ตอนที่ 1

คณะนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยที

    เสียงหัวล่อต่อกระซิกที่ดังอยู่ในขณะนี้ ทำให้ผู้คนที่นั่งอยู่บริเวณโถงใต้ตึกคณะนิเทศฯหันมามองกันเป็นตาเดียว นั่นเพราะว่าการที่ได้เห็นสามหนุ่มน้อยแห่งคณะนิเทศฯนั้น มันคือความสุขของทุกคน เพราะพวกเขาทั้งสามคนมีใบหน้าที่หวานหยดจนผู้หญิงยังต้องแพ้ ไหนจะนิสัยใจคอที่ไม่ว่าใครรู้จักต่างก็พากันตกหลุมรักได้ไม่ยาก

"ใบชา มึงเลิกยิ้มซักทีเถอะ กูเห็นแล้วกูรำคาญลูกตา"ชะพลูชายหนุ่มหน้าตี๋ที่มีดีกรีเป็นถึงตัวท๊อปประจำคณะพูดขึ้นเพราะเพื่อนสนิทเอาแต่ส่งยิ้มหวานพร่ำเพรื่อตั้งแต่เดินออกมาจากห้องพักอาจารย์แล้ว

"ก็เราดีใจนี่ ในที่สุดเราก็ได้รับการตอบรับให้ได้เข้าไปฝึกงานที่ GG Corporation แล้ว"ใบชาที่ดีใจจนแทบอยากจะร้องกรี๊ดออกมาให้ชาวโลกรับรู้กับความยินดีเหล่านี้ตอบกลับ

"เสียสติล่ะซิไม่ว่า"ชะพลูตอบกลับมาพร้อมกับทำหน้าเมื่อยส่งไปยังเพื่อนสนิทที่พ่วงด้วยสถานะของญาติมาด้วย ก็ใบชาน่ะ มันคลั่งไคล้ วง GO GOT 4 มาตั้งแต่มันอยู่พวกนั้นเริ่มเป็นเด็กฝึก มันเที่ยวตามไปนั่งเฝ้าเขา ไหนจะชูป้ายไป ตามไปส่งที่สนามบิน แล้วก็ตามซื้อของพรีเมี่ยมต่างๆอีกมากมาย แล้วที่สำคัญนะ มันมักจะลากเขากับต้นสนไปด้วยตลอด

"หงึ ชะพลูอ่ะ ชอบว่าเรา ดูสนซิยังไม่เคยว่าอะไรเราซักคำ เน๊อะ"ใบชาหันหน้าไปทางต้นสนที่ส่งยิ้มแห้งๆมาให้ เพราะเขาเองก็คือคนหนึ่งที่ไม่เคยปฏิเสธใบหน้าใสซื่อที่ส่งมาของไม่ชาได้เลย ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้ชื่นชอบหรือเป็นแฟนคลับไอดอลวงนี้ แต่เขาก็รุ้เกือบทุกเรื่องของวงเพราะเพื่อนตัวเล็กคนนี้เลย

"อะไรที่ใบชาทำแล้วสบายใจ และไม่เดือดร้อนคนอื่น ใบชาก็ทำมันให้เต็มที่นะ"ต้นสนพูดกับเพื่อนร่างเล็กที่นั่งส่งยิ้มหวานโชว์ลักยิ้มที่เป็นเอกลักษณ์ของตนเองออกมา

"มึงก็เป็นซะอย่างนี้แหละต้นสน ชอบไปตามใจมัน ดูซิเนี่ย มันเลยกลายเป็นเด็กบ้าผู้ชายไปเลย"ชะพลูเอ็ดต้นสนออกไปอย่างไม่จริงจังนัก

"ชะพลู พูดอะไรน่าเกลียด เราไม่ได้บ้าผู้ชายซะหน่อย เราแค่คอบสนับสนุนพวกพี่เขาเองเถอะ"ใบชาตอบกลับออกมาด้วยน้ำเสียงเจื้อยแจ้ว

"นั่นแหละ เขาเรียกบ้าผู้ชาย" ชะพลูก้มลงไปเผชิญหน้ากับเพื่อนตัวเล็กและพูดย้ำออกมาอีกครั้ง

"หึ้ย!!! เราไม่คุยด้วยแล้ว ดูพี่จอมทัพ ซ้อมร้องเพลงดีกว่า"ใบชาหยิบหูฟังออกเสียบเข้ากับโทรศัพท์แล้วกดเปิดแอปพิเคชั่นดังที่ทางต้นสังกัดของวง GO GOT 4 เปิดช่องทางเพื่อเผยแพร่กิจวัตรประจำวันของศิลปินเอาไว้ และจมอยู่กับโลกของตัวเอง

"นั่นไง กูเพิ่งด่ามันไม่ทันขาดคำ มึงเห็นไมสน"ชะพลูหันไปทำหน้าเมื่อยใส่ต้นสน ต้นสนเองก็ยิ้มขำตอบกลับไป แล้วก้มลงอ่านหนังสือที่อ่านค้างไว้ก่อนหน้านั้นต่อ

                                                                                --------------------

ใบชา Talk :

        สวัสดีครับ ผมชื่อใบชา ผมมีเพื่อนสนิทอยู่สองคน ชื่อชะพลู กับต้นสน และที่สำคัญนะ ชะพลูมีศักดิ์เป็นญาติผมด้วย นั่นเลยทำให้เราสองคนรู้จักกันตั้งแต่เกิด ชะพลูเกิดก่อนผมสิบวันครับ เลยทำให้ชะพลูชอบพูดกับผมเสมอเลยว่าผมเป็นเด็กทั้งๆที่จริงๆแล้วเราอายุเท่ากันแท้ๆ แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมากนะครับ เพราะคุณป๋าบอกว่าผมควรมีชะพลูดูแลน่ะดีแล้ว และผมเองก็คิดเหมือนคุณป๋าเป๊ะๆเลย ส่วนต้นสนพวกเราเจอกันตั้งแต่ผมกับชะพลูเข้าอนุบาลหนึ่ง ตอนนั้นต้นสนกำลังถูกเด็กเกเรแกล้ง และชะพลูที่เป็นผู้พิทักษ์ความยุติธรรมตั้งแต่เด็กเลยยืนมองดูอยู่เฉยๆไม่ได้จึงยื่นมือเขาไปช่วย ทำให้เด็กเกเรร้องไห้ออกมาจ้าละหวั่นเพราะชะพลูกระโดดถีบจนเด็กคนนั้นกลิ้งลงไปกับพื้นและหัวดันไปกระแทกกับก้อนหินจนหัวแตก และหลังจากนั้นเหตุการก็วุ่นวายมากขึ้นเพราะครูประชั้นเข้ามาเห็นพอดี ทำให้ทั้งชะพลูและต้นสนโดนทำโทษ แถมยังโดนเชิญผู้ปกครองตั้งแต่ยังอยู่อนุบาล และนั่นจึงเป็นจุกดเริ่มต้นของมิตรภาพระหว่างพวกเราทั้งสามคนนั่นเอง

------ป๋า โทรเข้า

"สวัสดีครับคุณป๋า"ผมกรอกเสียงลงไปยังปลายสายทันทีเมื่อกดรับ

"ใบชา คนเก่งของคุณป๋า ทำอะไรอยู่ครับลูก"คุณป๋าตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงอบอุ่น อ้าาา คิดถึงคุณป๋าจังเลย

"ใบชากำลังแต่งตัวครับ"ผมตอบกลับไป

"แต่งตัวไปไหนลูก นี่ดึกแล้วนะ"คุณป๋าถามกลับ เพราะปกติเวลานี้จะเป็นเวลาที่ผมต้องเตรียมตัวเข้านอน หรือถ้าเป็นช่วงใกล้สอบก็จะกำลังอ่านหนังสือเพื่อเตรียมสอบ

"วันนี้ชะพลูกับต้นสน จะพาใบชาไปเลี้ยงฉลองครับ"ผมตอบกลับไป

"ฉลองอะไรกันลูกดึกดื่นขนาดนี้แล้วนะ"คุณป๋าถามกลับมาอีกครั้ง

"ฉลองที่พวกเราสามคนได้ฝึกงานในบริษัทที่พวกเรายื่นไปครับคุณป๋า"ผมรีบบอกข่าวนี้ให้คุณป๋าฟังทันที เพราะผมรู้ว่าคุณป๋าจะต้องยินดีกับผมแน่ๆ

"จริงเหรอลูก คุณป๋าว่าแล้วว่าใบชาของคุณป๋าต้องทำได้ เพราะใบชาของคุณป๋าเก่งที่สุดในโลกเลย"เห็นไหมครับผมบอกแล้วว่าคุณป๋าจะต้องดีใจกับผมมากเหมือนกัน

"ถ้าอย่างนั้น ใบชาก็ไปฉลองกับเพื่อนๆได้แล้วใช่ไหมครับ"ผมถามออกไป

"ไปได้เลยลูก แต่ต้องรับปากกับคุณป๋าว่าใบชาของคุณป๋าจะต้องไม่เมา และห้ามกลับเกินเที่ยงคืนนะลูก"คุณป๋าตอบอนุญาตกลับมา

"ได้เลยครับ ใบชาสัญญา"ผมยิ้ม

"แล้วเดี๋ยวเที่ยวคืนคุณป๋าจะให้คนของคุณป๋าไปรับใบชากับเพื่อนๆเอง ห้ามไปไหนกับใครทั้งนั้น โอเคไหมครับลูก"คุณป๋าบอกเงื่อนไขสุดท้ายอีกครั้ง

"ได้เลยครับ ถ้าอย่างนั้น ใบชาขอตัวไปหาชะพลูก่อนนะครับ รักคุณป๋านะครับ"ผมรีบตัดบทก่อนที่จะมีเงื่อนไขอื่นๆที่คุณป๋าจะเผลอนึกได้ออกมาอีก

"คุณป๋าก็รักใบชานะลูก เที่ยวให้สนุกนะ"พอฟังประโยคสุดท้ายที่คุณป๋าพูดจบผมก็กดวางสายทันที เพราะชะพลูรัวเคาะห้องผมจนแทบจะเป็นการพังประตูอยู่แล้ว

                                                                                --------------------

ผับ  ON TOP

    ผู้คนรอบๆตัวดูโหวกเวกโวยวาย บางคนนั่งร้องไห้ บางคนนั่งร้องไห้ บางคนมาคนเดียว บางคนมากับกลุ่มเพื่อน เสียงเพลงก็ดังจนต้องตะโกนคุยกัน แต่ก็ทำให้เกิดความคึกครื้น ดูได้จากผู้คนที่กำลังกรีดกรายอยู่กลางฟอลล์ ร่างเล็กที่ได้ฉายานามว่า เจ้าหญิงแห่งคณะนิเทศฯกำลังเดินแหวกว่ายผ่านผู้คนที่ยืนขวางทางเดินเพื่อตรงไปยังโต๊ะที่ได้โทรมาจองไว้ก่อนหน้านี้

"คนโคตรเยอะเลยว่ะมึง"ชะพลูหันมาพูดด้วยท่าทางตื่นเต้น เพราะเจ้าตัวชอบบรรยากาศแบบนี้ มันเป็นบรรยากาศที่สร้างความบันเทิงและสีสันให้กับชีวิตในช่วงวัยฮอร์โมนของเขาเลยล่ะ

"เยอะมากกก แต่ก็ยังน้อยกว่างานคอนเสิร์ตของพี่ๆวง GO GOT 4 ของใบชาอยู่ดี"ผมตอบกลับและยิ้มให้ชะพลูที่ทำหน้าเมื่อยทันทีที่ผมพูดถึงไอดอลในดวลใจ

"มึงจะหยุดพูดถึงพวกมันซักวันจะได้ไหม กูนี่เบื่อมาก บอกเลย ใบชา"ชะพลูยังคงบ่นกระปอดกระแปด

"งั้นใบชาพูดกับต้นสนก็ได้ ใช่ไหมต้นสน"ใบหน้าน่ารักหันไปทางเพื่อสนิทอีกคนเพื่อรอคำตอบ พร้อมกับส่งยิ้มที่โชว์ลักยิ้มน่ารักไปให้ทันที

"ได้ซิ มันไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนนี่นา"ต้นสนพูดพร้อมกับยกแก้วเหล้าขึ้นจิบ

"มึงก็เป็นซะแบบเนี้ยะ ไปตามใจมัน"ชะพลูพูดจบก็ยกแก้วเหล้าขึ้นกระดกรวดเดียวจนหมดแก้ว

"ขมไหมอ่าาา"ใบชาร้องถามทันทีที่เห็นชะพลูกระดกเหล้าเข้าปาก

"เฉยๆ ลองดิ"ชะพลูพูดพร้อมกับแสดงแววตาเจ้าเล่ห์ออกมาทันที

"ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวคุณป๋าดุ"ใบชารีบยกมือขึ้นโบกปฏิเสธเพื่อนสนิทเป็นพัลวัน เพราะถึงจะมาเที่ยวได้ แต่คุณป๋าเคยบอกไว้เมื่อนานมาแล้วว่าห้ามไม่ให้เขาดื่มเครื่องดื่มพวกนี้ เพราะมันไม่ดีต่อร่างกายและที่สำคัญมันจะทำให้เราขาดสติ

"คุณป๋ามึงเขาไม่ได้มาด้วยซะหน่อย กินๆไปเถอะน่า"ชะพลูยื่นมือมาตั้งใจจะคว้าแก้วน้ำส้มที่ตั้งอยู่ของใบชาเพื่อเอามาเทเหล้าใส่ลงไป แต่ต้นสนที่เห็นว่าใบชานั่งเบะกำลังจะร้องไห้เพราะรู้ตัวว่าสู้ชะพลูไม่ได้เลยพูดห้ามขึ้น

"เลิกแกล้งใบชาได้แล้ว เดี๋ยวก็ร้องไห้ออกมาจริงๆหรอก"ต้นสนพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเนือยๆ เพราะต้องคอยห้ามปรามสองพี่น้องนี้ด้วยเรื่องพวกนี้เป็นประจำ คนเป็นญาติผู้พี่อย่างชะพลูที่ชอบแกล้งให้ญาติผู้น้องอย่างใบชาร้องไห้ด้วยเรื่องที่เจ้าตัวไม่ชอบ และก็จะเดือดร้อนมาถึงเขาที่ต้องคอยเป็นกรรมการและที่สำคัญต้องคอยปลอบให้นักมวยฝ่ายที่แพ้อย่างใบชาหยุดร้องไห้ทุกครั้ง หลังๆมาเขาเลยเลือกที่จะเข้าไปขวางเพื่อยุติการต่อสู้นี้ก่อนเพราะไม่ต้องการให้ทั้งคู่สู้กันทั้งๆที่ผลแปะไว้บนหน้าผากตั้งแต่ต้นว่าใครคือผู้ชนะ ไม่งั้นกว่าจะทำให้ผู้แพ้หยุดร้องไห้ได้ล่ะก็เขาต้องเสียเหงื่อเป็นตันแน่ๆ เพราะใบชาน่ะลองได้ร้องไห้ล่ะก็ต้องปลอมอยู่นานกว่าจะหยุดร้องได้ และเขาไม่ให้มันเป็นแบบนั้นเด็ดขาด ก็เขายังอยากเที่ยวในค่ำคืนนี้อยู่น่ะซิ

"โหย ไรว่ะ ไม่สนุกเลย"ชะพลูพูดขึ้นพร้อมกับยกแก้วเหล้าขึ้นกระดกอีกครั้ง

"ใบชาว่า พวกเรามาชนแก้วเพื่อฉลองก้าวแรกของพวกเรากันดีกว่านะ"ใบชาพูดขึ้นพร้อมกับยื่นแก้วออกไปข้างหน้าแล้วหันไปมองเพื่อนสนิททั้งสองด้วยรอยยิ้มสดใส

"เพื่ออนาคตของช่างถ่ายภาพมืออาชีพ"ต้นสนพูดขึ้นพร้อมกับยื่นแก้วไปชนกับแก้วน้ำส้มของใบชาตรงหน้า

"เพื่ออนาคตของบรรณาธิการวารสารแฟชั่น"ชะพลูพูดขืึ้นและยื่นแก้วออกมาชนกับสองใบก่อนหน้า

"เพื่อพี่ๆวง  GO GOT 4"ใบชาตระโกนเสียงดังลั่น และคำขอของใบชาถึงกับทำให้ชะพลูส่ายหน้าอย่างเอือมระอา ในขณะที่ต้นสนเองก็แอบลอบถอนหายใจ ให้กับเพื่อนตัวเล็กประจำกลุ่ม ที่ไม่ว่าจะผ่านไปนานกี่ปีก็ยังมีความมุ่งมั่นที่จะซัพพอตไอดอลวงที่ตัวเองชอบต่อไปอย่างปลงๆ

...จบตอนที่1...

...--------------โปรดติดตามตอนต่อไป---------------...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***