เสียตัว

ท่าน...!! คิดจะทำอะไรอย่าเข้ามานะ "

ในเวลานั้นที่นางไม่ทันตั้งตัว นางกำลังจะเเกล้งตายเเต่คนผู้นั้นกลับพุ่งเข้ามากอดเธอด้วยความเร็ว

ถ้าดูไม่ผิดคนผู้นี้ถูกวางยาเป็นเเน่

ในเวลานั้นหน้ากากที่ปิดบังใบหน้านั่นพลันหล่นลง

เผยให้เห็นใบหน้าที่หล่อเหลาดังเทพมาร คนผู้นี้หล่อมาก เพียงเเต่ดวงตาคู่นั้นเต็มไปด้วยกลิ่นอายเเห่งความตาย " ทันใดนั้น ปากของนางเเละเขาก็ได้ประกบเข้าด้วยกัน

อือ!

ตัวนางพลันอ่อนยวบลงไปทันที นางรู้สึกหายใจติดขัดอย่างยิ่ง ทันใดนั่นลิ้นของเขาก็ลอบเข้ามาในปากของนาง นางพยายามที่จะดิ้นหนีเเต่มันชั่งยากยิ่ง

เเต่ทันใดนั้นนางรู้สึกว่าที่ หว่างขา มีบางอย่างเข้ามาทั้งเจ็บทั้งปวดราวกับตกนรกทั้งเป็น อ๊าาา

"เจ็บ เจ็บมาก

คนผู้นี้ไม่ถนุ ถนอมนางเเม้เเต่น้อย

เวลาผ่านไป

เมื่อลืมตาขึ้นมา นางหันซ้ายขวาเเล้วก็ไปเจอกับใบหน้าหล่อเหลาราวกับเทพเซียน เพียงเเต่คนผู้นี้ปล่อยกลิ่นอายเเห่งความตายออกมา

ในตอนที่นางจะลุกขึ้นนั้น

ร่างบางพลันสั่นสะท้าน รู้สึกปวดตัวไปหมด

เสื้อผ้าถูกชีกไม่เหลือชิ้นดี

ทั่วร่างของนางเต็มไปด้วยรอยที่เขาฝากเอาไว้

นางจึงรู้ว่านี้ไม่ใช่ความฝันนางใช้เเรงทั่งหมดหยิบเสื้อคลุมของเขามาคลุมตัวไว้เเล้วค่อยๆลุกขึ้นอย่างทุลักทุเล

ฝากไว้ก่อนเถอะ

เวลาผ่านไป

ฝาบาท โปรด ลงโทษ ชายผู้นั้นพลันสั่นสะท้านเมื่อสบเข้าไปกับดวงตาผู้เป็นนาย เขาคือ จิ้นเหอ

เขานั้นเห็นผู้เป็นนายหลับอยู่กลางบ่อน้ำ

เเละดินเเดนศักดิ์สิทธิ์เต็มไปด้วยซากศพนับ,ไม่ถ้วน

ไม่มีใครรอดเเม้เเต่คนเดียว

หึ เจ้ามาช้า" เสียงที่เย็นเยือกราวกับจะกินเนื้อดวงตาเต็มไปด้วยจิตสังหาร

เมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืน

เรื่องราวก่อนหน้า คือ บุตรสาวจ้าวดินเเดนเเห่งนี้

ซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องของจิ้นเหอมือซ้ายของเขา

เขารับนางเข้ามาเพื่อให้อยู่ความดูเเลของจิ้นเหอเพราะนางยังมีประโยชน์

เเต่นางกับคิดว่านางพิเศษสำหรับเขา เพราะเขาไม่เคยเข้าใกล้ผู้หญิงเเม้เเต่คนเดียวเเละในวังบรรพกาล

มีเเต่ผู้ชาย เเละโครงกระดูกเท่านั้น พลังวิญญาณของเขานั้นเกิดปัญหาทำให้

ต้องมาที่เเดนศักดิ์สิทธิ์เเห่งนี้ เเต่คิดไม่ถึงว่านางจะกล้า ใช้ยาสลายพลังปราณ เเละวางยาเขา เมื่อรู้ตัวเขาจึงสังหารนางเเละทุกคนในดินเเดนเเห่งนี้ เเต่กระนั้นกลับรู้สึกว่าฆ่าไม่มากพอ

เเต่ทันใดนั้นเขาได้เห็นสตรีนางหนึ่ง กำลังร่ายรำ อยู่กลางบ่อน้ำขนาดใหญ่คลายกับทำพิธีบางอย่างในตอนที่เขากำลังจะสังหารนางนั้น เขากลับทนไม่ไหว

จิ้นเหอเจ้า ไปฝึกที่เเดนอเวจี 2ปี

หลิง

พลันปรากฏร่างของชายผู้1

ขอรับนายท่าน

ไปสืบเรื่องราวของนางมา

ทันใดนั้นพลัน ปรากฏภาพ หญิงสาวหน้าตางดงามราวเทพเซียน ผมสีดำขลับ ในชุด สีเเดงโลหิด นั่งอยู่บนบัลลังก์ ในท่าทางเกียจคร้าน

ณ เเดนไร้เวลา

องค์ราชันย์ ท่าน!

หุบปาก " น้ำเสียงหวานเเต่เย็นเยือกแระดุจหิมะพันปีพลันเอ้ย

นางได้รู้เเล้วว่า ชายผู้นั้นที่ย่ำยีนางคือ ราชันย์เเห่งเเดน อมตะ เทพปีศาจราชันย์บรรพกาล

เขาคือ หงส์เหลี่ยม ไม่รู้ว่านามของเขาเป็นเช่นไรไม่มีผู้ใดเคยเห็นหน้าของเขา เเละเขาก็เกลียดสตรีเป็นที่สุด