บทที่1 ตื่นขึ้น

"ตื่นได้แล้วถึงเวลาแล้วโว้ย"

" อะไรวะ"

"อะไรวะ อะไร?มึงหยิบปืนขึ้นมาเลยนะเป้าหมายเรามาแล้ว"

"เออรู้แล้วน่า" สตีฟ หยิบปืนขึ้นมาพร้อมกับขึ้นลำกล้องไปทางเป้าหมาย

"อย่าให้พลาดนะเว้ย "

เป้าหมายของเราคือผู้นำกลุ่มต่อต้านการรวมดินแดน อาซา รอง

ปัง!!!!กระสุนปืนที่เร็วยิงกว่าความเร็วเสียงพุ่งทะลุหัว"อาซา รอง"ในทันที สิ้นสุดเสียงปืนร่างที่ถูกยิงนั่นกลับยืนเฉยพร้อมกับมองมาทางที่จุดที่พวกเราหลบซ่อนอยู่ได้

"ซวยแล้วไอ้สตีฟ นั้นมัน rd200 หุ่นยนต์ของพวกต่อต้านนิ" rd200หุ่นยนต์บังคับทางไกลที่คิดค้นขึ้นเมื่อปี ค.ส.2600 ผิวกายของหุ่นยนต์นั้นประกอบไปด้วยสะสารนาโนอินทรีย์ซึ่งผู้ใช้สามารถเปลี่ยนแปลงผิวกายรูปร่าหน้าตาของหุ่นได้ตามผู้ใช้ต้องการ

"แม่งเอ้ยนี้จะบอกว่าพวกสปายที่แฝงตัวอยู่ในกลุ่มมันให้ขอมูลที่ผิดมาเหรอ เควิน"

"กูจะไปรู้มั้ยล่ะ เชี่ยแล้ว!!"

"อะไรวะ"

"มะมันหายไปแล้ว ไอ้เจ้านั้นมันหายไปแล้ว"

"ส่องกล้องมึงดูให้ทั่วซิว่ะที่นี้กลางทะเลทรายนะเว้ยจะหายไปเฉยๆได้ไง"

"กูส่องอยู่เว้ย!!สตีฟแต่มันไม่เห็นเนี่ย"

"พวกแก่ส่องดูข้างหลังรึยัง" เสียงปริศนาดังจากข้างหลังพวกเขา

"อาซา รอง!!! ไม่สิrd200"เควินตะโกนดังลั่น

"มันอยู่นี่ได้ไงวะเนี่ยยิ่งมันเลยสตีฟ..."

"อุ๊ก...อ๊ากกกกก.."

มือของ rd200 ทะลวงเข้าไปที่อกข้างซ้ายของเควินพร้อมกับควักเอาหัวใจของเขาออกมาแล้วบีบแหลกละเอียดคามือ

"ฮ่าๆนักฆ่าของ ซิทาเดล งั้นสินะแก่คิดว่าคนอย่างฉันจะไม่รู้เหรอว่ามีหนอนบอนใส้ในกลุ่มของฉันนะ"

"แก่เป็นคนบังคับอยู่เหรอ อาซา รอง "

"ถูกต้องตามนั้น ก็นะนี้มันหุ่นของฉัน ฉันไม่ยอมให้ใครบังคับแทนหรอก"

"หุ่นรุ่นคุณปู่แบบนั้นไม่คิดเลยว่าจะมีคนใช้อยู่อีก" ผมหยิบปืนขึ้นมาพร้อมกระหน่ำยิงไปยังเจ้าสื่อสารrd200นั้น ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!!!! กึกๆ..

"เชี่ยเอ้ยกระสุนหมด"

"ฮ่าๆยิงมั่วๆแบบนั้นมันจัดการหุ่นนี้ไม่ได้หรอก ยอมแพ้แล้วตายซะ พวกขี้ข้า"

สิ่งที่ผมคิดในตอนนี้มีเพียงคำว่าต้องรอดต้องรอดแล้วผมก็นึกขึ้นได้ว่ามีสิ่งหนึ่งที่จะทำให้รอดได้

"อาซา รอง ทำไมแก่ถึงต่อต้านการเข้าร่วมกลับ ซิทาเดล ล่ะ"

"ก็เพราะพวกแก่มันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับโลกนี้เลยไงล่ะ โลกนี้ต้องการในสิ่งไหนฉันคนนี้รับรู้ได้ทุกสิ่ง เพราะฉะนั้นการที่ฉันไม่เข้าร่วมกับพวกแกนั้นก็เพราะพวกแกหวังแค่ผลประโยช์จากพวกเราทรัพยากรณ์ของพวงเราพวกซิทาเดลนะมันก็เป็นแค่ปรสิทที่สูบเลือดสูบเนื้อดาวดวงนี้"

"เปิดใช้เบบี้" เบบี้คือเครื่องมือชีวะสร้างจากตัวอ่อนของทารกโคลนนิ้งซึ่งการทำงานของมันนั้นเป็นการเชื่อมต่อเข้าจุดประสาททางด้านหลังต้นคอแล้วมันจะส่งสารชนิดใหม่ที่ชื่อว่า OGA เข้าสู่สมองทำให้สมองทำงานได้เต็มที่100 เปอร์เซ็นต์ แต่ที่แล้วมายังไม่เคยมีใครใช้งานมันได้สำเร็จแล้วรอดชีวิตได้เลย

"เบบี้เหรอนี่พวกแกกล้าใช้ของที่ป่าเถื่อนแบบนี้เชียวหรือ"

"ฉันนะไม่ยอมตายอยู่ตรงนี้หรอก"

ทั้งจะมูก ตา หู ปาก ของสตีฟเริ่มมีเลือดไหลออกมาโลกที่เขามองเห็นกำลังเปลี่ยนไป

"เอาล่ะ อาซา รอง คราวนี้ค่อยสมน้ำสมเนื้อกันหน่อย"

rd200เริ่มโจมตีสตีฟแต่คราวนี้เขาสามารถมองเห็นการเคลื่อนไหวของมัน มันช้ายิ่งกว่าหอยทากเสียอีกเพี้ยงแค่สตีฟยกมือขึ้นก็ทำไห้เจ้าrd200ขาดออกเป็นสองท่อน แต่แล้วสตีฟก็ได้ล้มลงด้วยร่างกายที่ อาบไปด้วยเลือด

"อะไรกันพลังอะไรกันนี่ๆๆ" กึกๆ เสียงสุดท้ายจาก อาซา รอง ก่อนเจ้าrd200 จะปิดเครื่องลง

ณ สถานทีแห่งหนึ่ง สตีฟได้ลืมตาขึ้นเขามองไปรอบๆมันเป็นเหมือนกับทะเลแต่สิ่งที่เขาเห็นคือน้ำทะเลมันคือสีฟ้าครามที่งดงามและท้องฟ้าที่แสงอาทิตย์สาดส่องซึ่งแตกต่างจากปัจจุบันที่ทะเลนั้นเป็นสีดำและท้องฟ้าที่มืดครึ้มตลอดอเวลา สตีฟประหลาดใจอย่างมากก่อนจะพูดว่า

"นี่ฉันตายแล้วเหรอ ......"

"ตื่นได้แล้วสติฟ!!!"

สตีฟ สะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะว่าเสียงนี้ มันเสียงที่เขาคุ้นเคยอย่างมาก

"คะเควิน!นี้มึงยังไม่ตายเหรอเพื่อน"

"อะไรวะกูเนี่ยนะจะตายมึงบ้าป่าว"

"แต่เมื่อกี้กูเห็นกับตาเลยนะว่ามึงโดนเจ้าหุ่นrd200ฆ่ากับตา"

"บ้าแล้วมึงนอนเยอะแล้วฝันเป็นตุเป็นตะนะมึง"

"แต่ว่า.."

"รีบหยิบปืนขึ้นได้แล้ว เป้าหมายกำลังมาแล้ว"

สตีฟ มึนงงในสิ่งที่เกิดพร้อมกับนึกคิดขึ้นได้ว่าบางทีเขาอาจจะฝันไปอย่าที่เควินพูดก็เป็นได้

"เป้าหมายประจำตำแหน่ง..ยิงได้สตีฟ"

"รับทราบ"