Sweet Halloween

สวัสดี ชั้น อลิส ปีนี้ชั้นอายุ17ปีแล้ว และใช่ ชั้นเป็นลูกครึ่งไทย-อเมริกา และคุณคงอยากถามใช่มั้ยว่าชั้นแนะนำตัวทำไม เอิ่ม...ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกัน เอาเป็นว่าชั้นมีเรื่องนึงอยากจะเล่าให้คุณฟัง

เรื่องมันเริ่มขึ้นเมื่อ2ปีก่อน

ที่ประเทศจะอเมริกา วันที่31 ตุลาคม

"อลิส วันนี้ลูกจะออกไป trick or treat มั้ย" เสียงคุณแม่พูดขึ้นก่อนที่จะเดินมาหาชั้น พร้อมกับถือชุดแม่มดและตะกล้ารูปหัวฟักทองมาให้

"ไม่ค่ะแม่ ปีนี้หนูอายุ15แล้วนะ" ชั้นปฏิเสธไป แต่ท่านก็รบเร้าให้ชั้นไป และใช่ชั้นก็ขัดใจท่านไม่ได้หรอก ชั้นจึงไปใส่ชุดและถือตะกล้าออกไปจากบ้าน

"เหอะ ปัญหาอ่อนชะมัด" ชั้นพูดหลังออกมาจากบ้านมาไกลแล้วก่อนที่จะไปนั่งเขี่ยมือถือที่ม้านั่งแถวๆที่ไม่ค่อยมีคน

คุณคงสงสัยล่ะสิว่าทำไมชั้นไม่ออกไปขอลูกอมล่ะ ไม่ไปเล่นสนุกล่ะ ทำไมมานั่งเล่นมือถือแบบนี้ อืม อันที่จริงชั้นก็อยากไปอยู่แหละ แต่มันติดปัญหาอยู่นิดหน่อยก็คือ ชั้นไม่มีเพื่อนไปด้วยน่ะสิ เฮ้อ... ใครมันจะกล้าไปคนเดียวกันเล่า จริงมั้ย เป็นพวกเธอก็คงไม่อยากไปคนเดียวหรอก

ชั้นนั่งเขี่ยมือถือไปสักพักก่อนที่จะเริ่มรู้สึกง่วงขึ้นมาเลยเผลอหลับไป..

"นี้ เธอน่ะ"

"ได้ยินมั้ย ตื่นได้แล้ว" จู่ๆก็มีเสียงของใครสักคนดังขึ้น พร้อมเขย่าตัวชั้นทำให้ชั้นตื่นขึ้น

"ห้ะ...น..นาย นายเป็น.." ชั้นมองไปที่หน้าจองเขาก่อนที่จะอึ้งเป็นไก่ตาแตก ป๊าดดดดด หล่อมาก หล่อแบบเทพบุตรจุติมาเกิด ทั้งผมสีน้ำตา ตาสีฟ้าออกเขียว และผิดที่ขาวเนียน เขาใส่ชุดองค์ชายที่ดูมีฐานะ ป๊าด สเปคเลยอ่า!

"เธอเป็นอะไรมั้ย ไม่ไปร่วมเทศกาลหรอ" เขาถาม

"อืม...ไม่อ่ะ" ชั้นตอบก่อนที่จะก้มหน้าลงไม่สบตาเขา

"ทำไมล่ะ ไปกับชั้นมั้ย" เขาส่งยิ้มให้ก่อนที่จะจับมือชั้นลุกขึ้นยืนก่อนที่จะเดินเข้างานไป

"เอ๊ะ..ชั้นยังไม่ได้ตอบอะไรเลย.." พอชั้นพูดจบก็ดันมาถึงบ้านของคุณป้าฟราซิทแล้ว

"อ๊ายยย ยัยหนูอลิสของป้า มางานด้วยหรอเนี้ย อ่ะเอาขนมไปเยอะๆเลยจ้ะ" คุณป้าฟรานซิทพูดจบก็เอาลูกอมใส่ในตะกล้าของชั้นซะเยอะเลย แต่คุณป้าไม่ได้ให้ของเขา

"คุณป้าคะ แล้วของเพื่อนหนูล่ะคะ คุณป้าไม่ใ---" ไม่ทันพูดจบ เขาก็ดึงแขนชั้นไปบ้านถัดไปซะแล้ว 

.

.

ไม่นานนักพวกเราสองคนก็ไล่ขอลูกอมจนครบหมดทุกบ้าน ชั้นมองตะกล้าของชั้นที่มีแต่ลูกอมมากมาย และก็มองไปที่ตะกล้าของเขาแต่ก็ต้องตกใจเพราะมันไม่มีลูกอมเลย

"ทำไมนายถึงไม่ได้ลูกอมล่ะ" ชั้นมองเขาด้วยความกังวล แต่เขาก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับยิ้มอ่อนๆส่งมาให้ชั้นแทน 

"...." ชั้นที่กำลังงุนงงอยู่นั้นก็คิดได้ ชั้นยังไม่ได้ถามชื่อเขาเลยนี่นา

"นี้นาย" ชั้นถาม

"ว่าไงหรอ" เขายิ้มอ่อนๆให้ก่อนจะตอบ

"นายชื่ออะไรหรอ แล้วก็ นายเป็นคนแถวนี้ด้วยงั้นหรอ ทำไมไม่เคยเห็นหน้าเลย" ชั้นเจาะประเด็นแบบไม่อ้อมค้อม

"ชั้นชื่อ อเล็กซ์  ซาล์ฟิล" เขาพูดเบาๆก่อนที่จะยิ้มออกมา

ชั้นมองไปที่รอยยิ้มนั้นและในใจก็คิดว่าจะยิ้มอะไรนักหนา แต่มองๆไปแล้วรอยยิ้มนั้นก็ดูหน้ารักและอบอุ่นมาก ชั้นจ้องมองหน้าที่ปสนจะหล่อเหลาของเขาไปนานมากจนเขาเริ่มส่งสัญญาณเตือนชั้นว่าชั้นมองมากเกินไปแล้วนะ

"ฮัลโหล..ยังอยู่มั้ย" เขาโบกมือ ทำให้ชั้นหลุดจากผวงความคิด 

"อ..อื้อๆ ยังอยู่ๆ" ชั้นเกาหัวอย่างเขินๆ และกน้าแดงหน่อยๆ

"แล้ว..ว่าแต่..เธอชื่ออะไรหรอ" เขายิ้ม

"อ..เอ่อ..ชั้นชื่อ อลิซ เจมส์สัน" 

"งั้นหรอยินดีที่รู้จักนะ" เขาก้มหัวลง 

"ฮ่า..คำคืนนี้สนุกมากเลยนะ แต่มันกำลังจะเข้าวันใหม่แล้วสิ ดังนั้น ล่าก่อนนะ" เขาพูดพลางก้มหัวลง

ชั้นผู้งงอยู่ก็ก้มลงเช่นกัน และพอเงยหน้าขค้นมาอีกที่ เขาคนนั้น อเล็กซ์ ซาล์ฟิล ก็หายเป็นแล้ว

"อ..เอ๊ะ..หายไปไหนแล้วนะ" ชั้นเกาหัวก่อนที่จะมองไปที่ตะกล้าลูกอมของชั้น และพบว่ามันมีแหวนที่มีจี้เพชร ของชายคนนั้นที่เคยสวมอยู่ด้วย ชั้นมองไปที่มันก่อนที่จะหยิบขึ้นมา 

"อะไรกันน่ะ..ทำหล่นหรอ เอาไปคืนดีมั้ยนะ ว่าแต่เขาอยู่ไหนแล้ว" ชั้นมองไปรอบๆ แต่ก็ไม่เจอเขาแล้ว 

"อ่า...ช่างเถอะ พรุ่งนี้ถ้าเจอค่อยเอาไปคืนละกัน ตอนนี้ก็ดึกมาแล้วสิ" ชั้นพูดพร่ำก่อนที่จะเดินกลับบ้าน

.

.

วันถัดมา

ชั้นไปที่จตุจักรกลางเมืองแต่ก็ไม่พบชายคนนั้นเลย จึกไปถามผู้หญิงแถวๆนั้นแต่ก็ไม่มีใครรู้ แต่ชั้นก็ไม่หมดความพยายามหรอกนะ เลยไปถามยายแก่ๆคนนึงที่คาดว่าจะอยู่เมืองนี้มานานแล้วและน่าจะรู้จักคนเมืองนี้ดี

"เอ่อ..สวัสดีค่ะคุณยาย" ชั้นพูดพร้อมยิ้มให้

"โอ้..สวัสดีจ้าแม่หนูเจมส์สัน" คุณยายพูดอย่างยิ้มแย้มก่อนที่จะสังเกตเห็นแหวนในมือชั้นและสีหน้าแกก็เปลี่ยนไป

"แม่หนู แม่หนูไปเอาแหวนวงนี้มาจากไหนหรอ" คุณยายพูดพร้อมทำหน้าแตกตื่น

"เอ่อ..คือหนู คือเมื่อคืนหนู..."ชั้นเล่าทุกอย่างในคืนนั้นให้คุณยายฟัง ก่อนที่คุณยายจะร้องไก้ออกมา เอ้า ชิบละกูทำคนแก่ร้องไห้

"ค..คุณยายคะ ร้องไห้ทำไมคะ" ชั้นร้อนรนก่อนที่คุณยายจะยิ้มบางๆ

"หนูอย่างรู้มั้ยเจ้าของแหวนวงนี้คือใคร" คุณยายถามส่วนชั้นก็พยักหน้าตอบรับ ก่อนที่คุณยายจะเริ่มเล่าว่า

"เจ้าของแหวนคนนี้ก็คือ องค์ชาย อเล็กซ์ ที่หายตัวไปเมื่อ 10 ปีก่อน และแหวนนี้คือสมบัติขององค์ราชาที่ให้ก่อนที่องค์ชายจะหายตัวไป ในวันฮาโลวีน และยายว่านะ แม่หนู แม่หนูนั้นแหละก็คือคนที่องค์ชายถูกใจ" คุณยายพูดก่อนที่จะชี้ไปที่รูปถ่ายใบหนึ่งที่เป็นรูปของชายคนนั้น ชายคนที่พาชั้นไปเที่ยววันฮาโลวีน และใช่ ท่านรูปงามมาก

จากนั้นวันถัดมา เรื่องก็ไปถึงหูของราชา และราชาก็เสด็จมาหาชั้นถึงที่ ก่อนที่จะร้องไห้โฮต่อหน้าชั้น

"ลูกชาย ลูกชายเราเป็นไงบ้าง" ราชาถาม ก่อนที่ชั้นจะเล่าเรื่องคืนนั้นให้เขาฟัง และใช่ เขาก็ปล่อยโฮออกมาหนักมาก

และในขณะนั้นเองชั้นก็ยื่นแหวนให้เขา เขาตลึ่งไปพักใหญ่ก่อนที่จะโผล่เข้ากอดชั้นและรับชั้นเข้าวัง พร้อมกับพ่อและแม่ของชั้นด้วย 

อืม...และใช่ มาถึงตอนนี้ชั้นก็ยังไม่รู้เลยว่าตอนนี้เกิดอะไรขึ้น อ่า...แต่ก็ช่างเถอะ ชั้นไม่สนใจละ

อ่า..และพวกคุณคงสงสัยสินะว่าตอนนี้อเล็กซ์เป็นไงบ้าง ชั้นก็ตอบเลยว่า เขาก็ปกติดี และเขาจะมาหาชั้นทุกปีในวันฮาโลวีน ส่วนราชาและราชินีก็รับชั้นเข้าวังในฐานะเจ้าสาวของอเล็กซ์ อืมๆ และใช่คุณก็คงถามอีกนะว่า แต่กะวิญญาณเนี้ยนะ บ้ารึป่าว มันก็บ้าจริงแหละ แต่ราชาก็สั่งว่าให้ทำร่างก็อปปี้ของอเล็กซ์ขึ้นมา แปลกใช่มั้ยล่ะว่าก้อปปี้มาได้ไง หึเรื่องนั้นชั้นก็ไม่รู้หรอกนะ 

แต่ที่แน่ๆ ชั้นดีใจมากเลย ที่ได้เจอเขาในวันนั้น และทำให้ชีวินชั้นเปลี่ยนไปขนาดนี้♡

by Zafira

เขียนผิดบางคำขอโทษด้วยนะคะʕ´• ᴥ•̥`ʔ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***