Forget Me Not

ใครตามมา

เริ่มเรื่อง

17.4 64วันนี้เป็นวันที่ฝนตกและเป็นที่แย่มากคุณพ่อและคุณแม่ประสบอุบัติเหตุฉันอายุได้ 10ขวบคุณพ่อและคุณแม่ก็เสียซะแล้ว คุณพ่อคุณแม่ค่ะไหนบอกว่าให้หนูรอไง คุณพ่อคุณแม่จะกลับมาหาหนูไม่ใช่หรือคะ คุณพ่อคะฮือฮือ คุณแม่คะ ฮือฮือ ฉันเสียใจมากมันทรมารที่สุด คนที่เรารักจากไปแบบไม่กลับมาอีกคำล่ำลาก็ไม่มี มีแต่ร่างที่ไร้วิญญาณและป้ายที่ระลึกอันหนึ่งบนหลุมศพ เราจัดงานศพของคุณพ่อคุณแม่ที่บ้านของคุณยาย หลังจากนั้นพวกผู้ใหญ่คุยกันเรื่องฉัน ฉันไม่อยากฟังจึงเดินขึ้นไปนั่งหน้าระเบียงชั้น2ของหลังบ้าน สายตาฉันก็เหลือบไปเห็นเด็กชายคนหนึ่งที่มีผิวสีขาวผมสีขาวยื่นร้องไห้ ท่ามกลางสายฝน อย่างน่าสงสาร เขาดูเศร้ามาก ฉันจึงเดินลงจากชั้น2ของบ้านคุณยาย แล้วขออนุญาตออกไปค่างนอกบ้าน ฉันอ้างว่าทำของหล่น พวกเข้าจึงอนุญาต ฉันจึงรีบยิบร่มแล้วรีบวิ่งไปหาเด็กชายคนนั้น พอมาถึงเขาก็ยังร้องไห้ไม่หยุดฉันไม่รู้จะทำยังไงเลยถามเขาว่า นายร้องไห้ทำไม ฉันอยากกลับบ้านฮือฮือ อ่าวแล้วทำไมนายไม่กลับบ้านของนายล่ะ ฉันจำทางกลับไม่ได้เมื่อกี้นี้ฉันยังนั่งในรถอยู่เลยจู่ๆฉันก็หลับไปพอตื่นขึ้นมาก็อยู่ที่นี่แล้วล่ะ ฉันเห็นใจเลยจะเอามือไปดึงเขาเข้ามากอดแล้วปลอบใจ แต่เรื่องไม่ขาดคิดก็เกิดขึ้นมือของฉันที่จะคว้าเขาเข้ามา

กอดทะลุผ่านตัวเขา ฉันตกใจมากและกลัวมากด้วย ฉันไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นฉันเลยวิ่งหนีและโยนร่มทิ้ง ฉันวิ่งเร็วจนหกล้มหัวเข่าของฉันได้รับบาทเจ็บ เด็กชายคนนั้นเห็นว่าฉันหกล้มจึงวิ่งเข้ามาหาฉัน ฉันกลัวมากเลยตะโกนออกไปว่า อย่าเข้ามานะไอคนประหลาด เขาหยุดแล้วกลั่นน้ำตาวิ่งกลับไป ญาติๆของฉันได้ยินเสียงเลยเปิดประตูเห็นฉันนั่งร้องไห้พร้อมแผลที่หัวเข่าพวกเขาพาฉันเข้าบ้านเช็ดตัวและทำแผลและให้ฉันกินยาแก้ปวด คุณป้าพูดกับฉันว่า โยโกะจังจะป้าจะมารับหนูไปอยู่ด้วยที่ฮอกไกโดอีก3วันนะจะ ฉันพยักหน้า คะคุณป้า ของของหนูเดียวป้าจะไปเก็บให้นะจะ คะ โยโกะจังพวกเราเสียกับเรื่องนะจะพวกเราเสียใจจริง คุณและคนอื่นร่วมทั้งคุณยายก็ร้องไห้กันทั้งหมด กับการจากไปของคุณพ่อและคุณแม่ คุณยายฉันปลอบทุกคนให้อย่าคิดมากหลังจากนั้นฝนหยุดตกคุณป้าและคนอื่นๆกลับบ้านไป ฉันกับทคุณยายและคนใช้อีกคนก็กลับเข้าบ้านจากการไปส่งทุกคน......

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





novel PDF download