01

แวมไพร์​ท​ไวไลท์​ EP1

วันสุดท้ายของช่วงซัมเมอร์​ฉันคิดในขณะที่เหม่อมองพระอาทิตย์​ตกเหนือยอดไม้​ ฉันสงสัยนักเชียวว่าพวกเด็กมนุ​ษย์เขาจะมีความรู้สึกแบบนี้กันมั้ยเวลาที่จะเริ่มภาคการศึกษาใหม่ที่โรงเรียนความกังวลใจ

ฉันแกว่งตัวเหนือทะเลสาบบนชิงช้าที่เจคอปสร้างให้ฉันมันเป็นชิงช้าที่ผูกติดกับกิ้งไม้ยาวที่ทอดตัวเหนือพื้นน้ำฉันมองดูเจคอปลอยตัวขณะที่เขากำลังมองดูฉันอยู่เช่นกัน

"นี่เธอกำลังจะกระโดดลงมาใช่มั้ยเนี่ย" เขาถาม

หนูก็กำลังคิดอยู่" ฉันแกว่งชิงช้าอีกครั้งพร้อมส่งยิ้มให้เขา

"กำลังคิดงั้นหรอ" เขาถามฉันซ้ำอีกรอบ

"ใช่สิ" เขาเหลียวหลังกับมามองฉันแล้วหลี่ตาเพื่อหลบแสงอาทิตย์​ก่อนจะสาดน้ำใส่ฉัน​ ฉันได้แต่หัวเราะ

ปีนี้เป็นปีที่สุดสำหรับฉันซึ่งมันก็ไม่ค่อยตรงกับความเป็นจริงเท่าใหร่นักเมื่อพิจารณา​จากทุกอย่างแล้วฉันเองก็พึ่งมีชีวิตได้เพียง6ปีเท่านั้นชีวิตความเป็นจริงของฉันเป็นแค่เพียงพริบตาเดียวดท่านั่นฉันกำลังผ่านช่วงที่กำลังเติบโต​รวดเร็ว​เพื่อรอให้มันหยุด

ฉันนึกถึงภาพเอาว่าตัวฉันน่าจะดูเหมือนคนอายุ16ปีแล้วไม่ว่ายังไงวันนี้ฉันก็จะมีงานเลี้ยงวันเกิดฉลองฉลองอายุครบ16ปีของฉันด้วยเหตุผลการเจริญเติบโตในอัตตราเร่งของฉันทำให้อาของฉันได้มีโอกาสจัดงานปาร์ตี้2-3ครั้งต่อปี

มันเป็นการอธิบายไล่ตามปักประสาเลยว่าทำไมเราถึงต้องเก็บตัวและต้องเก็บเรื่องของเราไว้สำหรับปริศนา​ของพวกมนุษย์

​แต่ฉันบอกได้เลยว่าอาของฉันประสบความสำเ​ร็จเป็นอย่างสูง​ในการที่จะโยนฉันลงงานปาร์ตี้​วันเกิดได้เลย​ แล้วต่อไปพวกเขาจะทำอย่างไงกันล่ะในเมื่ออายุฉันมันหยุดโตเร็วเหลือเกินต่อไปพวกเขาก็สามารถ​ทรมานฉันได้ปีล่ะครั้งแล้ว

​​​​​​ฉันมองไปยังเจคอป​  และคิดว่าไม่มีวันไหนที่ฉันผ่านไปโดยที่ไม่มีเขา​ เขาคอยอยูเคียงข้างฉันเสมอมาเขาอยู่กับฉันทุกระดับทุกขั้นของชีวิตไม่ว่าจะอายุเท่าใหร่เขาก็ยังคงเป็นเหมือนเดิมเสมอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน​เป็นมนุษย​์หมาป่าคนดีนี่เอง​ 

คงเป็นเพราะว่าเราเป็นพวกที่แปลกประหลาด​ทามความแปลกประหลาดแหละมั้งเขาเป็นมนุษย​์หมาป่าเพียงคนเดียวในขณะฉันที่เป็นครึ่งแวมไพร์​ครึ่งมนุษย์​คนเดียวในครอบครัวเหมือนกัน

ฉันยังคงมองเจคอปลอยหงายมองแสงแดดที่ส่งประกายระยิบระยับ​บนผิวกายของเขาฉันรูัสึกว่ามีบ้างอย่างระหว่างเราแต่ฉันไม่รูัว่ามันคืออะไรฉันรู้สึกเหมือนกับว่าหากฉันจ้องมองเขาใหัมากกว่านี้ก็จะรูัว่ามันคืออะไรในทันทีแต่ฉันก็ยังไม่สามารถ​จับต้องมันได้

"เนสซี​ เธอตื่นเต้น​เรื่องพรุ่งนี้ไหม" เขาเอ่ยถาม

"มากๆเลย​ คุณเชื่อไหมวันแรกของนักเรียนฮายสคูล" ฉันหัวเราะคิกคัก

"ฉันดีใจที่เธอรูัสึกตื่นเต้นและเธอก็ยังเป็นคนเดียวที่ไม่เคยไปนี่นา" เขายิ้มตอบกลับมา

ฉันหัวเราะ​ ในที่สุดและฉันก็คิดกับตัวเองฉันรอวันที่จะไปโรงเรียนฮายสคูลตลอดฉันพยายามคอยดูว่าเราควรจะทำตัวยังไงจากในทีวีหรือแม้กระทั่ง​ในหนังสือฉันอยากมีประสบการณ์​ด้วยตัวเองสักที

ในที่สุดเวลานั้นก็ใกล้จะมาถึงแล้ว​ ครอบครัวฉันได้มาเริ่มต้นใหม่ที่เมืองนี้และทุกๆคนก็ตั้งต้นว่าจะเรียนมัธยมปลายอีกครั้งเพราะมันจะสามารถให้เราอยู่ที่นี้ในระยะเวลาที่นานขึ้น

เมืองที่มืดครึ้ม​แล้วเต็มไปเดี๋ยวเมฆหมอกมากกว่าแสงอาทิตย์​

"คุณคิดว่ามันจะดูประหลาดมั้ย" ฉันเอ่ยถาม

"เธอหมายถึงอะไรหรอ" เจคอปถาม

"ก็... ต้องมาคอยแสดงว่าพ่อของหนูเป็นพี่ชายน่ะสิ" 

"ฉันเดาได้อยู่แล้ว​ แต่เธอไม่สามารถ​พูดว่าเขาเป็นพ่อเธอได้จริงๆอยู่แล้วเพราะว่าพ่อแม่ของเธอดูยังไงก็อายุเท่าเธอ" เจคอปพูด

"หนูก็รู้​ แต่แค่รูัสึกพิลึกที่ต้องมาแสดงว่าเขาเป็นอย่างอื่นแต่หนูหวังว่าหนูคงไม่หลุดปากเรียกเขาว่าพ่อในวันพรุ่งนี้นะ"ฉันพูดตอบเจคอปไป

เจคอปหัวเราะ" นั่นคงดูพิลึกชะมัดเลย"เขาว่ายน้ำมาใกล้ฉันแล้วสาดน้ำใส่ฉันอีกครั้ง

จะลงมารึยัง"เขาถาม

" อื้ม"

"ก็ดีถ้าเธอไม่ลงมาเราก็ควรจะกลับกันได้แล้วที่บ้านรอเธออยู่และฉันก็เชื่อว่าเธอเป็นหัวใจของการฉลองวันเกิดครบรอบ16ปีที่แสนหวานแน่นอน"เจคอปกล่าว

ฉันกรอกตาใส่เขาหนึ่งทีฉันไม่สามารถ​รองานวันเกิดที่จัดปีล่ะครั้งได้เลยหวังว่าต่อจากนี้การเจริญเติบโต​ของฉันหยุดแล้วเราจะสามารถ​จัดงานปีล่ะครั้งได้ในทุกๆปี

เมื่อคิดได้ดังนั้นฉันจึงหยุดแกว่งชิงช้าแล้วปล่อยตัวเหมือนลูกกระสุนลงที่ข้างตัวเจคอปโดยกะระยะให้แน่ใจว่าน้ำจะสาดใส่เขาเต็มที่เขากับคว้าตัวฉันไว้แล้วจับฉันโยนขึ้นไปบนอากาศก่อนฉันจะรูัสึกได้ว่าแผ่นหลังสัมพันธ์​กับพื้นน้ำ

ฉันประหลาดใจว่าจะเป็นอย่างไงถ้าคนอื่นมีความรู้สึกเดียวกับฉันที่ฉันมีอยู่ในตอนนี้ชีวิตที่สมบูรณ์​แบบครอบครัวที่สมบูรณ์แบบและฉันยังมีเจคอปเขาเป็นความมั่นใจของฉันเป็นคนเดียวที่รูัจักฉันอย่างแท้จริง

"เราควรจะกลับได้แล้วนะ" เขาพูด

ฉันกระโดดขึ้นทะเลสาบก่อนจะวิ่งไปยังตัวบ้าน

"แน่อยู่แล้ว​ หนูจะชนะคุณล่ะทีนี้" ฉันตระโกนกลับไป

"เนสซี​ เธอโกงไม่เอาไม่นับหรอก" 

"นับสิก็นี่วันเกิดหนูนี่นา" ฉันบอกกลับพร้อมกับหัวเราะ

.

.

.

**ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะผิดพลาดยังไงก็ขอโทษด้วยค่ะ**

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***