เมื่อเธอคิดถึงเรื่องราวในวันเด็ก

เรื่องเริ่มจากเด็กหญิงมัธยต้นเธอกำลังนั้งเศร้าเเละครุ้นคิดถึงเรื่องของเธอในวัยเด็กที่ตอนนั้นเธอเเสนจะมีความสุขมากขนาดไหนเรื่องย้อนรอยไปในอดีตที่เธอมีเพื่อนในวันเด็กเค้าคือเพื่อนเพียงคนเดียวเพียงของเธอเพราะในหมู่บ้านที่เธออยู่นั้นมีเด็กที่อายุรุ้นราวคราวเดียวกับเธอนั้นน้อยมากๆส่วนไหญ่จะมีก็เเต่รุ้พี่ที่โตๆกันไปหมดทำไห้เธอมีเพื่อนที่รู้ใจเเละสนิทมากๆเพียงคนเดียวนั้นก็คือเด็กชายที่เเสนจะซื้อบื้อสุดๆในทุกๆวันเธอเเละเค้าจะไปเล่นด้วยกันด้วยความที่เธอเล่นกับเด็กผู้ชายเธอก็เลยเล่นทุกๆอย่างที่เด็กผู้ชายเค้าเล่นกันเเต่เธอก็สนุกเเละมีความสุขมากเเต่มาวัน"เราจะเรียกนางเอกของเราว่า"

(วารินทร์)น่ะค่ะ ซึ้งวารินทร์เธอไปปั่นจักยานกับธงไทยเพื่อนสนิทของเธอเเต่เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็ได้เกิดขึ้นวารินทร์นางเอกของเราได้ปั่นจักยานโดยไม่ทันระวังเผลอไม่เหยียก้อนหินเอาทำไห้จักยานของเธอนั้นหกล้มซึ้งธงไทยเพื่อนสนิทของเธอก็ใด้รีบเข้ามาช่วยทันทีด้วยความเป็นเด็กทั้งคู่เลยไม่รู้ว่าจะรักษากันยังไงธงไทยเหลือปไปเห็นต้นของผักกระฐินที่มียอดอ่อนเค้าจึงเอายอดของต้นกระฐินมาเคี้ยวเเละนำมาทาทีบริเวรบาดเเผลของวารินทร์ททำให้วารินทร์เริ่มรู้ํ้สึกหวั่นไหวกับธงไทยมาตั้งเเต่นั้นมา

จนทั้งคู่อายุได้5ขวบทั้งคู่ต้องไปโรงเรียนโดยวันเเรกที่ไปนั้นทั้ง

วารินทร์เเละธงไทยก็ตื่นเต้นเป็นอย่างมากที่จะได้พบปะผู้คนเเละเพื่อนไหม่อีกมากมายเเต่ทั้งคู่ก็ได้สันญากันไว้ว่าไม่ว่าจะไปไหนเราก็จะอยู่เคียงข้างกันตลอด!เเต่วารินทร์เธอนั้นกยังไม่ค่อยชิดกับโรงเรียนเท่าไรนักเเต่ก็รู้สึกอุ่นใจที่มีเพื่อนที่สนิทอยู่ข้างๆตลอดเวลาไปไหนมาไหนในโรงเรียนก็จะมีธงไทยไปด้วยตลอด เเต่ด้วยไปโรงเรียงทั้ง2ก็ต้องพบปะเพื่อนไหม่ที่อายุรุ้นเดียวกันวารินทร์เธอนั้นก็มีเพื่อนไหม่ผู้หญิงสองคนคนเเรกตัวเล็กๆผิวขาวเเละน่ารักเธอชื่อ"พริมมี่"เเละส่วนอีกคนรูปร่างผอมบางร่างเล็กเธอชื่อ"เวนิส"วารินทร์เจอกับเพื่อนทั้งสองตอนเล่นที่สนามเด็กเล่นเเต่ธงไทยก็มีเพื่อนผู้ชายเช่นกัน คนเเรกมีรูปร่างอ้วนเเละตัวโตเป็นอย่างมากเค้าชื่อ"วิคเตอร์"เเละอีกคนจะมีรูปร่างสูงไม่อ้วยเท่าไรนักเค้ามีชื่อว่า"เเฟลช"ซึ้งธงไทยรู้จะกับวิคเตอร์

เเละเเฟลชตอนเล่นฟุตบอลในคาบพละจึงทำไห้วารินทร์เเละธงไทยไม่ค้อยไปไหนมาไหนกันเหมื่อนเดิม เเต่ทั้งคู่ก็ยังสนิทกันอยู่ เย็นวันหนึ่ง คุณครูไห้การบ้านเเต่ด้วยธงไทยไม่เข้าใจพ่อของธงไทยจึงขับรถพาธงไทยมาส่งที่บ้านของวารินทร์เพื่อให้วารินทร์เป็นคนสอนให้ทั้งสองนั่งทำการบ้านด้วยกันด้วยเสียงหัวเราะเพราะวารินทร์สอนอะไรให้ธงไทยก็ไม่เข้าใจเพราะธงไทยนั้นเป็นคนซื้อบื้อมากเเต่วารินทร์เเละธงไทยมีความคร้ายครึงกันอย่างหนึ่งคือท่าไม่สนิททั้งคู่จะดูนิ่งเฉยเย็นชาดู

เหมื่อนว่าหยิ่งเเต่ท่าได้สนิทจริงๆจะรู้ว่าทั้งคู่นั้นผูดเก่งมากๆเเละพอทั้งคู่ทำการบ้านเสร็จก็เก็บการบ้านไส่กระเป๋าเเละไปเล่น(ลูกเเก้ว)กันต่อ

เเต่วารินทร์นั้นเล่นไม่เป็นเเต่อย่ากเล่นเป็นเพื่อนธงไทย ธงไทยเมืีอเห็นว่าวารินทร์เล่นไม่เป็นเค้าจึงช่วยสอนให้ทำให้วารินรู้สึกดีเอามากๆทั้งคู่เล่นกันจนมืดคำ่เเต่ว่ารินทร์นั้นพอเห้นท้องฟ้ามืดเธอก็เริ่มกลัวเป็นอย่างมากธงไทยเมื่อเห็นดังนั้นเค้ารู้ว่าทางที่วารินทร์ต้องเดินกลับบ้านมันมืดมากเค้าจึงเดินกลับมาเป็นเพื่อนวารินทร์เด็กตัวเลกๆสองคนเดินกลับบ้านมาด้วยกันมันช่างน่ารักมากเเละเมื่อถึงบ้านของวารินทร์ทั้งคู่ก็ต้องเเยกกันวารินทรยิ้มเเก้มปริ่มพร้อมบอกขอบใจธงไทยเเละสันญาว่าพรุ้งนี้จะเลี้ยงอมยิ้มธงไทยเพื่อเป็นการตอบเเทนที่ธงไทยเดินกลับบ้านมาเป็นเพื่อน. เช้าวันต่อมา

วารินทร์รีบบอกให้พ่อมาส่งที่โรงเรียนตั้งเเต่เช้าเพื่อจะใด้มาซื้ออมยิ้มไห้ธงไทยเเต่

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***