สัญญาในวัยเด็ก

*สวัสดี ผมชื่อต้น คุณเคยสัญญากับอะไร? ใคร? หรือบางอย่างไหม? ผมชื่อว่าคุณต้องเคยวันนี้ผมจะพาคุณไปดูคำมั่นสัญญาในวัยเด็ก มันเป็นวันที่ทุกคนต้องเคยผ่านมา ผมจะย้อนกลับไปในปี2007 ในหมู่บ้านชนบทแห่งหนึ่ง ของไม่เอ๋ยถึง จังหวัด อำเภอ หรือตำบล ตอนนั้นผมเด็กมาก และใช่ ผมไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ ผมต้องมาเรียนต่างจังหวัดเพราะสถานะทางครอบครัวยากจน

......................

...— ไอต้น กี่โมงกี่ยามแล้วทำไมมึงกลับบ้านดึกขนาดนี้ และนี่คือเสียงของยายน้อย แต่แกเป็นย่าแท้ๆของผม แต่ผมเรียกยาย และอีกคนยายเขียว แกเป็นยายจริงๆ แกมีอาชีพตัดผ้า ทุกๆสามเดือน แกจะเหมารถไปกรุงเทพเพื่อไปรับผัามาตัดอีก ส่วนยายน้อย แม่ผมจะส่งเงินจำนวนสามพันบาททุกๆเดือนเป็นค่าเลี้ยงดูผม แต่แกติดบ่อนพนันและติดหนี้อยู่บ่อยๆ และผมมีลุงอยู่คนหนึ่งชื่อลุงเอ แกเสียชีวิตด้วยโรคส่วนตัว ในวัน 67 ปี อายุก็ยังไม่น่าจะไปก็ยังไป แกเสียชีวิตเพราะโรคเบาหวาน คือแกหลับไปเลยไม่ได้เจ็บปวดอะไร ไม่นานเกิน 3 ปี พ่อกับแม่ก็เริ่มมีบ้านจึงนำผมกลับกรุงเทพฯไป แต่ก่อนผมจะกลับ มันมีเรื่องประหลาดอย่างหนึ่งที่ผมเองก็ถ้าย้อนเวลากลับไปได้คงไม่ทำเป็นแน่ เย็นวันหนึ่ง เป็นงานศพของแม่ผู้ใหญ่บ้าน ผมกับผองเพื่อนประกอบด้วย พลอย ตี๋ ศร เราสามคนไม่ค่อยสนิทกันหรอก แต่ผมกับศร เราสนิทกันอยู่ ผมกับเพื่อนอีก 3 คนต้องมานอนเฝ้าศพแม่ผู้ใหญ่บ้าน เพราะคนเกือบทั้งหมู่บ้านมานอนออกันที่ศาลา หน้าเมรุเผาศพ ผมกำลังจะนอน จู่ๆ ตี๋ มันก็คิดพิเรนทร์ อยากเล่นซ่อนหาในเวลาวิกาล คือผมปฎิเสธเสียงแข็งแต่เพื่อนมันตื้อจนได้ โดย ตี๋ มันสั่งให้ผมกับ พลอย ศร สัญญาว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นจะไม่ทิ้งเพื่อน ให้กลับศาลาพร้อมกัน ผมก็ตอบ งั้นๆไปว่าตกลงแล้วผมเป็นคนขี้กลัว ตกใจง่าย เพื่อนมันให้ล้อมวงเป่ายิ้งฉุบว่าใครเหลือคนสุดท้ายเป็นคนหา แล้ว ผมก็เหลือสองคนกับ ศร ผมมีการส่งสายตาว่า ให้ผมชนะเถอะและ ใช่ผมแพ้ ผมต้องเป็นคนหา ผมนับ 1-50 เริ่มเลยนะ ผมพูดเสียงดังไม่ถึงตะโกนพอให้เพื่อนได้ยิน แล้วก็ เริ่มนับ .....47...48...49...50 หาเลยนะ ผมเอามือออกจากหน้า ผมหันซ้ายหันขวา เดินไปดูที่ห้องน้ำวัด ไม่มี เดินไปกุฏิหลวงพ่อ ก็ไม่มี ผมเดินวนเรื่อยๆ จนคิดว่าตอนนี้มันนานมากแล้ว ผมเลยพูดขึ้นมาว่า ยอมแล้วออกมาเถอะๆ ซ้ำๆ แต่ไม่มีเสียงผมเลยเริ่มมีความกลัวในใจ รีบวิ่งกลับศาลาทันทีเพราะคิดว่าเพื่อนคงหนีกลับไปแล้ว วันนี้ผมฝัน ประหลาดเหมือนมีเงาดำๆลอบล้อมตัวผม และได้ยินเสียงเบาๆ แหบๆ ว่า ผิดสัญญา ไอคนผิดสัญญา ซ้ำๆ ผมสะดุ้งตื่น ดีใจมากที่คนผู้เป็นแม่มานอนข้างๆ ใช่แล้วผมได้กลับบ้านสักที เวลานั้น พระอาทิตย์กำลังขึ้นพอดี ยายเขียว เอาสัมภาระทุกอย่างมาไว้หลังรถพ่อผม ก่อนกลับเป็นเวลาเกือบหัวค่ำ ผมเดินไปไหว้ผู้ที่อยู่แถวนั้น ในที่สุดภาพที่ตนเองจินตนาการมาตลอด ก็เป็นจริง ภาพที่ได้เจอพ่อแม่ และได้อยู่ด้วยกัน เวลาผ่านไป 4 ปี ยายน้อยเสีย ผมจึงต้องกลับมาที่นี่อีกครั้ง แต่มันมีบางอย่างที่หายไป พลอยล่ะ ตี๋ ศร เพื่อนๆสมัยเด็กหายไปไหน ผมเลยมุ่งหน้าไปถามผู้ใหญ่บ้าน คำตอบที่ได้กลับมาคือ เพื่อนๆ จมน้ำตาย ตรงกุฏิเก่าหลวงพ่อที่เป็นเขื่อนดินและเป็นที่ลับตา ผมตกใจมาก คิดถึงคำๆหนึ่งขึ้นมาในหัว สัญญานะว่าพวกมึงจะกลับพร้อมกันไม่ทิ้งกัน ผมสั่นไปทั้งตัวก่อนจะ ไหว้ขอบคุณผู้ใหญ่บ้านแล้วเดินไปที่ศาลา ที่พ่อกับแม่กำลังช่วยงานพวกน้าๆ ลุง ในงาน วันต่อมา ต้องมารดน้ำศพ นายน้อย ผมเริ่มสังเกตว่ามันมีบางอย่างผิดปกติ ผมกำลังจะเทน้ำลงบนมือศพผู้เป็นย่า อยู่ๆผมเห็นเงาดำประหลาด ตะโกนใส่หน้าผมว่า มึงผิดสัญญาพวกกู!!! ผมที่ล้มหงายเงิบไปเลยผมเห็นเงามีสามตน และเห็นสายตาที่แข็งกร้าวและอาฆาตแค้น...

......จบ*......

...----------------...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***