หลิง
แล้วท่านก็เชื่อคำพูดของเขา?
เหลิ่งหลิน
คนแบบนั้นน่ะไม่น่าไว้ใจหรอก
เหลิ่งเหยียน
โสมหอมายันต์ไม่ใช่สมุนไพรทั่วไปเจ้าจะเอามันไปทำไม?
เหลิ่งหลิน
นั้นสิเจ้าค่ะท่านจะเอามันไปทำอะไร?
เหลิ่งเหยียน
ช้วยคน?เอาชีวิตเข้าแลกคุ้มแล้วหรือ
เหลิ่งหลิน
(คงจะเป็นคนที่สำคัญสิน่ะ😟)
ฉือชาง
สำหรับข้าแล้ว ต่อให้จ่ายทุกอย่างไปเพื่อเทียนเซียงก็คุ้ม
เหลิ่งหลิน
ข้าเข้าใจแต่เจ้าก็ควรห่วงชีวิตตัวเองก่อนที่จะไปห่วงชีวิตคนอืน
เหลิ่งหลิน
ถ้าเกิดว่าเจ้าตายแล้วคนสำคัญของเจ้าล่ะจะอยู่ยังไงถ้าไม่มีเจ้า
ฉือชาง
ขอรับกระผมเข้าใจแล้ว
ฉือชาง
ช่วยข้าเช็ดหน่อยสิพวกเจ้าไม่บอกเรื่องที่ข้าบาดเจ็บจะได้ไหม
มีผู้หญิงคนหนึ่งนอนโสมอยู่บนเตียง
เทียนเซียง
เสียวชางมีแขกมาหรือ?
ฉือชาง
เทียนเซียง อย่าขยับร่างกสยเจ้าอ่อนแอ
ฉือชาง
ขอข้าแนะนำให้รู้จักนี่จอมยุทธ์หนุ่มเหลิ่งและน้องสาวของเขาส่วนนั่นจอมยุทธ์หญิงซู
ฉือชาง
คารวะจอมยุทธ์ทั่งสาม
เหลิ่งหลิน
เจ้าอย่าขยับให้มากนักเดี๋ยวร่างกายเจ้าจะทรุดลง
เทียนเซียง
ขอบพระคุณที่เป็นห่วง
เหลิ่งเหยียน
เอ๊ะ? นี่มันโรคหนาวสั่นนี่ทำไมเจ้าถึงคิดจะใช้โสมหอมายันต์ล่ะ?
เหลิ่งหลิน
นั่นสิเจ้าค่ะแล้วเป็นมานานกี่วันล่ะเจ้าค่ะ
เหลิ่งหลิน
แล้วทำไมถึงไม่รีบนำไปรักษาล่ะ
ฉือชาง
ข้ามีเงินไม่พอขอรับ
ฉือชาง
จริงสิ//หันไปหาพระเอก
ฉือชาง
ท่านรู้ด้วยหรือว่าเทียนเซียงเป็นอะไร?
เหลิ่งหลิน
(ดูจากอาการแล้วใครๆเขาก็รู้กันทั้งนั้นแหละ)
ฉือชาง
หมอพเนจรท่านหนึ่งให้ตำหรับยาข้ามาน่ะ!
เหลิ่งหลิน
(หมอพเนจรข้าคิดว่าคงไม่ใช่แล้วล่ะคงจะเป็นนักต้มตุ๋นมากกว่า)
ซูมู่หลิง
พี่เขยท่านช่วยพี่เทียนเซียงได้ไหม?พวกเขาหน้าสงสารมากเลย
เหลิ่งหลิน
ข้าคิดว่าเรื่องนี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของข้าดีกว่าน่ะ
ซูมู่หลิง
เจ้ารักษาคนเป็นด้วยรึ?
เหลิ่งหลิน
ได้ไหมเจ้าค่ะท่านพี่//หันไปมองเหลิงเหยียน
เหลิ่งเหยียน
ตามใจเจ้าแล้วกัน
ฉือชาง
จอมยุทธ์เหลิ่งหากท่านช่วยเทียนเซียงได้ชีวิตของข้าก็จะเป็นของท่าน//คุกเข่า
เหลิ่งหลิน
ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้เจ้าค่ะข้าช่วยเพราะความเต็มใจ//จับไหล่ฉือชาง
เหลิ่งหลิน
เจ้าลุกขึ้นเถอะ
เหลิ่งเหยียน
(เหลิ่งหลินมักจะช่วยคนที่เดือดร้อนเสมอนางช่างเป็นคนที่จิตใจดีเสียจริง)
เทียนเซียง
เสี่ยวชาว เจ้าไปต่อยตีลับหลังข้าอีกแล้วใช้ไหม?
ฉือชาง
เทียนเซียง เจ้าอย่าโกรธไปเลยข้า...
เหลิ่งเหยียน
(คนผู้นี้เด็ดเดี่ยว ทั้งยังมีไมตรีและคุณธรรมบางทีอาจจะเหมาะสมที่จะถ่ายทอดวิชากระบี่ให้เขาก็ได้!)
ซูมู่หลิง
เมืองถังเฟิงก็ไม่นับว่าแร้นแค้นทำไมพี่เทียนเซียงถึงเป็นโรคหนาวสั่นล่ะ?
ฉือชาง
เฮ้อ อันที่จริงโรคของเทียนเซียงเกิดขึ้นเพาะข้า!
เหลิ่งหลิน
เกิดขึ้นเพราะเจ้าเหรอ?
ฉือชาง
วันนั้นเป็นฤดูหิมะโปรยปรายเด็กชายกำพร้าคนหนึ่งไร้ที่พึ่งพาหิวอยู่สามสี่วันไม่ได้กินอะไรเลย มั้งหิวทั้งหนาวเหน็บเป็นลมอยู่บนถนนไม่มีใครสนใจ
ฉือชาง
แต่หลังจากตื่นขึ้นมาก็พบว่าร่างกายตัวเองอบอุ่นแบะตอนที่เขาคิดว่าตนเองอยู่ที่นรกนั่นเองก็พบว่าที่นี่คือบ้านหลังหนึ่ง
ฉือชาง
เด็กหญิงผู้จิตใจดีคนหนึ่งตัวสั่นเทิ้มแต่นางก็ยังเอาเสื้อผ้ามาคลุมบนตัวของเด็กชายกำพร้าผู้หน้าสงสารคนนั้น
ฉือชาง
แถมยังป้อนโจ๊กของตัวเองให้เด็กชายคนนั้นตั้งเยอะเลยทำให้เด็กชายไม่แข็งและหิวตาย
ฉือชาง
ตอนนั้นเด็กชายอายุไม่ถึงสิบปี ในใจซาบซึ้งยิ่งนักแต่เขายังไม่หายดีได้แต่พึ่งพาเด็กหญิงออกไปหาข้าวข้างนอกและทำให้เด็กชายไม่ต้องทนหิว
ฉือชาง
เป็นเพราะช่วยข้าเทียนเซียงเลยป่วยเป็นโรคนี้!
เหลิ่งเหยียน
ที่แท้พวกเจ้าก็เป็นเด็กกำพร้าเหมือนกัน...
ซูมู่หลิง
ท่านกระบี่เลือดเย็นท่านห้ามทอดทิ้งพี่เทียนเซียงเลยนะ!
เหลิ่งหลิน
(เรื่องนี้ข้าเข้าใจดีเพราะข้าเอง...ไม่ได้ไม่ได้เลือมมันไปเสียเถอะ)//เอามือจับหัวแล้วส่ายไปมา
เหลิ่งเหยียน
เจ้าเป็นอะไรรึ?
เหลิ่งหลิน
อ๊ะ เปล่าเจ้าค่ะ
เทียนเซียง
เสี่ยวชางไม่ได้ทอดทิ้งข้า เขาดีกับข้ามาก!
ฉือชาง
เฮ้อ เสียดายที่ไม่มีโสมหอมายันต์อีกแล้ว!
เหลิ่งหลิน
ไม่จำเป็นต้องใช้โสมนั่นหรอกเดียวข้าจัดการเอง อ้อ? ฉือชางเจ้าไปหาเข็มเจ็ดเล่มมาให้ข้าโดยเร็ว
ฉือชาง
ท่านรักษาได้จริงหรือ?
เหลิ่งหลิน
แน่นอนข้าทนเห็นพี่เทียนเซียงในสภาพแบบนี้ไม่ได้
Comments