...—ตอนที่ 2—...
...โชคร้าย...
.—เช้าวันถัดมา—
...—ณ ห้องเรียน—...
..."ยาโนะ"ซากะเรียกยาโนะด้วยความเหนื่อยล้า "ฉันปวดหัวกับข้อความเมื่อวานมากเลย" ยาโนะหันไปมองซากะด้วยแววตาที่ดูยังไงก็ ยังนอนไม่ตื่นชัดๆ ก่อนจะพูดขึ้น "คนที่ปวดหัวต้องเป็นฉันไม่ใช่เธอ"จากสิ่งที่ยาโนะพูดทำให้ซากะอึ้งไปสักพัก ก่อนจะไปที่โต๊ะเรียนของตนเอง...
...—ณ ตอนกลางวัน—...
...[ยาโนะ]...
^^^ตอนนี้ผมไม่เข้าใจสุดๆว่า ทำไมเขาถึงรู้ชื่อของผม ผมได้ไปปรึกษากับซากะแล้ว ได้ผลสรุปว่า \= คนนั้นต้องเคยสนิทกับเราหรือเป็นญาติห่างๆของเรา \= ผมงงแทบตายแต่ผมเชื่อซากะเพราะเธอเดาถูกทุกอย่าง^^^
^^^"คุณครูครับ!!!"ผมเรียกคุณครูเสียงดังจนทำให้คุณครูสดุ้ง จนคุณครูทำแก้วน้ำตก ก่อนจะถามและบ่นใส่ผม^^^
..."มีอะไรยาโนะ ทำไมถึงเรียกฉันเสียงดังนักล่ะ"ผมได้ขอครูออกจากชมรมปลูกต้นไม้.......
...[ทามิ]...
......ผมกำลังเดินทางไปเกาะกลางทะเล......
^^^^^^ด้วยความตื่นเต้นที่จะได้เจอน้องของผม ยาโนะ ฮิเมะ ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้เกิดมาด้วยกัน แต่ผมก็ดีใจ นี่คือครั้งแรกที่ผมจะพบเจอ ฮิเมะ ถึงแม้หน้าซองที่ผมเขียนไปจะเป็น นามสกุลของฮิเมะ ก็ตาม แต่เขาคือน้องชายของผม และเป็นแฝดน้องสุดที่รักของผม ....^^^^^^
...[ยาโนะ]...
ตอนนี้ผมรู้ว่าเขาจะมาถึงตอนไหนแล้ว ต้องรีบไปหาเขาก่อนใครและถามเขา ผมวิ่งให้เร็วที่สุด แต่เพราะ
พายุฤดูหนาวเริ่มมาจึงทำให้บริเวณ ใกล้ทะเลมัน ลมแรงเป็นพิเศษ จนทำให้ ผม ของผมยุ่ง พันกัน พอถึงชายหาดก็พบเขาที่ยืนมากมองทะเลอยู่ด้วยความหลงมัน แล้วผมจะพลาดโอกาสที่ได้คุยกับเขาได้ไง "นี่ นายใช่ ฮาเซวะ ทามิ ไหม" เขาหันมาแล้วพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะเดินมาหาผม....
...[ซากะ]...
......ฉันเห็นยาโนะวิ่งมาทางทะเลเลยตามมาด้วย แล้วเป็นคนอายุ เท่ากับยาโนะ และฉัน ก็สงสัยมากว่าทำไมเขาถึงมาหายาโนะแต่แล้วฉันก็ได้ยินคำถามของยาโนะ "นายใช่ ฮาเซ—งาวะ ทามิ ไหม"และทำให้ฉันอึ้งอีกครั้งตัวของเขานั้นดีใจต่างกับยาโนะที่กลัวยันตัวสั่น.....................................
......[Má tīán]......
55ยังเกร็งอยู่เลยว่าจะทำต่อไหมหรือปล่อยให้มันเป็นปริศนาเลยจะสนุกไหม ตอนแรกๆก็อาจจะไม่มีคนอ่านและ่จะพยายามทำต่ไปเรื่อยไป
ทำให้สนุกขึ้นกว่านี้ ถึงแม้ตอนนี้ยังไม่ค่อยรู้คำศัพท์มากเท่าไรก็ตามทีค่ะ55
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 3
Comments