ตอนที่ 3 โปรโมชั่นดี หากคบกับพี่

หลังจากที่เขามองไปยังเลขาหนุ่ม ของหญิงสาวที่เขานอนด้วยเมื่อคืนนี้ ซึ่งทำให้เขาไม่สบอารมณ์ ชายหนุ่มก็บอกกับหญิงสาว ว่า

“ผมต้องการเสื้อผ้าของผม”

หญิงสาวทำหน้างง และพูดกลับไปว่า

“เธอไม่ชอบเสื้อผ้าที่ฉันเตรียมไว้ให้หรือ”

ชายหนุ่มส่ายหน้า และพูดกลับไปด้วยน้ำเสียงที่จริงจังว่า

“ผมต้องการเสื้อผ้าของผม ขอมันคืนให้ผมด้วย”

หญิงสาวมองหน้าเขา พร้อมสลับมองเลขาหนุ่มของตัวเอง แล้วทำหน้าแบบงง ๆ KK แบบตั้งคำถามกับเลขา -ฉันควรจะทำอย่างไรดี-

วีรภาพ เลขาหนุ่ม จึงได้แต่สายหน้า เป็นเชิงตอบกลับว่า -ควรให้เสื้อผ้าชุดนั้นกับเขาครับ-

หญิงสาวจึงพูดกับ วีรภาพ เลขหนุ่มของเธอว่า ว่า

“นำเสื้อผ้าชุดนั้นให้เขา”

วีรภาพ เลขาหนุ่ม จึงนำเสื้อผ้าที่ ของหนุ่มน้อย คือ ชุดที่นำไปซัก ซึ่งอยู่แถวสุดท้ายของราวผ้าออกมา และนำส่งให้เขา

ชายหนุ่มรับเสื้อผ้ามา แล้วกำลังจะสวมใส่ เขาก็ทำท่าตกใจ แล้วหันไปมองเลขา พร้อมกับมองไปยังหญิงสาว หญิงสาว และเลขาหนุ่ม มองหน้ากัน พร้อมทำหน้างง ๆ อีกครั้ง

แต่พอหญิงสาวนึกอะไรขึ้นมาได้ ก็หน้าแดง และบอกให้เลขาหนุ่ม ออกจากห้อง พร้อมกับเธอ ที่ไม่ยอมเดินออกไปแต่หันหลังให้เขาแทน

ชายหนุ่มเห็นเช่นนั้น ก็ได้แต่ถอนหายใจ

“ห่อ~”

แล้วก็จัดการใส่เสื้อผ้าของตัวเอง

หลังจากสวมใส่เสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อย เขาก็กับลุกออกจากเตียง แล้วเดินออกจากห้องนอนไปยังรับแขก

หญิงสาวเห็นอย่างนั้น ก็เดินตามเขาออกมา มองไปยังชายหนุ่มที่กำลังเดินไปหยิบกีตาร์ และกระเป๋าที่วางอยู่ชั้นว่างของข้างประตูทางออก

เมื่อหญิงสาวเห็นว่าเขาเตรียมที่จะเดินออกจากห้องพักไป เธอจึงรีบเดินไปรั้งข้อมือเขาไว้

“เดี๋ยวสิ เธอยังไม่ได้ทานอาหารเช้าที่ฉันเตรียมไว้ให้เลยนะ....” เธอมองหนาเขา แล้วพูดกับชายหนุ่มว่า

“เดียวพอทานเสร็จ เรายังต้องทำข้อตกลงในการคบกัน”

ชายหนุ่มหันมามองหน้าเธอ แล้วตอบกลับไปว่า

“ไม่ละ ผมไม่ตกลงอะไรทั้งนั้น”

หญิงสาว ตอบกลับ “ทำไหมละ เธอยังไม่ได้ฟังข้อเสนอของฉันเลยนะ ฉันคิดว่ามันดี คุ้มค่า และเหมาะสมกับเธอนะ ฉันจะให้อิสระกับเธอ แค่เธอเขามาอยู่กับฉัน และบอกกับพ่อฉันว่าเธอคือแฟนของฉัน แต่ไม่ต้องบอกคนอื่น ๆ เพราะฉันต้องการแค่ให้พ่อฉันรู้ว่าฉันมีแฟนแล้วเท่านั้น และฉันจะไม่ผูกมัดเธอเด็ดขาด เพราะฉันยังไม่พร้อมแต่งงาน .....แต่ฉันพร้อมจะดูดแลเธออย่างดี เธอคิดว่าอย่างไร”

หลังจากที่หญิงสาวพูดเสร็จ บรรยากาศก็เงียบไปซักพัก ประมาณ 1 นาที เพราะชายหนุ่มอึ่งกับสิ่งที่หญิงสาวพูดออกมา เขาคิดว่า -ผู้หญิงคนนี้ไม่มีทักษะในการโน้มน้าวคนให้อยู่ด้วยเลยจริง ๆ-

ชายหนุ่มจึงได้แต่ถอนหายใจ “ห่อ~”

แล้วก็พูดว่า “ผมไม่ต้องการความรับผิดชอบ และผมต้องกลับแล้ว ลาก่อน”

หญิงสาวเห็นท่าทางชายหนุ่มที่เธอแอบชอบมาตั้งเกือบเดือนและตามเฝ้าเขาเกือบทุกคืน กำลังจะจากเธอไป เธอจึงพูดออกไปว่า “งั้นก็ให้ฉันไปส่งเธอละกัน อุตส่าห์อยู่ด้วยกันทั้งคืน.....”

ชายหนุ่มไม่ปล่อยให้หญิงสาวได้พูดต่อ จึงตัดบทด้วยการพูดว่า

“หากคุณจะไปส่งผมรีบด้วย เพราะเดียวผมจะเข้าเรียนไม่ทัน”

จากนั้นชายหนุ่มก็เดินออกจากห้องไป หญิงสาวทำหน้าตกใจอย่างสุด ๆ พร้อมกับพูดขึ้นว่า

“รอฉันด้วย” แล้วเธอก็วิ่งตาม หนุ่มน้อยคนที่เธอพาเขากลับมาด้วยเมื่อคืนนี้เข้าลิฟต์ไป วีรภาพ เลขาหนุ่ม

ที่อยู่นอกห้องเห็นท่าทางของนายหญิงตัวเองกับเด็กหนุ่ม ก็ได้แต่ทำหน้า เอ๋อ ๆ

เมื่อทั้งสองลงมาถึงลานจอดรถของคอนโด หญิงสาวเปิดประตูข้างคนขับ

“ขึ้นรถซิ เดียวฉันไปส่ง” และเรียกให้ชายหนุ่มขึ้นรถ เมื่อทั้งคู่ขึ้นนั่งบนรถเรียบร้อย

หญิงสาวถามเขาว่า “จะให้ไปส่งที่ใหนหรือ”

ชายหนุ่มตอบ “ส่งผมที่ประตูหลังของ โรงเรียนสาธิตข้างมหาวิทยาลัยก็ได้ครับ”

หญิงสาวได้ยินก็ตกใจ แล้วพูดออกมาดังๆ “เดี๋ยวนะ ! ! นายอย่าบอกนะว่ายังเรียนมัธยมอยู่”

จากนั้นหญิงสาวก็ก้มหน้าลงที่พงมาลัยรถ และพึงพำกับตัวเองว่า “ฉันทำอะไรลงไปเนี้ย ฉันพาเด็กผู้ชายกลับบ้าน แล้ว....ฉันก็.....อ้ายยยยยยยยยยยยยยยย”

ชายหนุ่มได้ยิน ก็อมยิ้มแบบเจ้าเลย์ และพูดขึ้นมาว่า “เดี๋ยวๆ ผมไม่ใช่เด็กแล้วนะ แล้วคุณก็อย่าเข้าใจผิด ผมเรียนมหาวิทยาลัยปีสุดท้ายแล้ว ผมแค่ให้คุณไปส่งผมแถวนั้น เพราะหอพักผมอยู่แถวนั้น ผมต้องกลับไปเปลี่ยนชุด เพื่อที่จะเข้าเรียนในช่วงบ่ายนี้”

หญิงสาวได้ยิน ก็ถอนหายใจแบบโล้งอกออกมา “ห่อ~” พร้อมพูดออกมาว่า “ดีนะ....ที่นายไม่ใช่เด็กมัธยม แต่ แต่ แต่ แต่.....เดียวนะ นายก็ยังเรียนไม่จบ นายยังเป็นเด็กมหาลัย นายยังเด็กอยู่เลย.....อ้ายยยยยยย! ! ! ! !”

พอหญิงสาวได้สติ ก็ยังคงมีสีหน้าที่ตกใจอยู่เช่นเดิม และพูดพึงพำกับตัวเองอีกครั้ง “อ้าย! ! ! นายยังเรียนไม่จบ”

พอคิดได้อย่างนี้หญิงสาวก็ทำตัวไม่ถูก

ชายหนุ่มเห็นอาการของเธอ จึงได้แต่สายหน้าไปมา และเปิดประตูรถ แล้วเขาก็ออกจากรถ จากนั้นก็ก้มหน้าเข้ามาในรถ แล้วพูดกับเธอว่า

“ผมว่าคุณคงไม่สามารถไปส่งผมได้แล้วละ เดียวผมนั่งวินกลับเอง ขอบคุณที่เราได้เจอ และรู้จักกัน ลาก่อนครับ”

จากนั้นชายหนุ่มก็ยืดตัวออกจากรถ แล้วปิดประตูรถให้เธอ แล้วเดินจากไป

หญิงสาวจึงโงยหน้าขึ้น มองไปยังชายหนุ่มที่เดินจากไป พร้อมกับทำตาปริบ ๆ แล้วก็ถอนหายใจ “ห่อ~” พร้อมกับพูดกับตังเอง ซ้ำไปซ้ำมา ว่า “ฉันทำอะไรลงไปเนี้ยยยยยย ชื่อเสียงฉันนนนนน หน้าฉันนนนน โอ้ยยยยยยย! ! !” จากนั้นเธอก็เดินกับเข้าไปในคอนโดแล้วก็ขึ้นเข้าไปในลิฟต์เพื่อกลับห้องพัก

 ภายในห้องพัก

รันเดินเข้าไปในห้องและได้แต่ พูดกับตังเอง ซ้ำ ๆ ว่า “ฉันทำอะไรลงไป....ฉัน.......ฉัน โอ้ยยยยยยย! ! !”

วีรภาพ เลขาหนุ่ม เมื่อเห็นอาการของบอสก็ถามว่า “เป็นอะไรหรือเปล่าครับ บอส ทำไหมกลับมาเร็วจัง ไม่ได้ไปส่งหนุ่มน้อยของ บอส หรือครับ”

หญิงสาวตอบกลับเลขาหนุ่ม แบบอาการคนทีสติหลุดนิด ๆ “เขา เขา เขา เขา.....ยังเรียนไม่จบ ฉันควรทำอย่างไรดี”

เธอถามเลขาหนุ่มต่อ “เธอว่าเขาจะนำเรื่องเมื่อคืนมา Blackmail ฉันไหม~ โอ้ยยยยยยย! ! !”

เลขาหนุ่มตอบกลับ “ผมว่าเขาไม่ทำแบบนั้นแน่นอนครับ”

เธอถามกลับ “จริงนะ” เลขาหนุ่มตอบ “ครับ เชื่อผมได้ ดูท่าทางเขาจะชอบ บอส อยู่นะครับ”

รันได้แต่ถอนหายใจ “ห่อ~” และพูดต่อว่า “นี้ฉันทำอะไรลงไป เขายังเป็นเด็กอยู่เลย”

เลขาหนุ่มพูดปลอบว่า “ตบมือข้างเดียวไม่ดังหรอกครับ แสดงว่าพ่อหนุ่มคนนั้น ก็มีใจให้ บอส เช่นกัน”

รันถอนหายใจอีกครั้ง “ห่อ~” แล้วพูดต่อว่า “หากเขามีใจให้ฉัน ทำไหมเขาไม่ตอบตกลงกับเงื่อนไขที่ฉันเสนอให้เขาละ...และตอนนี้ เขาก็หนีฉันไปแล้ว ฉันจะมีหน้าไปเจอเข้าได้อีกครั้งหรือเปล่าเนี้ย ห่อ~” เลขาหนุ่มได้แต่มองหน้าเจ้านายของตัวเอง

 “กริ๊ง!...กิ่ง กิ่ง กิ่ง กิ่ง กริ๊ง!...กริ๊ง!!!...”จู่ ๆ เสียโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ทำให้ เลขาหนุ่มตกใจ และหญิงสาวตกใจกับเสียงสายเรียกเข้าของเลขาเธอ “วี นี้ฉันว่านายเปลี่ยนเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ให้เป็นเพลงๆ ไม่ได้หรือไง ฉันละแสบบหู เวลาได้ยินเสียงโทรศัพท์นาย” วีระภาพเลขาหนุ่ม มองไปยังเจ้านายของเขา แล้วก็รับโทรศัพท์

“สวัสดีครับท่านประธานใหญ่” เลขาหนุ่มพูดกับเสียงที่อยู่ปลายสาย

“เอ้อ .. คุณรัน ... บอส อยู่อยู่ครับ อยู่ครับ   ..........ได้ครับ เดียวผมแจ้งคุณรันให้ครับ สวัสดีครับท่านประธานใหญ่”

หญิงสาวได้ยินการสนทนาของเลขาหนุ่ม ก็รู้ทันที่ว่าใครโทรมา พร้อมกับถามเลขาหนุ่ม ว่า

“พ่อฉันมีอะไร ถึงโทรมาหานาย”

เลขาหนุ่มตอบกลับ “ท่านประธานใหญ่ ให้ บอส เข้าไปทานอาหารที่บ้านเย็นนี้ครับ”

หญิงสาวกล่าวต่อ “บอกพ่อฉันด้วยว่า ฉันไม่ว่าง” เธอพูดเชิงประชดนิด ๆ

เลขาหนุ่มตอบกลับนายหญิงของตัวเองว่า “ท่านประธานใหญ่รู้ว่า บอส จะตอบว่าไม่ว่าง ท่านเลยฝากให้ผมบอก บอส ว่า หากต้องการหุ่นอีก 20 % ก็ให้เข้าไปทานอาหารที่บ้านเย็นนี้ครับ”

หญิงสาวเมื่อได้ยินดังนั้น ก็ได้แต่สายหน้า พร้อมกับพูดกับเลขาหนุ่มว่า

“ฉันเข้าไปก็ได้ แล้วแจ้งพ่อฉันด้วยละ ว่าอย่าลืมสิ่งที่ตัวเองพูดละกัน”

แล้วเธอก็เดินเข้าไปในห้องแต่งตัว เพื่อเตรียมตัวเข้าที่ทำงานเช้านี้ ก่อนเดินถึงห้องแต่งตัว เธอหันไปบอกเลขาหนุ่ม

“นายเข้าที่ทำงานไปก่อนฉันเลยนะ เดียวฉันตามเข้าไป วันนี้ เรามีประชุมผู้บริหาร ในช่วงเวลา 10.00 น. รายละเอียดการประชุมฝากนายด้วยละกัน” เลขาหนุ่มตอบกลับ “ได้ครับ บอส"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***