ฮัลโหล~อยู่กับไรเตอร์คนเดิมเพิ่มเติมคือเหนื่อยมาก!!!
มะๆๆๆอย่านอกเรื่อง
?: (ฮาว~//ค่อยๆลืมตา) .เเอ้(!!!!!ทำไมเสียงฉันเป็นเด็กง้าาาา!!)
??: โอ้ลูกตื่นแล้วหรอ
?: (อุ้ย!หล่อจุง! เดี๋ยวนะเขาเรียกตรูว่าลูกนี่หว่า"อีมินอี
บ้าผู้ชาย!!!"เอะ!ทำไมได้ยินเสียงอีปลาเรียกวะ มะ!ชั่งเตอะ!!)
???: ลูกตื่นหรอคะคุณ//เดินมา
??: อ่า
???: ฮารุจ๊ะหนูจงมีชีวิตรอดต่อไปนะจ๊ะอย่าให้มันได้พลังลูกไปนะ-
??: เร็วเถอะลูน่าไม่มีเวลาแล้ว!//สกัดลูกกระจ๊อก
ลูน่า: อ..อื้มโชคดีนะลูกรัก//แตะที่หน้าผาก (.อ.อะไรกันพลังแบบนี้ได้10%เลยงั้นหรอ รินะ ฮารุนะ เด็กคนนี้สินะคะที่จะสามารถได้พลังนั้น...ท่านแม่...)
ฮารุนะ: ฮิๆๆฮ่าๆ//จับมือลูน่ามาเล่น
ลูน่า: .....แม่รักลูกนะ..//ร่ายคาถา
ฮารุนะ: ฮะ!(ว้าว~ทำไรหน่ะ!!)//ตื่นเต้น
ลูน่า: พร้อมแล้วค่ะ ฮาคัส
ฮาคัส: อ่า//นั่งลง+ร่ายคาถา
ฮารุนะ: แอ้~?(พ่อกูชื่อฮาคัสแหละแต่..ร่ายไรวะ! แล้วทำไมมันง่วงๆวะ)//ตาค่อยๆปิด+หลับ
.......
.......
...ตัดไปที่ป่าแดนโคโนฮะ...
......ฟิ้ว!ตูม!!!......
??: ก..เกิดอะไรขึ้นหน่ะ!!!?
???: ไม่รู้สิ!!
?: .....
????: เดี๋ยวครูไปดูเองนะ
?: ผมไปด้วย....
????: โอ้งั้น ริน กับ โอบิโตะ อยู่ที่นี่นะ
ริน: ค่ะอาจารย์ มินาโตะ
โอบิโตะ: ครับ!
มินาโตะ: ไปเถอะ คาคาชิ//กระโดดเข้าป่า
คาคาชิ: ....//กระโดดตาม
...ในป่าโคโนฮะ...
ได้มีตะกร้า1อันและมันปกคลุมด้วยขุมพลังเวทย์คอยปกปักรักษาตะกร้านี้ไว้อย่างแน่นหนา พลังเวทย์รอบๆตะกร้านั้นเป็นสีที่หาใครเปรียบไม่ได้เป็นสี(เลือกสีเลย)
เราขอเรียกฮารุนะเป็นฮารุนะคะ
มินาโตะ: คาคาชินายเห็นสิ่งที่ตกมั้ย?
คาคาชิ: เห็น
มินาโตะ: อะ!นั่นไง//ชี้
คาคาชิ: ....
.......
มินาโตะ: เห้อ~แก้พลังที่อยู่รอบๆนี่ยากกว่าที่คิดแหะ//เช็ดเหงื่อนิดหน่อย(ย้ำ!นิดหน่อย!!!)
คาคาชิ: หยุดก่อน..ทำไมพลังที่ออกมากลับถูกดูดเข้าไปในตะกร้าล่ะ//ชี้
มินาโตะ: ไม่รู้สิแต่เราไปดูกันเถอะ//เดิน
คาคาชิ: ...//เดินตาม
(ไรท์: จะเงียบเกินไปแล้วนะพ่อ!!!!!!!)
คาคาชิ: //หยุดมองรอบๆ
มินาโตะ: มีอะไรรึเปล่าคาคาชิ??//หยุด
คาคาชิ: เปล่าหรอก//เดินต่อ
มินาโตะ: อ..อืม//เดินต่อ
.......
มินาโตะ: อะไรอยู่ในนี้น่ะ//นั่งลงใกล้ๆตะกร้า
คาคาชิ:เด็ก..หรอ//นั่งอีกคน
มินาโตะ: เห~ที่แท้เป็นเด็กทารกนี่เองที่ตกลงมา//เปิดผ้าคลุม
...มินาโตะบรรยาย...
หลังจากที่ฉันเปิดผ้าคลุมที่ปิดอยู่ได้พบกับเด็กทารกที่น่ารักมากๆเลยเธอกำลังหลับตาอยู่ผมสีขาวครีมนิดๆ ขนตาสีดำยาว ผิวก็ขาว ริมฝีปากสีพีช ถือว่าเป็นเด็กที่น่ารักมากๆคนนึงเลยหล่ะ คุชินะ ต้องอยากรับเลี้ยงแน่ๆเลยหล่ะ โอะ!รู้สึกว่าเธอจะตื่นแล้วหล่ะ
...ฮารุนะบรรยาย...
ฉันตื่นจากการหลับได้ไม่นานความจริงก็รู้อยู่แล้วหล่ะว่ามีคนเข้ามาหาฉันแต่ฉันก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ดีกว่าแต่พอฉันลืมตาขึ้นมาเท่านั้นแหละ โอ้เมอลิน!!(เดี๋ยวๆผิดเรื่อง(ー_ー゛))ฉันเจอกับมินาโตะหล่ะ!!!และอีกคนคือ...คาคาชิ!!!!!!โอ้กางเกงในเมอลิน(แหนะ!!!)ฉันโชคดีเกินไปแล้ว!!!แฮะแฮมๆ!!เราต้อง(ตอแหล)ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้แล้ว(ตอแหล)ทำตัวเป็นเด็กที่น่ารัก!ดีนะก่อนมาเราได้เอกการแสดงมาแล้วหน่ะ!//ยืดอกภูมิใจ!(จ่ะ(-_-;))
...คาคาชิบรรยาย...
คอนที่อาจารย์มินาโตะเปิดผ้าคลุมผมได้เห็นเด็กทารกคนนึงที่..น่ารักมาก(กไก่ล้านตัว!!!!)ดวงตาของเธอเป็นสีฟ้าทะเลมันมีบางสิ่งที่บอกผมว่าเด็กคนนี้ในอนาคตจะต้องเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่งที่สุดและสวยที่สุดแค่มีบางอย่างบอกนะ!!ผมไม่ได้คิด!!!(จ่ะ-_-;)และรู้สึกว่าเด็กคนนี้เป็นที่ถูกชะตาด้วยแปลกๆ(🌝ชะตาไรอ่าา)แล้วก็...(ก็..🌝?)เมื่อไหร่อีไรท์มันจะเลิกใช้อิโมจินี้🌝กับผมออกไป๊!!!!!//เตะไรท์(อัก!!//โดนเตะ)
...ตัดไปที่รินและโอบิโตะ...
โอบิโตะ: เมื่อไหร่สองคนนั้นจะมาเนี่ย!!//นั่งบนหลังคา
ริน: น่าๆโอบิโตะคุง^^//นั่งข้างๆ
โอบิโตะ: เฮ้ออ~
ริน: โอะ!นั่นไงมากันแล้ว//ลง+เดินไปหา
โอบิโตะ: เฮ่รอด้วย!//ลง+เดินไปหา
ริน: นั่นอะไรที่อยู่ในตะกร้าคะอาจารย์//ชี้
มินาโตะ: นี่นะฉันอยากให้พวกเธอดูหล่ะ
ริน: อะไรหรอคะ?//ตื่นเต้น
โอบิโตะ: ใช่ๆ//ตื่นเต้นสุดๆ
มินาโตะ: นี่ไง!//วางตะกร้าลง+เปิดผ้าคลุม
ริน: ว้าวเด็กหล่ะโอบิโตะ^^//ยิ้ม
โอบิโตะ: อ..อืม!0///0 //มองริน
ริน: หนูขออุ้มได้มั้ยคะ?
มินาโตะ: เอาสิ^^
ริน: //อุ้มฮารุนะ .ไงจ๊ะเด็กน้อย^^//ออร่าดอกไม้กระจาย!
ฮารุ: แอ้~//ยิ้มแฉ่ง(แบบไม่มีฟัน)+ออร่าดาวกระจาย!
(ในใจฮารุนะ. กรี๊สสสส!!!!เกินปุยมุ้ย!!!ทุกคนหลบไปฮารุคนนี้จะรับออร่าเองค่ะ!!!!)
(ในใจโอบิโตะ. เฮือก!!!ออร่าความน่ารักนี่คืออะไร!!ตอนยิ้มใจก็ละลายแล้วตอนอุ้มเด็กแล้วเหมือนที่ฝันเลย!!!!(ฝันว่าอะไร๊!!!!🌝)ฝันว่าโอบิโตะผู้นี้ได้เป็นสามีของรินไง!!!!🌝(กรี๊สสสส!!!!?!!฿+฿-:฿92-#)1181+)
ริน: อาจารย์คะทำไมไม่ลองเลี้ยงเด็กคนนี้ล่ะคะ?
มินาโตะ: เอ่อ..ฉันไม่รู้ว่าคุชินะจะรับรึเปล่านี่สิ(─.─||)
ริน: เดี๋ยวหนูช่วยค่ะ!!(ไม่ใช่ว่าเธออยากเจอฮารุทุกวันรึ!)
มินาโตะ: อ..อืมก็ได้
...ตัดไปตอนที่คุชินะเจอฮารุนะคะ...
คุชินะ: ว้าว!!มินาโตะเด็กคนนี้ชื่ออะไรหน่ะทำไมน่ารักอย่างนี้!!!!//อุ้มฮารุอยู่
มินาโตะ: เธอชื่อว่า ฮารุนะ
คุชินะ: ชื่อน่ารักจัง//มองฮารุ
ฮารุ: แอ้~//เล่นผมของคุชินะ(ผมของคุชินะซังนุ่มจัง~)
คุชินะ: ฮิๆเอ้อมินาโตะเรารับเลี้ยงฮารุนะจังได้มั้ย?
มินาโตะ: งั้นเราต้องไปขอโฮคาเงะนะ
คุชินะ: อื้ม!
...ณ.ที่ทำงานโฮคาเงะ...
...ก๊อกๆ...
??: เข้ามา
มินาโตะ: //เปิดประตู
??: มีอ่ะไรหรอ มินาโตะ คุชินะ?
คุชินะ: ฉันอยากรับเลี้ยงเด็กคนนี้ค่ะ//อุ้มให้โฮคาเงะดู
??: หืมได้สิแล้วชื่อชื่ออะไรหล่ะนามสกุลด้วยของใครดี
มินาโตะ: เธอชื่อฮารุนะครับส่วนนามสกุลเอาเป็นอุซึมากิของคุชินะแล้วกันครับ ได้มั้ย?
คุชินะ: ไม่มีปัญหาจ่ะ^^ต่อไปนี้หนูชื่อ อุซึมากิ ฮารุนะ นะจ๊ะ^^
ฮารุ: แอ้ๆคิๆ//ดีใจ .(ว้าวๆๆๆๆได้ใช้นามสกุลอุซึมากิล่ะกรี๊ดดนารูโตะจ๋าพี่มาแล้วจ้าา)
ว้าวๆๆๆๆฮารุจังของเราได้ใช้นามสกุล อุซึมากิหล่ะฮ่าา
ใช้เวลานานมวก🥲คำตั้ง4,000+แหนะสู้วะหญิง!!!!!!
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments