ตัวคนเดียว

วันที่ 19 ****ของวัย10ขวบนั้น****

เด็กสาวก้าวเท้าลงจากรถของคุณแม่ที่มาส่งหน้าโรงเรียนประถม เด็กสาวโบกมือลาคุณแม่และเดินเข้าไปในโรงเรียนพร้อมกับเพื่อนๆ

"เอจิจังคุณแม่ของเอจิจังเนี่ยสวยจังนะ สวยมากๆเลยโตขึ้นเอจิจังจะสวยแบบนั้นใช่มั้ย"

เพื่อนคนนึงของเด็กสาวเดินเข้ามาถามเด็กสาวด้วยใบหน้าที่ประดับด้วยรอยยิ้มกว้าง เธอคนนี้ชื่อว่า"ชิการุ อายะ"เธอเป็นเพื่อนที่ดีแต่ชอบถามเด็กสาวแปลกๆบ่อยๆ

"แน่นอนสิ เอจิจังจะสวยเหมือนคุณแม่แน่นอน!"เด็กสาวตอบไปด้วยน้ำเสียงสดใส

ติ๊งต๊อง~ติ๊งต๊อง~

เสียงออดโรงเรียนแจ้งเข้าเรียนดังขึ้นอีกครั้ง เด็กๆทุกคนแยกย้ายกันไปนั่งที่ของตัวเอง อาจารย์เดินเข้าห้องมาและเริ่มสอนช่วงเช้าของวันนั้นดำเนินไปอย่างปกติ

ในบ่ายวันนั้นครูของเด็กหญิงได้เรียกเธอไปพบที่ห้องพักครู พร้อมกับข่าวร้าย....แม่ของเธอนั้นถูกรถชนเสียชีวิตตัวเธอต้องกลับบ้านเพื้อไปจัดงานศพให้กับแม่ของเธอเอง

เมื่องานศพผ่านพ้นไปพ่อของเธอก็ไม่ได้ติดต่อมาอีกเลย เขาทำเพียงส่งเสียค่าเลี้ยงดูค่าเทอมค่าเสื้อผ้าข้าวของ ไม่ว่าเธออยากจะได้อะไรเธอก็ได้ทั้งหมดไม่มีสิ่งใดขาดตกพกพร่องเลยสักนิด มีเพียงสิ่งเดียวที่เธอขาดไปนั้นคือความรักความอบอุ่นจากครอบครัว

นั้นทำให้เธอกลายเป็นเด็กมีปัญหาเธอต้องเข้าพบแพทย์ทุกสัปดาห์อยู่ตลอด วันเวลาค่อยๆเลื่อนผ่านจากที่เธอต้องพบแพทย์ทุกสัปดาห์เปลี่ยนเป็นทุกเดือนแทน

ตอนนี้เธออายุ18ปีเธอโตขึ้นมาก และตอนนี้เธอก็กลายเป็นสาวสวยมากความสามารถที่ไร้ซึ่งรอยยิ้ม บ้านหลังโตที่เธออาศัยอยู่มักจะมีเพียงความว่างเปล่าที่นอกจากเธอแล้วมีเพียงตุ๊กตากระต่ายที่ผู้เป็นแม่ทิ้งไว้ให้เธอเพียงเท่านั้น

วันที่18เดือน8ปี2025

"ยามเช้าอันสดใส...."ฉันเปิดผ้าม่านออกพบว่าตอนนี้ข้างนอกกำลังฝนตกพอเงยหน้าขึ้นมองนาฬิกาก็พบว่าตอนนี้เป็นเวลา15:36น.แล้ว มันค่อนข้างเย็นฉันเลยโทรไปเพื่อขอเลื่อนนัดหมอออกไป ซึ่งหมอประจำตัวของฉันก็ตกลง

ฉันปิดม่านไว้เดินไปเปิดคอมพิวเตอร์นั่งลงที่หน้าโต๊ะคอมพิวเตอร์แล้วกดคลิกเข้าไปในหน้าเกมtwisted wonderland เกมโปรดของฉันแม้ตอนนี้มันจะค่อนข้างเก่ามากแล้วก็ตาม แต่ก็ยังคงได้รับความนิยมมากในหมู่สาวๆด้วยหน้าตาของตัวละคร คาแรคเตอร์ และแสงสีในเกม

สาวๆหลายคนต่างหวีดว้ายเมื่อเกมส์ที่จบไปแล้วประกาศการรีเกมส์อีกครั้งโดยใช้เนื้อเรื่องเดิม แต่เพียงสร้างเกมอีกเกมแยกออกมา เกมนั้นเป็นเกมแนวโอโตเมะวีอาร์ผิดกับเกมแบบดั้งเดิมแต่ทำขึ้นมาเพื่อเอาใจสาวๆเท่านั้น ตัวฉันที่รู้จักเกมแบบดั้งเดิมของเขาและหลงใหลมันได้เล่นเกมนี้แบบดั้งเดิมจนมาถึงวันนี้

เวลา22:49น.

ฉันเดินขึ้นไปที่เตียงนอนกอดกับคุณกระต่าย ข้างนอกฝนยังตกอยู่

เปรี้ยง!!

เสียงฟ้าร้องทำให้ฉันสะดุ้งฉันกอดคุณกระต่ายแน่นขึ้นแต่ในใจกลับคิดอยากระบายมันออกไป

"คุณกระต่าย...ตั้งแต่วันนั้นฮิเมะก็มีแค่คุณกระต่ายแล้ว..."ฉันพึมพำในขณะที่ข้างนอกยังคงมีเสียงฟ้าร้องอยู่"คุณกระต่ายฮิเมะอยากมีเพื่อน ฮิเมะอยากให้คนที่ฮเมะรักมีอยู่จริง...คุณกระต่ายช่วยทำให้มันเป็นจริงได้มั้ย"

.......