ENIGMA ONE:INHERIT

...1 | INHERIT...

ยามค่ำนี้...มีใครกอดไว้ แสงไฟเริ่มดับลงทุกทีท้องฟ้าเริ่มก่อตัว ร้องไห้ให้ฉันพร้อมเพรียงกัน...

ทิ้งเอาไว้...เหลือแค่ฉันคนเดียว ไม่มีผู้ใดเหลียวมองกัน มีใครมอบความรักให้ไหม ในคืนนี้มันช่างแสนทรมาน ไม่อย่ากเป็นแบบนี้ ไม่อยากร้องไห้อีก ฉันว่าฉันควรจะจบชีวิตลงสักที มีใครอยากรับรู้ มีใครจะสนใจ งั้นฉันคงต้องขอลา ลา....ลา....

^^^[song>>ขอลา]^^^

น้ำเสียงหวานเอื้อนเอ่ยบทเพลงด้วยคีย์ที่ราบเรียบ ก้องกังวานลอยตามสายลมในยามค่ำคืน แสงจันทร์สาดส่องบนใบหน้าเด็กสาววัยสิบห้าปี ภาพดวงจันทร์ทอประกายภายในดวงตาสีเหลือง สายตาจดจ้องอยู่นานในที่สุดก็หลุบตาลงมองภาพเบื้องล่างพบกับแสงสีชวนลายตา

แม้ระยะความสูงของตัวตึกนั้นจะดูหวาดเสียวมากเท่าใดสีหน้าก็ยังเฉยชาระคนเบื่อหน่ายไม่เปลี่ยนแปลง ยิ่งพยายามมีชีวิตมากเท่าใด ก็ยิ่งหาความหมายไม่เจอ ความหมายของชีวิตที่ตนเองไม่รับรู้ถึงมันเลย

ทั้งๆที่คิดอะไรตั้งมากมายภายในหัวแต่ก็ไม่ได้รู้สึกยินดียินร้าย เสแสร้งแกล้งทำเพื่อปกปิด บ้างก็คร้านที่จะใส่หน้ากากจึงแสดงตัวตนออกมา

สิ่งเหล่านี้ โลกใบนี้น่าเบื่อเกินไปแล้ว ถึงเวลาที่ต้องเริ่มต้นใหม่ คิดแล้วจึงปล่อยร่างกายร่วงหล่นลงมาท่ามกลางแสงไฟที่เหมือนหิ่งห้อย

'เหนื่อยแล้วกับการมีชีวิต'

'เบื่อแล้วกับการต้องทำตามที่ใครๆคาดหวัง'

'รอยยิ้ม...กลายเป็นรอยยิ้มที่เสแสร้งตั้งแต่เมื่อไหร่นะ'

'อ่า...ลืมไปแล้วล่ะ'

วูบ~!? แสงสีน้ำเงินปนเทาสาดแสงหม่นก่อนจะหายไปพร้อมร่างเด็กสาวคนนั้น

•

ตุบ! เมื่อแสงสีน้ำเงินปนเทาหายไป เหลือเพียงร่างของเธอร่วงตามแรงโน้มถ้วงแต่ไม่ได้แรงมากนักแต่ก็พอทำให้จุกได้ แต่เธอก็ไม่แม้จะส่งเสียงร้องสักแอะ

แขนสองข้างประคองตัวเองให้ลุกขึ้นแล้วกวาดตามองสถานที่โดยรอบ พบบ้านทรงญี่ปุ่นกับชายผมสีขาวสวมแว่นเลนส์กลมนั่งซดเอ่อ...ราเมงอย่างเอร็ดอร่อยไม่สนใจเธอเลยสักนิด ทำเอาหงุดหงิดขึ้นมานิดหน่อยแฮะ

"นี่...ไม่คิดจะสนกันซักหน่อยหรอ"

"ซูด~อืม"

"(ー_ー╬)"

'ฉันขอให้เส้นราเมงติดหลอดลมนายซะ'

"แค่ก! แค่กๆๆ ติดคอ"สม(─.─)

เขาเอื้อมมือไปหยิบถ้วยชาแล้วกระดกมันอย่างรีบร้อนก่อนถอนหายใจอย่างโล่งอกที่ตนยังไม่เดี้ยง(?)

"เอาล่ะตอนนี้หันมาคุยกับฉันซะ นายเป็นใคร"หน้าคุ้นๆยังไงไม่รู้

"อะแฮ่ม! ขอโทษทีที่ทำตัวเสียมารยาท"

"รู้ตัวก็ดี ทีนี้ก็ตอบคำถามมาซะ"

"ครับๆ ผมชื่อคาวาฮิระ หรืออีกชื่อคือเช็กเกอร์เฟสยินดีที่ได้รู้จัก"เขาตอบรับยานคางก่อนจะเปลี่ยนไปแนะนำตัวอย่างจริงจัง

"!?"ตกใจนิดหน่อยนะเนี่ย ไม่คิดไม่ฝันว่าเรื่องน่าสนใจจะเกิดกับตัวเอง หึ

"อ๋อ แล้วมีธุระอะไรกับฉันล่ะ"ถึงได้ขัดขวางการเริ่มต้นใหม่ของฉัน ประโยคนี้เธอไม่ได้พูดมันออกไป

"อ่า...คือว่าคุณคือผู้เหมาะสมที่ได้รับเลือกให้สืบทอดเจ้านี้น่ะครับ"เขาชูสิ่งหนึ่งออกมา เป็นสิ่งที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ด้วยซ้ำ

"น่าสนใจดีนะ เจ้านี่น่ะ"เธอไม่ได้ลังเลเลยที่จะหยิบมันมาและกลายเป็นผู้ถือครอง เหตุผลก็ง่ายๆก็แค่สนใจ ชีวิตในโลกจินตนาการงั้นหรอ...ก็ไม่เลวเท่าไหร่

+---------------------------+

Hi~ง่วงอ่ะ23:56น.ดึกอยู่มั้งเนาะ ก็จบแล้วกับตอนแรกค่ะ เป็นไงบ้างคะ ไม่รู้ว่าถูกใจไหม ชอบหรือเปล่า คอมเม้นท์เป็นกำลังใจให้ด้วยนะ! แล้วก็นะคะเวลาที่จะอัพไม่แน่นอนค่ะ แค่นี้แหละที่จะบอก(•‿•) ใจจริงแล้วน้องใจดีนะ

^^^foggy-sky^^^

^^^22/01/65^^^

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***