...วันต่อมา...
"ก๊อกๆๆ" เสียงเคาะประตู "คุณหนูตื่นได้แล้วค่ะ" เสียงเล็กแหลมน่ารักดังอยู่หลังประตูบานใหญ่ "พรึบ" เธอลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว
"ตื่นแล้วๆเข้ามาได้" เธอพูดด้วยน้ำเสียงงัวเงียตามประสาคนที่พึ่ง(แกล้ง)ตื่น "แอ๊ด~" เสียงแงมประตู
"ตึก ตึก" มีเสียงเท้าเดินเข้ามาในประตู เผยให้เห็นร่างของเด็กสาวน่ารักวัย13 ปี ในชุดเมด
"คุณหนูค่ะนี่ค่ะน้ำล้างหน้า" เด็กสาวพูดขึ้น และยื่นชามที่มีน้ำอุ่นสะอาดให้กับเธอ "เธอนี่รู้ใจฉันจริงๆเลยน่ะเอลล่า" เธอพูดขึ้น พลางรับน้ำชามนั้นมาล้างหน้า
"คุณหนูค่ะ" เอลล่าพูดขึ้น "หืม? มีอะไรหรอ?" เธอถาม "คือว่าเมื่อเช้านี้มีเด็กผู้หญิงคนนึงอ้างว่าตัวเองเป็นลูกของคุณหนูน่ะค่ะ" เอลล่าตอบ
"เพล้ง!" ชามล้างหน้าหลุดออกจากมือของเธอ เธอนิ่งเงียบด้วยความอึ้งไปสักพัก "เอ่อ..คุณหนูค่ะ?" เอลล่าพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
"เธอว่าไงน่ะ! ลูกงั้นหรอ!?" เธอโพล่งถามขึ้นมาด้วยความตกใจ "ช..ใช่ค่ะ เด็กคนนั้นอ้างว่าตัวเองเป็นลูกของคุณหนู" เอลล่าตอบ
"เอายังไงดีล่ะทีนี้ อ้างว่าตัวเองเป็นลูกของฉันน่ะหรอ?" เธอคิดในใจ "งั้นให้เด็กคนนั้นเข้ามาในห้องฉันซะ" เธอพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด
"อะไรน่ะค่ะ?!" เอลล่าพูดขึ้นด้วยความตกใจ เพราะเอลล่าไม่คิดว่าเอเลน่าจะตัดสินใจเเบบนี้
"แต่ว่าเด็กคนนั้นเป็นใครก็ไม่รู้น่ะค่ะ ให้พามาพบคุณหนูถึงห้องนอนมันอันตรายมากเลยน่ะค่ะ" เอลล่าพูดขึ้นด้วยความเป็นห่วง
"น่า ฉันไม่เป็นไรหรอก!" เธอพูดพลางยิ้ม "ก็ได้ค่ะ" เอลล่าพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเหนื่อยใจ ก่อนที่จะเดินออกไปจากห้องนอนของเธอ
"ลูกของฉันงั้นหรอ! มันอีกนานนี่เธอถึงจะปรากฏตัวออกมาทำไมถึงปรากฏตัวออกมาไวจังเลยล่ะ!" เธอคิดในใจ
"ถึงเธอจะไม่ใช่คนที่อันตราย แต่ฉันยังไม่ได้เตรียมใจเลยน่ะ!" เธอคิดในใจ "ก๊อกๆๆ" เสียงเคาะประตูดังขึ้น
"เข้ามาได้" เธอพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเงียบสงบ แต่ในใจกำลังกระวนกระวาย "แอ๊ด~" เสียงแงมประตู
"ท่านแม่!" เสียงของเด็กสาวปริศนาคนนึงที่พูดขึ้นด้วยและวิ่งมากอดเธอด้วยความดีใจ
"กล้าดียังไงถึงเสียมารยาทกับคุณหนูกันค่ะ!?" เอลล่าพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงโกรธเกรี้ยว
"ฮ่าๆไม่เป็นไรหรอกเอลล่า ฉันไม่ถือ แล้วก็เธอช่วยออกไปก่อนน่ะ" เธอพูดขึ้นพลางยิ้มแห้งๆ
"แต่ว่า.." เอลล่าพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงแต่โดนขัด "นะ" เธอพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงออดอ้อน "น่ะค่ะคุณน้า" เด็กสาวปริศนาก็พูดอ้อนด้วยคน
"ก..ก็ได้ค่ะ!" เอลล่าพูดขึ้นและรีบวิ่งออกไปจากห้องของเธอ "..." ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบ "ก่อนอื่นหนูชื่ออะไรหรอจ้ะ?" เธอถามขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
"หนูชื่อแอเรียลค่ะ" แอเรียลพูดขึ้นพลางยิ้ม "งั้นหรอจ้ะ ชื่อน่ารักมากๆเลยล่ะจ้ะ แล้ว..หนูเป็นใครกันแน่?" เธอพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนก่อนที่จะเปลี่ยนเสียงเป็นโทนจริงจัง
นางร้ายแล้วไง ฉันมาเปลี่ยนอนาคตย่ะ!
โปรดติดตามตอนต่อไป...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments