เช้าวันต่อมา
ในเช้าวันต่อกลุ่มนักศึกษาได้ตื่นขึ้นมาพร้อมกับความสงสัยที่ข้าวของนั้นไม่ได้อยู่ที่เดิมพวกเขาจึงถามกันเองว่า ได้ตื่นมาหาอะไรกินไหมตื่นมาชนอะไรไหมหรือตื่นมากลางดึก เเละเเน่นอนว่าพวกเขาได้ปฏิเสธไป พวกเขาได้พูดเสียงเดียวกันว่าหลับสนิทไม่รู้เรื่องอะไรเลย เเต่พวกเขาก็ไม่คิดอะไรเพราะคิดว่าหนึ่งในพวกเขา ต้องมีคนละเมอตอนกลางคืน พวกเขาก็ได้ทำการจัดข้าวของเข้าที่เเละเริ่มออกเดินทางไปมหาลัย ตอนที่พวกเขานั้นอยู่มหาวิทยาลัยพวกเขาก็รู้สึกเเปลกๆเหมือนมีคนกำลังมองมา เเต่พวกเขาก็คิดว่าพวกเขานั้นคิดไปเอง
ตอนกลางวัน
พวกเขาก็นั่งจับกลุ่มกันเเล้วพูดคุยกันปกติจนต้นกล้าได้เอ่ยถามว่ามีใครรู้สึกเเปลกๆกันไหมทุกคนได้มองหน้ากันด้วยความลังเล เเต่กันต์ได้เปลี่ยนเรื่องคุยเพราะเขานั้นคิดว่าเขาคิดไปเองเลยหาเรื่องตลกๆคุยกัน
จนกระทั่งได้เวลาเรียนของพวกเขา
ในระหว่างที่เอิร์ธกำลังเขียนงานโปรเจคเขาก็ได้เห็นอะไรผ่านหน้าอย่างไวเเละเขาก็มีความรู้สึกว่าคุ้นๆเหมือนเขาเคยเจอที่โรงเเรมที่เขาอยู่เเต่ด้วยความที่เขาทำงานโปรเจคอย่างหนักเลยคิดว่าคงเบลอเขาเลยได้ไปนั่งพัก......เเต่ไม่นานนักเขาก็ไดหลับลง เเล้วพอเขาตื่นมาเพราะต้นกล้าเป็นคนปลุกเขาสาเหตุที่ต้นกล้าปลุกเพราพทีมันหมดคาบเเล้ว
ตอนขณะกำลังกลับบ้าน
ก่อนที่เขาจะกลับบ้านนั้นพวกเขาได้นัดกันไปที่ร้านหมูกะทะเเห่งหนึ่ง..ขณะที่พวกเขากำลังกินอย่างเอร็ดอร่อยในกลุ่มพวกเขาอยู่ๆก็มีคนหันอย่างไวเหมือนเจออะไรบางอย่างเเละเเน่นอนว่า1ในพวกเขาได้เอ่ยถามว่าเป็นอะไรเเต่เพื่อนคนที่หันกลับเหม่อมองอะไรไม่รู้เพื่อนที่นั่งข้างๆเลยสกิดเพื่อนจนเขาได้สติกลับมาเเล้วพวกเขาได้เอ่ยถามพร้อมกันว่า "มึงเป็นอะไรของมึง" เเต่เพื่อนคนนั้นกลับไม่ตอบอะไรเเล้วก็กินต่อ...มันทำให้เพื่อนๆของเขานั้นเกิดความสงสัยหลายๆอย่างเเต่พวกเขาก็ไม่ได้คิดมากเเล้วกินต่อ
เเล้วคนๆนั้นเขาหันไปมองใคร? หรือมีใครเรียกเขาถ้ามีใครเรียกทำไมเพื่อนๆของเขาถึงไม่รู้เรื่อง
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments