ตอนที่3 สิ่งประดิษฐ์

ณ ห้องขององค์ชายลูคัส

"ฟู่~~ เสร็จสักที" ลูคัสกล่าวขึ้นก่อนจะหยิบของบางอย่างใส่กล่องไม้ที่มีลวดลายที่งดงาม และนำมันออกไปจากห้อง

"ดูเหมือนคราวนี้องค์ชายจะทำบางสิ่งบางอย่างที่น่าเหลือเชื่ออีกแล้วสินะ" เสียงของเหล่าพ่อบ้าน เมด และอัศวิน พูดขึ้นหลังจากที่เห็น ลูคัส เดินถือกล่องออกไปพร้อมหน้าที่ตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด

"นี้ คุณวิลสัน ช่วยบอกท่านพ่อกับท่านแม่ให้ทีว่าเราจะขอเข้าพบ" ลูคัสกล่าวขึ้นหลังจากได้พบ

ลอร์ด วิลสัน "ขอรับองค์ชาย ว่าแต่วันนี้องค์ชายทรงประดิษฐ์อะไรหรอขอรับ มันคงเป็นสิ่งที่น่าเหลือเชื่ออีกแล้วสินะขอรับ แล้วมันคืออะไรหรอขอรับ" ลอร์ด วิลสันกล่าวเหมือนรู้อยู่แก่ใจ "คุณวิลสันนี้ ผมปิดบังไม่ได้จริงๆสินะครับ แต่ผมไม่บอกหรอกนะ เพราะมันเป็นความคิดที่พึ่งจะผุดขึ้นมาได้ไม่นานมานี้ หลังจากที่เห็นรถม้าหนะ" "มันคงเกี่ยวกับยานพาหนะสินะขอรับ" "คุณวิลสันนี้สมแล้วที่เป็นผู้ช่วยของท่านพ่อ แต่มันเป็นยานพาหนะก็จริงแต่มันเป็นยานพาหนะแบบพกพาหนะ" "แต่มันอยู่ในกล่องใบเล็กแค่นี้ ผมนึกไม่ออกเลยว่ามันจะมีหน้าตาแบบไหน" "รอดูได้เลยครับ" หลังจากที่ทั้งสองพูดคุยกันจบ ลอร์ด วิลสันก็ได้รีบเดินไปที่ห้องบัลลังก์ขององค์ราชาและองค์ราชินีทันที

ณ หน้าประตูของห้องบัลลังก์

'เอาหละนะ...' "ท่านพ่อ ท่านแม่ นี้ลูคัสเองขอรับ ลูคัสจะมาขอเข้าพบได้ไหมขอรับ" หลังจากที่กล่าวจบก็มีเสียงพูดขึ้นมา

"เข้ามาสิ ลูคัส" สิ้นเสียงประตูก็เปิดออก ทำให้เห็นองค์ราชาและองค์ราชินี กับเหล่าองครักษ์ อยู่ในห้อง ได้จับตามองมาทีเค้า ลูคัสได้เดินเข้ามาก่อนจะคุกเข่าลงและกล่าวขึ้น "กระผม ลูคัส มาติเนซ มาเพื่อขอเสนอแนวคิดยานพาหนะแบบใหม่ ที่สามารถพกพาไปไหนก็ได้ในรูปแบบของกำไลขอรับ" ลูคัสกล่าวจบก่อนจะยื่นกล่องไม้ให้พวกเค้า "มันคงอยู่ในกล่องไม้สินะ ลูคัส" องค์ราชากล่าวขึ้นหลังจากที่ได้เห็นกล่องไม้ "ขอรับท่านพ่อ" หลังจากที่องค์ราชาได้รับกล่องไม้ก็ได้เปิดออกทำให้เห็นกำไลอันหนึ่ง สีขาวสะอาด มีลวดลายที่แปลกตา และมีอัญมณีสีฟ้าใสเป็นรูปวงรีติดอยู่ที่กำไล ซึ่งทำให้พวกเขายิ่งสงสัยเข้าไปอีก"มันคือกำไลมิใช่หรอจ๊ะ ลูคัส"องค์ราชินีกล่าว "มันคือกำไลก็จริงขอรับ แต่มันคือยานพาหนะรูปแบบกำไลขอรับ"เหล่าองครักษ์ องค์ราชาและองค์ราชินีสงสัย"งั้นผมจะแสดงให้ดูขอรับ แต่เราไปลองข้างนอกดีกว่าขอรับ "

ณ พื้นที่โล่งกว้างในเขตพระราชวัง

มีเหล่าอัศวิน องครักษ์ องค์ราชา องค์ราชินี หัวหน้าอัศวินและหัวหน้านักเวทย์ กำลังมองมาที่ลูคัสด้วยความสนอกสนใจ เพราะสิ่งต่างๆที่เค้าสร้างขึ้นนั้นมักจะสุดยอดเสมอ "ผมจะแสดงให้ดูแล้วนะขอรับ"หลังกล่าวจบลูคัสก็สวมกำไลข้อมือ และถ่ายโอนพลังเวทย์เล็กน้อยให้กับกำไล จากนั้นมันเป็นเปล่งแสงออก ทุกๆคนที่ดูต่างก็ตกใจ ในไม่ช้าหลังจากที่แสงหายไป ก็ปรากฏ ยานพาหนะทรงยาว ที่ดูแปลกตาแต่ก็ดูดีเลย

#ภาพตัวอย่าง#

ข้างหน้าคล้ายกับโล่ มีล้อ 2 ล้อ มีสิ่งที่คล้ายกับหนวด 2 อันมีกระจกที่สามารถสะท้อนให้เห็นด้านหละ และมีไฟที่จะส่องให้เห็นในตอนกลางคืน ในมือของลูคัส ก็มีกุญแจรีโมท อยู่อันหนึ่ง

ทุกๆคนล้วนสงสัยว่ามันคืออะไร "นี้มันคืออะไรหรือขอรับองค์ชาย" นักเวทย์หลวงกล่าว "มันคือจักรยานยนต์ ครับ หรือจะเรียกว่า มอเตอร์ไซค์ ก็ได้ครับ" "????" ทุกคนต่างสงสัยว่ามันจะสามารถเป็นยานพาหนะได้ยัง ลูคัสที่เห็นดังนั้นจึงจะแสดงให้ดู"ผมว่าควรจะแสดงให้เห็นสินะครับถึงจะเข้าใจ" หลังจากกล่าวจบลูคัสก็ขึ้นขี่ทันที เพราะกับเอาหมวกกันน็อคมาใส่ ลูคัสได้สตาร์ทเครื่องทันที มีเสียงออกมาแต่ไม่ดังมากนักถ้าไม่ตั้งใจฟังก็ไม่ได้ยิน ลูคัสที่มีความทรงจำก็จึงรู้วิธีใช้เป็นอย่างดี เมื่อเค้าได้แสดงและขับให้ดู พวกเขาต่างก็ตกใจ เพราะมันมีขนาดเล็กกว่าม้า ใหญ่กว่าหมาป่าเงินนิดหน่อย แต่ม้าและหมาป่าเงินกับเทียบความเร็วไม่ทัน เมื่อลูคัสได้จอดและกดปุ่มที่กุญแจรีโมท มันก็กลับกลายเป็นกำไลเหมือนเดิม"นี้มันสุดยอดจริงขอรับองค์ชาย" เหล่าอัศวิน องครักษ์ และหัวหน้านักเวทย์กล่าว "ขอบคุณครับแต่ผมคิดว่าอยากทำมันออกมาจำนวนหนึ่งไว้ใช้ในตอนเดินทางคนเดียวครับ เพราะถ้าให้นั่งรถม้าอาจจะไปไม่ทันเลยคิดสร้างเจ้าสิ่งนี้ออกมาครับ"

ณ ห้องขององค์ชายลูคัส

'อ่าา~~โคตรตื่นเต้นเลยวุ้ย นี้ก็ใกล้จะมืดแล้วเดี๋ยวพอมืดเสร็จก็แอบออกไปสังหารพวกที่อยู่ตามตรอกซอยดีกว่า' ใช่แล้วในตอนเย็นลูคัสจะทำตัวเหมือนนักฆ่า เพราะใช้ชาติก่อนในตอนเช้าลูคัสจะเหมือนคนธรรมดาแต่ตอนเย็นเค้าจะไปทำงานของเค้าทีเป็นนักฆ่า สังหารคนตามคำสั่ง ในตอนมืดคำ ก็ได้มีเงาสีดำออกมาจากหน้าต่างห้องของลูคัส ซึ่งนั่นก็คือลูคัสที่ออกไป ในขณะที่ลูคัสกำลังวิ่งไปตามหลังคานั้นก็ได้ยินเสียงบางอย่างขึ้น

"ของที่บอกได้หรือยัง"นาย 1

"นี่ไง เอาไปสิ"นาย 2

"ขอบใจรับไปสิ"นาย 1

"เยี่ยม เอารับของไป"นาย 2

'อืม~ พวกค้าของผิดกฎหมายหรอ ไหนมันขายอะไรกัน' ลูคัสที่ได้ยินเสียงจึงไปตรงจุดที่มีเสียง

"โย่ว~ ฉันจะขอดูได้หรือป่าวว่าพวกแกซื้อขายอะไรกันอยู่ มันคงอยู่ในกล่องนั้นสินะ" พวกมันมีเห็นลูคัสจึงตกใจเพราะพวกมันสัมพันธ์ถึงตัวตนของเค้าไม่ได้ "กะ..แกเป็นใครกันแน่" หนึ่งในนั้นถาม

"ก็แค่...นักฆ่าที่ผ่านทางมาเท่านั้นเอง" "นักฆ่...!!"

ในขณะที่พวกมันกำลังจะพูดตัวของพวกมันก็ขาดออกเป็นสองส่วน"เอาหละไหนดูสิว่ามันคืออะไรกัน"

ลูคัสหยิบกล่องและถุงที่พวกมันถืออยู่ ในถุงมี เหรียญเงิน เหรียญทอง และเหรียญทองแดง จำนวนมาก และมีเหรียญแพลตตินั่มอยู่ไม่กี่เหรียญ ในตัวของพวกมันก็ยังมีเรียนอยู่อีกจำนวนหนึ่ง ลูคัสได้เก็บเหรียญทั้งหมดไว้ในมิติเก็บของ "เอาหละมาดูกันสิว่าในกล่องจะมีอะไร"เมื่อเปิดออกก็เห็นกับไข่ใบหนึ่งที่ดูงดงามสีสันสดใส เมื่อใช้สกิลตรวจสอบก็รู้ว่ามันคือไข่ของมังกรคริสตัล ซึ่งพวกมันถือว่าจัดอยู่ในหมู่มังกรที่หายากแล้วแข็งแกร่งที่สุดเลยก็ว่าได้ ลูคัสเมื่อเห็นดังนั้นจึงเก็บไว้กับตัวเพราะหากเอาไปไว้ที่อื่นอาจจะถูกขโมยไปเลี้ยงและใช้เป็นอาวุธสงครามก็ได้ เมื่อกลับถึงห้องลูคัสก็รีบเปลี่ยนเสื้อเป็นชุดนอนทันทีและนำไข่ไปวางไว้ที่โต๊ะ

เช้าวันรุ่งขึ้น

กี้ กี้ กี้!!!

'หือ เสียงอะไรนะ'

"ลูคัสตื่นเร็ว ลูคัส" จู๋ก็มีความรู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมา

"อ้า!!" ลูคัสลุกขึ้นทันทีเพราะรู้สึกเจ็บขึ้นมา

"ลูคัสโอเคไหมลูก" แม่ของลูคัสกล่าว ในตอนนั้นลูคัสสังเกตเห็นว่ามีพ่อบ้าน เมด อัศวิน องครักษ์ องค์ราชา และองค์ราชินีอยู่ด้วย โดยทุกคนดูหวาดกลัวกับบางสิ่งบางอย่างที่อยู่กับเค้า โดยเหล่าอัศวิน องครักษ์ ได้ถือดาบขึ้นมา"เกิดอะไรขึ้นครั..."ลูคัสมองมาที่ตัวเองและเห็นกับลูกมังกรคริสตัล สีสันสวยงาม กำลังปกป้องเค้าอยู่เมื่อมีคนเห็นเค้ามันก็เข้าไปหาเค้าทันที และทำท่าออดอ้อนเมื่อว่าเค้าเป็นแม่ ทุกคนต่างตกใจที่มังกรคริสตัลออดอ้อนเค้าโดยไม่มีทีท่าว่าจะทำร้ายเลย ดังนั้นลูคัสจึงอธิบายว่า เมื่อคืนเค้าได้ลงไปเดินเล่นข้างนอก และได้ผมกลุ่มคนกำลังแย่งบางอย่างเค้าจึงเข้าไปห้ามเมื่อเข้าไปพวกเค้าต่างก็วิ่งหนีทิ้งของสิ่งนั้นเอาไว้เอาลูคัสเลยเอากลับมาวางไว้ที่ห้อง

ณ ห้องประชุม

มีพวกคนใหญ่คนโตกำลังประชุมกันเรื่องของมังกร

คริสตัลตนนี้ "ท่านพ่องั้นข้าขอเลี้ยงมันเองได้ไหมขอรับ" ทุกคนต่างก็คิดแบบนั้นแต่ก็กลัวว่าหายมันอาละวาดขึ้นมาจะเป็นปัญหา แต่สุดท้ายก็ อนุญาตให้เลี้ยงเอาไว้

เวลาผ่านไป 10 ปี

'ตอนนี้เราอายุได้ 15 ปีแล้ว คงใกล้ถึงเวลาที่จะได้ไปโรงเรียนแล้วสินะ ในวันที่เราไปสอบเราก็เล่นทำคะแนนเต็ม ดาบของครูฝึกหัด แถมยังได้สู้กับหัวหน้ากองอัศวินองครักษ์อีก แล้วดันไปชนะเค้าเฉย แถมเรายังทำสนามฝึกเวทย์ที่เป็นสนามสอบด้านเวทย์พังไม่เป็นท่า แล้วก็ดันไปใช้เวทย์ที่เราสร้างเอง [ ย้อนเวลาเฉพาะส่วน ] อีก เฮ้อ~ เราทำอะไรลงไปเนี่ย' ในขณะที่ลูคัสกำลังแต่งตัวเตรียมไปเรียนวันแรกก็นึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นตอนสอบ "องค์ชายขอรับ ได้เวลาไปโรงเรียนแล้วนะขอรับ" จากนั้นคนรับใช้ส่วนตัวของเค้าก็เข้ามาเรียก ซึ่งการที่ราชวงศ์จะต้องไปข้างนอกจะต้องไปเพราะกับคนรับใช้ส่วนตัวซึ่งต้องสามารถช่วยเหลือและทำหน้าที่เป็นองครักษ์ป้องกันเค้าได้ด้วย "โอเค ข้าใกล้แต่งตัวเสร็จแล้ว" เมื่อลูคัสแต่งตัวเสร็จก็ได้เดินออกไปจากห้องทำให้เห็น เด็กหนุ่มที่รุ่นราวคราวเดียวกันกับเค้ารออยู่ข้างนอก เป็นผู้ชาย ผิวสีขาว ตาสีอำพัน ผมสีน้ำตาล หน้าตาดี นิสัยดูเงียบสงบ แต่งตัวแบบนักเรียนขุนนางที่ข้างลำตัวของเค้ามีดาบใส่ปลอกเอาไว้อยู่หนึ่งเล่ม ดูแล้วเป็นดาบทรงยาวบางดูแข็งแรง ที่จับเป็นที่ทอง และที่ปลายมีอัญมณีสีดำ และมีการเอาเหล็กมาติดอยู่ทั้งด้านซ้ายและขวาของอัญมณีเป็นรูปปีก ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของค้างคาวแห่งความมืด(ตระกูลของลอร์ด วิลสัน)

เค้าชื่อ ราคุส โคริเธีย เป็นลูกคนเดียวของ ลอร์ด วิลสัน ซึ่งเค้ากับลูคัสเป็นเพื่อนกันแต่เด็ก แต่ลูคัสที่มีความทรงจำที่ว่าตัวเองเคยเป็นนักฆ่ามาก่อน การเล่นของเค้าจึงไม่เหมือนเด็กทั่วไป ไปพิชิตดันเจี้ยนบ้างเอย ไปล่ามอนสเตอร์บ้างเอย ไปฝึกเวทย์บ้างเอย สำหรับราคุสแล้วนั้นลูคัสเหมือนเพื่อนสนิท ที่ไว้ใจได้ แต่สำหรับลูคัสที่เคยเป็นนักฆ่านั้น ราคุสก็เหมือนผู้ช่วยที่เชื่อใจได้ ดังนั้นลูคัสจึงบอกเรื่องที่มีแค่บุคคลใหญ่โตบางคนเท่านั้นที่รู้ เช่นเรื่องที่ลูคัสสามารถสร้างและดัดแปลงเวทย์มนต์ได้ เรื่องของอุปกรณ์ที่ลูคัสสร้างแล้วยังไม่ถูกเปิดเผย และอีกไม่กี่เรื่อง จากนั้นเมื่อพวกเขาทั้งสองคนขึ้นไปบนรถม้าพร้อมสัมภาระของทั้งสอง ตอนแรกลูคัสจะใช้มอเตอร์ไซค์ที่เค้าสร้างขึ้นมาใช้ แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจจะใช้มันที่โรงเรียน ที่โรงเรียนมีทั้งอาคารเรียน สวน เรือนสมุนไพร สวนผัก

หอพักชาย-หญิง บ่อน้ำ ที่ซ้อมฟันดาบ ที่ฝึกเวทย์ อาคารของเหล่าอาจารย์ และอื่นๆ เมื่อพวกเค้าลงจากรถม้า สายตามากมายก็จดจ้องมองมาที่พวกเขา ลูคัสผู้เป็นอัจฉริยะ กับ ราคุสลูกชายของลอร์ด วิลสัน ลูคัสที่ไม่เคยถูกจับจองมาก่อนทั้งชาติที่แล้วและชาตินี้ เราเลยรับมือได้ แต่ราคุสที่เคยโดนแค่ตอนรับพิธีศีลจุ่ม จึงไม่รู้จะทำยังไง 'ราคุส! นายไม่ต้อง

กังวนอยู่กับฉันก็พอ' 'ขอรับองค์ชาย' (สื่อสารทางโทรจิต)

ราคุสอดทนจนถึงหอพักและพวกเค้าก็จัดของและลงไปร่วมพิธีประถมนิเทศ

•>{ อัปเดตข้อมูลตัวละครหลักนิดนึง}<•

ชื่อ ลูคัส

ตระกูล มาติเนซ

อายุ 15 ปี

HP 20,000,000/20,000,000

MP 5,000,000/5,000,000

แรงค์ SSS+

เลเวล 102

ฉายา ผู้กลับชาติมาเกิด เป็นที่สนใจของเหล่าทวยเทพ ลูกคนแรก คนของตระกูลมาติเนซ ผู้มาเกิดต่างโลกคนแรก อดีตนักฆ่า อัจฉริยะในหมู่อัจฉริยะ ผู้ครอบครองตราที่หายากที่สุด(Ying Yang dragon) ผู้ครอบครองทุกสกิล ผู้ถนัดเวทย์ทุกธาตุ ครึ่งเทพ เจ้านายของมังกรคริสตัล ผู้ครอบครองสัตว์มายา ผู้ครอบครองสัตว์เทพ ที่รักของเหล่าแฟรี่, ภูติ ผู้ได้รับพรของเหล่าทวยเทพ ลูก ผู้สังหารมังกร ผู้สังหารมาร ปีศาจ อสูร ผู้ที่พิชิตดันเจี้ยนจำนวน204แห่ง

ธาตุประจำ: มิติ แสง และ ความมืด (คนปกติ มี ธาตุเดียว)

เวทย์มนต์ : ไฟ น้ำ ดิน ลม สายฟ้า ความมืด แสง มิติ แรงโน้มถ่วง

ความแข็งแกร่ง 376 ความเร็ว 376

ความทนทาน 360 ความคล่องแคล่ว 357

สติปัญญา 363 ต้านทานเวทย์มนต์ 354

ความแม่นยำ 356 พลังโจมตีทางกายภาพ 358

พลังโจมตีเวท 369 ป้องกันทางกายภาพ 373

ป้องกันเวท 367 ความต่อเนื่อง 369

สถานะ วัยรุ่น

ชื่อ ราคุส

ตระกูล โคริเธีย

อายุ 15 ปี

HP 26,000/26,000

MP 12,000/12,000

แรงค์ S-

เลเวล 43

ฉายา ลูกคนแรก คนของตระกูลโคริเธีย คนรับใช้และองครักษ์ขององค์ชายลำดับหนึ่ง อัจฉริยะ ผู้ได้รับพรของเทพแห่งดาบและเวทย์มนต์ ผู้ครอบครองตราที่หายาก(Black bat) ผู้ถนัดเวทย์ธาตุความมืด เจ้านายของจ่าฝูงของหมาป่าสายฟ้า

ธาตุประจำ: ความมืด

เวทย์มนต์:ความมืด ลม ไฟ สายฟ้า

ความแข็งแกร่ง 56 ความเร็ว 50

ความทนทาน 52 ความคล่องแคล่ว 53

สติปัญญา 46 ต้านทานเวทย์มนต์ 46

ความแม่นยำ 49 พลังโจมตีทางกายภาพ 58

พลังโจมตีเวท 48 ป้องกันทางกายภาพ 54

ป้องกันเวท 51 ความต่อเนื่อง 37

สถานะ วัยรุ่น

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***