ตอนที่ 2 ความแสบ

Episode 2 ความแสบ

@โรงเรียนมัธยมX

รถเก๋งคันหรูชะลอรถ แล้วค่อยๆจอดเทียบฟุตบาท จริงๆพี่มะขามต้องไปส่งหน้าโรงเรียนถึงจะถูก แต่ด้วยความที่ไม่อยากอวดรวย แล้วคนชอบมอง พี่ชื่นไม่ชอบ ก็เลยให้จอดก่อนจะถึงประตูโรงเรียน

“ พี่ชื่นวันนี้แม่ให้เงินพี่เท่าไหร่ ” เธอถามทันทีที่ลงจากรถ

“ หนึ่งพัน เพราะพี่ต้องจ่ายค่าชีส ” พี่สาวตอบแล้วกระชับกระเป๋าเป้ เดินไปทันที

“ พี่มีให้ชบายืมไหม สักสองร้อย ค่อยคืนตอนเย็น ”

“ เงินที่แม่ให้ชบาวันนี้ ห้าร้อยไม่ใช่เหรอ? จ่ายไม่พออีกเหรอเนี่ย ทำไมไม่รู้จักประหยัดบ้าง ”

“ โอ้ย หยุดๆ เลิกบ่นเถอะแม่ สวัสดีค่ะ หนูไปก่อนนะ ”

พี่สาวเปรียบสเหมือนแม่คนที่สองตอนอยู่โรงเรียน เมื่อเปิดปากพูดก็เริ่มบ่นเหมือนสวด ถ้าไม่รีบเผ่นก็คงหูชา

“ หวัดดีพี่ชบา ” เสียงเด็กผู้ชายม.1 เอ่ยทัก ทุกคนในโรงเรียนจะเอ่ยทักเธอตั้งแต่หน้าประตูโรงเรียนยันห้องเลยแหละ เพราะความที่แสบ มีเรื่องเล่าขาน ก็เลยมีคนรู้จัก มีมาสมัครเป็นลูกน้องด้วยนะ 555+

“ เออ หวัดดีๆ ” เธอก็จะตอบกลับแบบผ่านๆ เพราะบางคนไม่ได้รู้จักชื่อ

แต่รู้ว่าเป็นเด็กม.อะไรเพราะจุดที่หน้าอกและที่คอเสื้อ

ถ้ามีจุดที่หน้าอกปักบนชื่อ คือเด็กม.ต้น หนึ่งจุดคือม.1 สองจุดคือ ม.2 สามจุดคือม.3 ส่วนม.ปลายจะมีจุดที่ปักที่คอปกของเสื้อ มีหนึ่งจุดคือม.4มีสองก็คือม.5มีสามก็คือม.6

“ ไอ้ชบาวันนี้พนันกันไหมว่าไอ้แว่นใส่ชุดอะไรมาเรียน แล้วมันใส่กางเกงในสีอะไร ” เสียงของไอ้นุ เด็กผู้ชายห้องเดียวกับเธอตะโกนมา

“ คนละสองร้อยนะ ถ้านายตอบไม่ถูกสองอย่าง เงินนั้นเป็นของฉัน แต่ถ้านายตอบถูกแค่อย่างเดียว ฉันให้นายแค่หนึ่งร้อย ฉันว่ามันใส่ชุดพละกับกางเกงในสีเหลือง ”เธอตอบ

“ ฉันว่าชุดสีของโรงเรียนกับ กางเกงในสีม่วง ” นี่แหละที่เธอขอยืมเงินพี่สาวเพราะทุกวันจะต้องมีเรื่องมาพนันกับเพื่อน

“ งั้นแยกย้ายกันไปเก็บขยะกันก่อน ตอนเข้าเรียนมาดูกัน ” เธอพูดแล้วเดินไปทันที

“ พี่รัก! ” เธอตะโกนเรียกเมื่อเห็นผู้ชายที่แอบชอบกำลังกวาดขยะในถนนคอนกรีตของโรงเรียน

“ ว่า! ” เขาเลิกคิ้ว

“ กินข้าวยังพี่ ” เธอก็ถามแบบนี้ประจำทุกวัน

“ อืม ” เขาจะตอบแบบนี้ประจำพร้อมกับพยักหน้า

“ ไอ้ชบาทำการบ้านยัง แกรู้ไหมว่าวิชาสุนันทาเปลี่ยนมาเป็นคาบแรกแล้วนะ ” ใบบัวเพื่อนสาวคนสนิทในกลุ่มถามขึ้น

มันเป็นปกติของคนทั้งโรงเรียนที่มักจะเรียกชื่อครูมากกว่าวิชาที่ครูคนนั้นสอน และไม่มีคำว่าครูนำหน้าด้วยนะ 555+

“ ตายแล้ว คณิตศาสตร์ใช่ปะวะ ไปๆ เร็วๆ ” เธอรีบผลักหลังเพื่อนสาวให้รีบวิ่งกลับห้อง

“ กระโดกกระเดกมากไอ้เด็กคนนี้ ” ดอกรักบ่นเบาๆ แล้วรีบกวาดขยะเพื่อที่จะไปแอบดูพี่สาวของชบาเป็นเด็กม.5 ที่ต้องไปทำเวรใกล้ห้องน้ำชาย

“ เดี๋ยวๆข้อนี้ตอบอะไร ” เธอหันถามหัวหน้าห้อง

“ ตอบ 120 ” เสียงของหัวหน้าตอบกลับ

ห้องของเธอเป็นเด็กที่ตั้งใจมาก มากกว่าครึ่งที่มาลอกการบ้านที่โรงเรียน 555+ เรียกว่าเป็นห้องทับสี่ที่โล่ของชั้นเลยแหละ

“ ไอ้บัว ข้อสุดท้ายตอบอะไร ” เธอหันไปถามเพื่อนสาว ที่กำลังเร่งเขียนเหมือนกัน

“ ดูเอาเองสิ ” ยัยบัวตอบกลับมา

“ เหอะ ดูเองก็ได้ …. เสร็จแล้ว เย่ๆ ไอ้พุดเอาไม้บรรทัดกับปากกาแดงมาหน่อย จะขีดเส้นใต้ ” เธอหันไปหาเพื่อนสาวอีกคนที่นั่งให้กำลังใจ

เพราะดอกพุดนั้นเรียนดีเลยอยู่ห้องม.สี่ทับหนึ่ง แต่ชบากับใบบัวอยู่ห้องม.สี่ทับสี่ มันไกลกันมาก แต่ทั้งสามเป็นเพื่อนสนิทกันมานานแล้ว ตอนเรียนประถมก็อยู่ด้วยกันยันป.6 บ้านก็อยู่หมู่บ้านดอกไม้เหมือนกัน แต่อยู่คนละซอย ใบบัวอยู่ซอยสอง ดอกพุดอยู่ซอยสาม ส่วนเธออยู่ซอยห้า

“ มาเรียนทั้งที แกเอาอะไรมาบ้างนังชบา แล้วบ้านแกก็ขายของพวกนี้เหมือนกันนะ ทำไมไม่หยิบติดไม้ติดมือมาบ้าง ” ดอกพุดเอ่ยถามแต่ก็ยอมล้วงของตัวเองออกจากกระเป๋ามาให้

“ เออน่า เอามา แล้วคราวหลังเวลาแกทำเสร็จแล้วอย่าเพิ่งส่ง เอามาให้ฉันดูก่อน ” เธอเอ่ยกับเพื่อน

“ ห้องฉัน แกก็รู้ว่าแต่ละคนชิงดีชิงเด่นกันทั้งนั้น ใครมาก่อนก็รีบส่ง ”

“ เบื่อจริงกับไอ้พวกเด็กเรียน ” เธอพูดด้วยน้ำเสียงเชิงล้อเล่นประสาเพื่อน

“ อิจฉาก็บอก เดี๋ยวติวให้ ” ดอกพุดพูดต่อ

“ ไม่เอา ปวดหัว ไปเข้าแถวดีกว่า ไปๆ ”

“ ชบามานี่สิ ” เธอลุกขึ้น แต่ไม่ทันได้เดินออกจากห้อง เด็กผู้ชายในห้องกวักมือเรียกเสียก่อน

“ เออ งั้น แกไอ้พุดกับไอ้บัวไปก่อนนะ เดี๋ยวฉันตามไป ”

“ เออ สุมหัวกันอีกแล้ว ไอ้พวกเด็กเกเร คอยดูแกต้องติดร่างแหไปกับมันอีก ” ดอกพุดพูดแล้วเดินไปกับใบบัว ชบาแก้วยักไหล่แบบไม่แคร์

“ มีไรวะ ” เธอพูดกับเพื่อนชาย

“ เปลี่ยนเข็มนาฬิกากันเอาไหม ”

“ ครูสุนันทาไม่ใส่นาฬิกาข้อมือ ” เพื่อนเอ่ยเสริมเมื่อเห็นเธอครุ่นคิด

“ เออๆ ก่อนครูเข้ามาสอนพวกแกก็เลื่อนให้เร็วสักนิด พอครูสอนไปสักพัก ระหว่างที่หันหลังอยู่เพื่อเขียนบนกระดาน พวกแกก็เลื่อนมันให้หมดคาบนะ ฉันจะได้ยกมือบอกครูเพื่อให้ปล่อย เรียนมาก นั่งนาน มันง่วงวิชาคณิตศาสตร์อะ ”

“ ใช่ๆ ” พวกผู้ชายต่างเห็นด้วย ห้องเราทำงานกันเป็นทีม เรื่องเกเรไม่ดีขอให้บอก

“ ไอ้นุไปดูไอ้แว่นว่ามันใส่ชุดอะไร ปะ ” เธอกอดคอมันเดินออกมาจากห้อง ทุกคนที่นั่งหน้าห้อง ก็ไม่ได้แปลกใจอะไร เพราะนี่เป็นเรื่องปกติของเธอที่จะตัวติดกับผู้ชายซะส่วนมาก

“ เยส ไอ้แว่นใช่ชุดพละ ” เธอเอ่ยขึ้นพร้อมยิ้ม

“ อย่าเพิ่งดีใจไปสิวะ ดูกางเกงในมันก่อน ”

“ ขออนุญาตมันก่อนนะ ” เธอพูดพร้อมกับยืนกอด อกรอดูอยู่ไกลๆ

“ เยส! ” ดีนะที่นัดแหนะกับไอ้แว่นไว้ก่อน คนฉลาดแบบเธอเท่านั้นแหละที่ทำได้

“ เก่งจริงๆ ” ไอ้นุทำหน้าเบื่อหน่ายแล้วยื่นเงินสองร้อยมาให้ เธอรับอย่างไว พอคล้อยหลังนุ เธอก็รีบไปหาไอ้แว่นแล้วยื่นเงินให้มันหนึ่งร้อย ค่าร่วมมือ

“ เห็นไหม นายแค่ทำตามฉันก็ได้เงินไปจ่ายแล้ว พรุ่งนี้ใส่กางเกงในสีดำมานะ ใส่ชุดให้เหมือนคนอื่นก็พอ ” เธอพูดอยู่คนเดียวส่วนไอ้แว่นมันแค่พยักหน้า

หลังจากนั้นเธอก็เดินไปเข้าแถวเพื่อเตรียมเคารพธงชาติ แต่ช่วงที่กำลังเดิน นักเรียนทุกคนก็กำลังเดินเหมือนกันเพื่อที่จะไปเข้าเเถว มันก็เลยแน่น อึดอัดไปหน่อยในทางเดิน

“ วันนี้รุ่นพี่ม.6 เขาแข่งฟุตบอลกันด้วยนะ ” เสียงรุ่นพี่ม.5 ดังขึ้นอยู่ข้างหน้าเธอ

น่าจะมีพี่รักลงเล่นด้วยแหละ พี่เขาเป็นนักกีฬาเกือบทุกชนิดเหมือนกัน ผู้ชายอะไรดีไปหมดทุกอย่างเลยนะ

“ ชบาแก้ว เธออีกแล้วนะ ทำไมชายเสื้อถึงเอาออกมานอกกระโปรง ” ครูฝ่ายปกครองพูดขึ้นพร้อมทำหน้าดุ ในมือถือไม้เรียว

“ แหะๆ ” เธอรีบจับชายเสื้อยัดลงไปในกระโปรงทันที

“ คราวหลัง หากเจออีกจะทำโทษแล้วนะ ”

“ ค่ะ ”

“ ไปเข้าแถวได้แล้ว ” พอครูปล่อย เธอก็รีบวิ่งไปเข้าแถว แต่ต้องเดินช้าๆอีกเพราะเห็นพี่รักที่กำลังยืนเข้าแถวอยู่

“ ฮะแฮ่ม อีกห้าวินาที ใครยังไม่จัดแถวจะถูกลงโทษโดยการวิ่งรอบสนาม ” เสียงประธานนักเรียนดังขึ้น เธอรีบวิ่งไปต่อแถวเด็กม.สี่ห้องตัวเองทันที แล้วก็พยายามแทรกเพื่อนเพื่อที่จะได้ยืนแถวตรงกับพี่รักที่อยู่ม.6 จะไกลแค่ไหนเธอก็จำเขาได้ดี

@พักเที่ยง

เป็นเวลาที่เด็กๆนักเรียนอย่างพวกเราชอบมาก มันเป็นเวลาพักที่วิเศษเพราะพักเป็นชั่วโมง

“ น้องชบาน้องบัวนั่งด้วยกันสิครับ ” เสียงโกสนเพื่อนสนิทกับดอกรักดังขึ้น

“ จะดีเหรอคะ ” ใบบัวเอ่ยชึ้น

“ มาเถอะๆ ” โกสนพูดต่อ

“ ยัยชบาแกรู้ไหมวันนี้มีคนจะมากินข้าวกับพี่ชายฉันด้วย ” ดอกพุดเดินมาจากไหนไม่รู้ แล้วกระซิบที่หูเธอ

“ นั่งๆ ปะๆ ” ชบาแก้วพูดขึ้น

พี่ดอกรักมีเพื่อนสองคนรวมตัวเขาเองคือสามคนเท่ากับพวกเธอ

“ พี่รัก วันนี้เขาลือกันหนาหูว่าพี่จะขอพี่แป้งเป็นแฟน ” ชบาแก้วเธอกินข้าวไปคำแรกมันเกือบติดคอ จึงกินน้ำตาม

“ คนนี่มันลือกันได้ไง เรื่องแบบนี้พูดซุ่มสี่ซุ่มห้าไม่ได้นะ ” ต้นไม้เพื่อนของดอกรักพูดขึ้น

“ ยัยชบาแกคิดว่าไง ” ดอกพุดเอ่ยถามเธอที่ตอนนี้รีบกินข้าวอย่างบูมบามไม่มีความเป็นกุลสตรีแม้แต่น้อย

“ ไม่รู้ ” เธอก็ตอบไป นี่ที่รีบกินเพราะจะไปขัดขาพี่แป้งสักหน่อย บังอาจปล่อยข่าวลือ

“ กินยังไงเนี่ย ข้าวติดแก้มหมดแล้ว ” ดอกรักพูดกับหยิบเม็ดข้าวที่แก้มนวลออกให้ ทำเอาชบาแก้วเธอแทบจะกรี๊ด

“ แหะๆ ” เธอส่งยิ้มแห้งไปหาพี่เขา

“ พี่รักคะ ขอแป้งนั่งด้วยคนได้ไหมคะ ” ความสุขของเธอยังมิจางหาย สัมภเวสีก็มาขอส่วนบุญแล้ว

“ ที่เต็มแล้ว พี่ไม่เห็นเหรอคะ ” ดอกพุดพูดขึ้น

“ น้องพุดก็...มันจะยากอะไรคะ ก็แค่ยกเก้าอี้อีกตัวมา ” แลดูมีความพยายามเนอะ

ชบาแก้วเธอนั่งกอด'อก'พิงเก้าอี้ พร้อมกับเอาลิ้นกระทุ้งแก้มไปด้วย

ระหว่างนั้นพี่แป้งยกเก้าอี้มานั่งหัวโต๊ะ ซึ่งเธอก็นั่งตรงข้ามกันกับพี่รักพอดี หัวโต๊ะด้วย

“ แป้งขออนุญาตนั่งนะคะ ” ทำเป็นมีมารยาท

‘ แกร๊ก ! ’

‘ ตุบ ’

“ โอ๊ยย…. นังชบาแก แกแกล้งฉันทำไมย่ะ ”

หึหึ กล้าดียังไงถึงมาจีบพี่รักของเธอ มันก็ต้องโดนสั่งสอนแบบนี้แหละ ชบาแก้วเธอก็แค่เอาเท้าไปเขี่ยเก้าอี้ให้ถอยออกในระหว่างที่พี่แป้งกำลังจะนั่งก็แค่นั้น

ก้นของพี่เขาก็คงกระแทกอย่างแรง ทำเอาใบหน้าแดงขึ้นมาทันที แต่เธอก็ได้หากลัวไม่ ยังคงนั่งนิ่ง ทำหน้าประมาณว่า อะไร แต่พอหันไปหาเพื่อน เพื่อยกนิ้วโป้งให้เลย แถมเพื่อนพี่รักก็ยกให้ด้วย มีแค่พี่รักที่นั่งขรึม

“ ชบาทำเหรอ? ” ดอกรักเอ่ยขึ้นด้วยเสียงเข้ม

“ เปล่านะคะ ”

“ อย่ามาตอแหลนังชบา ”

“ เปล่านะ ชบาไม่ได้ทำอะไร ชบาก็แค่ยื่นขาออกไปเพราะมีมดกัด แต่เผลอไปโดนเก้าอี้นิดหน่อยเอง ”

“ อย่ามาตอแหล ”

“ ชบากินข้าวเสร็จยัง ปะ ไปหาขนมกินกัน โทษด้วยนะแป้ง ” ดอกรักพูดแล้วลุกขึ้น

“ ไปกันเถอะยัยชบา ” เพื่อนสาวทั้งสองคนมาดึงเธอขึ้น พอเอาจานไปเก็บ ออกไปเพื่อจะซื้อขนมแต่ดันเจอพี่รักยืนอยู่

“ ขอบใจมากเมื่อกี้ อะพี่เลี้ยงไอติม ” พี่เขามาตบไหล่เธอเบาๆเป็นการขอบคุณ แถมยังซื้อไอติมรสโปรดให้เธออีก งื้อ~

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***