บทที่4 อยู่ใกล้แต่ไม่รู้ (สายใยผูกพันธ์)

คุณแม่ม.ปลายกับลูกสาววัยแสนชน

      บทที่4อยู่ใกล้แต่ไม่รู้(สายใยผูกพัน)

"ก้อนดินเมื่อไหร่แกจะมีหลานให้แม่อุ้มสักทีเนี่ยแม่รอแล้วรอเล่าก็เห็นแกลอยไปลอยมาอยู่นั้นแหละ"

งามตาพูดขึ้นเมื่อวันนี้ลูกชายคนเดียวของเขาเข้ามาหาที่โรงเรียนเพราะนานๆทีลูกชายจะเข้ามาหาเพราะปกติเจ้าลูกชายก็อยู่ที่ร้านหนังสือเพราะลูกชายของเธอเป็นเจ้าของร้านหนังสือและก็เป็นเจ้าของสำนักพิมพ์แห่งหนึ่งที่มีชื่อเสียง

"นี้แกได้ยินที่แม่พูดไหมเนี่ย"งามตาถามลูกชายอีกเมื่อเห็นลูกชายยังนั่งนิ่งเฉยเหม่อลอยเหมือนไม่สนใจคำพูดเธอ

"บางทีก็อาจจะมีแล้วก็ได้นะแม่"ก้อนดินพูดขึ้นลอยๆพร้อมกับนึกไปถึงหญิงสาวคนหนึ่งที่เขาได้ล่วงเกินเธอเด็กสาวคนนั้นเป็นเด็กม.ปลายเขาจำได้ดี

และเด็กคนนั้นก็เป็นน้องสาวของเพื่อนเขาเองไอ้ต้น

กล้าที่ตอนนี้พ่อกับแม่มันส่งไปเรียนต่างประเทศเพราะรู้สึกนิสัยลูกชายน่ารักเกินไปสั่งสอนเองก็คงไม่ไหวเลยส่งไปให้คนอื่นสั่งสอน

"หมายความว่าไงที่พูดอ่ะดินแกไปทำใครท้อง"งามตาถามด้วยความตื่นตกใจเมื่อได้ยินลูกชายถามมาแบบนั้น

"ก็ไม่แน่ใจ"ก้อนดินพูดเบาๆไม่มองหน้าแม่ที่จ้องอยู่ถ้าเกิดเขาทำยัยเด็กนั้นท้องจริงลูกเขาคงอยู่ในวัย

อนุบาลอายุประมาณห้าขวบคงจะน่ารักน่าดูเขาคิดไปเรื่อยๆพร้อมกับนึกไปถึงวันนั้นที่เขาบังเอิญไปเจอยัยเด็ก

ม.ปลายนั้นที่โรงพยาบาลในแผนกแม่และเด็ก ถ้ายัยเด็กนั้นท้องจริงนะคงลำบากน่าดูเพราะคงพึ่งแต่อยู่ม.ปลาย

"แกพูดอะไรแม่ไม่เข้าใจเลยนะดิน"งามตายังพูดกับลูกชายด้วยความไม่เข้าใจในสิ่งที่ลูกชายพูดมันเป็นยังไงหรือลูกชายเขาไปทำลูกสาวใครท้อง

"คูณย่าตาขา"เสียงเล็กๆพูดเรียกทำให้เธอต้องหันไปมองก็เห็นยัยเด็กตัวแสบที่เธอเอ็นดูจนแทบอยากจะขอแม่ของเด็กน้อยเอาเด็กคนนี้มาเลี้ยงชะเลยแต่คงทำไม่ได้

"ว่าไงจ๊ะคุณแม่ยังไม่มารับหรือจ๊ะ"งามตาถามแครอทที่กำลังยิ้มให้อยู่จนเธออดยิ้มตามไม่ได้

"วานนี้คูณแม่ม่ายมาคูณแม่ติดเรียนค่ะแต่น้าต้นหอมมารับค่ะ"แครอทตอบพร้อมกับหันไปมองคุณลุงที่อยู่ข้างๆอย่างไม่วางตาก้อนดินก็มองเด็กน้อยไม่วางตาเหมือนกันเขารู้สึกใจเต้นเมื่อมองแววตาไร้เดียงสาคู่นั้นลูกสาวใครช่างน่ารักจัง

"ไงอึ้งเลยสิน่ารักใช่ไหมพอจะเปลี่ยนใจให้แกอยากมีลูกมีหลานให้ฉันอุ้มบ้างไหมล่ะ"งามตาพูดขึ้นอีกเมื่อเห็นอาการของลูกชาย

"นี้น้องแครอทลูกศิษย์อนุบาลโรงเรียนเราเอง"งามตาพูดบอกลูกชายอีก

"เด็กคนนี้หรือครับที่แม่บอกว่าเอ็นดูเป็นพิเศษ"ก้อน

ดินถามขึ้นพร้อมกับมองหน้าเด็กน้อยที่มองอยู่แม่ชอบเล่าถึงเด็กคนหนึ่งที่โรงเรียนให้ฟังเสมอเขาคิดว่าคนนี้แหละ

"ใช่แครอทจ๋านี้ลูกชายของย่าเองเรียกลุงดินก็ได้นะลูก"งามตาพูดบอกอย่างยิ้มๆบอกทั้งลูกชายและก็เด็กน้อยไปพร้อมกัน

"สาวาดดีค่ะลูงดิน"เด็กน้อยพูดทักทายสวัสดีและยิ้มให้รอยยิ้มไร้เดียงสาทำให้ก้อนดินเผลอยิ้มตาม

"สวัสดีจ๊ะน่ารักจังขอลุงกอดได้ไหมจ๊ะ"ก้อนดินพูดขอพร้อมกับนั่งลงตรงหน้าเด็กน้อยไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกผูกพันเหลือเกินเหมือนมีสายใยผูกพันยังไงก็ไม่รู้พอเห็นหน้าก็รู้สึกรักไม่รู้ทำไมเขาบอกไม่ถูก

"อุ่นจังเยยคะ"แครอทพูดขึ้นหลังจากที่เข้าไปอยู่ในอ้อมกอดคุณลุงตรงหน้า

เมื่อได้ยินเด็กน้อยพูดแบบนั้นเขาก็รู้สึกไม่ต่างกันรู้สึกรักผูกพันและอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก

"เห็นกอดกันแบบนี้แม่นึกว่าแต่พ่อลูกกอดกันนะนิจะว่าไปแครอทก็หน้าคล้ายกันกับแกเหมือนกันนะนิดิน"งามตาพูดขึ้นอย่างพิจารณา

"แครอทจ๋าน้ามาแล้ว"เสียงพูดของต้นหอมดังขึ้นพร้อมกับการปรากฏตัวในชุดนักเรียน

ม.ต้นที่รีบมารับหลานอย่างสุดๆเพราะวันนี้พี่ผักกาดพี่สาวของเธอขอให้เธอไปรับยัยตัวแสบให้เพราะพี่สาวของเธอติดเรียนเลยมารับลูกไม่ได้เธอชื่นชมพี่สาวเธอมากแม้จะมีปัญหาในชีวิตแต่พี่สาวเธอก็เข้มแข็งและผ่านมาได้และไม่เสียอนาคตตัวเองด้วย

"แครอททำไมไปกอดคุณลุงเขาแบบนั้นล่ะคะ"ต้นหอมถามขึ้นเมื่อเห็นหลานสาวตัวแสบกอดใครก็ไม่รู้

"น้าหอมก็คูณลุงอนุญาติห้ายกอดนิคะอ้อมกอดคูณลุงอุ้นอุนค่ะ"แครอทพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มให้น้าตัวเอง

"งั้นเหรอจ๊ะงั้นเรากลับบ้านกันนะคะ"ต้นหอมชวนหลานและถือกระเป๋าขึ้น

"เดี๋ยวนะพี่คุ้นหน้าเราน้องสาวต้นกล้าไหมอ่ะ"ก้อน

ดินถามขึ้นเมื่อมองหน้าหญิงสาวที่อยู่ในชุดม.ต้นอยู่นาน

"ใช่ค่ะ"ต้นหอมตอบ

"แล้วนี้หลานเราเหรอลูกใครล่ะ"ก้อนดินถามขึ้นอีกด้วยความสงสัยเพราะเขาจำได้ลางๆว่าเพื่อนเขามีน้องสาวสองคน

"ลูก..."ต้นหอมอึกอัก

"น้าหอมหนูหิวปายเถอะค่ะ"แครอทพูดขึ้นพร้อมกับดึงมือน้าตัวเอง

"สาวาดดีค่ะคูณย่า. สาวาดดีค่ะคูณลุง ปายเถอะค่ะน้าหอมหนูหิว"แครอทพูดสวัสดีทุกคนและดึงน้าตัวเองออกไปจนต้นหอมตั้งตัวไม่ทันโดยที่ต้นหอมยังไม่ตอบอะไรก็โดนยัยตัวแสบดึงตัวออกไปจนทำให้งามตาและก้อนดินมองอย่างงงๆและมองตามคนสองคนที่เดินออกไปอย่างไม่วางตา....

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***