กลายเป็นอสูร

'นี่ฉัน... กำลังจะตายอย่างนั้นหรอ'

มีสาวน้อยกำลังพึมพำกับตัวเอง เพราะพิษจากบาดแผลจึงทำให้เธอเสียเลือดมาก ไม่มีเรี่ยวแรงแม่แต่จะหายใจ...

เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อตอนที่สาวน้อยได้ออกไปเก็บดอกไม้ ระหว่างทางกลับ ไปเจอกับยายแก่เป็นลมอยู่ข้างทาง จึงอาสาพาไปส่งบ้าน แต่พระอาทิตย์ใกล้จะตกดินแล้ว สายน้อยจึงขอลากลับบ้าน

แต่...!

โชคไม่ดีนัก ที่ไปเจอกับอสูรตนนึง กำลังกินมนุษย์อย่างเอร็ดอร่อย เธอตกใจมากจึงค่อยๆเดินหนีไปอย่างช้าๆ แต่ดันไปเหยียบกิ่งไม้เข้าจึงทำให้อสูรรู้ตัวแล้วพุ่งเข้ามาทำร้ายเธอโดยเร็ว สาวน้อยตะโกนให้คนช่วยแต่จุดที่เธออยู่ห่างไกลจากหมู่บ้านอยู่มาก จึงไม่มีใครได้ยินเสียงเธอ

ตอนนี้เลือดของเธออาบเต็มพื้นดิน เพราะถูกอสูรทำร้าย นี่คงเป็นโชคดีของเธอที่อสูรตนนี้พึ่งกินมนุษย์ไปอสูรจึงไม่กินเธอ แต่เลือดของอสูรไหลเข้าปากจึงทำให้เธอทรมานมาก ตัวร้อนไปหมด นี่คงเป็นอาการใกล้จะตายสินะ

เวลาร่วงเลยไป...

'ตอนนี้ทำไม ไม่รู้สึกอะไรเลยล่ะ'

'นี่ฉันตายแล้วอย่างนั้นหรือ'

'ทำไมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยล่ะ'

'หิวจัง'

ในขณะที่สาวน้อยบ่นพึมพำกลับตัวเองอยู่นั้น ก็มีเสียงแปลกๆโผล่มาจากป่า เหมือนสียงคนกำลังตรงมาทางนี้ สาวน้อยตกใจมากจึงรีบวิ่งหนีไป แต่คง

ช้าเกินไป เพราะอยู่ดีๆก็มีแสงจากดาบที่กระทบแสงจันทร์ลอยมาปักอกของเธอ

ฉึก!!!

'มะ ไม่นะ เจ็บ.... อึก เจ็บจัง'สาวน้อยร้องออกมา แต่ชายคนนั้นกลับไม่ฟังอะไรเลย ชายผู้นั้นค่อยๆเดินตรงมาทางเธอ จึงเผยโฉมใบหน้าอันงดงามที่แม้แต่เสียงจันทร์ส่องผ่านกระทบหน้าเพียงนิดเดียวก็หล่อ

'เจ้าน่ะ ฆ่าคนไปแล้วกี่คนกันล่ะ'ชายผู้นั้นเอ่ยปากขึ้นด้วยเสียงอ่อนโยน แต่สาวน้อยกลับมองอยู่เฉยๆไม่พูดไม่จา แต่เเววตาแสดงถึงความหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด

'นี่ข้าถามเจ้าอยู่นะ'ชายผู้นั้นเริ่มพูดเสียงดังขึ้นนิดหน่อยแต่เห็นว่าเธอไม่ยอมตอบ จึงเอ่ยถามอีกที

'เจ้าพูดได้หรือไม่ ดูท่าแบบนี้คงจะยังไม่ได้ทำร้ายหรือฆ่าผู้ใดสินะ'พูดพลางมองไปรอบๆตัวสาวน้อย

(สาวน้อย)

ชายผู้นั้นเขาพูดอะไร ทำไมถึงถามว่าฉันฆ่าคนไปแล้วกี่คนกันล่ะ ฉันเป็นมนุษย์นะ หรือเพราะความมืดเขาอาจจะเข้าใจผิดก็ได้

'เข้าใจผิดกันแล้วท่าน ท่านจำคนผิดรึป่าว ฆ่าคือสาวขายดอกไม้ธรรมดา ท่านอาจจะจำคนผิดก็ได้'ฉันพูดพลางยิ้มให้

ตั้งแต่เมื่อครู่แล้ว ทำไมฉันไม่เจ็บแผลเลยล่ะ ทั้งที่น่าจะเจ็บเจียนตายแล้วแท้ๆ เลือดก็หยุดไหลแล้วด้วย หรือว่า...ฉันจะเป็นอสูรอย่างนั้นหรอ

คุณพ่อเคยเล่าให้ฟังว่า อสูรจะรักษาแผลให้หายได้ภายในพริบตา แล้วก็จะฟื้นฟูร่างกายได้แม้แขนหรือขาจะขาด แต่สิ่งเดียวที่ทำไม่ได้ก็คือห้ามหรือถูกแสงอาทิตย์แม้แต่นิด อาจจะเกิดรอยไหม้หรือสลายกลายเป็นผุยผงได้ ถือว่าอันตรายเลยทีเดียว

แต่! มันใช่เวลาจะมาคิดไรแบบนี้มั้ยเนี้ย ฉันกำลังถูกฆ่านะ ถูกตัดคอขาดเลยนะ ชายตรงหน้านี้อาจจะเป็นนักล่าอสูรก็ได้

'ท่านคือนักล่าอสูรงั้นรึ'ฉันถามคนตรงหน้าที่ยืนจ้องตาฉันอย่างจะกลืนกิน

'ใช่ข้ามีนามว่าซาเนมิเป็นนักล่าอสูร ที่ตอนนี้เจ้าน่ะก็เป็นอสูรเหมือนกันสาวน้อย คงยังไม่รู้ตัวสินะว่าเจ้าน่ะคืออสูรงั้นก็ทำใจซะ เพราะเดี๋ยวก็ไม่จะไม่ทรมานแล้ว'ซาเนมิพูดพลางจะเดินเข้ามา

'ท่านนักล่าอสูร ได้โปรดอย่าทำข้าเลยนะ ข้ายังไม่ทันได้ฆ่าใคร ข้าถูกอสูรทำร้าย ยังไม่ได้กินแม้แต่เลือดมนุษย์ ได้โปรดปล่อยฆ่าไปเถอะ ข้ายังมีพี่ชายที่รอข้าอยู่ที่บ้าน ปล่อยข้าไปเถอะนะ'พอเห็นซาเนมิค่อยๆเดินเข้ามา ฉันก็อดที่จะร้องขอชีวิตไม่ได้ แต่ฉันมีพี่ชายอยู่ที่บ้าน ยังไม่ได้บอกลากันเลย

จะมาตายแบบนี้ไม่ได้นะ😔

'คงไม่ได้หรอก เพราะเจ้าน่ะเป็นอสูรใครจะรู้ว่าถ้าเจ้าเกิดหิวขึ้นมา แล้วทำร้ายพี่ของเจ้าจะทำอย่างไร เจ้าอยากฆ่าพี่ของเข้างั้นรึ'

'มันไม่มีทางรักษางั้นรึ🥺'ฉันพูดออดอ้อน เผื่อว่าจะใจอ่อนกับความสวยของฉันบ้าง

'ตอนนี้ยังไม่มีทางรักษาได้ แต่ที่วันนี้ที่ข้ามา ข้าไม่ได้จะมาฆ่าเจ้าหรอกนะ แค่จะพาตัวเจ้าไปศึกษา จะได้รักษาผู้คนที่กลายเป็นอสูรได้ ในเมื่อเจ้ายังพูดรู้เรื่องอยู่ก็มากับข้าซะ อีกเดี๋ยวฟ้าจะสางแล้ว'ซาเนมิพูดพลางเปิดกล่องให้ฉันเข้าไปแต่กลางใบนิดเดียว จะเข้าไปยังไงล่ะไอ้บ้า😠

'นี่ท่านล้อข้าเล่นใช่มั้ย กล่องแค่นิดเดียวข้าจะเข้าไปได้ยังไงล่ะ'ฉันพูดไปขำไป ก็ดูสิกล่องใบนิดนิดเองจะเข้าไปได้ยังไงกันล่ะ

'ข้าไม่ได้ล้อเจ้าเล่น ทำตัวให้เล็กลงแล้วเข้ามา คิดซะว่าตัวเองตัวเล็ก แล้วเจ้าจะตัวเล็กเอง'

พอซาเนมิพูดอย่างนั้น ฉันก็ลองคิดว่าตัวเองตัวเล็ก แต่อยู่ดีๆตัวก็เล็กลงเฉยเลย หูยดีจัง ช่วงนี้ข้ายิงกินเยอะอยู่ แต่ มันใช่เวลามั้ยเนี้ย

'นี่ แล้วก็คาบนี่ไว้นะ จะได้ไม่ไปกัดคนอื่นมั่ว'ซาเนมิตัวกระบอกไม่ไผ่ชิ้นเล็กมัดใส่ปากฉันเอาไว้ พอเห็นว่าฉันทำท่าจะร้องซาเนมิเลยพูดว่า'ไม่ต้องกลัวนะ เจ้าต้องหายดีแน่'

อบอุ่นจัง....

ซาเนมิเริ่มพาฉันออกเดินทาง กลับไปที่คฤหาสน์หลังใหญ่ซึ่งเป็นที่ๆนักล่าอสูรฝึกซ้อมและเป็นที่พักของเหล่าเสาหลักทุกคน

ซึ่งเสาหลักจะมีปราณเด่นๆก็คือปราณตะวันและจะแตกแขนงออกเป็นปราณย่อยๆ นั่นคือปราณวารี ปราณสัตว์ป่า ปราณจันทรา ปราณแมลง ปราณวายุ ปราณหมอก

ปราณอัสนี ปราณเพลง ปราณบุปผา ปราณเสียง

ปราณความรัก ปราณอสรพิษ ปราณหินผา นั่นเอง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***