จิตใจของฆาตกร 02.ปัจจุบัน

. .

ณ โรงเรียนA

นี่คือโรงเรียนยอดเยี่ยมแห่งหนึ่งในประเทศ

ผอ. : วันนี้เปิดเทอมวันแรก

ผอ. : นักเรียนเด่นและนักเรียนทุนการศึกษาทุกท่าน เตรียนตัวขึ้นเวทีมารับบัตรด้วยครับ

30 นาทีผ่านไป

: นักเรียนดีเด่น และนักเรียนทุนการศึกษาปี...

:นาย...ขึ้นไปรับบัตรด้วยครับ

เวทีกลางโรงเรียนที่ถูกจัดแต่อย่างดี

การประกาศนักเรียนดีเด่นที่เหมือนทุกกันปี แต่ปีนี้ผมแค่อยู่ ม.6 แล้ว

everything(boy)

ปีนี้ก็ยังได้เหมือนเดิมเลนนะโรล

โรล

ครับอาจารย์

ผมตอบอาจารย์ไปแบบนั้น และยิ้มให้เล็กน้อย ก่อนจะเดินลงจากเวที

eyerything(girl)

พี่โรลๆๆ

โรล

ผมหันกลับไปหาต้นเสียงที่เรียกหาผม

eyerything(girl)

หนูให้พี่ค่ะ

พูดจบน้องเขาก็ยื่นดอกไม้มาให้ผม

โรล

เอ่อออ...

eyerything(girl)

รับไปเถอะค่ะ

eyerything(girl)

หนูไปก่อนนะคะ

น้องเขาจับมือผมและยัดดอกไม้มาให้ผม ก่อนจะจากไป ให้ผมยืนงงๆ

everything(boy)

ปีนี้ก็ได้ทำเป็นคนดีอีกแล้วสินะ

everything(boy)

น่าขยะแขยงว่ะ

ผมได้ยินที่ใครบางคนพูดแบบนั้น แต่ก็ทำเป็นไม่สนใจ

ทุกอย่างผ่านไปตามปกติ

จนเลิกเรียน...

eyerything(girl)

โรลๆ

เพื่อนผู้หญิงในห้องผมคนหนึ่งเรียกผมขึ้น

โรล

หื้ม มีอะไร

ผมตอบกลับไปตามมารยาท

eyerything(girl)

ครูเรียกให้ไปที่ห้องพักครูน่ะ

โรล

อ้ออ โอเคเดี่ยวเราไป

เธอถามมา ผมก็ตอบกลับเธอไปเป็นมายาท

eyerything(girl)

เดี่ยว!

เธอเรียกผมให้ผมหันกลับไป

ก่อนจะจับมือผมไปหน้าห้อง

แล้วตะโกนเรียกทุกคนในห้อง และพูดว่า...

eyerything(girl)

โรล เราชอบนายมานานแล้ว

eyerything(girl)

คบกับเรานะ

เธอพูดแบบนี้ ทำผมตกใจไปพักหนึ่ง

ก่อนที่ผมจะตั้งสติได้และปฎิเศษเธอไป

โรล

ขอโทษนะ แต่...เราไม่ได้ชอบเธอ

ผมรู้ว่าการพูดออกไปแบบนั้น คือการหักหน้าแต่ผมต้องพูดออกไปตรงๆ

เพราะผมคิดว่า มันก็ดีกว่าการไปให้ความหลังลมๆแล้งๆละนะ

โรล

ขอโทษที่พูดตรงๆนะ แต่ถ้าไม่มีอะไรจะพูดแล้ว เราขอตัวไปห้องพักครูก่อนนะ

ผมพูดขอโทษอีกครั้งด้วยความรู้สึกผิด และขอตัวออกมา

ณ ห้องพักครู

everything(boy)

โรล

everything(boy)

มาพอดีเลย ครูมีอะไรจะบอก

โรล

ครับ

ครูเรียกให้ผมมานั่งที่เก้าอี้ก่อนจะพูด

everything(boy)

ช่วงนี้โรลขาดแขลนเรื่องเงินสินะ

โรล

?? ครับ?? คืออะไรครับ??

ครูพูดขึ้นแบบนั้นกับผม มันทำให้ผมรู้สึกงงงวนเป็นอย่างมาก

โรล

เข้าเรื่องเถอะครับ

ผมเสี่ยงที่จะพูดแบบนั้นออกไป

everything(boy)

เอ่อ คือว่ามันก็ลำบากที่จะพูดอยู่นะ

everything(boy)

แต่ครูจะพูดให้ฟังนะ

everything(boy)

มีปกครองที่มีอำนาจมาบอกกับครูว่า...

everything(boy)

นายเรียนเก่งเกินไป

ผมงงกับสิ่งที่ผมเพิ่งได้ยิน ก่อนจะตั้งสติและตั้งใจฟังท่ครูจะพูดต่อ

everything(boy)

มี 2 ทางเลือกให้นายคือ 1.รับเงินไปซะ แล้วเทมอนี้ไม่ต้องตั้งใจเรียน กับ 2.ไม่ได้รับเงิน ตั้งใจเรรยนต่อไป แต่จะถูกกดดันให้ทำข้อ1

โรล

ผมไม่ขอเลือกข้อไหนเลยครับ

โรล

เขาไม่พยายามเอก รึไม่ก็ไม่มีความสามารถเอง

โรล

ทำไมผมต้องยอมแพ้ด้วยละครับ

ผมปฎิเศษทุกข้อที่ถูกเสนอ และบอกเกี่ยวกับความคิดของผม

everything(boy)

นายไม่ลองเปิดใจหน่อยละ

everything(boy)

ทำไมต้องเหนื่อยที่จะพยายามที่จะเรียนด้วยล่ะ

everything(boy)

นายรับข้อเสนอนี้ไปนายก็จะสบายเลยนะ

ผมรู้สึกว่าคำพูดของครูเริ่มแปลกๆแล้ว

จนกระทั่งสัญชาตญาณของผมบอกว่า คนคนนี้ไม่ใช่คนดีอีกต่อไป

โรล

ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ แต่...

ผมยังไม่ทันได้พูดจบ ครูก็พูดแทรกผมทันที

everything(boy)

เฮ้ย! ไอ่เด็กนี่ ฉันบอกแล้วไง ว่ามันจะดีกับตัวนาย

everything(boy)

นายกับฉัน เราก็ได้ผลประโยชน์ร่วมกันไง

ครูพูดโดยไม่รู้ถึงความผิดชอบชั่วดี

ต่อมาครูได้พูดชักชวนผมตลอดจน ผมทนไม่ไหว

ปัง!

ผมทุบโต๊ะและยืนขึ้น

โรล

ผมขอโทษนะครับ แต่ผมไม่สนใจข้อเสนออะไรทั้งนั้น

โรล

ผมมีธุระอยู่ต้องรีบกลับก่อนนะครับ

โรล

ขอตัวนะครับ

ผมยังไม่ทันจะออกจากห้อง

ก็มีเพื่อนร่วมห้องของผมเดินเข้ามาในห้องพักครู และเริ่มชกต่อยผมทันที

พวกเขา 5-7 คนกระทืบผมแบบนั้น นานเท่าไหร่ผมเองก็ไม่รู้

แต่ที่รู้คือ ผมต้องรีบกลับไปที่บ้าน

ทันใดนั้นที่ผมทนไม่ไหวอีกต่อไปผมคว้ากระเป๋าของผมและฟาดหน้าพวกนั้นไปอย่างแรง แล้ววิ่งหนีออกมาอย่าไว

ผมวิ่งมาพวกนั้นก็วิ่งตามผมมา ผมต้องวิ่งหนีไปทางตรงกันข้ามกับบ้านผม และต้องสบัดมันออกไปให้หมด

จนตอนนี้มืดแล้ว ผมรีบเข้าไปในห้องแล้วไปหาน้องๆของผม

โรล

ริน! รอร์!

ผมเรียกน้องๆด้วยความเป็นห่วง

ริน

ฮึก ฮืออ

รอร์

ฮืออ อึก

ทันทีที่ผมได้ยินเสียงเด็กๆ ผมก็ตรงไปหาอย่างไม่ลังเล

โรล

ริน! รอร์!

ผมเรียกอีกครั้งเพื่อตามหาน้องๆ

ริน

พี่คะ พี่!

รอร์

ฮืออ

เด็กๆวิ่งมาหาผม และร้องไห้

โรล

เกิดออะไรขึ้น

ผมถามด้วยความเป็นห่วง

รอร์

เมื่อกี้ มีพี่ผู้ชายแปลกๆ เคาะห้องเสียงดังมากๆ

ริน

พวกเรา พวกเรา

รอร์

พวกเรากล้วมากๆเลยครับ ฮืออ

ริน

งือออ

ผมได้ยินแบบนั้นก็รีบกอดน้องๆไว้แน่นแล้วปลอบขวันของเด็กน้อยทั้งสองคน

โรล

ไม่เป็นนะๆ พี่อยู่นี่แล้ว

โรล

จะไม่มีใครทำร้ายพวกหนูได้นะ ถ้ามีพี่คนนี้อยู่

โรล

ขอโทษที่กลับมาช้านะ

ริน

ฮืออ พี่คะ

รอร์

ฮึก ฮืออ พี่ครับ

เด็กๆร้องไห้หนักมากและกอดผมไม่ปล่อยในคืนนั้น

สักพักหลังร้องไห้เสร็จก็พากันไปอาบน้ำ

ริน

พี่คะ

ริน

หน้าพี่ไปโดนอะไรมาคะ

มือน้อยๆของรินจับใบหน่าของผมก่อนจะถามขึ้น

รอร์

แล้วหลังพี่ล่ะครับ

มือที่อบอุ่นของรอร์จับที่หลังผมเบา

โรล

ก่อนมาเกิดเรื่องนิดหน่อยน่ะ

โรล

แต่ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้ว

ผมตอบไปแบบนั้นและพยายามเปลี่ยนเรื่องคุยกับเด็กๆ

โรล

วันนี้พี่มาช้า พวกเราไม่ได้ทำอาหารเย็นเลยเนอะ

ริน

ใช่ค่ะ พี่กลับมาช้า ไว้วันหลังถ้ารู้ว่าสัญญาอะไรไว้ก็ช่วยรักษาสัญญาด้วยนะคะ

โรล

ได้ค่ะๆ

รินพูดด้วยสีหน้าที่โกรธเคืองเล็กน้อยก่อนจะส่งยิ้มให้ผมกลับราวกับให้อภัยแต่ต้องรักษาสัญญาไว้

รอร์

งั้นตอนนี้เราอยู่ด้วยกันครบทุกคนแล้ว เรามาหาอะไรกินกันนะครับ

โรล

ครับ

รอร์พูดต่อจากรินด้วยสีหน้าสดใส แล้วยิ่มให้ผมเหมือนกัน

ผมรักรอยยิ้มพวกนั้น

และอยากรักษารอยยิ้มนั้นไว้ให้นานที่สุด

ผมรักน้องๆมาก และอยากอยู่กับเด็กๆต่อไปเรื่อยๆ

. .

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ