พี่น้องต่างพ่อแม่ 3

"แอดไปแล้ว... แต่จะทักเค้าไปไงดีอ่ะ!!" คิรินหาคำทักทายคำแรกไม่ได้

"งะ...งั้นสวัสดีไปก่อนแล้วกัน" พูดเสร็จคิรินก็ลงมือพิมพ์คำที่คิดไว้ลงไป

^^^'สวัสดีครับ ผมคิรินนะครับ'^^^

'ใช่คนที่น้องดรีมบอกไว้ป่ะครับ'

^^^'ใช่ครับ'^^^

'อ่อ งั้นพี่ชื่อต้นสนนะครับ นัดเจอกันวันไหนดี'

นะ...นัดเจอแล้วหรอ ยังคุยไม่ถึง 10 ประโยคเลยด้วยซ้ำ แต่แอบเขินๆแหะ ที่พี่เค้านัดเราเร็วขนาดนี้

^^^'ผมว่างวันเสาร์อ่ะครับ อีกสองวันน่ะ'^^^

'ดีจัง วันนั้นพี่ก็ว่าง นัดเจอที่คาเฟ่ข้างมอ.มั้ยครับ'

^^^'ได้ครับ!'^^^

'พี่ว่าพี่ซื้อขนมไปให้ด้วยดีกว่า

ห้ามปฏิเสธขนมพี่นะครับ พี่อยากซื้อให้เราน่ะ'

^^^'ขอบคุณนะครับ แค่พี่บอกจะซื้อให้^^^

^^^ผมก็ดีใจแล้วล่ะครับ''^^^

'งั้นเจอกันวันเสาร์เลยนะครับ ฝันดีครับ

น้องคิริน'

^^^'ฝันดีเหมือนกันครับ พี่ต้นสน''^^^

งื้อ~ เขินจังเลยคุยกับคนที่พึ่งรู้จักครั้งแรก เราจะได้แฟนแล้วใช่มั้ย จะตัดใจจากพวกพี่เค้าได้แล้วใช่มั้ยนะ ไม่รู้ล่ะ ลองก่อนล่ะกัน!!

ก๊อกๆ

"คิรินนี่พี่เอง เปิดประตูให้พี่หน่อยสิ ขอคุยอะไรด้วยหน่อย" เสียงลอดผ่านประตูออกมาของพี่คนรองบอกให้น้องเปิดประตู

"ครับๆ มาแล้วครับ" คิรินเดินลงจากเตียงแล้วไปประตู

"อ้าว ยังไม่อาบน้ำหรอคิริน งั้นไปอาบก่อนเดี๋ยวพี่นั่งรอในห้อง เดี๋ยวคุยยาว" คีนพูดพลางเดินเข้ามาข้างในห้อง แล้วไล่น้องไปอาบน้ำ เพราะเดี๋ยวคีนกลัวว่าจะคุยกันจนลืมอาบน้ำ เหมือนครั้งก่อนๆ

"โอเคฮะ!" คิรินเชื่อฟังพี่อยู่แล้ว จึงหยิบชุดที่อยู่ในลิ้นชักกับผ้าเช็ดตัวเข้าไปอาบน้ำ

ในห้องคิริน

"คิรินดูมีความสุขจังเลยนะ... แปลกนะเนี่ย.." คีนทำท่าสงสัยกับท่าทางของน้องคนเล็กที่เพิ่งจะเข้าห้องมาได้ไม่นาน

"คิริน! เดี๋ยวพี่ไปตามพี่ครีฟเค้ามาคุยด้วยก่อนนะ!!" คีนตะโกนเข้าห้องน้ำ

"พี่ครีฟด้วยหรอครับ!!!" คิรินตะโกนออกมา

"ใช่! เดี๋ยวพี่มานะ!" คีนตะโกนกลับไป

"ครับ!" คิรินตะโกนขานกลับออกมา

"รู้สึกสังหรณ์ใจไม่ค่อยดีเลยแหะ" คีนพูดแล้วเดินออกจากห้องไปตามพี่คนโต..

5 นาทีผ่านไป..

"อื้มม~ สดชื่นจังได้อาบน้ำสบายตัว..." คิรินเดินออกมาพร้อมชุดนอนที่เปลี่ยนเสร็จแล้วแต่ลืมไปว่าพวกพี่นัดเค้าให้มาคุยด้วย

"ง่วงจังเลย... อยากหลับแล้ว.." พูดไม่ทันจบประโยคคิรินก็หลับบนเตียงทันที..

.

.

.

ก๊อกๆ

"คิรินพี่เข้าไปนะ" คีนพูดแล้วเปิดประตูเข้ามา

"อ้าว หลับไปแล้ว ตอนไหนเนี่ย ผ้าห่มก็ไม่ห่มเดี๋ยวก็เป็นหวัดอีกอ่ะเรา" คีนพูดบ่นน้องยิ้มๆ แล้วเดินเข้าไปเอาผ้าห่มห่มให้

"งืมๆ" เสียงครางเบาจากคนน้องที่นอนอยู่

"หลับฝันดีครับ ตัวเล็กของพี่.." พูดจบคีนก็จูบลงบนหน้าผากแล้วเดินออกจากห้องไป

.

.

.

เช้าวันต่อมา

"หาว...." ผมเดินลงมาจากชั้นสองตอนเช้าเพราะวันนี้ผมมีเรียนคาบเช้า เลยต้องตื่นเร็ว อื้มม~.. ขี้เกียจจัง

"เมื่อวานก็นอนเร็วยังจะมาหาวอีกนะคิริน" คีนที่นั่งกินข้าวเช้าอยู่ข้างล่างอดที่จะบ่นน้องที่หาวไม่ได้

"รู้ได้ไงว่าผมนอนเร็วเนี่ย..." คิรินขยี้ตา ทำแก้มป่อง แล้วเดินมานั่งกินข้าวกับพี่คนรอง

"ก็พี่เข้าห้องคิรินไง ที่พี่บอกจะเรียกมาคุยด้วยเนี่ย คิรินดันชิงหลับก่อนส่ะได้ ไม่ไหวเลยนะเราอ่ะ" คีนพูดทำหน้าบึ้งๆ มองคิรินใจจดใจจ่อว่าจะทำอะไรต่อกับคนที่กำลังงอนอย่างเค้า

"อะ!... ผะ..ผมลืม ลืมไปเลย! พี่นัดผมจะคุยเรื่องไรสักอย่างใช่มั้ย ผมลืมเลยอ่ะ ขอโทษคับบบ งั้นคุยเลยมั้ยฮะ?!" คิรินขอโทษพี่คนรอง

"พี่ยังไม่หายโกรธเราเลยนะคิริน ๐~๐" คีนบ่นด้วยเสียงง่อยๆ

"โอ๋ๆนะค้าบ แล้วพี่จะพูดเรื่องอะไรหรอฮะ" น้องคนเล็กเอื้อมมือไปลูบมือพี่คนรองเบาๆแล้วถามถึงเรื่องที่จะพูดถึง

"ชิช่ะ!! เดี๋ยวค่อยเล่าเย็นนี้ รอพี่ครีฟเค้ากลับมาก่อน" คีนพูดแล้วสะบัดหน้าหนีนิดๆ

"อ้าว พี่ครีฟไปไหนหรอฮะ" คิรินสงสัยจึงถามออกไป

"ไปหาพ่อน่ะสิ ไม่เข้าใจเลยว่าไปทำไม ก็รู้อยู่ว่าอีผู้หญิงที่อยู่กับพ่อตอนนี้ไม่ดี เดี๋ยวก็โดนไล่ตะเพิดกลับมาอีก บอกแล้วก็ยังไปหาพ่ออีก เห้อ~" คีนพูดบ่นๆ แล้วเขี่ยข้าวในจาน

"พี่ครีฟเค้าอาจมีธุระกับคุณพ่อก็ได้ครับ ใครจะรู้ล่ะ... หึ่ย!! ผมจะเลทแล้ว ไปก่อนนะฮะ!!!" คิรินหันมองนาฬิกาที่ตอนนี้ใกล้ถึงเวลาเข้าคลาสแล้ว จึงรีบคว้ากระเป๋าแล้ววิ่งออกโดยเร็วโดยไม่ลืมบอกลาคนเป็นพี่

"ไปดีมาดีล่ะคิริน!!!" คีนลุกขึ้นยืนแล้วยกมือบอกลาคนน้อง

"ฮะ!!!" คิรินรีบวิ่งออกจากบ้านโดยเร็ว ดีที่มหาลัยไม่ไกลจากบ้านมาก เลยไม่จำเป็นต้องใช้ยานพาหนะให้สิ้นเปลือง

มหาลัย

"แฮ่กๆๆ.... เหนื่อย...." คิรินถึงทันเวลาเข้าคลาสพอดี แล้วค่อยๆเดินเข้าห้องที่เรียน ไปนั่งกับเพื่อนสนิทที่คุยกันเมื่อวาน

"ทำไมวันนี้ถึงสายได้ว่ะคิริน แปลกนะมึงอ่ะ" บาสพูดขึ้นถามทันทีที่คิรินเดินมา

"พอดีคุยกับพี่คีนนานไปหน่อยอ่ะ แล้วก็หลับเพลินไปด้วย เลยสายเนี่ย" คิรินพูดบอกไป

"เหอะๆ" บาสขำแห้งๆ

"เอ้า แล้วดรีมอ่ะ" คิรินถามถึงเพื่อนที่ปกติคงต้องมาแล้วอีกคน

"มันมาช่วงบ่าย สงสัยเมื่อวานนานไปหน่อย เลยเหนื่อยอ่ะ" บาสพูดพลางเป็นนัยๆ ไม่รู้ว่าที่นานไปหน่อย กับ เหนื่อยที่หมายถึงใช่การเดินห้างรึป่าว...

"เดินเยอะล่ะสิ้ เดินกะทั่วห้างเลยป่ะเนี่ย เลยเหนื่อยขนาดนั้น" คิรินผู้ใสซื่อไม่ค่อยรู้โลกมากเท่าไหร่ จึงตีความหมายไปว่าทั้งหมดที่บาสพูด คือ การเดินห้างของเมื่อวาน

"อืม เดินเกือบครบทุกที่เลยล่ะ" บาสหันมาพูดยิ้มๆให้คิริน

"นักศึกษาทุกคนคะ!! เรียนได้แล้วค่ะ!" อาจารย์ที่เดินเข้ามา แล้วเรียกทุกคนเพื่อให้ตั้งใจเรียน ถึงบอกให้ตั้งใจเรียนแต่คิรินก็อดคิดถึงพี่อีกคนที่เพิ่งเริ่มคุยเมื่อวานไม่ได้ ความอยากรู้ของตนจึงทำตัวเองเหม่อลอยจนไม่รู้ว่าคนที่กำลังพูดเรื่องที่กำลังสอนมายืนอยู่ตรงหน้าตนส่ะแล้ว

"อะแฮ่ม! นายปสกร!!!" คนตรงหน้าพูดชื่อเสียงดังทำสะดุ้ง

"อะ!! .. ครับ!!!!" คนเป็นเจ้าของชื่อตกใจสะดุ้งจนลุกขึ้นยืน ทำเอาเพื่อนในห้องหันไปขำกัน

"ตั้งใจเรียนหน่อยค่ะ!! เรียนก็ไม่ได้ดีมาก ยังเหม่อลอยอีก ใช้ไม่ได้เลยนะคะ" จารย์พูดบ่น ทำเอาคิรินก้มหัวงึกงัก

"ขอโทษครับ"...

___________________________________________________________

ย๊าาาา มาอัพแล้วเน้อ!!

...อัพเร็วตามจำนวนคอมเมนท์ค่า...

......>^<......

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***