อุ่นไอฝน 1

...12:35...

ร้านกาแฟ

"เฮ้อ ฝนตกทำไมตอนนี้นะ" เสียงหญิงสาวในชุดนักศึกษาบ่นเบาๆก่อนจะหันมาหาเพื่อนที่เข้ามาหลบฝนด้วยกัน

"ฝนไปซื้อกาแฟ.......หายไปไหนแล้ว" หญิงสาวมองหาเพื่อนทั่วร้าน

"หวาน เราไปสั่งลาเต้มาให้ไปหาที่นั่งกันเถอะ" ฝนเรียกชื่อเพื่อนสาวคนสนิทก่อนจะชวนไปหาที่นั่ง

"เฮ้อ นึกว่าหายไปไหน" หวานถอนหายใจออกมา ก่อนที่จะเดินไปนั่งโต๊ะที่ว่าง

"ฝนสั่งลาเต้เย็นหรอ?" หวานเอ่ยถาม

"เราสั่งร้อนให้ หวานไม่ชอบกินของเย็นตอนฝนตกหนิ" ฝนตอบ

"แล้วฝนกินอะไรอ่ะ" หวานถามอีกรอบ

"เรากิน......เรากินอะไรนะ?" ฝนนั่งคิดว่าเมื่อกี้ตัวเองสั่งอะไรไป

"เฮ้อ ฝนเอ้ยฉันล่ะท้อจริงๆทำไมขี้ลืมได้ขนาดนี้นะ" หวานถอนหายใจก่อนบ่นฝนนิดๆ

"อ้อ! เราสั่งโกโก้ร้อนอ่ะ" ฝนนึกได้ก็รีบบอก

"แต่จะว่าไปก็เหมือนตอนแรกที่เจอกันอยู่นะ" หวานคิดถึงตอนที่เจอกัน

"ตอนนั้นฝนเดินตากฝนไม่ยอมเข้าที่ร่-" หวานพูดถึงเรื่องที่เจอกันตอนแรกแต่มีเสียงคนมาพูดแทรก

"เฮ้อ โคตรน่ารำคาญเลย" เสียงนักศึกษาชายใส่เสื้อช็อปวิศวกรรมเดินเข้ามานั่งโต๊ะข้างๆ

"ฝนมาตกทำเ*ี้ยไรตอนนี้วะ" เสียงนักศึกษาชายคนนั้นดังขึ้นอีกครั้ง

"เออดิ แม่งเปียกหมดเลย" เพื่อนชายหนุ่มของอีกฝ่ายพูดขึ้น

"พอฝนตกและอากาศดีจังเลยเนอะหวาน"

ฝนพูดขึ้น

"สำหรับแกคนเดียวย่ะ" หวานพูดตัดอีกฝ่าย

"ต้องมีคนคิดเหมือนเราสิ" ฝนพูดแย้งอีกฝ่าย

"ออร์เดอร์ที่46ได้แล้วค่ะ"เสียงพนักงานเรียกเจ้าของออร์เดอร์ที่สั่ง

"เราไปเอาลาเต้ให้ก่อนนะ"ฝนพูดก่อนจะลุกไปเอาของที่สั่ง

หวานนั่งรอฝนกลับมานั่งที่ "เฮ้อทำไมไปนานจังนะ" หวานบ่นพึมพำ

"หวาน ลาเต้ของหวานได้แล้ว" ฝนเดินมาวางแก้วลาเต้ร้อนให้เพื่อนสาวก่อนจะวางแก้วของตัวเอง

"ฝน ลาเต้อาร์ตหรอ?" หวานถามเอ่ยฝน

"ลาเต้อาร์ตคืออะไรหรอ?" ฝนถามด้วยความสงสัย

"เฮ้อ ลูกแม่รู้อะไรบ้างคะ?" เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นพร้อมกับมือที่มาลูบหัวฝน

"พี่คะนิ้ง" ฝนได้ยินเสียงก็จำได้ทันทีพี่รหัสของเค้านั่นเอง

"พี่คะนิ้งว่าแต่พี่หนูอ่ะ" หวานถามหาพี่ชายตัวเอง

"ไอ้ภาคน่ะหรอ ทำงานอยู่อ่ะพี่มาซื้อกาแฟให้มัน" คะนิ้งตอบ

"ทั้งสองคนก็รีบกลับหอไปอาบน้ำนะเดี๋ยวไม่สบาย" คะนิ้งพูดด้วยความเป็นห่วง

"ครับ กินกันเสร็จก็น่าจะไปแล้วครับ" ฝนตอบคะนิ้ง

"อืม งั้นรีบๆกินนะเดี๋ยวฝนจะตกหนักกว่านี้" คะนิ้งพูดพร้อมลูบหัวฝน

......13:37......

"ฝนเริ่มซาแล้วหวานแต่ก็ยังตกอยู่นิดๆ"

ฝนพูดกับหวาน

"อืมเห็นแล้ว" หวานแค่ตอบฝน

"หวาน เป็นอะไรหรอ" ฝนหันหน้าไปดูหวาน

"คือชุดมัน..." หวานพูดด้วยความอายนิดๆ

"เอาเสื้อคลุมเราไปใส่ก่อนสิ หวานลืมเสื้อคลุมไว้ที่แลปหนิเนอะ" ฝนถอดเสื้อคลุมให้หวานใส่

...ก่อนที่ทั้งคู่จะแยกกันกลับหอไปอาบน้ำ...

...14:02...

หว๊านหวาน : ในขอบคุณนะเดี๋ยวซักละคืนให้

^^^อือ เรานอนก่อนนะ:^^^

หว๊านหวาน : จ้ะ

...ฝนนอนลงและวางโทรศัพท์ลงก่อนจะหลับตา...

เสียงฝนที่กำลังตกทำให้บรรยากาศเงียบสงบ ฝนลุกขึ้นมานั่งที่โต๊ะและค่อยๆวาดรูป

"เฮ้อ" ฝนถอนหายใจออกมา

ก่อนที่เสียงเคาะประตูจะดังขึ้น

ฝนวางดินสอก่อนจะลุกไปเปิดประตู

"มีอะไรรึป่าวครับ?" ฝนเอ่ยถามคนที่มาเคาะประตู

"กูลืมคีย์การ์ดไว้ในห้อง" นักศึกษาผู้ชายที่ใส่เสื้อช็อปพูดขึ้น

"อะ..เอ่อแล้วไม่แจ้งผู้ดูแลล่ะ" ฝนตอบกลับไปด้วยความงงๆ

"แจ้งแล้วเขาบอกพรุ่งนี้ถึงจะมาเปิดได้จะถามอะไรมากวะ" อีกฝ่ายตอบด้วยความหัวเสียนิดๆ

"แล้วไม่ไปนอนหอเพื่อนล่ะ? หรือไม่มีเพื่อนหรอ?" ฝนถามด้วยความสงสัย

"เพื่อนมันไม่อยู่หอเข้าใจมั้ย พรุ่งนี้มันวันเสาร์ มันกลับไปนอนบ้าน" อีกฝ่ายตอบ

"อ๋อ แล้วคิดว่าเราจะให้คนแปลกหน้าเข้าห้องมั้ยล่ะ" ฝนตอบกลับไปกวนๆอีกฝ่าย

"เออ! กูชื่ออาร์ตอยู่คณะวิศวะอยู่ห้องข้างๆมึงนี่! ทีนี้รู้จักแล้วให้กูเข้าไปได้รึยัง!หรือต้องให้บอกว่าพ่อชื่อไรแม่ชื่อไร?ถึงจะเข้ามาได้!" อาร์ตตอบกลับด้วยความอารมณ์เสีย

"อ้อ เราชื่อฝนนะ" พูดเสร็จฝนก็เดินเข้าห้องมา

"ไอ้*ัส กูล่ะ!" อาร์ตยืนอยู่หน้าประตู

"ก็ไม่เข้ามาล่ะ" ฝนหันมาพูดกับอาร์ต

อาร์ตก็เดินตามฝนเข้ามา

"ยืนอยู่ตรงนี้เดี๋ยวเปื้อน" ฝนหยุดเดินหันมาพูดกับอาร์ตก่อนจะเดินเข้าห้องนอนไป

"วันเ*ี้ยอะไรก็ไม่รู้ ฝนตกไม่พอแม่งยังต้องมาเจอคนชื่อฝนอีก" อาร์ตสบถออกมา

"เราชื่อฝนแล้วมันทำไม" ฝนพูดพร้อมกับเดินออกมาพร้อมผ้าขนหนู ก่อนจะยื่นให้อาร์ต

"ป๊าว"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***