ซูหนิงกระพริบเปลือกตาไปมาและลืมตาลึกขึ้นสำรวจรอบๆในห้องตัวเอง และก้มสำรวจร่างกายตัวเองเอยอย่างสงสัยในใจ
"เอะทำไมแผลเมื่อคืนถึงเหลือแค่ตกสะเก็ดนะหรือร่างเรารักษาตัวเองได้ แต่ร่างนี้ไม่มีพลังปราณเราขอพรก็ไร้ประโยชน์นะสิ" เสียงแว่วๆในหู"นี้นังหนู อย่าริมาดูถูกพรของข้าเดี๋ยวเจ้าก็รู้เองนั้นล่ะ"
"เอาคุณตายังอยู่หรือค่ะ แม้หนูนึกว่าจะไม่ได้ยินเสียงของคุณตาแล้วสิ ไม่สิต้องเรียกคุณตาว่าท่านเทพบุพเพใช่หรือไหมเจ้าค่ะ"
"ตามใจเจ้าล่ะกันข้าต้องไปทำธุระของข้าต่อเจ้าก็ดูแลตัวเองดีใช่ชีวิตอย่างมีความสุขพรที่ข้าให้ทั้งมิติจิตก็อยู่กับเจ้าตั้งแต่เจ้าได้เข้าร่างของเจ้าสมบูรณ์แล้ว เจ้าก็คือนาง นางก็คือเจ้า เข้าใจหรือไม่นังหนู" เสียงค่อยๆหายไป
"วันนี้ที่ท่านพ่อจะแยกบ้านตัดขาดท่านย่าแล้วสินะงั้นข้าก็ไม่ต้องทนมองดูบ้านสายหลัก ความทรงจำยิ่งแย่นิดอท่าไรก็ไม่อยากจะนึก ได้ออกจากนี้ข้าจะทำให้ครอบครัวของข้ามรความสุขหึ อย่าหวังพวกสายหลักอย่าได้มาเหยียบกายเข้าครอบครัวข้าอีก" ฟางซูหนิงไม่รู้เลยว่าตัวเองได้เรียกพายุมาด้วยอารมณ์โกรธ
ทางด้านนอกเกิดกลลาหนอยู่ลมก็แรงตั้งแต่เช้า ชาวบ้านต่างพากันปิดประตูหน้าต่างอย่างกวาดกลัว ฟางซูหนิงได้ยินเสียงคนเปิดประตูเข้ามาในห้องก็คลายความโกรธลมพายุที่รุงแรงก็สงบลง ซูหนิงหันไปทางประตูมองเห็นมารดาเข้ามา "หนิงเออร์เจ้าลุกขึ้นมาทำไม เจ้าหายดีแล้วหรือ " ซูหนิงเห็นมารดาในความทรงจำภพก่อนเกิดความเรืองราง มองเห็นแม่ตัวเองภพก่อน "ท่านแม่ฮึกๆ ลูกนึกว่าไม่เจอท่านอีกแล้ว" ซูหนิงวิ่งเข้าไปกอดเหมยเหมย เหมยเหมยดูตกใจปลอบกอด"แม่อยู่นี้แล้วเจ้าเจ็บตรงไหนอีกหรือหนิงเออร์ ทำไมร้องให้ "
"เปล่าเจ้าค่ะ ข้าแค่กลัวไม่เจอท่านอีก ข้าไม่เป็นอะไรแล้วดูสิเจ้าค่ะข้าแข็งแรง แลเวท่านพ่อและท่านพี่ไปไหนหรือเจ้าค่ะ"
"ท่านพ่อและท่านพี่ของเจ้าไปหาท่านหัวหน้าหมู่บ้านเพื่อตัดขาดกับท่านย่า ท่านพ่อของเจ้าคงหมดความอดทนแล้วถึงได้ให้หัวหน้ามาเป็นพยานในการตัดขาด แล้วเราจะได้ไปอยู่กับท่านตาหมอของเจ้าดีหรือไม่"
"ดีๆเจ้าค่ะ ข้ากับท่านพี่ไม่ต้องโดนพี่ชิงชิงมาแกล้งพวกเราอีก แล้วท่านย่าไม่ว่าเราหรือเจ้า ข้ากลัวท่านแม่" ซูหนิงกอดมารดาและเอยแกล้งทำตัวสั่นกลัว"ไม่แล้วย่าของเจ้าเป็นย่าเลี้ยงไม่ใช่ย่าแท้ๆของเจ้า ย่าแท้ของเจ้าก็ไปอยู่บนฟ้าแล้ว เข้าไม่ต้องกลัวพ่อกับแม่จะปกป้องเจ้าไม่ให้ต้องเจ็บตัวเหมือนเมื่อวาน เมื่อเราออกไปจากที่นี้แม่จะพาเจ้าไปกินขนมอร่อยๆดีหรือไม่" "ดีใจค่ะท่านแม่ ข้าจะได้ไม่กลัวอีก" แม่ลูกกอดกันพักหนึ่งก็ชวนกันไปกินข้าว
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 5
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments