เมื่อหญิงสาวที่ชื่นชอบมุซันตัวร้าย(ในดาบพิฆาตอสูร)มากแต่.. 5

ตอน มุซัน

ตอนค่ำ

เนซึโกะ/นาริโกะ(น.อ)

//นอนอยู่

คิบุตสึจิ คานาเอะ(เปลี่ยนชื่อ ปราณราตรี)

//นั่งเฝ้า

คิบุตสึจิ ซึทาโกะ(+/+ปราณผีเสื้อ)

//+

คิบุตสึจิ โคโตะฮะ(ปราณดอกไม้)

//+

???

โพ่งมา

โคโตะฮะ

//ตกใจ

คิบุตสึจิ คานาเอะ(เปลี่ยนชื่อ ปราณราตรี)

//+

คิบุตสึจิ ซึทาโกะ(+/+ปราณผีเสื้อ)

//+

คิบุตสึจิ คานาเอะ(เปลี่ยนชื่อ ปราณราตรี)

มู...ซัน

คิบุตสึจิ ซึทาโกะ(+/+ปราณผีเสื้อ)

//+

คิบุตสึจิ โคโตะฮะ(ปราณดอกไม้)

//+

นี้ผ่านมา 3 ปีแล้ว

???

ฝ่าเปลวเพลิงสู่สงคราม หาญและองอาจ หมื่นศาสตราไสว เหล่ากองพันกู่ก้องชัย ดุจสายฟ้าฟาดไกล หน้าไม้กลยิงสูง เกียรติศักดิ์ศรีอันเทิดทูน ทิ้งและมุ่งสู่สมรภูมิ หนึ่งสตรีผู้อาจหาญ เช่นธาร ภูผา อดีตยินแว่วเสียงผ้าไหมทอถัก บัดนี้รอนแรมไกลห่าง ค่ำคืนใช่หลับใหล เฝ้าระวังภัย ไม่คิดอดสู ใบหน้าเหน็ดเหนื่อย โฉมอาบธุลีฝุ่น กฎเกณฑ์แผ่นดินนี้ไม่จำนน ออกเพลงกระบี่ สวมเกราะ และมุ่งไปด้วยใจอาจหาญ เดินทางก้าวข้ามหุบเขา ย่ำเท้าลงบนทรายขาว ไร้เงาร่องรอยอาชา มุ่งหน้าสู่รณภูมิ ราตรีเผชิญศัตรู ประจันไม่คิดหวาดกลัว จรดดาบไพรีขึ้นสูง ฝ่าเปลวเพลิงสู่สงคราม หาญและองอาจ หมื่นศาสตราไสว เหล่ากองพันกู่ก้องชัย ดุจสายฟ้าฟาดไกล หน้าไม้กลยิงสูง เกียรติศักดิ์ศรีอันเทิดทูน ทิ้งและมุ่งสู่สมรภูมิ หนึ่งสตรีผู้อาจหาญ เช่นธาร ภูผา ทันทีที่คืนหวน พลันเข้าเฝ้าองค์จักรพรรดิสูงส่ง เชิดชูความอาจหาญ กระนั้นนางไม่อาจรับเอาไว้ กลับคืนยังถิ่นฐาน ทรงหลังอาชา คาดเรือนเกศาแล้วมุ่งไป หยิบจอกสุราพร้อมเอ่ยด้วยอวยชัย แด่เหล่าสหาย เดินทางก้าวข้ามหุบเขา ย่ำเท้าลงบนทรายขาว ไร้เงาร่องรอยอาชา มุ่งหน้าสู่รณภูมิ ราตรีเผชิญศัตรู ประจันไม่คิดหวาดกลัว จรดดาบไพรีขึ้นสูง ฝ่าเปลวเพลิงสู่สงคราม หาญและองอาจ หมื่นศาสตราไสว เหล่ากองพันกู่ก้องชัย ดุจสายฟ้าฟาดไกล หน้าไม้กลยิงสูง เกียรติศักดิ์ศรีอันเทิดทูน ทิ้งและมุ่งสู่สมรภูมิ หนึ่งสตรีผู้อาจหาญ เช่นธาร ภูผา แลไพร่ฟ้าต่างแร้นแค้น ปักษีร่ำโศกา พสุธาแห้งแล้ง ตรวนดินแดนด้วยสงคราม ผืนธงโรยรา ดาบเจ้าถอนปิ่นลง หยิบเกราะรบขึ้นสวมองค์ หัวใจมั่นคง โทสะมอดลง ไม่หวั่นเกรงแม้สิ้นลม มุ่งหน้าไร้กลัว//ลุกขึ้น

คิบุตสึจิ คานาเอะ(เปลี่ยนชื่อ ปราณราตรี)

//ตกใจ

คิบุตสึจิ ซึทาโกะ(+/+ปราณผีเสื้อ)

//+

คิบุตสึจิ โคโตะฮะ(ปราณดอกไม้)

//+