ความลับที่เก็บมานาน

บทที่3

ณ ร้านชานมไข่มุกในโรงเรียนบีนถามพระเอกว่า "จะเอาอะไรละ" พระเอกบอกว่า "โกโก้ครับ" พระเอกหันหน้าพร้อมด้วยความสงสัยว่าวันนี้ทำไมถึงใจดีต่างกับเมื่อวานที่ไม่ค่อยพูดละบีมบอกเเม่ค้าด้วยใบหน้าตื่นเต้นนิดนึงเหมือนไม่เคยมาสั่ง "โกโก้กับลาเต้ครับ" บีนบอกด้วยความเย็นชาเเละตื่นเต้นจังหวะเดียวกันเหมือนกินยาไม่เขย่าขวดมาด้วยความเเปลกตาของพระเอกจึงอยากไปดูใกล้ๆว่าสิ่งที่ตัวเองคิดเป็นจริงไหมเดินจนไปชนบีมเพราะสงสัยเกินเหตุบีมเลยบอกว่า"อะไรอีกละคราวนี้'' พระเอกจึงถามว่า "พี่กินยาผิดขนาดเหรอครับ"พระเอกทำหน้ามึนงงพร้อมขมวดคิ้วอย่างกับคิดอะไรบางอย่างบีมหัวเราะในใจพร้อมขำไปด้วย

ถ้างั้นกินโกโก้เถอะใกล้เรียนเเล้วพระเอกทำหน้าเเก้มป่องขมวดคิ้วไปด้วยทำให้บีนคิดในใจทำหน้าเเบบนี้ก็น่ารักเเฮะ "กินเถอะๆ" พระเอกก็เลิกหน้ามุ้ยเเล้วดื่มโกโก้เเล้วก็ทำหน้าหายโกรธบีนทำหน้างงเเละมองพระเอกเพราะเเค่กินก็หายเเล้วเหรอบีนเพลอลูบหัวพระเอกไปโดยไม่รู้ตัวพระเอกตกใจนิดนึงที่โดนลูบหัวเเต่ก็ทำเป็นไม่สนใจเเล้วเดินดื่มโกโก้ไปส่วนบีนก็รีบดื่มลาเต้จนหมดเเต่บรรยากาศเงียบมากจู๋ๆบีนก็บอกว่า "ตอนฉันอยู่ ป.5 ฉันเคยมีเพื่อนหลายคนนะตอนนั้นเพราะย้ายเข้ามาใหม่เเละในเวลาเดียวกันก็มีพวกนินทาเยอะขึ้นเช่นกันทำให้รู้สึกเเย่เเต่ก็ไม่อยากทำให้เพื่อนคนเดียวของฉันรู้เเย่ในการโดนลูกหลงฉันเลยเล่นกับเพื่อนในห้องตอนพักเที่ยงฉันไม่อยากให้เขารู้สึกเหงาก็เลยให้เขาไปเล่นกับเพื่อนคนอื่นๆฉันไม่เคยบอกเรื่องนี้ให้ใครฟังมาก่อนหลังจากนั้นฉันก็เริ่มตีตัวออกตอนเขามาขอเป็นเพื่อนนะ" พระเอกทำหน้างงหรือจะสงสารดีเพราะได้ฟังเรื่องนี้เป็นคนเเรกทำให้พระเอกดีใจมากเลยตาเบิกกว้างเปล่งประกานเลยเเล้วบีนก็บอกว่า "สนใจพาเราไปห้องพยาบาลไปกินยาเเล้วนอนไหมปวดหัวนะ" พระเอกพูดด้วยความเป็นห่วงว่า "เป็นอะไรมากไหมเดี๋ยวจะรีบพาไปให้ไวที่เท่าจะทำได้นะ" พระเอกรีบเร่งฝีเท้าให้เร็วที่สุดเท่าที่ทำได้พอถึงห้องพยาบาลก็รีบหายาพาราเพราะพยาบาลประจำเวรไม่อยู่เเล้วก็หาพาราใต้ลิ้นชักยาบนโต๊ะบีนไม่รีรอให้ใครประคองไปเตียงห้องพยาบาลโรงเรียนกับเเก้วน้ำพอกินยาพาราบีนก็นอนพอนอนหลับสนิททำให้พระเอกเห็นขนตาที่ปิดสนิทเเละเเว่นตาที่อยู่ข้างๆเเละผ้าห่มที่เท้าทำให้พระเอกต้องเดินไปหยิบผ้าห่มมาห่มให้ด้วยสายตาเป็นห่วงเป็นใยเเละทำให้พระเอกอยากหยุดเวลาอยู่ตรงนี้เเล้วพระเอกก็พลอยหลับไปต่อมาบีนตื่นเเละลูบหัวไปมาอย่างเอ็นดูทำให้บีนอยากหยุดเวลาตรงนี้เหมือนกันเเล้วบีนก็ปลุกโดยขยี้หัวพระเอกเเรงๆทำห้วพระเอกค่อยๆลืมตาเเล้วบอกว่า "เย็นเเล้วเหรอครับ" บีนบอก " อืม" พระเอกรีบกลับบ้านเพราะงานที่ร้านอาพระเอกเเล้วหันหน้าบอกกับบีนว่า "เจอกันนะครับ"ด้วยเสียงอยากอยู่ต่อบีนเเอบยิ้มด้วยความดีใจ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

มึนมัว