ตอนที่ 2 หุ้นส่วน

"งั้นเธอต้องเลือกแล้วละ ว่าจะเดินออกไปกับฉันดีๆ

หรือจะให้ฉันอุ้มเธอออกไป" บะ บ้าไปแล้ว อีตานี่มีสิทธิ์อะไรมาทำกับฉันแบบนี้

"เหวออออ ... อีตาบ้าบาสเตียน ปล่อยฉันลงนะ ปล่อย!!!" ขณะที่สาวน้อยกำลังคิดด่าผู้ชายตรงหน้าในใจ

ร่างบางของเธอก็ถูกชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้ายกขึ้นพาดบ่าเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

"ฉันรู้นะว่าเธอแอบด่าฉัน" เห้ยยย เขารู้ได้ไงอ่ะ ตะ แต่!!

มือของบาสเตียนกำลังจะเปิดประตูห้องทำงานของเค้ก

"ฉันยอมไปแล้ว ปล่อยฉันลงก่อน" ฝีเท้าที่กำลังจะขยับของบาสเตียนหยุดลง

"ยอมตั้งแต่แรกก็ไม่ต้องใช้กำลัง รู้ไหมว่าแบกหมูมันหนักขนาดไหน"

ชายหนุ่มค่อยๆ วางหญิงสาวลงอย่างไม่แรงมากนัก

"มะ หมู นี่!! ไอ้บ้าบาสเตียน นายว่าฉันเป็นหมูหรอ!!"

บาสเตียนยักไหล่ให้หญิงสาวเอื้อมมือไปคว้ามือเล็กจับประสาน แล้วผลักประตูห้องทำงานให้เปิดออก

สุดาเห็นเจ้านายป้ายแดงของเธอเดินออกมาพร้อมชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา

ก้มหน้างุด ไม่กล้าสบตา "เอ่อ...คุณเค้กคะ หุ้นส่วนที่นัดวันนี้บ่ายโมง

ขอเลื่อนเวลาเป็นบ่ายสามโมงตรง และฝากขอโทษมาด้วยคะ

เนื่องจากติดธุระด่วนกระทันหัน" เค้กพยักหน้ารับ ก่อนเดินออกไป

"เบบี๋ อยากทานอะไรครับ"

บาสเตียนเอ่ยเสียงยียวนขณะที่มือทั้งสองยังจับประสานกันอย่างลึกซึ้งก่อนถูกมือเรียวเล็กสะบัด

"นายเลิกพูดอะไรแบบนี้สักทีได้ไหม ขนลุก"

บาสเตียนรั้งสะโพกหญิงสาวให้เข้าหาขณะที่ตัวเองพิงผนังลิฟอยู่อย่างใจเย็น

"ไม่ได้หรอก เธอกำลังจะเป็นเมียฉันนะ ฉันก็ต้องพูดดีๆ กับเธอซิ เบบี๋"

บ้า ผู้ชายคนนี้มันบ้าไปแล้ว

"นายพูดอะไรของนาย แล้วนายมาที่นี่ทำไม ไปเลยนะ"

หญิงสาวเอ่ยปากไล่อย่างไม่สบอารมย์ "เดี๋ยวเธอก็รู้ว่าฉันมาทำไม"

บาสเตียนก้มหน้าประชิดกกหูของหญิงสาวสูดดมกลิ่นหอมเฉพาะตัวของเธอ

ขณะที่ท่อนแขนแกร่งยังคงโอบรอบเอวบางของหญิงสาวไว้

ชายหนุ่มเดินจูงมือหญิงสาวมาที่รถยนต์คันหรูของตัวเองมือหนาเอื้อมไปเปิดประตูฝั่งข้างคนขับ

"ฉันขับไปเองได้ ฉันมีรถนะ"

มือหนาดันตัวร่างบางให้ลงนั่งตรงเบาะข้างคนขับ

"รู้จ๊ะ ว่ารวย รวยมากกกกก แต่จะรวยแค่ไหนก็ควรประหยัดนะ"

ว่าจบปิดประตูแล้วรีบวิ่งมาฝั่งคนขับ "นายจะพาฉันไปไหนเนี่ย"

ชายหนุ่มมองสีหน้าเป็นกังวนของหญิงสาวเพียงเล็กน้อย "กินข้าวไง

ฉันหิวแล้ว"

บาสเตียนเดินจับมือหญิงสาวเข้ามาที่ร้านอาหารอิตาเลียนสุดหรู

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดด นั่นๆๆๆๆ คุณบาสเตียนมากับคุณเค้ก"

เสียงระเบ็งเซ็งแซ่ ของหญิงสาวกลุ่มหนึ่งดังขึ้น

ก่อนจะมีผู้คนกรูดกันเข้ามาเพื่อถ่ายรูป และจ้องมองสองนักธุรกิจดาวรุ่ง ที่หล่อ

สวย รวยมากๆ ชื่อเสียงของทั้งสองคนดังกว่าดาราซุปเปอร์สตาร์บางคนอีก

เป็นเค้กที่จับมือของบาสเตียนไว้แน่น

บาสเตียนเองก็ตอบสนองเธอเป็นอย่างดีด้วยการจับมือเธอแน่นเช่นกัน

ราวกับบอกให้เธอรู้เป็นนัยๆ ว่าจะไม่มีวันปล่อยมือเธอเป็นอันขาด

บอร์ดี้การ์ดของบาสเตียนกันผู้คนที่หลั่งไหลเข้ามาไม่ให้เข้าใกล้ผู้เป็นนาย

และนายหญิงในอนาคตของเขาไว้

"ขอเวลาส่วนตัวให้คุณบาสเตียน กับคุณเค้กด้วยนะครับ"

"เขาคบกันหรอคะ"

"เขาเป็นอะไรกันหรือคะพี่"

"เขาต้องคบกันแน่ๆ"

"เป็นข่าวใหญ่แน่ เจ้าพ่อวงการโรงแรม และเรือสำราญ

กับผู้สืบทอดตำแหน่งเจ้าแม่วงการการท่องเที่ยว และรีสอร์ท"

ชั่วเวลาไม่ถึงสามสิบนาที

บรรดานักข่าวจากหลายสำนักก็มายืนรอกันอยู่หน้าร้านอาหาร ที่ชายหญิง

ทั้งคู่รับประทานอาหาร ด้วยบรรยากาศสุดแสนโรแมนติก และเป็นกันเอง

แสงแฟลชจากกล้องนับร้อย ที่สะท้อนเข้ามาภายในร้านอาหาร

"คนพวกนั้นมาได้ยังไง"

"เฮียจะไปรู้ได้ไงละ เฮียก็มาพร้อมเบบี๋เนี่ย" ดะ เดี๋ยวนะ

สรรพนามนั่น อะไรกัน

"นายเลิกพูดอะไรที่น่าขนลุกแบบนั้นสักทีได้ไหม จะอ้วก"

บาสเตียนนั่งขำกับปฎิกริยาของหญิงสาวตรงหน้า แม่ของลูกชัดๆ หัวสมอง

และหัวใจของเขาตอบเขาได้แค่ เค้กนี่แหละแม่ของลูก จะว่ารักแรกพบก็ได้

เขาหลงรักเธอตั้งแต่แรกพบครั้งแรก ไอ้เหตบังเอิญที่ไปจุ้บปากเธอตอนรับน้องอะไรนั่น

มันไม่ใช่เรื่องจริงหรอก

เขาตามจีบเธอมาตลอดตั้งแต่ครั้งแรก

ถึงแม้การจีบของเขาจะแตกต่างจากคนอื่นไปหน่อยก็เหอะนะ

มือหนายกมือเรียกบริกรเพื่อสั่งอาหาร

"เบบี๋ อยากทานอะไรคะ สั่งเลย เดี๋ยวเฮียเปย์เอง" สายเปย์ใช่ไหม

ได้เลยบาสเตียน อยากเล่นบทป๋าเปย์นักใช่ไหม

"งั้นเค้กไม่เกรงใจแล้วนะ"

หญิงสาวตรงหน้าเลือกเมนูที่แพงที่สุดในร้านมาสามสี่อย่าง

สายตาคมกริบของคนตรงหน้าจ้องมองเธอทุกการกระทำของเธอด้วยความเอ็นดู

[สองชั่วโมงผ่านไป]

"ฉันต้องกลับบริษัทแล้ว มีประชุมกับผู้ถือหุ้นคนใหม่"

ชายหนุ่มพยักหน้า วางเงินไว้บนโต๊ะอาหารจำนวนหนึ่ง

แล้วยื่นมือจับประสานมือเล็กเดินออกจากร้านอาหาร

ขณะที่ยังมีผู้คนคอยมองพฤติกรรมของหนุ่มสาวทั้งคู่

บาสเตียนยกยิ้มพอใจกับกระแสข่าว

เพราะมันยิ่งทำให้เขา และเค้กลงเอยกันได้ไม่ยาก หรือเรียกง่ายๆ

ว่าเป็นการมัดมือชกได้เป็นอย่างดี อีกทั้งต่อหน้าผู้คนมากมายเค้กก็ทำตัวหน้ารัก

คิดไม่ผิดจริงๆ ที่พาเธอมาในที่ผู้คนพลุดพล่านขนาดนี้

"แล้วนายมาทำไมเนี่ย ฉันมีประชุม ไม่ว่างมานั่งกัดกับนายหรอกนะ"

ชายหนุ่มยกยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะลงมาเปิดประตูรถให้หญิงสาวโดยไม่พูดอะไร

เขาก้มลงจูบขมับของคนตัวเล็กตรงหน้าอย่างแผ่วเบา

ท่อนแขนแกร่งโอบรอบเอวบางเดินเข้าบริษัทของเธอ ทำให้หญิงสาวยิ่ง งง หนัก

"นี่!!! ช่วยตอบฉันที นายมาทำไมเนี่ย"

".

. ."

"เอ้า!! อีตาบ้าบาสเตียน ฉันทนไม่ไหวแล้วนะ

นายมายุ่มย่ามอะไรในบริษัทของฉันกันห๊ะ!!" หญิงสาวเริ่มโวยวายเสียงดังลั่น

(ลั่นลิฟ) บาสเตียนอดไม่ได้ที่จะหลุดยิ้มออกมากับพฤติกรรมของเธอ

เขาพาเธอเดินมาส่งหน้าห้องทำงาน

"คุณเลขา หุ่นส่วนที่พ่อกับแม่เค้กดิวไว้เขามาหรือยังคะ"

สุดามองหน้าบาสเตียนเลิกลั่ก บาสเตียนขยิบตาให้สุดาหนึ่งครั้งเป็นอันรู้กัน

"มาแล้วค่ะ คุณเค้ก

เดี๋ยวดิฉันเอาข้อมูลให้เมื่อคุณเค้กเข้าห้องประชุมนะคะ"

"เบเบี๋คะ เฮียไปก่อนนะ เฮียมีประชุมเหมือนกัน"

"จะไปไหนก็ไปเถอะ"

[ภายในห้องประชุม]

เค้กนั่งรอผู้ร่วมหุ้นอย่างใจจดใจจอที่หัวโต๊ะในห้องประชุม

จวนเวลาแล้วที่ผู้ร่วมหุ้นจะมา

แกร่ก ~

หญิงสาวลุกขึ้นยืนก้มหน้า

เมื่อผู้ร่วมหุ้นเดินเข้ามานั่งข้างๆ"สวัสดีค่ะ

เค้กเป็นประธานคนใหม่ของบริษัท ทำหน้าที่ดูแลคุณแทนคุณพ่อกับคุณแม่ ทางเรายินดีมาก

ที่คุณสนใจร่วมหุ้นดะ....!!"

ทุกอย่างเงียบสนิทเมื่อเค้กเงยหน้ามองใบหน้าหล่อเหลาของผู้ร่วมหุ้น

อะ...ไอ...ไอ้บ้านิ นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย

"ไอ้บ้าบาสเตียน นะ นายมาทำอะไรตรงนี้"

---

ขอกำลังใจโหน่ยคับบบบบบ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***