บทที่3ไม่สามารถรับคำขอโทษได้

"เรื่องนั้นแหละที่ข้าทั้งสองเรียกเจ้ามาเพื่อจะบอกกับเจ้าว่าเราสองคนลงโทษรัชทายาทและได้ให้เขาไปขอโทษเจ้าตั้งแต่เจ้าฝืนได้วันแรกแต่เจ้าลูกคนนั้นไม่ยอมไปขอโทษเจ้า พวกเราเลยอยากขอโทษแทนลูกของเรา"ราชินีที่รักและตามใจลูกชายคนเดียวจนเกินไปทำให้เธอต้องทุกใจเพราะลูกชายคนนี้

"หม่อมฉันรับคำขอโทษจากทั้งสองพระองค์ไม่ได้หลอกเพคะ"ฉันเอ่ยออกมาตามจริงคนที่ผิดไม่ขอโทษแต่กลับให้คนที่ไม่ผิดมาขอโทษแทนคนแบบนี้ไม่ควรที่จะเป็นกษัตริย์คนต่อไป

"คนที่ทำผิดคือองค์มงกุฎราชกุมาร เขาก็ต้องมาขอโทษเองเพค่ะ"ฉันพรางมองทั้งสองพระองค์ที่นั่งอยู่ข้างหน้า ตอนนี้ฉันนั่งลงแล้ว

"หม่อมฉันว่าที่ทั้งสองพระองค์เรียกหม่อมฉันมาพบคงไม่ได้มีแค่เรื่องเดียวหลอกใช้ไม่เพค่ะ"ฉันเอ่ยถามออกมาเพราะที่ทั้งสองเรียกฉันมาคงไม่ใช้แค่เรื่องนี้แน่

ทั้งสองพระองค์มองร่างบางอย่างพินิจพิเคราะห์ตั้งเธอฝืนขึ้นมาก็มีข่าวลือต่างๆมากมาย เกี่ยวกับเธอว่าบุตรสาวคนเล็กของดยุกเอ็ดเวิร์ด คลาโนราได้เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ เปลี่ยนเป็นคนระคนอย่างไม่ใช้คนเดียวกัน ดู เย็นชา สุขุมขึ้น ฉลาด ต่างจากแต่กอรจนไม่น่าเชื่อ

"ใช้ที่ข้าเลือกเจ้ามานั้นเพื่อที่จะถามเจ้าว่าเป็นอย่างไรบ้าง"ราชินีอาเรียกล่าวอย่างเป็นกันเอง

"หม่อมฉันดีขึ้นมากแล้วเพค่ะ"ฉันกล่าวอย่างสุขุม

หลังจากนั้นฉันก็นั่งพูดคุยกับราชินีอาเรียสองคนเพราะราชาโจน่าได้ไปทรงงานต่อ คุยกันได้สักพักฉันก็ขอตัวกลับคฤหาสน์ดยุกทันที

พอรถม้าจอดลงที่หน้าคฤหาสน์ก็มีพ่อบ้านมาเปิดประตูรถม้า ชายวัยกลางคนอยู่ในชุดของพ่อบ้านประจำตระกูลดยุกเข้ามาเปิดประตูรถม้าให้บุตรตรีคนเล็กของดยุก ร่างบางก้าวลวมาจากรถม้าอย่างสงางาม เธอเปลี่ยนไปมากหลังจากฝืนขึ้นมาเธอทำตัวดีไม่ทำร้ายใครหรือก่อปัญหาให้กับตระกูลดยุก

"ท่านพ่อท่านพี่ทั้งสองกลับมาหรือยังไอมอล"เมื่อฉันเดินเข้ามาแต่ในบ้านกลับเงียบอย่างไม่มีใครอยู่จึงเอ่ยถามพ่อบ้านไอมอล โมริงแบร เป็นพ่อของบ้านตระกูลดยุกมารุ่นสูรุ่นเป็นตระกูลพ่อบ้านที่ให้ความจงรักภักดีกับตระกูลดยุกมาตั้งแต่อดีต

"ยังไม่กลับครับ คุณหนูต้องการอะไรไหมครับ"ไอมอลถามหลังจากเห็นคุณหนูกำลังเดินไปที่ห้อง

"ข้าไม่ต้องการอะไร มีอะไรก็ไปทำเถอะ"ฉันบอกก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้องของตัวเอง

พอเข้ามาในห้องก็ลมตัวลงนอนบนเตียงอย่างเหนื่อยหนาย เสียงประตูดังขึ้นขณะที่ฉันกำลังจะค่อยหลับไปจนทำให้ฉันต้องลุกขึ้นนั่ง

"ใคร"ฉันเอ่ยถามหลังจากไปนั่งที่ดืมน้ำชา พอ ได้รับอนุญาตประตูก็เปิดออก คนที่เข้ามานั้นคือหญิงรับใช้ประจำตัวเจ้าของร่างเดิมเธอชื่อว่าเอริ อันเบิก

"ข้าเองค่ะคุณหนู"เอริตอบคุณหนูหลังจากเข้ามาในห้อง

"มีอะไร"ฉันเอ่ยถามอย่างเย็นชา

"ข้าแค่จะเข้ามาถามว่าคุณหนูต้องการอะไรไหมค่ะ"เอริตอบคำถามอย่างกล้าๆกลัวๆหลังจากฝืนขึันมาถ้าเธอ เข้ามารบกวนคุณหนูก็จะ ดุด่าและควงปาข้าวของและอาละวาดเวลา ไม่พอใจ แต่ตอนนี้กลับนั่งสงบไม่ดุด่า

"ข้าไม่ต้องการอะไรเจ้าไปไหนก็ไปเถอะข้าพักผ่อนอยู่เงียบๆคนเดียว"ฉันเน่นยำคำว่าคนเดียวเป็นพิเศษ เอริได้ยินดังนั้นจึงรีบขออนุญาตออกไปอย่างรวดเร็ว

"ถ้าคุณหนูต้องการอะไรเรียกใช้ข้าได้เลยนะเจ้าค่ะ"เอริเอ่ยขึ้นมาอีกครั้งก้อนตะรีบออกไปจากห้องเพราะมองสีหน้าเย็นชาของคุณหนูแล้วความรู้สึกเหมือนกับอยู่ในวันที่หิมะตกอย่างไรอย่างนั้น

หลังจากประตูปิดลงฉันก็เดินไปทางที่นอนและลมตัวลงนอนหลับไปในที่สุด

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***