ถึง:ผู้มาเยือนในสวนสนุกทุกคน
สวัสดีเหล่าผู้มาเยือน ผมชื่อว่าเดวิด ผมเคยเป็นผู้จัดการเเละเลขานุการของโมนิก้าขณะที่ผมเป็นผู้มาเยือน ตอนที่ผมเข้ามาในสวนสนุกนี้ใหม่ๆ ผมเล่นเครื่องเล่นทุกอย่างที่มี ก่อนที่ผมจะโดนไอรีนจูบ ซึ่งเธอก็เป็นผู้มาเยือนเหมือนกัน ผมได้สติคืนกลับมา ตอนนั้นที่ผมมองสวนสนุกนี่มันคือนรกชัดๆ เธอบอกว่าการจูบคือการออกจากภวังค์ของโมนิก้าเเละภาพที่สวยงามที่ผมเห็นนั้นไม่ใช่เรื่องจริง ผมเเละเธอฝ่าฟันเครื่องเล่นที่สุดเเสนจะหฤโหดมาด้วยกันเเละได้ทำงานเป็นพนักงานในสวนสนุก เธอได้ทำงานเป็นพนักงานขายลูกโป่ง ส่วนผมนั้นเป็นที่น่าจับตามองของโมนิก้าเธอจึงเสนองานใหญ่ให้ผม ผมได้ทำงานเป็นผู้จัดการเเละเลขานุการของเธอ คุณคงสงสัยว่าทำไมผมถึงได้ทำ2งาน เพราะว่าสิ่งนั้นเองที่ทำให้ผมต้องมาสารภาพบาป
ผมเคยหนีออกไปจากสวนสนุกเเห่งนี้ ผมเป็นคนที่เขียนจดหมายเพื่อเเนะนำเครื่องเล่นในสวนสนุกให้กับพวกคุณ เเละเป็นคนเดียวกันกับผู้มาเยือนลึกลับที่เขียนจดหมายเเละกระทู้เพื่อจะช่วยให้คุณออกไปจากสวนสนุกเเห่งนี้เช่นกัน ก่อนอื่นผมต้องขอกราบประทานอภัยจากพวกคุณทุกคนอย่างสุดซึ้งที่ได้เขียนจดหมายเเนะนำสวนสนุกเเบบผิดๆให้กับพวกคุณ ทำให้พวกคุณหลายคนต้องตายในสวนสนุกนั้น ทั้งๆที่พวกคุณอาจจะมีโอกาสออกไปจากสวนสนุกเเห่งนี้ได้ ผมเสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ผมไม่รู้สึกตัวขณะที่ผมได้กระทำการชั่วร้ายลงไป ผมเพียงตกอยู่ในภวังค์ของโมนิก้า ทำให้ผมต้องทำตามคำสั่งของเธอเเต่เพียงผู้เดียว เเละเมื่อผมออกจากภวังค์ของโมนิก้าไปได้เพียงชั่วครั้งชั่วคราว ผมกลับจำเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่ได้ ผมต้องสู้รบกับเดวิดอีกคนซึ่งก็คือตัวผม โดยการเขียนจดหมายหลายหมื่นหลายร้อยฉบับ เพื่อเเก้ไขสิ่งที่เกิดขึ้นโดยที่ผมไม่รู้ตัวเลยว่าผมเองนั่นเเหละคือเดวิด หากไม่ได้รับการช่วยเหลือจากไอรีนผมคงจะกลายเป็นปีศาจร้ายที่คร่าชีวิตคนไปนับล้านๆคน ทำไมนะ?! ทำไมผมถึงไม่รู้ตัวว่าผมคือเดวิด!! ผมเกลียดตัวเองเหลือเกิน
ไอรีนหรือพนักงานขายลูกโป่งเป็นคนทำให้ผมออกจากภวังค์ของโมนิก้า เรา2คนช่วยกันเขียนจดหมายเเละเเจกจ่ายมันให้ผู้มาเยือนทุกคน ทุกเวลาสำหรับเรามีค่ามาก เราต้องคอยหลบซ่อนสายตาของผู้รักษาความปลอดภัย เเละต้องทำทุกอย่างเพื่อปกปิดความลับนี้ไว้ ผมเเละไอรีนต่างโดนภวังค์ของโมนิก้าครอบงำด้วยกันทั้งสิ้น เราผลัดกันช่วยกันออกจากภวังค์ของโมนิก้าหลายครั้งหลายครา เราฝ่าฝันอุปสรรคด้วยกันเเละหวังจะออกไปจากสวนสนุกเเห่งนี้ด้วยกันสักวันหนึ่ง
ตอนที่ประตูโลกคนเป็นเเละโลกคนตายเปิดออกเราทั้งสองคนเกือบจะหนีออกไปได้เเล้ว เเต่เธอกลับปล่อยมือเธอเเละทิ้งผมให้ออกไปคนเดียว ทำไมผมถึงไม่จับมือเธอให้เเน่นกว่านี้ ไม่งั้นเรา2คน คงได้กลับไปหาครอบครัว เเละกลับไปบอกพวกเขาว่าเรารักพวกเขามากเเค่ไหน เเต่โอกาสนั้นไม่มีสำหรับไอรีน ก่อนที่ผมจะออกไปจากสวนสนุก เธอฝากข้อความกับผมว่าเธอรักพ่อเเม่ของเธอมากเเละไม่ต้องห่วงเธอ พ่อเเม่ของเธอจะเสียใจมากเเค่ไหนที่ลูกสาวของเขาหายตัวไป เเละอาจไม่ได้กลับมาอีกเเล้ว
ตอนที่ผมกลับสู่โลกเเห่งความเป็นจริง ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าโลกที่ผมอยู่นั้นท้องฟ้าจะสวยงามมากขนาดนี้ กลิ่นใบไม้เเละกลิ่นดินทำให้ผมรักโลกที่ผมอยู่ ทั้งๆที่ผมมองข้ามเเละทำลายความสวยงามอย่างนี้มาตลอด ผมร้องไห้อย่างหนัก ผมไม่รู้ว่าควรรู้สึกอย่างไรก่อนดี ความรู้สึกของผมมันพลั่งพลูออกมาจนหมด ทั้งดีใจที่ออกมาได้สำเร็จ ทั้งเสียใจที่ทิ้งไอรีนไว้ในสวนสนุก ทั้งตื่นเต้นที่จะได้กลับมาใช้ชีวิตเหมือนเดิม ทั้งขอบคุณที่พระเจ้าได้มอบอิสระครั้งสุดท้ายให้ผม ผมรีบวิ่งกลับบ้านด้วยความดีใจขณะที่ทุกคนในบ้านตกใจมากที่เห็นผมเข้าบ้านมาด้วยท่าทีตื่นเต้น ผมโผกอดเเม่เเละน้องสาวของผม ทุกคนดูเเปลกใจมากที่ผมกอดพวกเขาทั้งๆที่ผมไม่เคยสวมกอดพวกเขามาก่อนในชีวิต ผมมันเป็นคนเลวที่ชอบหนีออกจากบ้านเป็นเดือนๆเเละสร้างความวุ่นวายให้กับทุกคน ผมคือเดนมนุษย์ที่ทุกคนไม่ต้องการ เเม่ผมต้องใช้เงินเก็บที่มีประกันตัวผมเป็นว่าเล่นเพื่อไม่ให้ผมติดคุกเเละเพื่อเเลกกับการให้ผมได้ไปโรงเรียน เเต่ผมก็ไปเเค่วันเเรกๆพอนานวันเข้า ผมก็หนีออกจากบ้านอีกเป็นวนลูปที่ไม่รู้จักจบจักสิ้น เเต่ผมก็ไม่เคยละอายใจเลยสักที ทุกคนในบ้านจึงไม่เเปลกใจเลยถ้าผมจะหายตัวไปเป็นปีๆ ผมเล่าเหตุการณ์ที่ผมประสบพบเจอมาให้เเม่เเละน้องสาวฟัง เเต่ไม่มีใครเชื่อผม พวกเขาคงคิดว่าผมบ้าหรือไม่ก็คิดว่าผมเสพยาจนเห็นภาพหลอน ในเมื่อพวกเขาไม่เชื่อผมจึงเขียนกระทู้ขึ้นในอินเตอร์เน็ตเพื่อนเตือนทุกคนที่คิดจะเข้าไปในสวนสนุกเเห่งนั้น
หลังจากที่ผมออกมาจากสวนสนุกนั้นได้ผมขังตัวเองอยู่ในบ้านเเละไม่กล้าออกไปไหน ผมปิดประตู ปิดหน้าต่างทุกบานที่มีอยู่ในบ้านเเละซ่อนตัวเองอยู่ในห้องนอนหลายสัปดาห์
ตอนเเรกผมคิดว่าผมสามารถหนีออกไปจากสวนสนุกได้เเล้วจริงๆ เเต่โมนิก้าไม่ลดละความพยายาม เธอตามหาผมจนเจอ เเละทำลายความพยายามทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมกับไอรีนสร้างมันขึ้นมาจนเเหลกสลายเป็นชิ้นๆ โมนิก้าปรากฏตัวต่อหน้าผมด้วยความโมโหโกธาถึงขีดสุด เธอเปลี่ยนร่างกายของตัวเองสลับไปมาเป็นร้อยๆเเบบในเวลาไม่ถึงนาที พร้อมทั้งกรีดร้องคำรามด้วยเสียงที่น่าสะพรึงกลัวที่ผมไม่เคยเจอมาก่อน เธอสารภาพความจริงว่าที่ผมออกได้นั้น เธอเพียงต้องการทดสอบว่าสวนสนุกของเธอนั้นปลอดภัยมากเเค่ไหนเเละระหว่างที่ผมตะลึงกับคำตอบของเธออยู่นั้น เธอได้เปิดประตูโลกคนเป็นกับโลกคนตาย ก่อนที่เธอจะจุมพิตผมเเละจูงมือผมเข้าไปในสวนสนุกนั้นอีกครั้ง เเต่รอบนี้มันต่างออกไปจากรอบเเรก เพราะตอนนี้ผมได้กลายเป็นผู้มาเยือนที่ไม่ใช่คนเป็นอีกต่อไปเเล้ว ต่อไปนี้ผมจะไม่มีทางได้ออกไปจากสวนสนุกนี้ได้อีก ผมได้กลายร่างเป็นปีศาจอย่างสมบูรณ์เเบบเเละรับใช้นายหญิงโมนิก้าในสวนสนุกนั้นไปตลอดกาล
หลังจากนี้ผมคงต้องหาคำเเนะนำใหม่ๆเพื่อมาเขียนจดหมายเเนะนำสวนสนุกเพื่อหลอกล่อผู้มาเยือนคนอื่นๆต่อไป เเล้วต้องเพิ่มมาตรการด้านการรักษาความปลอดภัยของสวนสนุกให้รัดกุมมากขึ้นไปอีก จะได้ไม่มีผู้มาเยือนหน้าไหนหนีออกไปได้อีก ถ้านายหญิงโมนิก้าไม่อนุญาต
ส่วนเรื่องที่ผมสารภาพความผิดที่ผมก่อไปนั้น ผมขอถอนคืนละกัน เพราะพวกคุณทุกคนรวมถึงผมนั้นก็สมควรโดนอยู่เเล้วหนิ ขอให้ผู้มาเยือนทุกท่านเพลิดเพลินกับสวนสนุกเเห่งนี้ไปตลอดกาล
... "เพราะต่อให้คุณออกจากสวนสนุกเเห่งนี้ไปได้ คุณก็หนีนรกเเละความตายไม่พ้นอยู่ดี"...
^^^จบบริบูรณ์^^^
^^^^^^
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments