เรานะเป็นแค่ตัวปะหลาดสินะ

เรานะมีชือว่าลีนนะเราเรียนที่โรงเรียนXXXX.เรามีเพื่นสะนิดสองคนมีชือว่ากิกกับดาพวกเราสะนิดกันมากแต่ฉันนะแอบชอบลุ้นพี่นคนหนื่งเค้ามีชือว่าพาคิณเราทำทุกอย่างเพือที่จะให้พี่เค้าสนใจแต่เค้าก็ไม่เคยเห็นมันสักคั้งเรานะทำข้าวก่องให้พี่เค้าทุกวันแต่มันก็ไรค่าอยู่ดี​ พี่เค้านั้นเทที้งทุกคั้งที่ฉันเอาไปให้แต่ระวันนะเรานะติดต่อหาพี่เค้าทุกวันเค้าก็จะตอบมาว่ารำคาณทุกทีแต่ฉันนะก็ทำมันไปเลื่อยๆๆจนวันหนื่งฉันเห็นพี่เค้ามากันผู้ณี่งคนหนื่งเราพะยายามถามนะแต่รู้ไม่เค้าด่าฉันไล่ให้ฉันไปตายแต่เราก็เท่านั้นและมีอยู่วันหนื่งเรานะมีอากานแปกๆเราเลยลองไปหาหมอสี่งที่หมอตอบมานั้นทำเอาฉันแทบจะไม่เชื่อเลยก็คงงั้นและฉันเป็นโรคที่ร้ายแรงและรักสาไม่ได้ฉันนั้นอยู่ได้ไม่เถีงสองเดือนหลอกแต่ฉันนะตั้งแต่ตอนที่ฉันไปโรงพะยาบานฉันก็ไม่ยุ้งวุนวายกันพี่พาคิณอีกเลยแต่ตอนที่เราจะตายนะเรานะทำข้าวก้องๆสุดท้ายเพือที่จะบอกว่าฉันอยู่ได้อีกไม่นานฉันต้องพื้งเคื่องช่วยหายใจแต่พี่เค้าสงสัยว่าทำไม่ไหมส่งข้าวก้องให้พี่เค้าทุกวันละฉันไม่​อยากพูดนะแต่ฉันก็บอกพี่เค้าไปว่า(ข้าวก้องข้าวนี้มันเป็นก้องสุดท้าย​แล้วนะ)พี่เค้าก็ถามว่าทำไม่ฉันตอบไปว่าพี่เกียดฉันไม่ไช่หรอพี่เค้าเงียบไป.. แต่สักพักเค้าก็ตอบขื้นมาว่า(เกียด)เรายี้มและก็บอกพี่เค้าไปว่า(ตอจากนี้หนูนะจะไม่มาให้พี่เห็นนหน้าแล้วและพี่ก็จะไม่มีคนมาตามต่อแย่แล้ว)พี่เค้าพูดกับเราว่า(ก็ดีเหมือนกัน)แล้วพี่เค้าก็เดีนจากไปเรานะร้องทั้งน้ำตาเราเลยตะโกนไปว่า(พี่คะหนูนะอยากบอกพี่นะ!!! ว่าถ้าหมูไม่ทำข้าวก้องให้พี่แล้วพี่ต้องกินข้าวตอนเช้านะไม่งันพี่จะไม่สะบายและอยาหักหัมกับเรื่องที่มันไม่สะบายใจนักละ!! )(ลาก่อนนะคะชาตินี้ขอให้พี่มีความสุษนะถ้าไม่มีหนูแล้ว! )หนูพูดยังไม่จบพี่เค้าก็เดีนไปสะแล้วคำสุดท้ายที่หนูอยากบอกพี่เค้าจะแย่ก็คือคำว่าลาก่อน)หลังจากที่ลีนกับบ้านมาแล้วอากานของลีนนั้นก่อไม่สู้ดีนักเพื่อนของลีนที่รู้แบบนั้นก็รีบพาลีนไปโรงพะยาบานแต่ก็ไม่เป็นผนหลอก... ช่ายแล้วลีนเค้าไปสะบายแล้วก่อนที่ลีนจะตายนั้นเค้านะฝากเพือนของเค้าบอกพี่พาคีนด้วยว่า(ฉันนะรักพี่พาคีนนะ)เพือนลีนโกรรมากๆคนที่อยู่ต่อน่าลีนยังไม่เคยบอกรักเลยแต่ทำไม่ไอผู้ชายเลวคนนั้นทำไม่ต้องเป็นมันนะเป็นอื่นไม่ได้หรอกิกกับดาทั้งร้องและโอบกอดลีนแต่มันก็สายเกี้นไปเสียแล้ววันนี้กิกมาหาพาคินและเอาข้าวก้องสุดท้ายที่มันจะไม่มีอีกต่อไปอีกแล้วมาให้คิน คินถามว่าทำไม่มื่งเอามาให้กูกิกตอบไปว่าลีนฝากมาให้นะคินตอบแล้วทำไม่​ ไหมให้มันเอามาให้กูเองละ กิกพูดออกไปทังน้ำตาว่าลีนไปสะบายแล้วมื่งคินเค้าตกใจคิดว่ากิกล่อเล่นแต่ที่ไนได้เมื่อเค้าเห็นน้ำตาของกิกเค้าก็รู้ได้เลยว่ากิกพูดจิงคินถามขื้นมาว่าทำไม่ลีนถืงได้ตายละกิกได้ยินเลยตอบไปว่าเป็นเพาะมื่งไงลีนตามมื่งจนป่วยไม่ได้พักพอนเพาะเค้าอยากทำทุกอย่างให้มื่งลีนเลยป่วยเป็นโลกร้ายที่รักสาไม่ได้คินมื่งรู้ไม่ลีนรักมื่งแค่ไนมันรักมื่งจนวินาที่สุดท้ายแต่ดูสิงที่มื่งทำกับลีนมื่งมันอยางเลวเลยวะคินคินได้ยินแบบนั้นทำเอาน้ำตาของเค้านั้นล้นออกมาแบบไม่รู้ตัวเค้าพูดคำว่าขอโทษแต่กิกก็ตอบไปว่าคนที่มื่งควนขอโทษคือลีนไม่ใช่กูกูมาพูดแค่นี้และกูกับก่อน​

:

ิ:

:

:

วันต่อมาคีนมาที่ลุมสบลีนเค้าร้องให้หนักมากเค้าพูดคำว่าขอโทษอย่างที่เค้าไม่เคยพูดมาก่อนเค้าพูดว่าลีนกับมาได้ไม่ลีนทำข้าวก้องมาให้พี่ทุกวันเลยพี่ก็จะกินมันทุกวันพี่จะบอกรักลีนพี่ไม่เกียดลีนแล้วกับมาได้ไม่เค้าพูดไปแบบนั้นแต่ก็นะมันคงเป็นคำที่มันสายเกีนไปสำหลับคินแล้วและ

`

:

:

หลายปีต่อมาเค้าไม่เคยมีใคเลยเค้าเอาแต่มองรูบลีนทุกวันมีวันหนื่งเค้าเอารูบพาบของลีนไปเทียวเค้าไปทะเลเค้าพูดกับรูบพานลีนว่าถ้าชาติน่ามีจิงขอให้พี่กันลีนได้เป็นคนรักกันนะเค้ามองพาบทะเลที่ไม่มีวันสิ้นสุดหลังจากนั้นพาบก็ตัด

:

:

:

จบบ่อลิบูน​ แนวฟิดสั้นเนือดราม่า

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***