วันวุ่นๆของเมล

เมื่อรุ่งสางมาถึงเสียงนาฬิกาดังบอกเวลาดังบอกเวลาถึงเวลาตื่นของฉัน ฉันเอื้อมมือไปปิดนาฬิกาปลุก

"เช้าเเล้วหรอยังไม่ทันได้นอนเลย"

ฉันเอ่ยขึ้นมาด้วยท่าทางง่วงๆก่อนที่เสียงของใครบางคนจะตะโกนเรียนฉันจากชั้นล่าง

"เมลตื่นรึยัง~"

เสียงของผู้ชายคนนึงเรียกทำใหนฉันตาสว่างทันดีด้วยความตื่นเต้นฉันได้เเต่พูดดังๆตอบเข้าไปเเบบตะกุกตะกัก

"ต.....ตื่นเเล้วๆ"

ทันทีที่ตอบเข้าไปฉันรีบลุกไปเข้าห้องน้ำอาบน้ำล่างหน้าล่างตาก่อนจะออกมาเเต่งตัวเมื่อทำอะไรเรียบร้อยฉันรีบออกจากห้องเเละวิ่งตรงลงมาข้างล่างเเต่ก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นตอนกำลังวิ่งลงบรรได

"อ๊ะ!?.."

"เมลนะวัง!!

เสียงคนคนนั้นร้องเตือนฉันเเต่ก็สายไปเเล้วฉันสดุดเท้าตัวเองจนตกบรรไดในใจฉันคิดว่าคงได้ไปนอนกิยข้าวต้มที่โรงบาลเเน่ฉันหลับตาปี๋ด้วยความกลัวเเต่จู่ๆคนๆนั่นก็มารับตัวฉันไว้เเละโชคดีที่ฉันตกลงมาไม่สูกมาก

"ลืมตาเถอะเธอไม่เป็นไรเเล้ว"

เสียงของคนคนนั้นบอกกับฉันฉันจึงลืมตาขึ้นมาช้าๆเมื่อเห็นคนตรงหน้าเลยตกใจหน้าเเดงทำอะไรไม่ถูก

"!!"

"ส.....สายหมอก"

เค้าคือสายหมอกเพื่อนข้างบ้านเเละเพื่อนสนิทสมัยเด็กของฉัน

"จะเหมออีกนานมั้ยมันนักนะ"

สายหมอกพูดบอกกับฉันทำให้ฉันได้สติก่อนจะเด้งตัวขึ้นจนหน้าเราสองคนไกล้กันมาก

"อ๊ะ!?ขอโทษ"

ฉันรีบออกไปจากอ้อมเเขนของสายหมอกส่วนสายหมอกก็เอามืออกเหมือนกันฉันรีบเดินไปที่ประตูหน้าย้านด้วยใบหน้าเเดงฉ่าเป็นมะเขือเทศสายหมอกเดินตามหลังฉันมาติดๆเเค่เสียงฝี่เท้าของเค้าก็ทำให้ฉันใจเต้นไม่เป็นจังหวะ

"พระเจ้าๆไปยิ่งอยู่ไกล้ยิงทำให้ฉันรักเค้ามากยิ่งกว่าเดิม"

ฉันคิดในใจจนลืมสิ่งรอบข้างในขณะเดินออกจากบ้านพร้อมกับสายหมอก

"เมล...สีหน้าเธอดูไม่ดีนะไม่ได้นอนหรอเมื่อคืน?"

สายหมอกเอ่ยถามฉันด้วยความเป็นห่วงเเต่ฉันไม่ได้ฟังสิ่งทีาเค้าพูดเลย

"เมล"

"เมล"

สายหมอกเรียกฉันหลายรอบกว่าฉันจะรู้ตัวก็ผ่านไปหลายนาที

"เมล!!"

ฉันสดกุ้งกับเสียงเรียกของสายหมอก

"ม...มีอะไรหรอ?"

ฉันถามเค้าไป

"เธอไม่ได้ฟังที่ฉันถามเลยสินะเมล"

สายหมอกถามฉันด้วนน้ำเสียงเหมือนน้อยใจที่ฉันไม่สนใจเค้า

"ขอโทษนะพอดีคิดเรื่องงานที่ครูสั่งนะ"

ฉันหาข้ออ้างเพื่อตอบเค้า

"อ๋อ"

สายหมอกตอบฉันทันทีที่พูดจบ

"งานที่ครูสั่งยังทำไม่เสร็จเลยอ่าาาาา"

ฉันพูดกับสายหมอกจนถึงหน้ารร.

"การบ้านเยอะมากเเถมจนไม่ทันตั้งเยอะอะ~"

สายหมอกฉันหยุดอยู่หน้ารร.ฉันจับมือทั้งสองข้างของสายหมอกขึ้นมากุมไว้

"สายหมอก"

ฉันพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังคนที่ที่กำลังเดินเข้ารร.ที่เห็นเลยหยุดดูเพราะคิดว่าฉันคงจะสารภาพรักเเน่ๆ

"เอ๊ะ!?"

สายหมอกตกใจพร้อมกับสีหน้าเริ่มเเดง เค้าคงจะคิดว่าฉันจะสารภาพรักเเน่ๆ

"คือว่า...."

ฉันพูดค้างไว้ปล่อยให้เค้าเเละคนอื่นๆรอลุ้น

"ฉันขอลอกการบ้านนายหน่อยสิ!"

ฉันพูดด้วนความจริงจังส่วนคนที่ลุ้นรวมถึงสายหมอกพากันถอนหายใจเฮือกใหญ่

"เอ๊ะ?"

ฉันคงงว่าเค้าถอนหายใจกันทำไมหลังจานนั้นเราก็พากันเดินเข้ารร.สายหมอกให้ฉันลอกการบ้านมีบางข้อที่ฉันตั้องใจลอกผิดสายหมอกจพได้ไม่ผซวยเเละวันๆนี้ก็ผ่านไปได้ด้วยดีจบ1วันของฉัน

**เขียนเเบบนี้ครั้งเเรกอาจติดๆขัดๆเเอดมีอีกบัญชีนึงชื่อ ♥💮จอมมารผลัดวันประกันพรุ่ง💮♥

#เเอดเองค่ะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***