ผู้หญิงของฉัน

พอพวกเรา2คนออกมาได้ไม่นาน จู่ๆ สาวร่างเล็กข้างๆผม ก็เรียกผม เเต่ไม่ได้เรียกเฉยๆนะ เรียกซะ ผมสะดุ้งก่อนจะบ้าจี้ตามเธอ

"เกรย์จ๋า~" (ลูซี่)

"จ๋า~" (เกรย์)

"คริๆ บ้าจี้ตามด้วเเฮะ ผิดคาดเลย" จู่เธอก็ยิ้มเเละหัวเราะเบา ภาพตรงหน้ามันโครตจะน่าเอ็นดูเลย ผมเเทบจะคว้าร่างเล็กมากอดเเต่ทำไม่ได้เพราะ เราอยู่ในที่สาธารณะ

"เรียกเเล้วพูดด้วยสิคร๊าบ" (เกรย์)

"ฉันอยากกินเค้กน่ะ เลยกะว่าจะไปซื้อเค้กกินน่ะ ล่ะก็ซื้อฝากพวกเอลซ่าด้วย" เธอยิ้ม!! อ๊ากกกกก มันทำให้ผมเเทบคลั่ง เเต่ก็ต้องสงบสติอารมณ์ไว้

"เธออยากซื้ออะไร เอาเลย" ผมพูดพลางใช้มือลูบผมสีบลอนด์ ทำให้คนตรงหน้ามีสีหน้าขึ้นสีน้อยๆ มัน

'น่ารักมาก'

"จร้าๆ งั้นเดี๋ยวฉันมานะ! " (ลูซี่)

"อืม" (เกรย์)

หลังจากที่พวกเราเดินเข้ามาในร้านได้ไม่นาน จู่ๆทุกสายตาในร้าน จับจ้องมาที่ลูซี่ ทำให้ผมต้องเหล่ไปหาเธอ เพราะอะไรถึงมองเธอจัง จนได้ยินเสียงซุบซิบว่า.....

'ดูผู้หญิงคนนั้นสิ น่ารักเนาะ~'

'มีเเฟนรึยังน้า~?'

'ยังกับเด็กเเหนะ น่ากอดจังเลย'

ขึ้นสิรอไรล่ะ ผมเดือดปุดๆ เเต่คนตรงหน้าไม่สนใจอะไรเลยงั้นหรอ!? ผมเดินใกล้เธออีกนิด เเละคว้าเอวเธอ เธอดูตกใจนิดหน่อยเเต่ก็ไม่ว่าอะไร ผมหันไปเเผ่รังสีอาฆาต ให้กับคนในร้าน ประมาณว่า

ผู้หญิงคนนี้เป็นของฉัน จนบางคนต้องหลบตา

'เฮ้อ~ อะไรกัน ที่เเท้ก็มีเจ้าของเเล้วนี่เอง' อะไรกันสีหน้าเสียดายนั้นมันอะไรกัน!

'ก็นะ น่ารักขนาดนั้น จะต้องมีเจ้าของอยู่เเล้วล่ะ' เห้ยๆ พวกลุงน่ะ กลับไปเฝ้าเมียที่บ้านนู้น

'เสียดายจัง~' เสียดาย? เหอะ! ผู้หญิงคนนี้กำลังเป็นของฉัน! (ถึงจะยังก็เถอะ)

''เอ้าเกรย์? เป็นอะไรไปน่ะ?'' หญิงสาวที่เพิ่งถูกพูดถึงเมื่อกี้ หันมาถามผม

''ป่าวๆ เเล้วนี่ซื้อเสร็จเเล้วหรอ? ''(เกรย์)

"อื้ม! กลับกันเถอะ!" หญิงสาวหันมาพูดกับผมเเละหัน

หลังไปยิ้มน้อยๆ ให้กับพนักงาน

เเล้วทำไมพวกเธอต้องหน้าเเดงกันฟระ!?

"เกรย์ กลับได้เเล้ว" (ลูซี่)

"อื้ม!" ผมหันหลังเเละไม่ลืมที่จะคว้าเเขนของเธอให้เดินตาม ตอนเเรกเธอตกใจเล็กน้อย เเต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรเหมือนเดิน เเต่กลับยิ้มให้!? โอ๊ยยยยย

น่ารักมาก