3

มาต่อรัวๆเลยนะคับ เพราะพวกนี้ไม่ได้ใช้จินตนาการ แต่คือเรื่องที่ผมเจอจริงๆนะคับ

เรื่องจริง

เรื่องนี้น่าจะเกิดขึ้นเมื่อ 2-3 ปีที่แล้วก่อนเกิด โควิด ตอนนั้น ผมนอนเล่นโทรศัพท์อยู่คนเดียวในห้องยาย เพราะวันนั้นผมไปนอนกับยาย ยายเข้าห้องมาแล้วบอกให้ผมปิดโทรศัพท์นอนได้แล้ว ผมเลยบอกว่าขออีก 30 น. ยายผมบอกว่าได้ พอผ่านไปประมาณ 30 น. แล้ว ผมก็ปิดโทรศัพท์ แล้ววางไว้ค้างตัวแล้วพนมมือขึ้นมาสวดมนต์ พอสวดมนต์เสร็จ ผมก็เอนตัวลงนอน แล้วพยายามข่มตาหลับ แต่มันไม่หลับผมเลยหันซ้ายหันขวาเล่น พอผมมองขึ้นไปข้างบนตู้เสื้อผ้า ผมก็สังเกตเห็นสิ่ง สิ่งนึง ที่ผมไม่เคยเห็น ผมจะอธิบายรูปร่างนะคับ ตัวเหมือนจะเตี้ยแต่ก็ไม่ สวมชุดไทย ผมยาว ผมข้างหน้าปิดหน้าปิดตา เล็บยาว ผิวมองไม่ชัดเพราะปิดไฟแล้ว ผมรีบหันกลับมาอย่างไวแล้วนอนคลุมโปง ไม่ให้ขากับแขนออกนอกผ้าห่มเด็ดขาดถึงแม้มันจะร้อนแค่ไหนก็ตาม พอผ่านไปสักพัก นานเท่าไหร่ไม่รู้ และผมก็ค่อยๆโผล่หัวออกไปนิดนึง แต่ก็ไม่เจอสิ่งนั้นเช่นอีกเช่นเคย พอตอนเช้าผมมาเล่าให้ยายกับตาฟัง ตาผมบอกว่าเขามาให้หวย ส่วนยายบอกว่า เข้ามาทักทายไม่ต้องกลัว

แต่ถึงจะบอกอย่างนั้นผมก็ยังกลัวอยู่ดี จบ.

ตัวอักษรไม่พอขออนุญาตคับ

ไม่อยากให้คุณมีเเฟน

ไม่ได้อยากให้คุณมีใคร

คนเดี๋ยวนี้นั้นไว้ใจยาก

มีเเต่ผมที่ไว้ใจได้ (มีแต่ผม)

ไม่อยากให้คุณมีเเฟน

ไม่ได้อยากให้คุณมีใคร

อยากให้มีเเค่ผมคนเดียว ได้ไหม

ทักครับ

ไม่รู้ว่าคุณชื่ออะไร

เเต่คุณน่ะน่ารัก