เรื่องของแม่

06:00น.

"เตอร์ตื่นได้แล้ว...เดี๋ยวแม่มึงว่านะถ้ากูไม่รีบไปส่งมึงอะ"

"อื้อ..โอ้ยยเชี่ย"

"ค่อยๆลุก"

ตอนนี้ผมรู้สึกมันเจ็บมากเจ็บมากๆเจ็บจนลุกไม่ขึ้นจนผมต้องให้มันอุ้มไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าและก็กลับบ้านผม ระหว่างทางผมเตรียมตัวมาแล้วว่าแม่ต้องดุผมแน่ๆ เมื่อคือแม่ก็โทรมาตั้งหลายสาย ผมก็ไม่ได้รับ แม่ต้องเป็นห่วงผมมากแน่ๆ

ถึงบ้าน

ปั้ง!!! ผมแกล้งปิดประตูรถเบนซ์ของมันอย่างเเรงจนมันสะดุ้ง ผมเลยเดินเข้าบ้านไปอย่างไม่หันหลังกลับ

"ไฟท์เตอร์ ลูกกลับมาแล้ว แม่เป็นห่วงลูกมาก เมื่อคืนแม่ติดต่อลูกไม่ได้เลย ทำไมไม่โทรหาแม่บ้าง ไลน์มาก็ได้ ทำอะไรสักอย่างก็ได้ แม่อยากติดต่อลูกได้บ้าง ลูกหายไปทั้งคืนแบบนี้แม่ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว"

"ใจเย็นครับแม่ ผมอยู่นี่ผมกลับมาแล้ว"

ผมอึ้งมากเลยแม่กลับเป็นห่วงผมมากกว่าที่จะด่าผม แม่ดูเป็นห่วงผมมาก เหมือนแม่กลัวว่าผมจะหายไปตลอดชีวิต

ผมเลยวิ่งไปกอดแม่ด้วยความเร็วเเสง แต่ด้วยความที่เมื่อคืนใช้แรงหนักไปจนทำให้ผม..สลบต่อหน้าแม่ แล้วภาพก็ตัดมาที่โรงพยาบาล

"อื้ออที่นี่มันโรงบาลนี่มาอยู่ที่นี่ได้ไง"

"ไฟท์เตอร์ลูกเป็นยังไงบ้างแม่เห็นลูกสลบไปใจคอไม่ดีเลย"

"แม่ไม้ต้องเป็นห่วง เตอร์สบายดีครับ"

ระหว่างนั้นหมอก็เข้ามาพอดี

"คุณแม่ครับ ผลจากการตรวจเช็คร่างการเบื้องต้น น้องมีอาการอ่อนเพลียมากจากการใช้แรงในการทำกิจกรรมตอนกลางคืนทำให้น้องสลบไป เดี๋ยวให้น้ำเกลืออีก2ชั่วโมงก็กลับบ้านได้แล้วครับ ยังไงพักนี้ก็ให้น้องนอนพักเยอะๆนะครับ"

แม่ทำหน้าตึงเครียดเหมือนกลัวผมจะไปทำใครท้องแล้วไม่รับผิดชอบมายังไงอย่างนั้น

"ไฟท์เตอร์บอกแม่มาเมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้น"

เสียงแม่ผมจริงจังขึ้นมาทันที

"ผม...แค่เมานิดหน่อยแล้วไปค้างบ้านเพื่อนเองครับ"

"โซใช่มั้ย มันทำไรลูกแม่ บอกมา แม่จะไปเอาคืน"

"เปล่าครับ ผม....ผม..ผม..ยินยอมมันเอง"

"โถ่..ลูกแม่ ไม่เป็นไรลูกแม่โล่งใจที่ไม่ได้ทำกับผู้หญิง แล้วก็ทิ้งไปเหมือนพ่อของลูก"

"พ่อ.."

"มาถึงวันนี้แม่คงต้องเล่าแล้วแหละ แม่คงไม่ปิดบังลูกไปตลอดหรอก ว่าพ่อของลูกเป็นใคร"

ย้อนเรื่องราวของแม่

แม่เป็นลูกสาวคนที่สองของตระกูลเก่าแก่ที่สุดที่ไม่ค่อยมีคนทั่วไปรู้จักชื่อว่า จรัสโภคินอิทธสุวรรณ วันหนึ่งคุณตาของลูกให้แม่ลองออกมาใช้ชีวิตด้วยตัวเองเพื่อหาประสบการณ์โดยให้ใช้นามสกุลก่อนแต่งงานของคุณยายคือ ตรีวาทิน นั่นคือนามสกุลลูกในปัจจุบัน คุณตาของลูกจะส่งเงินมาให้แม่เดือนละ2แสนเพื่อใช้ชีวิตอยู่แล้วแม่ก็หางานทำ แต่แม่ยังหางานไม่ได้จนบริษัทอสังหาริมทรัพย์ที่ที่คนอยากเข้ามากๆเพราะว่าประธานหล่อมากกกก เปิดรับสมัครงาน แม่ไม่รอช้าเตรียมเอกสารไปสมัครทันที

หนักงานรับสมัคร : สวัสดีค่ะ มาสมัครใช่มั้ยคะ

แม่: ค่ะ

หนักงานรับสมัคร : ขอเอกสารด้วยค่ะ

แม่: มีแค่นี้ค่ะ เดี๋ยววุฒ..

หนักงานรับสมัคร : ถ้าเอกสารไม่ครบก็ไม่ได้ทำงานแล้วนะคะ พรุ่งนี้ก็ไม่ทันแล้วค่ะ

แม่:แต่อยากทพงานจริงๆนะคะ

หนักงานรับสมัคร :งั้นต้องเป็นพนักงานทำความสะอาดเเทนค่ะ รายละเอียดตามนี้ สนใจมั้ยคะ

แม่: สนค่ะๆเอาตำแหน่งนี้ก็ได้ค่ะ

ตำแหน่งที่แม่ได้คือคนทำความสะอาด ด้วยที่แม่ไม่ได้เอาเอกสารยืนยันวุฒิการศึกษามาเลย จากบ้านคุณตาเพราะแม่ลืมจะกลับไปเอาก็ไม่ทัน แต่เขาเห็นว่าแม่มุ่งมั่นที่จะเข้าบริษัทนี้เค้าเลยให้แม่เป็นพนักงานทำความสะอาดชั้นบนสุด คือห้องของพ่อของลูก นั่นคือประธานบริษัทแห่งนี้เอง เห็นเค้าบอกมาว่า ประธานดุนักแม่เลยอยากลองไม่ใช่อะไรหรอกพ่อของลูกหล่อด้วย555 วันแรกที่แม่มาทำงาน ทุกอย่างปกติดี ไม่มีใครทำอะไรแม่หรือใช้อะไรแม่เลย แม่ก็เลยแอบพักอยู่ตรงทางเดิน แล้วพ่อของลูกก้เดินผ่านมา

พ่อ: นี่คุณแอบอู้งานใช่มั้ย

แม่: ไม่ได้อู้แต่ไม่มีคนใช้ค่ะ

ด้วยความที่แม่ไม่รู้ว่าพ่อของลูกเป็นประธานบริษัทแม่จึงโดนพ่อของลูกใช้แม่ทำทุกอย่าง แต่แม่ก็ยอมทำ หลังจากนั้นไม่นานเลขาของพ่อลาออกเพราะแม่เค้าเสียชีวตกระทันหันจึงต้องกับไปดูแลพ่อที่ป่วยแทนแม่ พ่อของลูกเห็นใจเลยช่วยไปหลายล้านอยู่เหมือนกันแต่มีข้อแม้ว่าต้องฝึกงานเลขาคนใหม่ให้เสร็จก่อน ผ่านไปไม่นานไม่มีคนมาสมัครเป็นเลขาของพ่อเธอเลยเพราะกลัวความเย็นชาเคร่งขึมที่ยากจะหยั่งลึก

เลขา: งั้นให้พนักงานคนนั้นรับช่วงต่อดีมั่ยคะ ท่านประธานใช้เธอบ่อยจนเธอจะจำได้หมดแล้วค่ะ แทบไม่จำเป็นต้องสอนงานแล้ว

พ่อ: ก็ได้

หัวหน้าฝ่ายบุคคล: แต่ท่านประธานค่ะ เธอไม่มีวุฒิไม่มีการศึกษาจะมาเป็นเลขาได้ยังไง

แม่จึงให้ลุงของลูกไปหาเอกสารถ่ายรูปส่งให้ดูแม่งเลย555

แม่: นี่ไงคะ /ส่งโทรศัพท์ให้ดู

หัวหน้าฝ่ายบุคคลถึงกับอึ้งที่แม่จบปริญญาเอกจาก

มหาลัยชื่อดังที่อเมริกา จากนั้นแม่ก็ได้เลื่อนขั้นจากพนักงานทำความสะอาดธรรมดาเป็นเลขาประธานอย่างเต็มตัวผ่านมา3ปี

มีอยู่วันหนึ่งเป็นวันใกล้ปีใหม่ทางบริษัทฉลองยอดรายได้ที่พุ้งสูงขึ้นมากๆ แบบใหญ่โตโดยมีพ่อของลูกเป็นประธานในการจัด ด้วยความที่แม่เป็นเลขา ประธานกินเหล้า เลขาก็ต้องกินเหล้า จากนั้นแม่รู้ตัวเลยว่า แม่คออ่อนมากๆ พอแม่ตื่นมาอีกทีพ่อของลูกกำลังอุ้มแม่เซไปเซมาขึ้นเตียงห้องนอนพ่อเขา หลังจากนั้นแม่ก็ได้มีอะไรกับพ่อของเธอ.... เช้ามาแม่ตื่นก่อนพ่อแม่ก็รีบแต่งตัวแล้วลงมาข้างล่าง เจอคุณย่าของเธอท่านดุแม่ตะโกนด่าแม่ จนแม่วิ่งหนีออกจากบ้าน เท่าที่แม่จำได้ ย่าของลูกพูดว่า

"ถ้าท้องไม่ต้องมาให้ฉันรับผิดชอบนะไอ้พวกมักง่าย สันดานเสีย อีร่าน"

แม่สะอื้นร้องไห้ออกมาเรียกแท็กซี่ที่หน้าบ้าน พอแม่ออกมาแม่ได้ไปซื้อที่ตรวจครรภ์ หลังจากนั้นแม่ก็ไปทำงานตามปกติ เพราะแม่ลืมตรวจ แต่พ่อของลูกไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นรวมถึงจำไม่ได้ด้วยว่าพาแม่ไปที่บ้าน พอผ่านไป1เดือน แม่นึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้ตรวจครรภ์ แม่เลยหยิบที่ตรวจครรภ์มาตรวจ ผลปรากฏว่าแม่ ท้องลูก ไม่นานแม่ก็สารภาพกับพ่อของลูก

แม่:ท่านประธานค่ะ จำเรื่องเมื่อวันฉลองยอดตอนสิ้นปีได้มั้ยคะ ตอนนั้นท่านน่าจะเมาจนพาขึ้นเตียง ตอนนี้ดิฉันท้อง แล้วค่ะ

พ่อของลูกตกใจมากและบอกจะรับผิดชอบแม่ทุกอย่าง แต่คุณย่าของลูกมาได้ยินพอดี

พ่อ:คุณแม่

แม่:คุณหญิง

ย่า: ฉันบอกเธอไปแล้วว่าจะไม่รับผิดชอบ เธอต้องรับผิดชอบตัวเธอเอง นึกว่าเราจะเข้าใจกันแล้วซะอีก จะไม่เรียกร้องทำไม ลูกชายฉันจะต้องแต่งกับลูกสาวเศรษฐีหมื่นล้านไม่ก็ตระกูลเก่าแก่ที่มีอิทธิพลใหญ่โตเท่านั้น จึงจะเหมาะสม

พ่อ: คุณแม่ไม่จำเป็นต้องให้เธอรับผิดชอบคนเดียว ผมก็ผิดที่พาเธอเข้าบ้าน และนั่นก็เป็นลูกของผมด้วย

ย่า: ไม่ต้องมาอ้าง หรืออยากจะลาออกไปใช้ชีวิตอยู่กันสองคนแล้วให้น้องแกมารับช่วงต่อแล้วทำลายความฝันน้องแกหละ เลือกเอา

แม่ได้ยินแบบนั้น เลยเขียนใบลาออกแล้วเดินออกมาจากที่นั่น เอาเงินที่คุณตาของลูกโอนมาให้ทุกเดือนมาซื้อบ้านหลังนี้อยู่โดยไม่บอกคุณตาของลูกว่าแม่ท้องลูก จนถึงตอนนี้แม่ก็ได้แค่ไลน์คุยกับตาของลูกยังไม่มีหน้ากลับไปบอกว่ามีลูกแล้ว...

จบเรื่องของแม่

โหชีวิตแม่โคตรน่าสงสารจนอยากจะร้องตามเลย ผมว่าผมกลับแม่จะคล้ายกันถ้าผมท้อง แต่มันจเป็นไปได้ยังไง ในเมื่อผมเป็นผู้ชาย...

หลังจากกลับมาบ้าน

"อวก แอซะ"

"เป็นรึเปล่าลูก"

"ผมรู้สึกเวียนหัว คลื่นไส้ อาเจียน แล้วก็อยากกินของเปรี้ยวอะแม่ ผมจะเป็นไรมั้ย"

"ห่ะ ทำอย่างกะเป็นผู้หญิงท้องไปได้ เอาเถอะๆ พรุ่งนี้แม่จะพาไปหาคุณตา คืนนี้นอนพักให้เพียงพอหละ ส่วนเรื่องเรียนแม่โทรบอกทางมหาลัยของลูกแล้วว่าขอลาหยุด1อาทิตย์"

"ครับแม่"

เห้ออออยู่ดีๆก็ได้รู้เรื่องพ่อ อยู่ดีๆก็ได้จะได้เจอคุณตาไม่รู้ต่อจากนี้จะมีอะไรอีกมั้ย ขอให้ดีขึ้นแล้วกัน

ไลน์F4

ดินแดนดุ๊กดิ๊ก : เป็นไงบ้างวะไอ้เตอร์

ไฟท์เตอร์มอมอ : ไม่เป็นไรสบายดี

ต้นกล้าแต่ไม่กล้า :เป็นไรมั้ยเห็นเข้าโรงพยาบาลเลย ข้อโทษนะเว้ยไม่น่าสมรู้ร่วมคิดเลย

โซเดียมที่ไม่เค็ม :พวกมึงเเหละต้นเหตุอีเวร

ไฟท์เตอร์มอมอ : .......

ไฟท์เตอร์มอมอ : พรุ่งนี้กูไม่ไปมหาลัยนะเว้ยลาหยุด1อาทิตย์

ดินแดนดุ๊กดิ๊ก : อ่าว!! ใครจะให้กูลอกงานอะ เดี๋ยวก่อนนนนนนนนน

ฝากติดตามด้วยนะจะได้ลงบ่อยๆ❤️

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***